ตอนที่ 11 นี่ก็คือหลังฐาน

ต๭นที่ 11 นี่ก็คือหลังฐาน ปั๋ยหลิงสูดลมหายใจเข้าลึก นี่ก็คือเหตุผลที่เธอต้องลุกมานั่งรอเขาตั้งนานแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่เธอก็ไม่อยากจะอยู่กับผู้ชายคนนี้แม้แต่วินาทีเดียว! หลังจากซือถิงเซวียนได้ยินอย่างนั้นก็คิ้วขมวด รอพวกเขาในห้องนั่งเล่น? ดูเหมือนว่า คุณปู่จะทำแบบนั้นจริง ๆ “ไม่คิดเลยว่าคุณเป็นผู้ชาญฉลาดในเรื่องความคิดของมนุษย์ นี่ก็เป็นวิธีที่คุณหลอกคุณปู่ให้เขาให้ความสำคัญกับคุณแบบนี้ถูกไหม” ดวงตาคู่เหยี่ยวของซือถิงเซวียนส่องประกายจ้องมองไปยังปั๋ยหลิง “เป็นยอดฝีมือด้านการพยายามเข้าใจหัวใจของผู้คนที่ไม่กล้าเรียกชื่อฉัน แค่เห็นหัวใจของคนว่ามันคุ้มค่าพอที่จะขบคิดหรือไม่ใช่ไหม คุณปู่รอมานานแล้ว คุณซืออ้อยอิ่งพอแล้วใช่ไหม พวกเราควรออกไปได้แล้ว!” ปั๋ยหลิงเร่งอย่างเย็นชา เป็นครั้งแรกที่ซือถึงเซวียนรู้สึก ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะถูกผู้หญิงมาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันต่อหน้า อาบน้ำในเวลาอันสั้น ไม่นานซือถิงเซียนก็พร้มออกไป เดินไปที่ประตูแต่ถูกปั๋ยหลิงมาหยุดเอาไว้เสียก่อน “การแสดงต้องแสดงให้ครบชุด หลักการณ์นี้คุณซือไม่รู้เหรอ” ปั๋ยหลิงส่งสัญญาณถึงอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้าของตัวเองด้วยสายตา แล้วความเข้าใจก็เข้ามาสู่ซือถิงเซวียน เขาขมวดคิ้วหนัก ในที่สุดก็ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเธออย่างไม่เต็มใจ ในเวลาที่มือสัมผัสกับแขนของเธอ คนสองคนจ้องมองกันเกือบจะในเวลาเดียวกัน มีตัวอักษรขนาดใหญ่สองตัวแปะอยู่บนใบหน้าของทั้งสอง รังเกียจ แต่เมื่อประตูเปิดออก คนสองคนถูกกดสวิตช์ รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏบนใบหน้าของทั้งสองทันที “หลิงหลิงตื่นแล้ว เมื่อคืนนอนเป็นยังไงบ้าง” เป็นอย่างที่ปั๋ยหลิงคาดไว้ คุณปู่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ห้องตรงข้ามกับห้องของพวกเขา พวกเขาเดินออกมาจากห้องด้วยรอยยิ้ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นซือถิงเซวียนช่วยประคองปั๋ยหลิงอย่างระมัดระวัง รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณปู่ก็สดใสและพอใจมากขึ้น “ขอบคุณค่ะคุณปู่ เมื่อคืนฉันหลับสบายดีค่ะ!” ปั๋ยหลิงยิ้มด้วยกิริยาวาจาเหมาะสมอย่างมาก ไปยังโซฟาและนั่งลงที่ข้างคุณปู่ เธอเบี่ยงตัวเหลบจากมือของซือถิงเซวียนอย่างแนบเนียนทันที “ฮ่าฮ่า ดี ดี ปู่ยังห่วงว่าเปลี่ยนที่แล้วเธอจะไม่คุ้น นอนหลับดีก็ดีแล้ว” คุณปู่ร่าเริงมีความสุข มือข้างหนึ่งกุมมือปั๋ยหลิง อีกข้างกุมมือซือถิงเซวียน “เธอดู ตอนนี้มันดีมาก พวกเธอสองคนเป็นคู่รักกัน แต่เดิมพวกเธอควรจะรักกัน หลิงหลิง ปู่มองไม่ผิด พวกเธอทั้งสองเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุด! ฟ้าส่งมาให้คู่กัน ฮ่าฮ่า!” คุณปู่พูดและหัวเราะอย่างมีความสุข ปั๋ยหลิงใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ในใจอดไม่ได้ที่จะสบถถึงซือถิงเซวียน ฟ้าส่งมาให้คู่กันกับเขา! พระเจ้าตาบอดน่าสิ! ผู้ชายไร้ค่าอย่างนี้ เธอไม่ต้องการ! ซือถิงเซวียนลอบมองไปที่ปั๋ยหลิง อยากรู้อยากเห็นแปลก ๆ ดูเหมือนเขาจะรู้ถึงสิ่งที่อยู่ในจิตใจของเธอ มองไปที่ใบหน้าเล็กที่สีหน้าดูสดใสมีชีวิตชีวาของเธอ เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแต่พูดออกมาไม่ได้ ทำได้แค่ยิ้มบนใบหน้า ทำให้หัวใจของเขาอดไม่ได้ที่จะสั่นไหว แอบขำกับตัวเองอีกครั้ง “ทานข้าว ทานข้าว!” คุณปู่ชักชวน ซือถิงเซวียนยังคงเข้ามาช่วยประคองปั๋ยหลิงไปที่โต๊ะอาหาร ในมื้ออาหารเช้า