ตอนที่4 เขาคือประธานเตชิต

ตอนที่4 เขาคือประธานเตชิต ออกจากนิเวศน์วิล่า ไม่ต้องพูดถึงสัมภาระ นอกจากเสื้อผ้าเธอก็ไม่เอาออกมาด้วย มาแต่ตัวก็ไปแต่ตัว ทำให้เธอนึกถึงภาพเมื่อหนึ่งปีก่อน ตอนที่อยู่บนถนน เธอได้รับโทรศัพท์จากแม่ เธอไม่ได้บอกแม่ของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอต้องคอยเก็บอาการเอาไว้จนคุยโทรศัพท์เสร็จ เธอนั่งอยู่ในร้าน KFC ตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนเย็น แต่ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว เธอโทรศัพท์หาจินต์เพื่อนสนิทของเธอ ทันทีที่โทรศัพท์ถูกเชื่อมต่อ นัชชาก็ทรุดลงกับพื้น เธอร้องไห้จนพูดไม่เต็มสักประโยค ได้แต่พูดประโยคเดินซ้ำ ๆ “ฉันจะหย่า ฉันต้องการจะหย่า ..” หลังจากที่จินต์ถามว่าเธออยู่ไหน ระหว่างทางที่มาก็คุยกับเธอตลอดทางจนถึงร้าน ก็เห็นเธอนั่งอยู่ข้างนอกคนเดียวในซอกมืดๆ จินต์เจ็บปวดใจมาก เขาเดินไปแล้วกอดเธอไว้ในอ้อมกอด “ นัชชา ฉันมาแล้ว ” สองคนไม่พูดอะไร นัชชาร้องไห้ตลอดทาง เช็ดน้ำตาจนแห้งแล้ว จินต์ก็พาเธอมาที่คอนโดที่เป็นคอนโดทำเลดี สำหรับจินต์แล้วเรื่องครอบครัวเป็นเรื่องเล็กๆ “ค่อยๆ พูดนะ สรุปแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ” จินต์ยื่นน้ำร้อนให้เธอ นัชชาเปิดใจเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง จินต์ฟังเสร็จก็ได้แต่ถอนหายใจ “นัชชา ถ้าเรื่องที่ดวิษนอกใจคุณ ฉันไม่แปลกใจเลย คุณเชื่อไหม ? ” นัชชาไม่เข้าใจ เธอขอให้พูดอีกครั้ง “พวกคุณแต่งงานกันมาครึ่งปี พวกเราไปกินข้าว เธอให้ดวิษมารับ ระหว่างทางที่ส่งฉันกลับบ้าน เขาขอหมายเลขโทรศัพท์ฉัน แต่ฉันไม่ได้ให้ ตอนนั้นก็ไม่แน่ใจว่าเขาหมายความว่ายังไง แต่รู้สึกอึดอัดนิหน่อย อีกอย่างที่พวกคุณสองคนแต่งงานแล้ว ฉันก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีอะไรกับปณิตา ” นัชชาอึ้งไปครู่หนึ่ง แสดงว่าดวิษเริ่มสนใจกับเพื่อนสนิทของเธอมาตั้งนานแล้ว “นัชชา เรื่องหย่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ให้มันจบๆลงไปเลยดีกว่า ” แม้จินต์พูดตรงไปตรงมา แต่มันกถูกมาก “คุณจรรยาทำท่าหยิ่งยโสใส่เธอใช่ไหม ? เพราะเขาเห็นเธอเป็นแค่ลูกพลับที่อ่อนนุ่ม เธอต้องมีปากมีเสียงบ้างสิ ที่บริษัทของพ่อผมมี ทนายความจากเตนัทลอว์เฟิร์มพอดี เดี๋ยวฉันให้เขาไปถามให้ ” “ฉันต้องฟ้องหย่าดวิษใช่ไหม ? ” พูดถึงเรื่องนี้นัชชาก็ค่อนข้างหนักใจ “ฉันกลัวแค่ว่า