ตอนที่ 68 ไม่สูงเกินไปหรือ

ต๭นที่ 68 ไม่สูงเกินไปหรือ แม่นางที่มีชื่อว่าหั้นตั้นตรงหน้าผู้นี้ ถึงแม้ว่าจะมีสติปัญญาที่เฉียบคมก็ตาม แต่ดูเหมือนจะไม่เคยทำให้นางรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ไม่ได้ เกมส์นี้นางต้องชนะ มิเช่นนั้น ก็ไม่สามารถเสนอความต้องการกับร้านอาหารจุ้ยเซียนได้ คงเสว่มี่เป็นคนที่ฉลาดว่องไวมาก อาจารย์ฝึกสอนของนางที่เคยเป็นผู้นำและชี้แนะแนวทาง เมื่อครั้งที่คัดเลือกนางออกมาจากโรงเรียน ก็เคยพูดเช่นนี้ อีกทั้งหลังจากที่จบการศึกษา ยังเคยเขียนประโยคหนึ่งลงบนประวัติโดยย่อของนางไว้อีกด้วยว่า : เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ดีย่อมต้องสามารถรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉินได้ทุกรูปแบบ สมองฉับไว ปรับตัวยืนหยุ่น แม้ในสภาวะคับขัน สมองจะต้องทำงานได้อย่างปราดเปรื่อง เป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมของสายลับ ในเวลานี้นางก็พยายามนำจุดเด่นข้อนี้ของตัวเองมาพลิกแพลงใช้อย่างเต็มที่ สายตาจ้องเขม็งไปบนกระดานหมากรุก จากนั้นก็ผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง ในตอนที่หั้นตั้นคิดว่านางไม่มีทางบรรลุเกมส์ของสองมังกรแห่งความเป็นความตายนี้ได้อยู่นั้น นางก็หนีบหมากดำขึ้นมา แล้ววางลง สายตาของหั้นตั้นจดจ่ออยู่บนหมากดำเม็ดนั้น และหยุดไปพักหนึ่ง นัยน์ตาฉายแววสงสัยออกมา หลังจากผ่านไปพักใหญ่ เสียงโห่ร้องก็ดังออกมาจากชั้นบล็อก “บุกได้แล้ว บุกได้แล้ว......พระเจ้า คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะสามารถพลิกไม่ให้ถูกฆ่าในเกมส์สองมังกรแห่งความเป็นความตายได้ งดงาม งดงามมากเสียจริง！” หั้นตั้นยืนขึ้นมาในทันที ใบหน้าอันงดงามละเอียดอ่อนนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นตกใจและไม่อยากเชื่อ ก่อนจะบ่นพึมพำออกมาว่า : “ทิศทางของหมากล้อม แปรผันได้หมื่นทิศ ทุกการเดินของคนที่มีความรู้ ล้วนแล้วแต่มีผลกระทบต่อการแพ้ชนะของเกมส์ที่ตามมา มีเกิด มีตาย เกิดๆ ตายๆ ร้อยแปดพันเก้ามิอาจคาดเดา！ หากข้าลงเช่นนี้ ก็คงไม่มีทางแพ้ให้แก่หมาจิ้งจอกดำตัวนั้นหรอก！” แต่นางก็เป็นคนเรียกให้คังเสว่มี่มาลอง นึกไม่ถึงว่าจะสามารถบุกเกมส์นี้ได้ เมื่อรู้ว่า เกมส์นี้ เกมส์นี้หมาจิ้งจอกดำต้องพ่ายแพ้ให้แก่ทักษะการล้อมขั้นสูงนับครั้งไม่ถ้วน เป็นเกมส์ที่ทำให้คนนับไม่ถ้วนอยากบุกแต่ก็ไม่สามารถแก้ไขได้ ดูเหมือนว่านี่เป็นเพียงแค่เกมส์ชี้เป็นชี้ตายอย่างหนึ่งเท่านั้น ในความเป็นจริงมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย หากไม่ระวัง ก็คงตกไปสู่คำๆเดียว —— ตาย！ แต่เด็กสาวกลับเดินอย่างประณีต พามันแปรเปลี่ยนเป็นไปสู่จุดจบอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีการฆ่า เห็นภาพก็รู้ได้ในทันที ว่าไม่มีแพ้ไม่มีชนะ หมากดำขาวทั้งสองฝั่ง เริ่มต้นและจบลง คังเสว่มี่ถอนหายใจออกมายาวๆ รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจางๆบนหน้าอก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเกมส์หมากรุกนี้ยากต่อการแก้ไข และใช้สมองมากเกินไปหรือไม่ อะไรที่ทำให้หมาจิ้งจอกพ่ายแพ้? สิ่งที่ยุ่งเหยิงอะไรเช่นนี้ หมาจิ้งจอกก็ยังถูกวางลงอย่างนั้นหรือ? นางลูบไปบนหน้าผาก หลังผ่อนคลายจากอาการวิงเวียน จึงได้ยืนขึ้น หั้นตั้นจดจ่ออยู่บนเกมส์กระดานหมากรุกยิ้มออกมา “หั้นตั้น คำสัญญาเมื่อสักครู่?” เมื่อสิ้นสุดคำพูด ความดีอกดีใจของหั้นตั้นแสดงออกมาทางใบหน้า ปรากฏฟันซี่ขาวเรียงแถวกัน สายตาอันทรงเสน่ห์ราวกับดอกซากุระที่ผลิบานในเดือนมีนาคมกระพริบออกมาด้วยความยินดีปรีดาที่ยากจะยับยั้งไว้ได้ จากนั้นก็จับไปบนไหล่ของคังเสว่มี่ ริมฝีปากยิ้มออกมา มีเสน่ห์และไร้เดียงสา ผมยาวสีดำดุจหยกวาดลงมาจากไหล่ ก่อนพูดขึ้นอย่างเบาๆว่า : “แน่นอน ข้า......หั้นตั้นตอบรับเรื่องของเจ้า ช่วยเจ้าจัดการ จากนี้คังวี่จิ่นจะไม่สามารถเข้ามาในซ่องใดๆในเมืองหลวงอีก เข้ามาปุ๊บ ก็จะไล่ปั๊บ ไม่มีปัญหาแน่นอน！” คังเสว่มี่เองก็แสดงความดีใจออกมา ถือว่าการช่วยเหลือเจ้าของร่างเดิมได้สำเร็จ นางเองก็สามารถวางใจได้แล้ว แต่ในตอนที่พี่สาวหั้นตั้นผู้นี้ดีใจอยู่นั้น น้ำเสียงที่ไม่ได้ใส่ใจก็ดังขึ้น เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างต่ำทีเดียว อีกทั้ง เมื่อคังเสว่มี่เงยหน้าขึ้น ก็เห็นร่างสูงกว่าตัวเอง สำหรับแม่นาง นางสูงเกินไปหรือเปล่า?