已经是第一章了
ตอนที่ 5 ถูกบังคับให้ต้องทน
ตอนที่ 5 ถูกบังคับให้ต้องทน
หูของนัชชาแดงก่ำทั้นที เธอตอบด้วยเสียงต่ำเหมือนยุงบิน“อือ”
“สามีนอกใจ เลยจะแก้แค้นด้วยการเอาสมบัติของเขา ?”เขายังคงถามต่อ
นัชชาไม่รู้ว่าทำไมไม่มีความมั่นใจแล้ว“อือ”
“เขาไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลยหรอ ? ”
เธอตอบด้วยจิตใต้สำนึก“อือ”
หลังจากตอบเสร็จ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ลุกขึ้นมาทันที ก่อนที่นัชชาจะรู้ตัว คนนั้นก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เขาใช้ปลายนิ้วดันปลายคางเธอขึ้นมา “คุณรู้เตนัทลอว์เฟิร์มทำคดีฟ้องหย่ามาน้อยมาหไหม”
นัชชามองไปที่เขาอย่างไม่เข้าใจ
“การฟ้องร้องคดีแบบนี้ทนายคนใหญ่ๆไม่ชอบรับ ทนายคนเล็กๆไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ โดยเฉพาะคดีอย่างคุณที่ไม่มีเงิน มันไม่มีประโยชน์ ดังนั้นมันต้องใช้เงินจำนวนมาก คุณมีเงินไหมล่ะ ? ” ประโยคที่เขาพูดมามีพลังมาก
นัชชาขมวดคิ้ว เธอไม่มีเงิน บัตรที่อยู่ในมือก็เป็นบัตรเสริม คาดว่าไม่นานก็จะโดนระงับ คิดดูแล้วเธอก็โง่จริงๆ มาฉีกหน้าเขาโดยไม่มีหลักฐานสักอย่าง แม้แต่เงินก็ไม่มี
ยืมเงินของจินต์หรอ?
เธอไม่มีหน้าไปยืม ก็รู้ขอยืมเงินก็เหมือนน้ำนิ่งไหลลึก แต่นี่เป็นการฟ้องร้องระยะยาว
ตอนนี้ในหัวเธอซับซ้อนวุ่นวายมาก นัชชารู้สึกว่าตัวเองเหมือนปลาที่เกยตื้น นอกจากรับก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งรีบ ยิ่งรีบก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ ดวงตาของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อยๆ และเริ่มมีน้ำไหลออกมา
เตชิตปล่อยเธอ เขาขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดน้ำตาที่จะหลุดออกมาของเธอ ดอกเดซี่ดอกเล็กเล็กๆกำลังร้องไห้ นี่เป็นปฏิกิริยาที่เขาไม่คาดคิด ทำไมถึงน่าสงสารแบบนี้
มิน่าวันนั้นเธอถึงได้มีท่าทีกล้าหาญแบบนั้น ที่แท้เธอจับได้ว่าสามีของเธอมีคนอื่น
เตชิตรู้สึกใจเย็นอย่างบอกไม่ถูก ใช้มือบีบปลายคางของเธอ นิ้วโป้งแตะไปที่ริมฝีปากบางๆของเธอ ลูบไล้ริมฝีปากสีชมพูนั้น แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าคืนวันนั้นเขายังไม่ได้จูบเธอ นัยน์ตาเริ่มมืดมนขึ้น “คดีนี้ผมช่วยให้คุณชนะได้ คุณต้องการไหม ? ”
ต้องการไหม
สองคำคำนี้มีความหมายลึกซึ้ง นัชชารู้สึกริมฝีปากระคายเคืองมาก เธอพยายามจะหันหน้าหนีแต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ ดวงตาใสๆมองไปที่เขา “แล้วคุณต้องการอะไร ? ”
เตชิตยกมุมปากขึ้น ยังรู้มาคุยเรื่องข้อแม้ไม่ได้โง่เกินไป
เขาเขยิบเข้ามาใกล้เธอเล็กน้อย ดมกลิ่นสะอาดแถวๆซอกคอของเธอ“ผมต้องการคุณ”
สี่คำพูดที่ออกมาจากปากของเขากับสีหน้าไม่เปลี่ยนเลย