ฉันจะไม่มีค่าใช้จ่ายมากพอ...” สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจิตใจ ยังไงขึ้นศาลกับคนที่รักที่สุดมันโหดร้ายเกินไปสำหรับคนเคยรัก “นัชชา อย่าโง่ไปหน่อยเลย ตอนนี้คุณก็ยอมแพ้แล้วหรอ ? คุณมานั่งเศร้าอยู่ตรงนี้ แต่สัตว์นรกสองตัวนั้นมีความสุข ” จินต์ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ “เรื่องนี้ฉันจะถามให้คุณเอง เมื่อถึงเวลาแล้วคุณค่อยไปหาทนายโดยตรง ฉันบอกคุณได้แค่ว่า ถ้าตอนนี้คุณยังไม่คิดถึงตัวเอง ต่อไปก็อย่ามาร้องไห้เสียใจทีหลังกับฉันอีกนะ ” …… วันที่สอง ภายใต้การแนะนำของจินต์ นัชชาไปที่เตนัทลอว์เฟิร์ม สำนักงานระดับสูงที่ตั้งอยู่ในเมืองนี้ ทั้งสองชั้นเต็มไปด้วยทนายความที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประเทศ ไม่มีทนายความคนไหนที่ไม่อยากเข้ามาทำงานในนี้ เข้ามาทำงานที่นี้เงินเดือนดี อนาคตไม่มีขีดจำกัด นัชชาไปหาทนายคนหนึ่งชื่อคุณทนายดรณ์ พนักงานต้อนรับบอกว่าอีกสักครู่ทนายดรณ์ถึงจะมา ให้เธอนั่งรอที่โซฟาก่อน นัชชานั่งรอที่โซฟา เธอรู้สึกเบื่อเลยหยิบหนังสือบนโต๊ะมาเปิดดู ผ่านไปสักพัก ประตูก็ถูกเปิดออก มีคนจากข้างนอกเดินเข้ามา แล้วเขาก็ได้ยินเสียงคนตะโกน “สวัสดีผู้จัดการเตชิต สวัสดีคุณทนายดรณ์ ” เมื่อได้ยินคุณทนายดรณ์ประโยคนี้ นัชชาก็เงยหน้าขึ้นมามอง และเธอก็กวาดสายตามองไปยังอีกด้านหนึ่ง นั้นเป็นใบหน้าที่เธอคุ้นมาก เพราะเมื่อไม่นานมานี้เธอกับเขาพึ่งมีความสัมพันธ์ด้านนั้นมา ฉากคืนนั้นผ่านเข้าสมองอีกครั้ง ห้องสูท คืนที่มืดสนิท เตียงที่นุ่มๆ และเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย ... ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ?! เห็นได้ชัดว่า เตชิตก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมาเจอนัชชาโดยบังเอิญที่นี่ เขาหรี่ตามอง และหยุดเดิน พนักงานต้อนรับเดินมาบอก “คุณนัชชาคะ นี่คือคุณทนายดรณ์ค่ะ ” คุณดรณ์สวมแว่นตาคู่หนึ่ง อายุประมาณสามสิบกว่า ดูแล้วอ้วนไปนิดๆ “สวัสดีคุณนัชชา ยินดีมากที่ได้รับความวางใจจากคุณ เราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าครับ ” นัชชาอยากจะปฏิเสธมาก แต่สถานการณ์ข้างหน้าไม่เป็นใจ เธอได้แต่พยักหน้า “ได้ค่ะ” “สำนักงานของคุณจะถูกใช้ในงานสัมมนา มาจัดการเรื่องที่สำนักงานผมก่อนเถอะ ” ทันใดนั้นเตชิตที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูดขึ้น บางทีคุณดรณ์ไม่ได้รู้สึกอะร แต่ประโยคนี้เข้าหูของนัชชามันก็กลายเป็นความหมายอีกอย่างนึ่ง