ตอนที่ 1 สามีกับเพื่อนสาวคนสนิท

ตอนที่ 1 สามีกับเพื่อนสาวคนสนิท เก้าโมงเช้า มีฝนตกลงปรอยๆ ในคืนฤดูใบไม้ร่วงที่เย็นสบาย ที่หน้าประตูนิเวศน์วิลล่า นัชชาไม่ได้พกร่มไปด้วย เสื้อผ้าที่อยู่บริเวณไหล่ของเธอเปียกปอนแล้ว แต่เธอกลับเหมือนไม่รู้สึกอะไร เธอถอดเสื้อโค๊ทออกมาแล้วเอามาห่อของขวัญที่เตรียมไว้อย่างระมัดระวัง วันนี้เป็นวันครอบรอบหนึ่งปีของเธอกับดวิษ เธอควรที่จะอยู่บ้านพ่อแม่ของเธอ แต่เธอแอบมาซื้อของขวัญให้สามี เธอเตรียมจะเซอร์ไพร์สให้กับเขา กว่าเธอจะเดินมาถึงประตูบ้าน เสื้อผ้าเธอโดนฝนจนเปียกไปหมดแล้ว เธอเอากุญแจออกมาจากกระเป๋า แล้วค่อยเปิดประตูอย่างระมัดระวัง ไม่เปิดไฟและยืนเปลี่ยนรองเท้าตรงระเบียง ขณะที่เธอกำลังยกเท้าขึ้นมา กลับเหลือบไปเห็นรองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่งวางอยู่บนพื้น นัชชาตกใจอย่างมาก เพราะเธอรู้อย่างแน่นอนว่านั่นไม่ใช่รองเท้าของเธอและก็ไม่ใช่ขนาดไซส์ของเธอด้วย หัวใจเหมือนโดนมือที่มองไม่เห็นจับอย่างแน่นๆ เธอค่อยๆ วางสิ่งของต่างๆ ไว้บนพื้น และเดินไปที่ห้องนอนชั้น 2 อย่างช้าๆ ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ เสียงคำพูดยั่วยวนในห้องก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น “ ดวิษ ... ” เสียงของผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในแก้วหู เสียงนั้นฟังตื่นเต้นมาก “ ก็รู้เธอต้องชอบ ” เสียงผู้ชายคล้อยตาม ไม่ใช่เสียงของดวิษ สามีของเธอ ยังจะเป็นเสียงของใครได้ จากทางเดินไปถึงประตู นัชชารู้สึกเหมือนทุกย่างก้าวได้เดินอยู่บนปลายมีด แม้จะไม่ได้เห็นสภาพในห้อง แต่ก็ดาวไม่ยากว่าข้างในมันแรงรุงแค่ไหน “ระหว่างฉันกับนัชชา คุณชอบใครมากกว่ากัน ” ผู้หญิงถามอย่างกระทันหัน ใจของนัชชาก็เต้นขึ้นจนถึงลำคอ จากนั้นเธอก็ได้ยินคำตอบที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดใจ “ ทำไมล่ะ เธอหึงหรอ ผมใช้แรงอยู่ในตัวเธอเยอะขนาดนี้ จะมีแรงที่ไหนไปแตะต้องเขา ผมไม่สนใจเขาเลยสักนิด” พูดออกมาก็กลัวว่าจะไม่มีใครเชื่อ ตั้งแต่คบกันถึงแต่งงานเวลาประมาณ1ปีกว่า สามีของเธอไม่เคยแตะต้องตัวของเธอเลย เหตุผลคือเขามีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ แต่ตอนนี้ สามีของเธอที่มีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศกำลังเสพสุขกับเพื่อนสนิทของเธอ นัชชารู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนฮีโร่ เจอสถานการณ์แบบนี้ยังสามารถอดให้มันจบลงถึงผลักประตูเข้าไป ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอยังคงตกใจเพราะว่าคนที่นอนเปลือยกายข้างสามีของเธอไม่ใช่คนอื่นเลย เขาคือเพื่อนที่สนิทของเธอ .. ปณิตา ตั้งแต่มัธยมถึงมหาลัย จนตอนนี้เรียนจบแล้ว เธอสองคนเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดสนิทกันมาตลอด เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งปณิตาจะมานอนอยู่บนเตียงของเธอแบบนี้ ... ทันใดนั้นนัชชาก็คิดได้ว่า ทุกครั้งที่เธอกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ เปณิตามักจะถามรายละเอียดเรื่องเวลาเสมอ และไม่เคยออกไปเที่ยวข้างนอกกับเธอด้วยกัน ตอนนี้มาคิดดู ทุกสิ่งทุกอย่างมันล้วนมีเหตุผล ทั้งสองคนที่อยู่บนเตียงนั้นคาดไม่ถึงว่านัชชาที่ควรอยู่บ้านพ่อแม่จะมาอยู่ที่นี่ได้ แต่เพียงชั่วครู่ ดวิษก็กาความสงบจิตกลับท่ “ออกไป” ออกไป ? ปกตินัชชาก็ไม่ใช่คนที่หงุดหงิดง่าย แต่เวลานี้เธอไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธที่อยู่ในใจได้ เธอเหลือบเห็นกาน้ำร้อนที่อยู่บนโต๊ แล้วคว้าหูกาน้ำร้อนขึ้นมา สาดไปที่ชายหญิงบนเตียง “น่ารังเกียจ สกปรก ” “นัชชา ดวิษเขาอยู่กับเธอมาตั้งนาน ยังไม่เคยแตะต้องตัวเธอ เธอควรจะยืนอยู่ทัศนคติของเขา ช่วยเขาพิจารณาบ้างสิ ” ปณิตาไม่รู้สึกละอายใจเลยสักนิด เธอยังใช้คำพูดอวดดีกับนัชชาอย่างไม่เกรงกลัว “เหอะ” เธอหัวเราะเยาะ “ ฉันจะต้องพูดขอบคุณให้เธอใช่ไหม ปณิตา ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อน เธอก็ทำแบบนี้กับฉันหรอ ?เอากับสามีคนอื่นมันมีความสุขกว่าเอากับคนอื่นใช่ไหม ” ปกตินัชชาไม่เคยใช้คำพูดแบบนี้ ดวิษมองไปทางเขา “ เธอออกไปก่อน ” “ ไม่ต้องห่วง ฉันก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน ” แค่มองตาเดียว นัชชาก็รู้สึกขยะแขยง . “ ดวิษ คิดให้ดีล่ะว่าจะอธิบายกับแม่ยังไง เรื่องฉาวๆ ของนาย ฉันจะไม่ช่วยปกปิดมันอีกต่อไป ” พวกเขาแต่งงานมา 1 ปี ในคืนวันแต่งงานดวิษพูดกับเธอว่าเขามีอาการภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ เธอนึกว่ามันจะค่อยๆดีขึ้น แม่สามีถามเธอว่าทำไมไม่มีลูกสักที เธอปิดบัง ถามว่าเธอร่างกายมีปัญหารึป่าว เธอปิดบังอีก ผลลัพธ์ที่ปกปิดไป ปกปิดมา แต่สุดท้ายกลับได้ผลแบบนี้มา นัชชารู้สึกว่าตัวเองโง่มากและ สำหรับความกดดันของนัชชา ดวิษไม่รู้สึกกังวลสักนิด เมื่อก่อนนัชชาจีบเขาใช้เวลานานมาก ความรักของเธอไม่มีเส้นฐาน เดี๋ยวเขาก็แค่ไปง้อสักนิดเธอก็หายโกรธแล้ว แต่คำพูดต่อไปของนัชชาทำให้ดวิษตกใจจนรับมือไม่ไหว “ เราหย่ากันเถอะ ” ……. หลังจากออกมาจากนิเวศน์วิลล่า นัชชาเรียกรถแท็กซี่รีบหนีไป รถวิ่งอยู่บนถนนวนไปวนมา เธอปรากฏว่า นอกจากบ้าน ตนเองไม่มีที่อื่นไปได้อีกแล้ว “ คุณผู้หญิง สรุปคุณจะไปที่ไหนกันแน่ ” คนขับรถเหลือบมองผู้หญิงด้วยกระจกมองหลังอย่างสงสัย ตอนนี้รถขับผ่านตึกย่านธุรกิจระดับสูงพอดี นัชชามองดูรถลีมูซีนที่จดอยู่หน้าประตู ไม่รู้สมองเธอคิดอะไรไป เธอบอกให้คนขับรถจอดรถแล้วก็ลงมา