นัชชาได้ยินก็กังวลใจ “คุณเตชิต คำว่า ต้องการ ของคุณหมายถึงอะไร ? ”
เตชิตไม่ตอบแต่ถามกลับว่า “คุณคิดว่าตัวคุณเองมีอะไรให้ผมได้บ้างล่ะ ? ”
เขามีทั้งเงิน มีทั้งอำนาจ ไม่ขาดอะไร อย่าพูดถึงนัชชา เขามีทุกอย่างเหนือดวิษ ที่เธอจะมีให้ก็เพียงแค่ตัวเธอเอง
นัชชาทำสายตาเย็นชา “ข้อเรียกร้องของคุณ ฉันอาจจะตกลงไม่ได้”
คืนวันนั้นมันเป็นข้อผิดพลาด ถ้าตอนนี้ทำต่อมันจะยิ่งผิดกว่าเดิมอีก
แต่เตชิตไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยเธอไป “ในประสบการณ์ของผม ถึงแม้ว่าคุณจะไปยืมเงินมา ทนายดรณ์ก็ไม่รับฟ้องร้องคดีของ คุณ การรบกวนที่ไร้ค่า ทนายของเตนัทลอว์เฟิร์มไม่รับหรอก ”
“คุณขู่ฉันหรอ ? ”
“มันเป็นข้อเท็จจริง”
นัชชามองไปที่ผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ และทันใดนั้นเธอก็รู้ถึงชะตากรรมของตัวเอง เธอยิ้มเศร้าเพียงเล็กน้อย “คุณเตชิต ฐานะแบบนี้คุณจะต้องการผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ทำไมถึงต้องการผู้หญิงที่มีสามีแล้ว ”
ใครจะไปรู้ เตชิตยอมรับอย่างสุภาพ “น่าเสียดาย ร่ายกายของผม มันตอบสนองแค่ร่างกายของคุณเท่านั้น”
นัชชาตกใจ “แต่ว่าฉันไม่เก่งเรื่องนั้น ”
ประโยคนี้ เป็นเตชิตพูดให้เธอ แต่ในเวลานี้เธอใช้มามัดปากของเขา
เขาหัวเราะอย่างมีเสน่ห์ “ไม่เก่งไม่เป็นไร ผมค่อยๆสอนเอง”
ได้ยินประโยคนี้ นัชชาถึงกับหน้าแดง ผู้หญิงไม่มีวันได้เป็นคู่แข่งของผ็ชายในด้านเลว
อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอาย “สรุปแล้วคุณต้องการจะทำอะไรกันแน่ ?”
ผู้ชายเดินเข้าไปใกล้ มีช่องว่างเพียงเล็กน้อยระหว่างพวกเขา ตัวของเขามีกลิ่นต้นสนจางๆ เขาก้มลงไปข้างหูของเธอพูดไปคำเดียว
ฟังเสร็จหน้าของนัชชาก็ยิ่งแดงลามลงไปถึงต้นคอ อดไม่ได้ที่จะพูดหยาบคายขึ้นมา ยกมือขึ้นไปตีที่หน้าเขา “คุณนี่ทะลึ่ง !”
เตชิตรีบจับมือเล็กๆของเธอไปซ่อนไว้ข้างหลัง และบังคับให้เธอหันตัวแล้วเปิดประตูบานหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ผลักเธอเข้าไป นัชชามองไปรอบห้อง มันเป็นห้องขนาดใหญ่ที่เอาไว้สำหรับพักผ่อน
เธอถอยหลังเข้ามุม สองมือปกปิดไว้ที่หน้าอก “ เตชิต ใจเย็นๆค่ะ ”
เตชิตถอดเนคไทด์ออกจากคอแล้ววางพาดไว้บนโต๊ะ ถอดเสื้อสูทที่พอดีตัวแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า เสื้อเชิ้ตสีขาวคริสตัลก็ถูกถอดออก การกระทำดังกล่าวเต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายที่พุ่งออกมาและการเต้นแรงของหัวใจ
นัชชายังไม่มีเวลาที่จะชื่นชม ดูการเคลื่อนไหวดังกล่าวเธอก็รู้สึกหน้าชาขึ้นมาทันที เธอกระชับเสื้อผ้าของเธอด้วยความกลัว “คุณ คุณเป็นทนาย และนี่คือบริษัทของคุณ ถ้าคุณทำอะไร ฉันจะเรียกให้คนเข้ามา !”