เขาตั้งใจใช่ไหม ? ทั้งสามคนเดินไปที่ห้องทำงาน ระหว่างทางนัชชาเห็นทุกคนเรียกเขาอย่างสุภาพ “ผู้จัดการเตชิต” เขาไม่ได้เป็น‘คุณชาย’ ในคลับ แต่เป็นผู้จัดการของเตนัทลอว์เฟิร์ม เป็นคนใหญ่คนโตทางบริหารและธุรกิจทั้งสองที่มีแต่คนเกรงขาม เมื่อเข้ามานั่งตรงที่เก้าอี้ ร่างกายของนัชชาก็นั่งแข็งทื่อ “คุณนัชชา ได้ยินมาว่าคุณต้องการจะฟ้องหย่า คุณสะดวกที่จะเล่าสถานการณ์ของคุณกับสามีตอนนี้ให้ฟังได้ไหม ? ” ทนายดรณ์สู่ประเด็นอย่างรวดเร็ว นัชชาแอบมองไปที่เตชิต เห็นอีกฝ่ายก้มหัวอยู่ เขาพูดเสียงเบาๆว่า “ ฉันกับสามีแต่งงานกันมาหนึ่งปีแล้ว วันก่อนเขาพาผู้หญิงคนอื่นมานอนที่บ้าน ผู้หญิงคนอื่นที่ว่านั่นเป็นเพื่อนสนิทฉันเอง แม่สามีของฉันรู้เรื่องนี้ทุกอย่าง มีแค่ฉันคนเดียวที่ไม่รู้อะไร ตอนนี้ฉันอยากจะหย่า แต่พวกเขาไม่ยอม ” “พวกคุณมีลูกด้วยกันไหม ? ” “ไม่มี ” นัชชากัดริมฝีปาก เขาหยุดและพูดต่อว่า “พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ มีแต่ชื่อ แต่ไม่มีจริง ” ทนายดรณ์ดันแว่นขึ้น ซ่อนความประหลาดใจไว้ “สำหรับคุณตอนนี้แล้ว เรื่องหย่านั้นง่ายมาก แต่ผมอยากจะทราบความร้องขอของคุณ” สายตาของนัชชามีความรังเกียจขึ้นมาทั้นที “ฉันต้องการทำลายชื่อเสียงของสามี และต้องการต่อสู้เพื่อแบ่งทรัพย์สิน ” คุณดรณ์พยักหน้า “ยังมีคำถามที่สำคัญกว่านี้ คุณมีหลักฐานว่าสามีของคุณนอกใจคุณไหม ?” ครั้งนี้นัชชาตะลึงไป “หลักฐาน” “เช่นข้อความ วิดีโอ หรืออาจจะเป็นอย่างอื่น ที่พอจะพิสูจน์ได้ว่าสามีของคุณมีคนอื่น ” “... ฉันไม่มี ” “งั้นก่อนอื่นคุณจะต้องรวบรวมข้อมูลไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นจะเป็นการพูดไปแบบไม่มีหลักฐาน เนื่องจากจุดประสงค์หลักของการฟ้องร้องคือต้องการชนะคดี ดังนั้นพวกเราจะต้องมีหลักฐานที่สามารถใช้ได้ก่อน ” คำพูดของดรณ์ เหมือนน้ำเย็นที่รดใส่นัชชา การสื่อสารไม่ได้ดำเนินต่อไปอีก เพียงแค่หลักฐานก็สามารถทำให้เธออึ้งไปแล้ว ก่อนจะออกไป ทันใดนั้นเตชิตที่ยืนข้างๆก็พูดขึ้นมา “เดี๋ยวก่อนคุณนัชชาะ ผมมีคำแนะนำเล็กๆน้อยๆ อยากจะบอกคุณ ” ทุกคนรู้ว่าเตชิตไม่ฟ้องคดีเรื่องการแต่งงาน ดรณ์อึ้งไปสักพัก พูดว่ามีกิจอื่นๆต้องการเลยออกไปแล้ว ในห้องทำงานมีคนอยู่เพียงสองคน นัชชายืนอยู่กับที่ทั้งรู้สึกกดดันและเขินอาย ด้านหน้ามีผู้ชายนั่งอยู่ตรงเก้าอี้หนัง ใส่สูทที่เข้ากับตัวเขา “คุณต้องการหย่าหรอ ? ” เสียงเข้มๆของชายคนนั้นดังมา