บทที่ 151 ความอับอายขายขี้หน้า【9】

บ๗ที่ 151 ความอับอายขายขี้หน้า【9】 “นั่นมันยอดเยี่ยมยิ่งนัก รู้ได้โดยไม่ต้องอ่านหนังสือ” ไป๋หลี่เหลียนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และเอ่ยปากชม จี้อี้ได้ยินคำพูดของเขาทำแค่เพียงยิ้มเบาๆ สีหน้าดูลึกลับราวกับความลึกไกลโพ้นของท้องทะเล ตกอยู่ภายใต้สายตาของคังเสว่มี่ คิดว่ามันคงจะดีถ้าไป๋หลี่เหลีย