บทที่ 81 กัดให้ตายไปเลยจี้อี้คนใจดำ 1

บ๗ที่ 81 กัดให้ตายไปเลยจี้อี้คนใจดำ 1 “ท่านพ่อ ข้าเองเซิงเซิง ท่านรีบเปิดประตู วันนี้ข้างนอกหนาวมากเลย！”เสียงใสๆของสาวน้อยดังขึ้น แม่ที่อยู่ข้างในห้องจึงรีบเดินออกมาเพื่อเปิดประตูออกมาทันที ใบหน้าที่ดูใจดี และรอยยิ้มที่ดูดีใจนั้น “เซิงเซิงกลับมาแล้ว รีบเข้ามาเร็ว ลมแรงขนาดนั้น เดี๋ยวจะไม่สบาย....” ตอนที่นางเห็นผู้หญิงคนนั้นถอดผ้าพันคอออก แล้วก็กอดแม่ของนาง และก็พลันเห็นใบหน้าที่สามารถทำให้คนลุ่มหลงได้อย่างนั้น นั่นมันนาง เป็นหน้าของนางเหยาเซิงเอง！ ไม่ ไม่ ข้าอยู่ตรงนี้ ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยู่ตรงนี้ ลูกอยู่ตรงนี้！ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ลูกสาวของพวกท่าน! เหมือนว่าในลำคอจะมีอะไรบางอยากกักเอาไว้ ร้องออกไปยังไงก็ร้องไม่ได้ นางยื่นมือออกไปจะไปจับผ้าอุ่นๆนั้น แต่ทำยังไงก็ไม่สามารถสัมผัสได้ สิ่งที่นางคว้าได้นั้นก็มีเพียงอากาศ และยิ่งไปกว่านั้นร่างกายก็เริ่มอ่อนแอ จนมือเริ่มไม่มีแรงที่จะยกขึ้นมา： “กอดข้า ข้าอยู่ตรงนี้ ข้าคนนี้ถึงเป็นลูกสาวของพวกท่าน....” ในช่วงเวลาคลุมเครืออยู่นั้น ก็มีหยดน้ำแข็งหยดนึงที่เหมือนกับเป็นลมปรามดันเข้ามา นางรู้ดีอยู่แล้วว่ามันสะอาดและสดชื่น แต่นางกลับไม่รู้สึกว่าเย็นเลยสักนิด ราวกับว่ามีคนช่วยพรมน้ำลงไปบนเสื้อผ้าของนาง และตัดขาดออกจากความหนาวเหน็บ เหมือนกับมีเสียงเพลงจากสวรรค์ดังขึ้น ทั้งไพเราะและอ่อนหวาน “เจ้าเป็นลูกสาวของใคร？” นางก็ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกอยากเข้าไปใกล้เสียงนั้นมากเหลือเกิน พลันยื่นมือออกไปคิดจะคว้าไว้ เพื่อไม่ให้มันห่างออกไปจากนาง จนรู้สึกว่าสัมผัสเข้ากับของนุ่มนิ่มบางอย่าง เหมือนกับเป็นสายลมที่ผัดแผ่วๆนางก็ยิ่งจับเอาไว้แน่น แล้วก็ดึงมันมาไว้ด้านหน้าทันที “ข้าต่างหาก....ที่เป็นลูกสาว....” “ลูกสาวของใคร？”เสียงนั้นดังขึ้นมาอย่างหนักแน่น แล้วก็มีความทำให้เคลิ้มตามอยู่บ้าง จนไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองไว้ได้แล้วอยากจะไปตามจังหวะของเขา สมองก็ยังคงเมาอยู่ พอถึงตอนที่จะได้สติกลับไม่รู้สึกอะไรก็พลันลุกขึ้นมาทันที สัญชาตญาณที่มีมาหลายปี ทำให้นางพยายามลืมตาขึ้น ในช่วงที่นางกำลังงุนงงอยู่นั้น ก็มองเห็นใบหน้าของใครบางคนเข้า ใบหน้านั้นหันมายิ้มให้นางเบาๆ แล้วก็พลันขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ผิวหนังก็มีสีขาวออร่ามาก ตอนที่ถูกแสงจากไข่มุกส่องมานั้น ก็ทำให้มองเห็นทุกอย่างชัดเจนมากขึ้น ดวงตาที่เหมือนกับดวงอาทิตย์ และพริ้วไปมา พร้อมกับแววตาที่ดูสว่างไสว ในช่วงครู่นั้นก็เป็นแววตาที่เด็ดเดี่ยวไม่ยอมแพ้ ที่สามารถควบคุมทุกอย่างเอาไว้ได้แบบนั้น ผู้ชายที่ดูหล่อเหลาขนาดนี้ จนอาจจะทำให้คนสามารถเป็นลมไปได้เลยทีเดียว แต่ว่า....รู้สึกค่อนข้างคุ้นตานิดหน่อย คังเสว่มี่เอนหัวลง แล้วจ้องมองเขา“ท่านคือ จี้อี้คนใจดำใช่มั้ย？” จี้อี้คนใจดำ？ จี้อี้ลูบปากไปมา แววตาก็ค่อยๆกรอกไปมา นี่เป็นชื่อที่นางตั้งให้เขาเองงั้นหรือ หรือว่าเป็นคำที่เอาไว้ด่าเขาโดยเฉพาะ？ มวยผมของนางตอนนี้ยุ่งเหยิงมาก เหมือนกับว่าหลุดออกมาหมดแล้ว เหมือนกับเป็นผ้ามัดหมี่สีดำ ปกติดวงตาของนางก็ดูเฉลี่ยวฉลาดชวนหลงไหล ตอนนี้ยิ่งน่าลุ่มหลงเข้าไปใหญ่ เอนศีรษะแล้วยิ้มเห็นฟันสองซี่โผล่ออกมาแบบนี้ เขาเองก็พลันรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที แล้วก็พลันพูดขึ้น“อืม”อีกครั้งนึง“ใช่” หลังจากนั้น เขาก็เห็นสีหน้าที่ดูตกใจอย่างมากจากแววตาสีเทาคล้ายหมอกของนาง แล้วนางก็พลันเงยหน้าขึ้นมามองทันที แล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมา แล้วดึงเสื้อจี้อี้เข้ามาใกล้ๆ แล้วกัดไปที่แผ่นไม้จันทน์ จนเห็นเป็นรอยเขี้ยว หลังจากนั้นก็หันมากัดที่ท้องของเขา ทั้งกัดยังไม่พอ แล้วยังพยายามฉีกชุดเขาอีก แล้วยังไม่แน่ใจจึงพูดถามขึ้นในลำคอ： “ใครบอกให้ท่านใจดำไม่ยอมช่วยคนอื่น คนอย่างท่าน มันก็แค่รู้จักแต่ดูเพื่อความสนุกเท่านั้น....ข้าจะกัดท่านให้ตายไปเลยคนใจดำ....” ถ้าใช่เพราะว่าคนใจดำคนนี้อย่างดูเพื่อความเพลิดเพลิน ก็คงไม่ได้ช่วยคังเสว่มี่เอาไว้ได้แต่แรก จนนางไม่ต้องโดนเอาไปปู้ยี้ปู้ยำ แล้วตัวเองก็ไม่ต้องย้อนกลับมาในอดีตแบบนี้หรอก ถ้าหากไม่ย้อนอดีตกลับมาละก็ แค่ทำงานทุกอย่างเสร็จก็สามารถกลับบ้านไปเจอพ่อกับแม่ได้แล้ว..... ทุกอย่างเป็นความผิดของจี้คนใจดำคนเดียว！ ฮือ.....