ตอนที่ 2 คุณผิดหรือเปล่า

ตอนที่ 2 คุณผิดหรือเปล่า เตชิตที่อยากจะไปก็หยุดฝีเท้า ในที่สุดเขาก็มองไปยังนัชชา ใบหน้าที่ใหญ่เท่าฝ่ามือมีดวงตาใสโตคู่หนึ่งฝังอยู่ เธอผิวขาวมาก แม้กระทั่งรูขุมขนก็ไม่มี แตกต่างกับผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มในบาร์ เธอไม่ได้แต่งหน้าด้วย ดูบริสุทธิ์เหมือนดอกเดซี่ดอกเล็กๆ ที่ล่องลอยในสายลมและรอใครบางคนมาเก็บ โดยเฉพาะตอนนี้เธอกำลังใกล้ชิดเขาอยู่ ร่างกายที่มีกลิ่นไวน์ผสมกับกลิ่นกายของผู้หญิง เตชิตที่ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงมานานหลายปีแล้ว แต่ในเวลานี้กลับมีความปรารถนาเกิดขึ้น เธอ ถูกปากเขามาก เตชิตยกคางเธอขึ้นมา “ ครั้งแรกหรอ เมื่อก่อนไม่เคยทำเลยหรอ ” นัชชาเรียนแบบเขา ตาที่โตๆหรี่ลง “ ไม่เชื่อหรอ ” การยั่วยุแบบนี้ เหมือนเป็นการเติมเชื้อเพลิงลงบนกองไฟอย่างไม่ต้องสงสัย เตชิตมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ แล้วสายตามองลงไปตามเสื้อคอวีของเธอ สมบูรณ์ บิดปลายนิ้ว ริมฝีปากบางเซ็กซี่กระตุ้นรอยยิ้มที่มีเสน่หืออกมา “เดี๋ยวแม้คุณจะร้องไห้ ผมก็ไม่ปล่อยคุณไป ” นัชชาเงยหน้าขึ้นมา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอมีความกล้าขึ้นมา พูดเสียงดังว่า “ เดี๋ยวก็รู้ใครกันแน่ที่จะร้องไห้ ” เตชิตยื่นแขนที่ยาวออกไป กอดเธอเข้าในอ้อมกอด แล้วกดลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล ขณะนี้ผู้จัดการพาผู้ชายแถวหนึ่งเดินมา เขามองเห็นเตชิต รีบตะโกนเรียกด้วยความเคารพ “ คุณเตชิต ผู้หญิงคนนี้ ... ” เตชิตมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาตำหนิ และพูดด้วยน้ำกวดขัน “ออกไป” ผู้จัดการไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้แค่ปฏิบัติตาม มายังไง กลับยังนั้น ลิฟต์ไปยังชั้น 7 ของคลับเฮาส์ตรงๆ ชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นห้อง VIP ทั้งหมด เตชิตมีห้องพิเศษของตนเอง รูดบัตรเปิดประตูห้องแล้วก็ผลักผู้หญิงขี้เมาเข้าไปข้างใน แสงไฟทางเดินส่องเข้าไปในห้อง แล้วไม่นานก็ถูกบานประตูกลั้นไว้ เตชิตกดเธอไว้ตรงบานประตู ไฟยังไม่ได้เปิด เขาก็เอื้อมมือไปดึงเสื้อผ้าบนตัวเธอออก นัชชารู้สึกร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียกไม่มีแรง ทันใดนั้นเธอรู้สึกเย็นขึ้นมา ก้มลงไปมอง เสื้อผ้าบนตัวหายไปหมด เหลือเพียงแค่ชุดชั้นเท่านั้น จูบของชายคนนี้นำพาความเย็นตกอยู่บริเวณคอของเธอ ทิ้งรอยแดงที่คลุมเครือไว้บริเวณคอของเธออันแล้วอันเล่า ผิวของเธอเนียนและละเอียดกว่าที่เขาคิดไว้ ทำให้เตชิตรู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้น แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงตรงหน้ายังอ่อนประสบการณ์เกินกว่าที่จะรู้วิธีตอบสนอง แต่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรก เขาเลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะอ่อนประสบการณ์หรือไม่ เขาโน้มนำเธออย่างมีความอดทน ผ่านมาหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาทำให้เขามีความปรารถนาขึ้นอีกครั้ง เตชิตแทบจะรอไม่ไหวแล้ว เมื่อเขาจะทำขั้นตอนต่อไป กลับถูกมือเล็กๆจับมือเขาแน่ เตชิตตกใจเล็กน้อย ก้มตาไปมองใบหน้าเล็กๆที่อยู่หน้าอกของเขา ในที่สุดเธอได้ความเป็นจริงกลับมาแล้วนิดหนึ่ง นึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ลดไปครึ่ง เลยผลักเขาออกไปด้วยจิตใต้สำนึกเธออยากแก้แค้นดวิษก็จริง แต่ไม่ใช่ใช้วิธีแบบนี้ “ อย่า ฉัน .. ฉันยังไม่พร้อม ” เตชิตมองเห็นความหวากผวาในดวงตาของเธอ ชินกับความมืดแล้วเลยมองเห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาของเธอ แต่ความต้องการในร่างกายของเขามันมากขึ้นจนเขาควบคุมมันไม่ได้แล้ว เตชิตพูดด้วยเสียงแหบๆ “ไม่ทันแล้ว” “ อ๊ะ ” ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้นัชชาส่งเสียงร้องออกมา ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก ได้สัมผัสของแผนกลั้นบางๆนั้น ร่างกายและจิตใจของเขาล้วนรู้สึกพึงพอใจ ทำให้เขาบุกเบิกแผนที่ที่ไม่เคยโดนคนอื่นมาขุดรุนแรงยิ่งขึ้น นัชชาร้องไห้ออกมา ความเจ็บปวด.