เตชิตหัวเราะเยาะกับคำขู่ของเธอ“คุณตะโกนไปเถอะ ที่นี่กันเสียง หรือว่าเสียงของคุณจะดังกว่าประตูหนาๆนั่น”
ระหว่างการสนทนา เตชิตก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จับหน้าของเธอเบาๆ แล้วยกขึ้น วันนี้เธอแต่งหน้าเบาๆ ดูสวยขึ้น น่าเสียดายที่วันนี้ปากของเธอทาลิปสติกมาด้วย ซึ่งเขาไม่ชอบ
เตชิตไม่ได้จูบเธอ เขาเอื้อมมือไปดึงเสื้อเชิ้ตของเธอ กระดุมบนเสื้อหลุดออกไปหมด นัชชาตกใจรีบเอามือไปปิดบังไว้ แต่ก็ถูกเขาปัดมืออกอย่างง่ายดาย
นัชชาบดตัวหนีไปมา “เตชิต ฉันยังไม่ได้หย่ากับสามี คุณทำแบบนี้ผิดมากเกินไป ”
“เพียงแค่คุณอยู่กับผม ผมจะช่วยคุณเรื่องหย่าเอง ” เตชิตลูบไล้ไปที่ผิวเนียนๆ ของเธอ ดวงตาสีดำคู่นั้นจ้องไปที่เธออย่างไม่ละสายตา “ผมสามารถตอบสนองความต้องการของคุณได้ ผมสามารถทำลายชื่อเสียงของสามีเก่าคุณได้เช่นกัน”
นัชชาเงียบไปสักพัก เธอนึกถึงดวิษ แต่เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้เธอเจ็บปวดใจมาก เธอไม่เคยคิดว่ามันจะมีวันนี้ วันที่เธอต้องมายุ่งกับชายคนอื่นเพื่อต่อสู้กับดวิษ
สีหน้าโศกเศร้าของผู้หญิงทำให้เตชิตไม่สบายใจ ดูเหมือนว่านัชชาจะรักสามีเก่าเธอมาก
ไม่มีการเล้าโลมใดๆเขาก็บุกเข้าร่ายกายของเธอ นัชชายังไม่พร้อมที่จะรับเขา เลยร้องด้วยความเจ็บปวด เธอมองเขาด้วยความตกใจและพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ เหมือนสัตว์ตัวน้อยที่ได้รับบาดเจ็บ
ทำไมมันถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ?
การรักใครสักคนจนหมดใจ แต่สุดท้ายทำไมเธอถึงกลายเป็นคนที่โดนลงโทษ
ทางเดินต่อจากนี้ เธอจะเดินต่อไปยังไง ?
นัชชารู้สึกสิ้นหวังลงเรื่อยๆ ชีวิตของเธอที่พึ่งเริ่มตอนนี้มันถึงจุดจบแล้ว ทางเดียวที่เธอจะเอื้อมมือไปตอนนี้คือปีศาจที่อยู่ตรงหน้าเธอ
เตชิตกำลังเพลินอยู่ ละเว้นความต้องการในร่ายกายมาหลายปี และสุดท้ายตอนที่เขาปล่อยตัวเองก็โดนของเหลวที่ร้อนๆทำลาย
เขาเงยหน้าขึ้นมา หน้าของผู้หญิงเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอหลับตาลง ขนตาโค้งงอนของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ยังมีน้ำตาไหลลงมาจากตาของเธออยู่
ร้องไห้ ?
เตชิตปล่อยมือ เขาหยิบกระดาษทิชชู่มาทำความสะอาดตนเอง นัชชาสูญเสียกำลังใจ สไลด์ลงตามผนังและนั่งลงบนพื้น สองมือทิ้งวางไว้ที่เข่าและร้องไห้ออกมา
“ลุกขึ้น ! ”
เสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นไม่ได้แฝงความใคร่ มันแตกต่างกับเสียงที่เซ็กซี่น่าฟังในเมื่อกี้มาก
นัชชาเหมือนไม่ได้ยิน เอาแต่ร้องไห้
เตชิตมักจะไม่มีความอดทนกับน้ำตาของผู้หญิง เวลานี้เขารู้สึกหงุดหงิดเมื่อมองไปที่เธอ แต่ความรำคาญยังมีอะไรบางอย่างอยู่ เขาไม่สามารถพูดออดมาได้
“นัชชา ลุกขึ้น ” เขาเรียกชื่อของเธอ
已经是最新一章了
加载中
