บทที่ 79 รสนิยมช่างเด็ดยิ่งนัก

บ๗ที่ 79 รสนิยมช่างเด็ดยิ่งนัก ฉวี่ซางกลอกตาไปมา คิดตามคำพูดของซื่อจื่อ จนเขารู้สึกยกย่องเชิดชูอย่างมาก พวกขุนนางที่อยู่ในเมืองต่างก็พากันใช้ประโยชน์จากอำนาจกันทั้งนั้น พวกที่เป็นขุนนางดีก็ดีไป แต่ก็มีพวกที่ไม่ดีปะปนอยู่ มีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่มีความซื่อสัตย์จริงๆ ถ้าหากว่าลูกชายลูกสาวของเขาสะดุดตาอะไรบางอย่างเข้า อยากได้ของล้ำค่าอันไหน ก็จะใช้อำนาจเอามาให้ทันที ถ้าดีก็แค่บาดเจ็บ แต่ถ้ารุนแรงก็อาจจะถึงตายได้เลย กลัวแต่ว่าจะยากที่จับมือ ต้องรู้ดีแก่ใจ ว่าคนที่สามารถออกมาทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ได้ ใครบ้างที่ไม่ใช่ลูกรักของคนในตระกูลสูง？ พอคนที่ตายเป็นลูกชายตัวเอง คาวมสัมพันธ์นั้นจะยังมีอยู่หรือไม่ หรือเป็นแค่การใส่หน้ากาก？ถ้าพอหลังจากที่เผยธาตุแท้ออกมาแล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงก็ไม่รู้？ ดังนั้นพวกคนคุ้มกันของพวกลูกคนรวยพวกนี้ ส่วนใหญ่ก็เพียงแค่พวกคนคุ้มกันปลอม ไม่ใช่พวกที่เป็นนักฆ่าพวกนั้นที่จะเอาจนถึงแก่ชีวิต “ ถึงจะทะเลาะกันหนักมากแค่ไหน ก็เป็นเพียงแค่การโวยวายธรรมดาเท่านั้น ถ้าหากว่าเป็นเหมือนพวกคนทางเจียงหูกลุ่มนั้น แค่ลงมือก็อาจจะฆ่ากันได้ทันที แบบนี้แล้ว คนในสมัยนี้ก็กลัวแค่ว่าทะเลาะกันไปแล้วจนเกิดเรื่องราวใหญ่โตจนไม่สามารถเจรจากันได้ จนเหตุการณ์เกิดชุลมุนวุ่นวายขึ้น “ซื่อจื่อช่างมีความคิดเป็นเลิศนัก ข้าน้อยชื่นชมท่านจริงๆ”ฉวี่ซางยอกย่องซื่อจื่อของเขาอย่างมาก และยิ่งทำให้เขาเชิดชูขึ้นไปอีกระดับนึง “ถ้าเจ้าใช้ชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน ได้เห็นอะไรหลายอย่าง เจ้าก็จะรู้อะไรเยอะขึ้นเอง”คำพูดของจี้อี้ยังมีความหมายอื่นแอบแฝงอยู่อีก พอพูดจบ เสียงในรถม้าก็ค่อยๆเงียบลงทันที ฉวี่ซางที่ตามรถม้ามาติดๆ ก็พลันเงยหน้าขึ้นมามองรถม้าแวบนึง พอเรื่องที่คุยกันกับจี้อี้เริ่มหายไป เขาถึงนึกขึ้นมาได้ว่าในนั้นยังมีใครอีกคนนึง แววตาก็ดูมีแววสงสัยขึ้นมา ซื่อจื่อเป็นคนเย็นชามาแต่ไหนแต่ไร ข้างนอกจะดูสุขุม แต่จริงเป็นคนไม่จืดชืด วันนี้ที่ซื่อจื่อได้พูดกับคังซื่อจื่อและถันซื่อหัวแบบนั้นก็เป็นลักษณะตามปกติของเขาแล้ว แต่สำหรับคุณหนูคัง.... ที่ซื่อจื่อทำเพื่อนางแบบนี้กลับเป็นการละเมิดกฎเกณฑ์ของเขาเอง แถมยังให้นางขึ้นมาในรถม้าอีก ช่างทำให้เข้าใจยากจริงๆ เมื่อกี้ตอนที่อุ้มนางขึ้นมาในรถก็ทำให้เขาเองก็มองเห็นลักษณะของคุณหนูคัง ที่ดูแล้วยังเด็กอยู่มากเลย？ หรือว่าจริงๆแล้วซื่อจื่อชอบแบบน่ารักเหมือนเด็กแบบนี้ เด็กที่ยังไม่ถึงสิบห้าปีเลยนะ？รสนิยมช่างล้ำลึกมากๆ คิดไปคิดมา ฉวี่ซางก็พลันสะบัดหัวทันที เรื่องของหัวใจของซื่อจื่อไม่จำเป็นต้องคาดเดา คิดไปคิดมา เขาเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ผ้าม่านของรถม้าก็พลันปริวไหวไปมา แต่ในรถไม่ได้มีความรู้สึกสั่นเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่านั่งอยู่ในห้องห้องหนึ่งที่ตกแต่งอย่างสวยงาม จี้อี้ค่อยๆเหลือบไปมองสาวน้อยที่นอนอยู่อีกด้านนึง ไข่มุกกลางคืนที่อยู่ภายในรถม้าก็พลันส่งแสงออกมา จนทำให้มองเห็นท่าทางที่นางนอนหลับได้อย่างชัดเจน ปอยผมที่ตกลงมาบังหน้าราวกับหิมะที่โดนท้องฟ้าครึ้มปกคลุม แต่ก็ยังสามารถที่จะเห็นความอ่อนโยนและหอมหวานของนางได้อยู่ ดวงตาใสๆของนางที่ดูเจ้าเล่ห์ก็ได้คอยๆปิดลง ขนตาที่เรียวงอนของนางเหมือนกับพัดน้อยที่ถูกกางออก แล้วยิ่งโดนส่องเห็นเป็นเงาข้างๆ พลันอ้าปากออกมาเบาๆ ที่ดูเอิ่มอิ่มและอมชมพู จนทำให้อยากจะจูบนางในทันที ถ้าหากว่าตรงมุมปากไม่มีน้ำลายละก็ ช่างเป็นภาพที่ทำให้คนลุ่มหลงได้อย่างมาก แต่ว่า ถ้าไม่น้ำลายไหลก็ไม่ใช่นางแล้วละ จนทำให้คิดถึงครั้งแรกที่เจอนาง ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนจะยังไม่เคยเจอนางมาก่อน แต่ว่าจากที่ได้ยินคนลือกัน ที่จริงก็มีความต่างกันมากเลยทีเดียว ดูจากอ๋องคังและชายารองติง ที่มี่สายตาการมองคนได้อย่างเฉียบแหลม จากคำพูด การกระทำ สามารถมองออก จากท่าทางของนาง จนทำให้พวกเขาเองก็ต้องประหลาดใจหลายเท่า ลักษณะนิสัยของแต่ละคนนั้นก็เกิดจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่ ไม่ได้มีเหตุผลอย่างอื่นเป็นพิเศษเลย มีเพียงส่วนน้อยที่จะเปลี่ยนแปลงไปตามโลกได้ เขาจึงคิดว่า คนคนนี้ ไม่ใช่คังเสว่มี่