ค่อยๆถูกความรู้สึกแปลกๆแทน “ อย่า .. ปล่อยฉันเถอะ ฉันขอร้อง” แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือเตชิตหยุดลงไม่ได้ตั้งนานแล้ว ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ สุดท้ายชายคนนั้นก็หยุดลงแล้ว เธอไร้เรี่ยวแรงแม้จะลืมตา เธอเหมือนหุ่นเชิดถูกเขาอุ้มขึ้นและวางไว้บนเตียงนุ่มๆ ขนาดใหญ่ ตอนที่เธอนึกว่าทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นจับเธอพลิกตัวกลับมา นัชชาเบิกตาอย่างตกใจ แต่ก็กลั้นไม่ทัน เธอสองมือยันตัวเอาไว้อยากจะหนี แต่กลับถูกเขาคว้าเอวที่บางเอาไว้“ ฉันจะจ่ายเงินเพิ่มให้นาย 2 เท่า นายปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง ” เตชิตสัมผัสไปที่ผมของเธออย่างมีความอดทน“ อดทนอีกนิดนะ เดี๋ยวก็จะดีขึ้น” …...... เช้าวันต่อมา นัชชาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อย ร่ายกายของเธอเหมือนถูกบดขยี้ด้วยหัวรถจักร ทุกส่วนในร่ายกายมันปวดจนไม่มีคำจะบรรยายได้ เธอลองขยับตัว บางที่ในร่ายกายก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนขึ้นมาทันที ภาพเรื่องราวเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัวเธอ สีหน้าของนัชชาก็ซีดลงทันที ไอ้คนเลวนั้น ไม่สนการต่อต้านของเธอ แถมยังเอากับเธอหลายต่อหลายครั้ง....... ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่บรรยาออกมาไม่ได้ เธอเอาผ้านวมห่อตัวแล้วเพิ่งอยากจะลุกขึ้นจากเตียง ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็มีคนเปิดออกมา ผู้ชายที่แค่พันผ้าขนหนูที่เอวเดินออกมา น่าจะสูงสัก 190 เซนติเมตร เอวคอด ซิกแพค ผิวสีข้าวสาลีดูสุขภาพดี ..... นัชชากรีดร้องออกมา แล้วรีบย้ายสายตา “นาย ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้า ! ” เตชิตฟังเสียงตะกุกตะกักของหญิงสาว แล้วก็มองดูเธอที่ห่อตนเองเหมือนเกี๊ยว เขากระตุกปากขึ้น “ ทำก็ทำมาละ มีอะไรให้อายอีก ” นัชชาหน้าแดงจนจะระเบิด “กลางวันแสกๆ นายอย่าพูดอะไรแบบนี้ได้ไหม” หลักจากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เงินฉันจะจ่ายให่นาย ตอนนี้นายก็ไปได้ละ ” เตชิตขมวดคิ้ว เขาเดินเข้าไปยังเตียง ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ก็ไดนนัชชารู้ทันแล้วก็กลิ้งไปอีกฝั่งของเตียง เธอเอาผ้านวมห่อตัวแล้วลุกขึ้นเขม็งมาที่เขา “ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว หยิบเงินนั่นแล้วไปซะ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนห้ามเอาไปบอกใคร ” ชายคนนั้นหรี่ตามองเธอ “ แต่งงานแล้วยังเป็นครั้งแรก ข่มผมหรอ ” “ ความสัมพันธ์ไม่ดี แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วจริงๆ ” ประโยคนี้ทำให้เตชิตหยุดชะงัก เขามองไปยังผู้หญิงด้วยสายตามืกครึ้ม เธอไม่ได้พูดโกหก เมื่อคืนเขาก็รู้แล้ว ฉนั้นตอนนี้เธอก็ไม่ได้โกหกเหมือนกัน แต่งงานแล้ว . แม้เตชิตจะเป็นคนโลภเรื่องนั้นก็จริง แต่เขาม่ยอมไปเป็นมือที่สามไม่ใช่เพื่อทำลายของครอบครัวของคนอื่นเด็ดขาด พูดให้แม่นกว่าก็คือ ถ้าเมื่อคืนเขารู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เขาจะไม่แตะต้องตัวเธอแน่ ทันใดนั้น เตชิตรู้สึกขยะแขยง เขารีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น ก่อนจะออกไปเขาหันมามองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย “ รสชาติเธอไม่เลว แต่เสียตายไร้ลีลาไปหน่อย” พูดเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องไปไม่หันมามองเลย เธอตกตะลึง แล้วกัดฟันด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอก็ค่อยๆ แดงขึ้นมา ทำไมเธอถึงได้โชคร้ายแบบนี้ แค่ออกมาหา“คุณชาย”สักคนยังโดนอัปยศอีก ไร้ลีลามันเป็นความผิดของเธอหรอ ถ้าไม่ใช่ดวิษไม่ยอมเอากับเธอ เธอจะไร้ประสบการณ์ได้ยังไง นัชชาเข้าไปอาบน้ำด้วยความอึดอัด หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย เธอก็ไปตรงเคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน แต่กลับถูกพนักงานจ้องมองด้วยสายตาแปลกประหลาด “ คุณนัชชา เมื่อคืนคุณไม่ได้สั่งบริการพิเศษค่ะ ” ไม่ได้สั่ง ? แล้วที่เธอปวดไปทั้งตัวนี่คืออะไร ? “ ฉันสั่งนะ คุณลองเช็คให้ดีอีกที ห้อง 709 ” เมื่อเคาท์เตอร์ได้ยินคำว่าห้อง 709 สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “ห้อง 709 ของเราเป็นห้องสำหรับ VIP ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้า คุณทำผิดคนไปรึเปล่าคะ ”