หลังจากที่จ่ายเงินแล้ว เธอเดินตรงเข้าไปในคลับเฮาส์ ในล็อบบี้บาร์มองดูของที่มีราคาแพงๆ เธอสั่งไวน์มา 1 ที่โดยไม่สนใจราคา ของเหลวที่รสชาติเผ็ดร้อนไหลผ่านลำคอและหลอดอาหาร กระตุ้นให้ดวงตาของเธอเจ็บปวด ฉากในเมื่อก่อนก็วาปเข้ามาในสมอง ตอนนี้คิดย้อนไปมันเป็นการประชดที่รุนแรงที่สุด เพื่อนสนิทกับสามีของเธออยู่ด้วยกันแล้ว นัชชาหัวเราะ ยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บใจ“เฮี่ย ” แก้วแล้วแก้วเล่า ไม่รู้ว่าดื่มไปเท่าไหร่แล้ว เธอรู้สึกปวดชี่ เลยเดินอย่างโซเซไปห้องน้ำ หลังจากเสร็จงานแล้ว เดินออกจากห้องน้ำก็มองเห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ใส่สูทสีดำยืนเป็นแถว เธอสุ่มพันคนหนึ้งและพูดว่า “ คุณหล่อมาก ” ผู้จัดการที่อยู่ข้างๆรีบมาดึงตัวเธอออกไป พินิจพิเคราะห์เธอไปตาเดียง เห็นผู้หญิงนี้อายุไม่มาก บนตัวเธอใส่แต่ของแบรนด์เนม สีหน้าของเขาคลายลง“ ขอโทษครับคุณผู้หญิง นี่คือพนักงานต้อนรับ ถ้าคุณต้องการคนหล่อๆ ผมแนะนำให้คุณได้นะครับ ” นัชชาแอลกอฮอล์ขึ้นสมอง ตอนอยู่ดวิษ เธอคอยอดทนและเชื่อฟังมาตลอด ในเวลานี้ยิ่งมีความสุขของการแก้แค้นออกมา การแต่งงานนี้เธอได้สูญเสียสามีกับเพื่อนสนิทไป ตอนนี้พวกเขาก็อยู่ด้วยกันแล้ว เธอจะรักษาตัวเพื่อเขาอีกทำไมล่ะ “ โอเค ฉันต้องการคนที่หล่อที่สุดแล้วก็แพงที่สุดมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ” ผู้จัดการได้ยินคำว่า“แพงที่สุด”ดวงตาก็เป็นประกายเลย พาเธอเดินเข้าไปในโซน VIP “ รอสักครู่ครับ เดี๋ยวฉันจะไปเรียกคนมาให้ ” พูดเสร็จ ผู้จัดการก็เดินจากไป ทิ้งให้นัชชานั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว เธอรู้สึกมึนเมามาก มองอะไรก็เป็นภาพซ้อนไปหมด ทันใดนั้น ประตูที่อยู่ตรงหน้าถูกเปิดออก มีผู้ชายตัวสูงคนนึงเดินออกมา จากขายาวๆที่สมบูรณ์แบบคู่นั้นมองขึ้นไป เอวแคบ ไหล่กว้าง ใบหน้าเหมือนเป็นรูปปั้นแกะสลักที่มีความเพอร์เฟคทุกระเบียบนิ้ว โดยเฉพาะดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้เป็นพิเศษ นัชชาหัวเราะออกมา เธอลุกขึ้นเดินโซเซไป แล้วคว้าแขนของผู้ชายนั้น“ดีมาก ถูกปากฉัน” เตชิตมองดูผู้หญิงตรงหน้าที่โผล่ออกมาอย่างกระทันหัน คิ้วที่ดำเข้มก็ขมวดขึ้น “ ปล่อย ” “ ทำไมนายทำท่าทีแบบนี้ล่ะ ผู้จัดการไม่ได้บอกหรอ คืนนี้ฉันเหมาคุณทั้งคืน เท่าไหร่ก็ได้ เพียงแค่คุณปรนนิบัติรับใช้ฉันดีๆ ฉันจะจ่ายเพิ่มให้อีก 2 เท่า ” นัชชาพูดจาอย่างอวดดี แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างโง่ๆ โชว์ฟันขาวๆ ที่เรียงเป็นระเบียบออกมา ผู้ชายนั้นตัวสูงใหญ่ เธอเขย่งปลายนิ้วเท้าเข้าไปกระซิบใกล้ๆ เขา “ ฉันแอบบอกให้นายนะ ฉัน .. นี่เป็นครั้งแรกของฉัน นายคุ้มมากนะ... ”