บทที่ 87 กัดให้ตายไปเลยจี้อี้คนใจดำ 7

บ๗ที่ 87 กัดให้ตายไปเลยจี้อี้คนใจดำ 7 คิดไตร่ตรองอยู่พักนึง อาชีก็พลันพูดขึ้น“จี้ซื่อจื่อ ไม่ลองแบบนี้ดู ลองเอานิ้วแกะมือของนางออกดูมั้ย？“ จี้อี้นั่งอยู่บนเตียงแล้วเอาแขนเสื้อพาดไว้ที่ขา ไข่มุกสีดำที่ปักอยู่ที่รองเท้าของเขาก็พลันสะท้อนแสงออกมา เขาส่ายหัวไปมา“ถ้าหากว่าใช้แรงดึงออก ก็อาจจะทำให้ข้อมือนางได้รับบาดเจ็บได้หรือไม่ก็อาจจะเป็นชีพจรของข้าที่ขาดสะบั้น คิดดูแล้วต่างมีแต่ผลเสียทั้งคู่ ไม่สู้ให้ข้าอยู่ที่นี่กับนางคืนนี้ พอนางตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างก็สามารถแก้ไขได้แล้ว“ อาชีรีบพูดปฏิเสธทันที“จะให้จี้ซื่อจื่อมาอยู่แบบนี้ได้อย่างไรกันละ“แล้วเขาก็หันไปมองคังเสว่มี่ที่นอนหลับอย่างไม่ได้สติ ”งั้นก็ปลุกให้คุณหนูตื่นขึ้นมา จะไม่ดีกว่าหรือขอรับ“ จี้อี้ยกมือข้างซ้ายขึ้นมาโบกไปพลาง แล้วอมยิ้ม： “คุณหนูคังไม่ใช่สลบไป แต่เป็นเพราะความเมา”เหล้าพันวัน“เหล้าชนิดนี้ถ้าดมดูแล้วจะหอมหวานมาก แต่มีฤทธิ์รุนแรงมาก ถ้าหากว่านางไม่ได้ตื่นขึ้นมาตามปกติ แต่เป็นการปลุกนางเพื่อให้นางตื่นละก็ นางจะปวดหัวเป็นเดือนเลยทีเดียว ฤทธิ์เหล้าถึงจะหายไป“ เหล้าพันวัน ไม่ใช่ว่าเป็นเหล้าของร้านอาหารจุ้ยเซียนที่เดียวที่มีเหล้าแบบนี้อยู่หรือ？ อาชีขมวดคิ้วแน่น แล้วก็แสดงสีหน้าลังเลออกมาอย่างเห็นได้ชัดพลันพูดขึ้น“ถ้าอย่างนั้นควรทำอย่างไรถึงจะดีที่สุด.....“ จี้อี้ชี้ไปที่ข้อมือที่ถูกกักไว้แล้วพูดขึ้น“ข้าว่าอย่าทำอะไรรุนแรงเลย สองสามวันนี้ข้าก็ไม่มีเรื่องอะไร ก็ถือซะว่าอยู่ที่นี่กับนางคอยดูแลนางก็ได้“ อาชีหันไปมองคังเสว่มี่ที่นอนหลับอย่างสบาย แล้วพลันหันไปมองหน้าจี้อี้“ ยังไงเขาก็ไม่สามารถที่จะใช้แรงดึงข้อมือของจี้ซื่อจื่ออกมาได้ ถ้าบอกว่าเขาไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ ถ้าเข้าไปใกล้แล้วเกิดทำร้ายเขาขึ้นมาก็อาจกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้ ส่วนคุณหนูใหญ่ เขาเองก็ไม่อาจจะเรียกนางให้ตื่นได้ เพราะเขาก็เคยได้ยินชื่อของเหล้าพันวันมาก่อน ถ้าปลุกนางตื่นมาแล้วต้องปวดหัวเป็นเดือน นั่นมันก็ทรมานมากเลย เขาคิดแล้วคิดอีก แล้วจึงหันมาทำความเคารพจี้อี้“งั้นก็ต้องลำบากจี้ซื่อจื่อแล้วขอรับ ข้าน้อยจะสั่งคนให้เฝ้าดูแลอยู่ด้านนอก ถ้าหากว่าท่านต้องการความช่วยเหลืออะไร ก็แค่รับสั่งได้เลย“ “อืม“จี้อี้ขานรับ”อีกอย่าง ขอให้อาชีไปบอกฉวี่ซางด้วย บอกให้เขากลับไปก่อน แล้วพรุ่งนี้ข้าจะกลับไปตำหนักเอง“ “ขอรับ ข้าน้อยจะไปบอกท่านจวู่ให้อย่างแน่นอน“อาชีถอยออกไปสามก้าว แล้วจึงเดินออกไปจากห้อง พลันปิดประตู แต่กลับไม่เอากุญแจไปด้วย หลังจากนั้นก็หันไปกำชับสาวใช้ที่อยู่ภายในตำหนัก ให้พวกนางดูแลพวกเขาให้ดี และห้ามคิดอะไรเพ้อเจ้อ แล้วถึงได้เอาคำพูดของจี้อี้ไปพูดกับฉวี่ซางที่รออยู่ด้านนอกตำหนัก วันนี้ฉวี่ซางเจอแต่เรื่องที่ทำให้ประหลาดใจทั้งวันเลย พอถึงวันนี้และได้ยินรับสั่งแบบนี้อีก ก็ยิ่งทำให้ตะลึงขึ้นไปอีก หลังจากที่อึ้งไปครู่นึงก็พลันหันไปกล่าวลากับอาชี พอส่งฉวี่ซางกลับไปแล้วเรียบร้อย อาชีถึงได้ตรงดิ่งไปที่เรือนของอ๋องคัง และพอดีกับเห็นอ๋องคังที่สวมชุดเต็มยศเดินออกมาจากเรือนพอดี “ท่านอ๋อง“อาชีโค้งตัวทำความเคารพ “อาชี เมื่อครู่มีคนมารายงานว่าเสว่มี่เป็นลมหมดสติไป มันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นหรือ？“อ๋องคังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกังวลใจ แล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะความเป็นห่วง พออาชีเห็นท่าทางกังวลใจของอ๋องคังแบบนั้น ก็พลันขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น：“ทูลท่านอ๋อง คุณหนูใหญ่ไม่ได้เป็นลมขอรับ แต่เป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้าก็เลยสลบไป“ “ดื่มเหล้า？แล้วเมางั้นหรือ？“อ๋องคังเหมือนกับว่าตัวเองได้ยินอะไรผิดไป และยิ่งทำให้รู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก “ขอรับ ท่านอ๋อง“ “งั้นรีบพาข้าไปดูเดี๋ยวนี้ ทำไมนางอยู่ดีๆถึงออกไปดื่มเหล้าได้ แถมยังเมาอีก！“อ๋องคังเอามือขัดไว้ด้านหลัง แล้วก็เดินหน้าออกไปจากเรือนทันที อาชีที่อยู่ด้านหลังจึงเรียกเขาเอาไว้“ท่านอ๋อง ตอนนี้จี้ซื่อจื่ออยู่ในห้องกับคุณหนูนะขอรับ“ อ๋องคังหยุดเดินทันที แล้วหันกลับมามองอาชี