ตอนที่9 เธอคงชัดเจนกว่าฉัน

ตอนที่9 เธอคงชัดเจนกว่าฉัน ใจฉันเกือบเต้นออกจากลำคอ ฉันเหมือนถูกอะไรบางอย่างต่อย รีบกระโดดไปอีกข้างหนึ่ง “ประ. ประธานอนุสิทธิ์......” ห่างออกสองก้าว อนุสิทธิ์มองฉันด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ฉันไม่สามารถมองทะลุดวงตาของเขา แค่รู้สึกว่าสายตาที่เขามองฉัน ทำให้ฉันตื่นเต้นจนหายใจไม่ออก ในห้องออฟฟิศที่ใหญ่โต ทันใดนั้นก็คับแคบขึ้นมาจนอยุ่สองคนไม่ได้ อากาสก็น้อยลง ฉันตัวสั่นเทาและถอยหลังไปอีกสองก้าว อยากลากระยะระหว่างเราให้ออกห่างไป แต่ฉันถอยไปสองก้าว เขาก็เดินเข้ามาสามก้าว พริบตาเดียว ฉันก็โดนเขาบีบไปถึงข้างหน้าโซฟารับแขก ยัดอยุ่ระหว่างกลางเขากับแผ่นหลังโซฟา ไม่มีช่องว่างเลยแม้แต่น้อย ร่างที่สูงใหญ่ของเขา ทำให้ฉันมีความรู้สึกกดขี่ที่แน่นหนา ฉันใช้มือผลักเขาออกไป พูดอย่างหวาดกลัว“ประ ประ ประธานอนุสิทธิ์....” “นอกจากประธานอนุสิทธิ์ เธอยังพูดอะไรได้อีก” เสียงของอนุสิทธิ์ดังอยู่บนหัว ลมหายใจที่ร้อนๆของเขาพ่นออกมา เส้นผมกี่เส้นของฉันขยับไปนิด ทำให้หน้าผากฉันคันไปนอด อยากยกมือขึ้นไปเกา ทันใดนั้น บนหน้าผากก็มีมือใหญ่โผล่ขึ้นมา นิ้มปลายที่เย้นๆทำให้ฉันรู้ว่าหน้าฉันตอนนี้ร้อนขนาดไหน วินัย....... ในสมองมีภาพที่วินัยดวงตาแดงก่ำโผล่ออกมาอย่างกระทันหัน ฉันทั้งอายทั้งโกรธถึงสุดขีด ไม่รู้แรกที่มาจากไหนทำให้ฉันได้ผลักอนุสิทธิ์ออกไป แล้วรีบหลบไปข้องหลังโวฟา มองเขาอย่างระมัดระวัง “ประธานอนุสิทธิ์ ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันมารายงานกับคุณ คุณ...... ” “สามีเธอเลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว” อนุสิทธิ์ตัดบคำพูดของฉัน ยืนอยู่ที่เดิม เลิกคิ้มมองมายังฉัน คำพูดของฉันเหมือนก้างอยู่ในคอ “เธอไม่มีอะไรอยากจะพูดแล้วรึ”พูดจบ อนุสิทธิ์ก็นั่งไปโซฟาคนเดียวที่อยู่ตรงข้าม นั่งไขว้ห้างมองยังฉัน ฉันมองกลับเขาอย่างเงี่ยบ ที่จริงตอนที่ได้ยินเรื่องที่วินัยได้เลื่อนตำแหน่งฉันก้รู้ว่าเพราะเหตุได เพียงแต่ฉันยังมีความหวังที่เปราะบาง....... “ประธานอนุสิทธิ์ ขอบพระคุณมากที่บรัทให้ให้ความเชื่อถือและความสำคัยต่อวินัย เขามีความสามารถมากในการทำงาน ฉันคิดว่าเขาต้องขยันทำงานกว่าเดิม ไม่ให้บริษัทผิดหวังแน่ๆ” “ชิ.....” อนุสิทธิ์หัวเราะเยาะขึ้นมา และการแสร้งทำเป็นนิ่งสงบของฉันก็ถูดเสียงหัวเราะนี้ตีพังไป เขามองฉันด้วยสายตาอันเสียดสี“พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงทางการแบบนี้ ทิพย์สุดา