ตอนที่ 1 เกรงว่าเด็กอาจไม่รอด

ต๭นที่ 1 เกรงว่าเด็กอาจไม่รอด ความมืดแทรกซึมทั่วเมืองจิ่น ปั๋ยหลิงเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด เหนื่อยจนหมดแรง ยังไม่ทันที่จะถอดถุงมือออก จู่ ๆ ก็มีเสียงเข็นเตียงลากกับพื้น พร้อมกับเสียงร้องเจ็บปวดครวญครางของผู้หญิง “คุณหมอปั๋ย! หญิงตั้งครรภ์มีอาการตกเลือดค่ะ กลัวว่าเด็กอาจจะไม่รอด คุณรีบเตรียมตัวสำหรับการผ่าตัดเถอะ” พยาบาลรีบเข็นเปลเข้าไปในห้องผ่าตัด ปั๋ยหลิงรู้สึกเหมือนเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน เธอขมวดคิ้ว “แล้วหมอเวรคนอื่นล่ะ” เธอเพิ่งออกจากการผ่าตัดยาวนานสี่ชั่วโมง ไม่สามารถปรับสภาพความแข็งแรงทางกายภาพได้บางส่วน พยาบาลสาวเพิ่งมีเวลาอธิบายกับเธอครู่หนึ่ง จู่ ๆ มือของปั๋ยหลิงก็ถูกจับ เธอไม่ได้มองว่าเป็นใคร จิตใต้สำนึกหงุดหงิดเล็กน้อยพลางหันไป “ฉันยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย คุณกำลังทำอะไร!” “ช่วยชีวิตคน! คุณเป็นหมอ มันเป็นหน้าที่ของคุณที่ต้องช่วยชีวิตคน” ชายผู้มีกลิ่นลมหายใจเย็น ผลักคนเข้าไปในห้องผ่าตัดโดยตรง และเขาก็ปิดประตูอย่างรวดเร็ว ปั๋ยหลิงเห็นผู้ชายคนนั้นมีใบหน้าหล่อเหลา แต่ผู้คนไม่กล้าเข้าใกล้ เธอมีจิตวิญญาณของความรับผิดชอบ “คุณเป็นครอบครัวของผู้ป่วยใช่ไหม ฉันเพิ่งผ่าตัดมา ร่างกายสูญเสียพลัง ฉัน...” “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผมจะทำให้พวกคุณทั้งโรงพยาบาลถูกฝังไว้ด้วยกัน!” ชายหนุ่มที่มีริมฝีปากบางเปิดปาก พยาบาลสาวข้าง ๆ ในชุดผ่าตัดใหญ่สีแดงมาเร่งซ้ำแล้วซ้ำอีก ปั๋ยหลิงกัดฟัน ในที่สุดก็ตัดสินใจ ปัดมือของชายคนนั้นออก “ญาติออกไปเซ็นชื่อข้างนอกค่ะ” ปั๋ยหลิงทิ้งถุงมือสกปรกและเปลี่ยนใหม่ ชายหนุ่มถอนหายใจโล่งอก ก่อนที่จะออกไป “โอ๊ย...ปวด ฮืออ...พวกคุณต้อง...ปกป้องเด็กคนนี้....” ผมของคนบนเตียงเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่ยังกัดฟันและจับมือของปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงเจ็บที่ถูกเธอจับ เมื่อสองประโยคจบลง นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของการผ่าตัด ระหว่างผ่าตัดได้รู้สาเหตุที่ทำให้เกิดเลือดออกมากจากบทสนทนาของพยาบาล อดไม่ได้ที่จะดูถูกผู้ชายข้างนอก รู้ว่าผู้ชายรักสิ่งนั้น แต่นี่มันก็ไร้ศีลธรรมเกินไป หลังการผ่าตัด หลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ข้อมือมีอาการเจ็บป่วย ประตูห้องผ่าตัดถูกเปิด ปั๋ยหลิงถอดผ้าปิดปากออก ชายคนนั้นเอ่ยถามอย่างสงบ “คนล่ะ” “ผู้ใหญ่ไม่เป็นไร เด็กเสียชีวิต โปรดระงับความเศร้าโศก” ปั๋ยหลิงอธิบายข้อมูลบางอย่างตามกฎ ชายคนนั้นไม่ตั้งใจฟัง เอาแต่จ้องมองหน้าอกของเธอ ติ่งหูปั๋ยหลิงเป็นสีแดงเล็กน้อย พูดเสียงดังแหลม “คุณนี่เป็นคนไร้น้ำใจเกินไปหรือเปล่า ผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกกับคุณกำลังผ่านประตูผี ตอนนี้เป็นตายไม่แน่นอน คุณกล้าดียังไงมาล้อเล่น...” “คุณไม่ได้บอกเหรอว่าไม่ต้องกังวลเรื่องชีวิตแล้วน่ะ” คำพูดของชายคนนั้นทำให้ปั๋ยหลิงเป็นใบ้ ตอนนี้พยาบาลสาวนำเอกสารความยินยอมที่ได้ลงนามแล้วเข้ามา ปั๋ยหลิงไม่ได้มอง เลือกที่จะเดินตรงไป ชายหนุ่มมองไปที่ด้านหลังของปั๋ยหลิง เป็นครั้งแรกที่พยาบาลสาวเห็นผู้ชายหล่อ ๆ แบบนี้ จึงหน้าแดงและพูดว่า “คุณคะ กรุณาจ่ายค่ารักษาที่เคาน์เตอร์ชำระเงินค่ะ ภรรยาของคุณจะถูกโอนไปยังหอผู้ป่วยปกติทันที” “เธอไม่ใช่ภรรยาของผม” ชายหนุ่มบอก มุมปากของเขาโอ้อวดเจ้าชู้ พยาบาลสาวเขินอายกอดสมุดบันทึกทางการแพทย์ไว้ในอ้อมแขน ใช้เวลาอยู่นานกว่าการตอบสนองจะมา ผู้หญิงที่เพิ่งถูกส่งเข้ามาไม่ใช่ดาราหยางเช่นเช่นหรอกเหรอ ข้างนอกมีข่าวลือว่าเธอเป็นเมียน้อยของซือถิงเซวียนประธานบริษัทซือซื่อ... กลับไปที่ห้องนั่งเล่น ปั๋ยหลิงขี้เกียจเกินกว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้า นอนเอนหลัง เธอเป็นเวรกลางคืน มันถึงขีดจำกัดแล้วที่อยู่ยาวจนถึงตีสี่ วันรุ่งขึ้นเธอถูกปลุกโดยพยาบาลสาว หมอเวรยังไม่มา พยาบาลสาวร้องห่มร้องไห้ “คุณหมอปั๋ยคะ คุณรีบไปดูเถอะ หยางเช่นเช่นบอกว่าโรงพยาบาลของเราฆ่าลูกของเธอ!”