บทที่ 83 กัดให้ตายไปเลยจี้อี้คนใจดำ 3

บ๗ที่ 83 กัดให้ตายไปเลยจี้อี้คนใจดำ 3 ขนตาที่งอนยาวของเขา อาจจะเป็นเพราะว่าห่างกันไม่มาก จึงมองเห็นได้ชัดเจนมาก รอยยิ้มที่เขายิ้มก็เหมือนกับลมพัดโบกเข้ามา ทีละระลอก เหมือนกับหน้าผากของดาราที่ขาวใสเหมือนสีหิมะ ริมฝีปากที่ค่อยๆกระดกขึ้นมา เหมือนกับยามเช้าของฤดูใบไม้ผลิที่กำลังผลิบาน ที่เต็มไปด้วยความงดงามที่น่าดึงดูดอย่างมาก หน้าท้องก็ดำแล้วยังจะมีหน้าตาที่หล่อเหลาอีก คังเสว่มี่พยายามหายใจเข้าออกถี่ๆ แล้วรู้สึกแค่ว่าหัวใจของตัวเองเต้นถี่มากเหมือนกับดวงตาที่เหมือนคลื่นกระทบหาดของเขาแบบนั้น ทั้งเต้นและสั่น จนไม่สามารถที่จะควบคุมได้ “ใครต้องการให้ท่านมาอยู่ด้วย ถ้าหากว่าข้าต้องให้ท่านอยู่ด้วยละก็ อยู่เพื่อชดใช้ เข้าใจมั้ย？！”ดวงตาของคังเสว่มี่ที่กึ่งหลับกึ่งตื่น ก็พลันเอามือสองข้างมาจับที่คอเสื้อของจี้อี้ทันที แล้วกลิ่นเหล้าก็พลันตลบอบอวลในรถม้า “ห้ะ？เจ้าต้องการ ต้องการอะไรนะ？”เสียงของเขาที่พูดออกมาก็ยิ่งฟังดูนุ่มนวลอย่างมาก แล้วเสียงท้ายประโยคก็ยิ่งฟังดูละมุนละไม แต่เขากลับพลันหยักคิ้วขึ้นมาเบาๆเชิงยั่วยุ สีหน้าของคังเสว่มี่ก็พลันแสดงความโมโหออกมาในทันที แล้วก็พลันดึงเสื้อเขาเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดขึ้น：“ข้าต้องการท่าน....” “ในเมื่อเจ้าต้องการขนาดนั้น ข้าก็จะยอมให้เจ้าก็ได้！”จี้อี้พูดขึ้นมาตัดก่อนที่นางจะพูดต่อ คอเสื้อที่เดิมทีแนบชิดติดกันก็ถูกนางดึงจนแน่น แล้วก็ค่อยๆแน่นที่คอขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงยกมือขึ้นมากำข้อมือของนางไว้เบาๆ “จี้ท้องดำ หมายความว่าไม่อยากจะทำให้ข้าต้องลำบาก！” ตอนที่มือของจี้อี้จับที่ข้อมือของนางนั้น อยู่ดีๆก็เหมือนโดนไฟฟ้าช็อตเข้ามาที่ตัวนางทั้งตัว คังเสว่มี่ถึงกับนิ่งไปพักนึง แล้วหน้าก็เริ่มแดงขึ้น เหมือนกับว่าน้ำร้อนไหลผ่านไปทั่งทั้งร่างกาย จนไม่มีเสียงพูดอะไรออกมาได้ นางจึงพยายามออกแรง ดึงคอเสื้อของจี้อี้ให้แน่นยิ่งขึ้น จนตึงเห็นเป็นเส้นเล็กๆสีม่วง จี้อี้ก็ยิ่งมองนางด้วยความสงสัยทัน แล้วพลันจับใต้ข้อมือน้อยของนาง นิ้วมือนางก็ขยับนิดหน่อยใช้แค่สามนิ้วก็สามารถจับข้อมือนางได้แล้ว แสงแดดจากด้านนอกเข้ามากระทบกับดวงตาของเขาที่ใสเหมือนกับสีของหยก ขนตาที่ยาวและงอน ถูกแสงแดดสะท้อนเข้ามาสว่างไสว จี้อี้ท้องดำ ยังมีหน้าจับมือนางเอาไว้แล้วยังใช้คำพูดดูถูกนางอีก！ นางก็รู้ดีว่า เขาไม่ใช่คนดีอะไร！ ถ้าเจ้ากล้าพูด ข้าจะกัดปากเจ้า จนพูดออกมาไม่ได้ เป็นจี้ใจดำที่พูดไม่ได้เลย และก็ไม่สามารถโมโหคนอื่นอีก！ แสงแดดที่ส่องมาจากด้านนอกก็สว่างเหมือนเป็นกระจก ที่ส่องทะลุผ่านเข้ามาในม่านของรถม้า จนมีสีสันเหมือนฤดูร้อน และกลิ่นหอมหวานจนทนไม่ไหว สาวน้อยนั่งเอาขาพาดที่เอวของเขา กระโปรงสีฟ้าอ่อนก็พริ้วไปมาอยู่บนที่นั่งสีขาว แล้วก็พยายามก่อกวนเขา จนอยู่ดีๆขาอ่อนขาวเนียนก็พลันโผล่ออกมา แต่ก็ยังพยายามเอายื่นมือสองข้างกักตัวขอเขาเอาไว้เหมือนกับไม้ไผ่ที่ยาวมาก และข้อมือก็ขาวใสราวกับหยก ร่างกายก็พลันโน้มไปข้างหน้า นางจึงค่อยๆอ้าปากจนเห็นฟันเล็กๆเรียงชิดกัน และริมฝีปากที่เป็นสีใส นุ่มนวลและหอมหวานเหมือนกลีบดอกไม้ ราวกับสีผลึกของไข่มุก สายตาเขาก็จับจ้องไปที่ริมฝีปากที่ดูเอิ่มอิ่มและชุ่มชื่นจนเป็นสีชมพู คล้ายกับผึ้งที่อยากจะเข้าไปเอาน้ำหวานในเกสรดอกไม้ “ข้าอยากจะกัด....“ น้ำเสียงที่ไม่พอใจก็พลันดังขึ้น แต่เมื่อกี้ยังพูดเสียงที่แสดงความกล้าและมั่นใจออก อยู่ดีๆก็พลันขาดหายไปทันที.... สาวน้อยต้องการจะกัดจี้คนใจดำก็พลันกลอกตาไปมา ทันใดนั้นสายตาของนางก็พลันอ่อนลงเหมือนกระต่ายน้อยในทันที แล้วก็อ่อนแรงเข้าไปในอ้อมอกของคนใจดำ ริมฝีปากที่นุ่มนวลราวกับกลีบดอกไม้ ที่มีฟันเล็กๆสองซี่โผล่ออกมา กัดเข้าไปที่ริมฝีปากของจี้ซื่อจื่อทันที จี้อี้ไม่ทันตั้งตัวจึงโดนนางเอาคืน ริมฝีปากนุ่มนิ่มก็โดนนางกระแทกเข้ามาจนเป็นสีแดงเหมือนกับสีของพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น เขาก็พลันขมวดคิ้ว แล้วเบี่ยงสายตาออกทันที ขนตาที่เรียวยาวก็พลันหลับลงจนไม่อาจจะคาดเดาได้ เขายกมือที่ขาวเนียนขึ้นมาจับที่ริมฝีปากตัวเอง แล้วรับรู้ถึงผิวหนังที่เรียบเนียน ที่เห็นเป็นรอยเขี้ยวอย่างชัดเจน แล้วเขาก็ลูบไล้ไปมา เหมือนกับกำลังสัมผัสรสชาติของชีวิตที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน