ตอนที่ 2 ฉันจะฟ้องคุณ

ต๭นที่ 2 ฉันจะฟ้องคุณ! ปั๋ยหลิงตื่นแล้ว ทันทีที่เห็นรอยตบบนใบหน้าของพยาบาลสาว เธอทำหน้าบึ้งทันที “เธอทำเหรอ” พยาบาลร้องไห้และไม่ได้พูด ซึ่งไม่ต้องพูดก็เห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าปกติปั๋ยหลิงมีบุคลิกค่อนข้างเย็นชา แต่เธอมักมีสัญชาตญานการปกป้อง เธอเปลี่ยนเสื้อคลุมสีขาวและไปที่วอร์ดทันที ก่อนที่จะไปถึงวอร์ดได้ยินเสียงหยางเช่นเช่นสบถดัง พยาบาลสาวหลายคนออกมาด้วยอาการตาแดง ปั๋ยหลิงเดินเข้าไป พูดอย่างใจเย็น “ฉันเป็นคนการผ่าตัดคุณ อย่าไปลงที่คนอื่น” “ดี! แกมันนังสารเลวสินะ แกไม่รู้หรือไงว่าเด็กในท้องของฉันมีเชื้อสายตระกูลซือ ถ้าเด็กเกิดมาฉันก็สามารถแต่งงานเข้าตระกูลซือได้แล้ว! แกทำลายฉัน แกต้องอิจฉาฉัน ฉัน...ฉันจะฟ้องแก!” หยางเช่นเช่นใบหน้าซีดขาว แต่เต็มไปด้วยพลัง คว้าเครื่องมือผ่าตัดที่อยู่ข้าง ๆ เขวี้ยงใส่ปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงหลบเลี่ยงเฉียบคม เธอตรงเข้าไปจับข้อมือของหยางเช่นเช่นเพื่อไม่ให้กระทำชั่วร้ายอีก ดวงตาเย็นชาส่องประกายด้วยความโกรธ “คุณหยางใช่ไหม ในเมื่อคุณสามารถทำเสียงดังได้ก็พิสูจน์ได้ว่าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว หากไม่เป็นไรแล้วกรุณาออกจากโรงพยาบาลด้วย อย่ามาครอบครองเตียงในโรงพยาบาลของเรา! ลูกของคุณฉันเลือกไม่ได้จริง สถานการณ์ตอนนั้นต้องเลือกละทิ้งเขา ไม่เช่นนั้นคุณก็จะตาย” “แก แก...” “แล้วก็ กระบวนการผ่าตัดมีการเฝ้าระวัง ถ้าคุณอยากฟ้องฉัน ฉันชื่อปั๋ยหลิง...พวกคุณสองคนไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล สุขภาพของคุณหยางไม่จำเป็นต้องเสียเตียงอีกแล้ว” ปั๋ยหลิงสั่งพยาบาลสาวอย่างเฉียบขาด จ้องหยางเช่นเช่นเขม็ง ทำให้หยางเช่นเช่นกลัวจนไม่กล้าพูด เธอหันหลังกลับ ก่อนไปได้ยินเสียงหยางเช่นเช่นร้องไห้คร่ำครวญ “เด็กหายไปแล้ว ถิงเซวียนจะไม่แต่งงานกับฉัน...” เสียงแหลมดังขึ้นที่ด้านหลังบางของปั๋ยหลัง พยาบาลสาวที่เพิ่งเป็นคู่กรณีเดินผ่านปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงเหม่อลอย ก่อนที่จะเรียกเพื่อหยุดเธอไว้ “ผู้ชายที่เซ็นชื่อให้หยางเช่นเช่นเมื่อคืนนี้ชื่ออะไร” ตระกูลซือ ถิงเซวียน มันต้องไม่ใช่สิ่งที่เธอคิด... พยาบาลสาวยิ้มกริ่มพลางพูดขึ้น “ชื่อซือถิงเซวียนค่ะ! เป็นคุณชายใหญ่ตระกูลซือ เป็นคนรักที่ผู้หญิงจำนวนมากใฝ่ฝัน...” ปั๋ยหลิงมึนงงจนเกือบจะล้มลง โชคดีที่พยาบาลสาวช่วยประคองเธอไว้ ใบหน้าเธอซีดเซียว พยายามฝืนยิ้ม “ไม่เป็นไร ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ฉันจะกลับไปพักผ่อน” ปั๋ยหลิงเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกจากโรงพยาบาลด้วยร่างกายเหนื่อยล้า ไม่ได้คาดคิดว่าเมื่อวานนี้ตัวเองจะผ่าตัดทำแท้งให้กับเมียน้อย กับผู้ชายคนที่เจอเมื่อวานนี้ เธอไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก ตอนนี้เริ่มคิดว่าเขาที่เป็นคนเย็นชาและเย่อหยิ่งนั้นคล้ายกับซือถิงเซวียน มันเป็นเขา ปั๋ยหลิงก้มหัวลงและรีบเดินเร็ว ทันใดนั้นก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตรงประตูเรียกไว้ “คุณหมอปั๋ย! มีคนส่งพัสดุด่วนมาจากเมืองเดียวกันถึงคุณครับ!” ปั๋ยหลิงรับพัสดุและขอบคุณเขา อ่านเอกสารอย่างสงสัย เธอไม่ได้สั่งซื้ออะไรไม่ใช่เหรอ และเป็นเมืองเดียวกัน หลังจากยี่สิบสี่ชั่วโมงร่างกายได้ถึงขีดจำกัดแล้ว จึงไม่มีข้อสงสัยอีกต่อไป เดินไปสามป้ายรถเมล์จนถึงอพาร์ตเมนต์ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ออกมาและสังเกตเห็นพัสดุที่วางไว้บนโต๊ะ เธอเอากรรไกรตัดขอบซองออก มีสำเนาเอกสารตกลงมาจากข้างใน ปั๋ยหลิงมองข้อความที่ด้านบน สีเลือดบนใบหน้าเริ่มจางหายไป มือสั่นสะท้าน... เธอคิดว่าจะเป็นคุณนายน้อยซือได้อย่างปลอดภัย ไม่คิดว่าเขาจะต้องการหย่าเร็วขนาดนี้ ตึกระฟ้าสูงตระหง่านเหนือเมฆของบริษัทซือซื่อ ปั๋ยหลิงยืนอยู่ที่ประตู อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างขมขื่น แต่งงานกับซือถิงเซวียนมาสามปี เขาไม่เคยกลับบ้าน แม้แต่ในวันแต่งงานก็ยังไม่มา เขาผิดสัญญาของตัวเอง...