เธอคงไม่คิดจริงนะว่าสามีของเธอมีความสามารถเก่งถึงขนาดที่เพิ่งเข้ามาทำงานหนึ่งปีก็สามารถรับหน้าที่ตำแหน่งรองหังหน้าแผนกบุคคลไปแล้วมั้ง” นิ้มมือสั่นเทา ฉันหยีบโซฟาที่อยุ่ข้างหน้าอย่างแรงๆ เม้มปากมองไปยังเขา“ท่านประธานอนุสิทธิ์ ท่านหมายความว่ายังไง” “ทิพย์สุดา อย่าแสร้งทำโง่เลย ทำไมเขาถึงได้ตำแหน่งนี้ เธอคงชัดเจนมากที่สุด” ความหวังที่เปราะบางราวกับฟองสบู่ ถูกอนุสิทธิ์เจาะแตกสลายไปอย่างโหดเหี้ยม ฉันรู้สึกมือเท้าเย็นยะเยือก มองไปยังเขาอย่างทื่อแข็ง“ท่านประธานอนุสิทธิ์ ท่านคงเข้าใจผิดบางอย่างไปแล้ว.......” “เข้าใจผิดหรึ เมื่อคืนเธอถอดเสื้อผ้าต่อหน้าฉัน ก็เพื่อนี่ไงไม่ใช่หรึ หรือว่าฉันเข้าใจผิดไปแล้วจริงๆ งั้นฉันเรียกคืนการแต่งตั้งตำแหน่งครั้งนี้ไป ให้วินัยใสหัวออกไปจากบริษัมฉัน ยังไง” “อย่า ”ฉันรีบตะโกนด้วยเสียงดังออกมา ทั้งบริษัทล้วนรู้ว่าวินัยได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว ถ้าอนุสิทธิ์เรื่องคืนการแต่งตั้งจริงๆ งั้นหลายชั่วโมงที่สั้นๆนั้นก็กลายเป็นเรื่องที่ขบขันที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา แล้วคนอื่นจะมองเขายังไง ถ้าโดนไล่ออก เขาจะได้รับการโจมตีแรงขนาดไหน ไม่ได้....ฉันจะให้ขำม่ได้รับความเป็นเป็นธรรมแบบนี้ได้ยังไง เขาไม่ได้ทำผิดอะไร คนที่ทำผิดคือฉัน “ท่านประธานอนุสิทธิ์” ฉันไม่รู้ควรพูดอะไร แค่อยากจะขอร้องให้อนุสิทธิ์ปล่อยเรื่องนี้“ท่านทำแบบนี้ไม่ได้ วินัยเป็นคนที่ขยันมาก ท่านทำแบบนี้....ท่านจะเสียพนักงานที่ดีไป.....” “ทุกคนที่ในบริษัทฉันล้วนขยัน คนที่เข้าบริษัทเช้ากว่าเขาตั้งห้าปี ตอนนี้ยังขยันทำงานอยู่ตำแหน่งเล็กๆเลย ”อนุสิทธิ์พูดเย็นชา ใจของฉันเย็นยะเยือกไปหมด “อนุสิทธิ์ ตกลงคุณอยากจะเอายังไง”ฉันอดต่อไม่ได้จึงตะโกนออกมา อนุสิทธิ์ลุกขึ้นมาอย่างกระทันหัน ร่างที่สูงใหญ่ของเขาพาความกดขี่มาทั้นที อารมณ์ที่หวั่นไหวของฉันในเมื่อกี้ราวกับทบเจอผนังเลหล็ก เหมือนควันหายไปทั้นที “ดูไม่ออกเลยนะ เธออารมณ์ก็โหดด้วย”เขาพลางไปพลางเดินเข้าใกล้ฉัน ฉันตื่นเต้นและจับพนักพิงของโวฟาอย่างแรงๆ มองดูเขาเดินมาถึงข้างหน้าฉัน “ท่าน ท่านประธานอนุสิทธิ์ ท่านอยากจะทำอะไร”ลักษระพลังของฉันหายไปหมด ถามไปอย่างติดอ้าง ฉันยังได้ยินน้ำเสียงของฉันที่สั่นไป “เธอว่าล่ะ”พูดจบ อนุสิทธิ์ก้ยกแขนยื่นมายังฉัน ฉันหลบด้วยจิตใต้สำนึก กลับมองเห็นสีหน้าเขาเย็นชาลง“ถ้าเธอหลบอีก ตำแหน่งรองหัวหน้าฉันจะให้คนอื่นไป” ฉันจึงทำได้แต่เม้มปากและยืนแข็งทื่ออยุ่นั่น มองดุเขาจับคางของฉัน แล้วลูบไปยังบริเวณคอ นิ้มมือที่เย็นเยือกของเขา นำพาความอ่อนแอที่ทำให้คนหวาดกลัวมา ฉันอดกลืนน้ำลายลงไม่ได้