ดูเหมือนว่าทุกคนจะมีความสุข หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ปั๋ยหลิงบอกว่าต้องไปโรงพยาบาลเพื่อรับเอกสารข้อมูล คุณปู่สั่งซือถิงเซวียนที่จะออกไปทำงานให้ขับรถไปส่งปั๋ยหลิงที่โรงพยาบาลทันที ปั๋ยหลิงแม้ว่าจะมีล้านความไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ออกไปกับซือถิงเซวียน “พอแล้ว ตรงนี้แหละ! มันสะดวกที่จะนั่งแท็กซี่ที่นี่ ไม่ต้องลำบากคุณซือแล้ว!” ปั๋ยหลิงสลัดมือของซือถิงเซวียน ตอนนี้มาถึงในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้ แม้ว่าคุณปู่จะคอยมองจากในห้อง คิดว่าคงไม่สามารถมองเห็นได้! ซือถิงเซวียนยกมุมปากเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ช่างเป็นคนดื้อรั้นเสียจริง “งั้นก็ดี แต่ผมขอเตือนคุณ ปั๋ยหลิง อย่าเล่นตลก เรื่องหยางเช่นช่น พวกเรายังไม่จบนะ!” ซือถิงเซวียนเรียกคืนความเย็นชาและเย่อหยิ่งกลับมาเป็นปกติ “ไม่ว่าคุณซือจะคิดยังไงก็ตาม ฉันก็ยังขอยืนยันคำเดิม ทุกอย่างต้องมีหลักฐาน อย่าพยายามที่จะสาดน้ำโคลนใส่ฉันถ้าฉันไม่ได้ทำมัน!” ปั๋ยหลิงพูดอย่างเด็ดขาด เมื่อพูดจบ แท็กซี่ก็มาถึง ปั๋ยหลิงก็ไม่สนว่าซือถิงเซวียนตอบสนองหรือไม่ ทำการเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นไปนั่ง รถแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ซือถิงเซวียนมองรถที่ไกลออกไป อดไม่ได้ที่จะใบหน้าบึ้งตึงขึ้นมา ถ้านี่ไม่ใช่การแกล้งทำเป็นไม่ชอบเขา คือเธอเกลียดเขาจริง ๆ จนเข้ากระดูกดำ! ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วเธอที่วางแผนปีนขึ้นไปบนเตียงของเขาเมื่อสามปีก่อนนั่นล่ะ! และเมื่อคืน เขานอนข้าง ๆ เธอ ถ้าหากเธอมีความคิดใด ๆ เกี่ยวกับเขา เมื่อคืนเป็นโอกาสที่ดี แต่ว่า เธอยอมทนกับอาการบาดเจ็บที่เท้า ไม่ยอมนอนด้วยกันกับเขา หรือมันเป็นความจริงที่เขาเข้าใจเธอผิด แล้วก็ยังเข้าใจผิดมาถึงสามปี ซือถิงเซวียนนั่งอยู่ในรถ คิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้เหล่านี้กับปั๋ยหลิง มาถึงสี่แยก เห็นข่าวบันเทิงที่กำลังฉายบนหน้าจอขนาดใหญ่ตรงสี่แยก รายงานว่าหยางเช่นเช่นที่ถูกใส่ร้ายเรื่องทำแท้งดูเหมือนว่าจะมีสาถานการณ์ที่รุนแรงมากขึ้น คิ้วคมของซือถิงเซวียนกดต่ำลง ตามหลักแล้ว เรื่องที่มันเกิดขึ้นไปแล้วมันจะไม่เป็นข่าวอะไรอีกแล้ว วงการบันเทิงมีข่าวซุบซิบทุกวันตั้งกี่เรื่อง มันก็ควรถึงเวลาแล้วที่เรื่องการทำแท้งจะถูกกลบจนกลายเป็นอดีต แต่ตอนนี้มันไม่เพียงแต่ไม่ได้ถูกกกลบ กลับยิ่งโหมกระพือขึ้น หรือมันจริงที่บอกว่ามีใครอยู่เบื้อหลังคอยเติมเชื้อไฟ “เย่หยาง นายไปตรวจสอบ การแท้งของหยางเช่นเช่นครั้งนี้ว่ามีเบื้องลึกเบื้องหลังหรือไม่” ซือถิงเซวียนสั่งเย่หยางคนขับรถและผู้ช่วยส่วนตัวของเขา “ครับ!” เย่หยางตอบรับด้วยความเคารพ ปั๋ยหลิงในช่วงหลายวันมานี้เป็นเพราะอาการบาดเจ็บ จึงไม่ได้ไปทำงาน ภายใต้การคุ้มครองของคุณปู่ ถึงแม้ว่าจะอยู่ด้วยกันกับซือถิงเซวียน ที่ภายนอกดูสนิทสนมที่จริงไม่ใช่ แต่มันก็สงบดี หลังจากอาหารเย็นคืนนั้น คุณปู่บอกว่าเหนื่อยและขึ้นไปพักผ่อนข้างบนตั้งแต่หัวค่ำ ปั๋ยหลิงถือข้อมูลทางการแพทย์ล่าสุดขดตัวอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างสนใจ จนมีเงาดำโผล่มาด้านบนศีรษะ ปั๋ยหลิงเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าซือถิงเซวียนโกรธขึ้งเหี้ยมเกรียม หัวใจของปั๋ยหลิงเตือนภัยอันตราย “คุณจะทำอะไร” เมื่อมองดูเขาก็สัมผัสได้ว่าสีหน้าของเขาดูไม่เหมือนเดิมเลย! “ผมสิต้องถามคุณ ว่าคุณคิดจะทำอะไร!” ซือถิงเซวียนต่อว่า และทิ้งเอกสารข้อมูลกองหนาลงบนตัวของปั๋ยหลิง “เรื่องเหล่านี้คุณเป็นคนทำมันทั้งหมด ปั๋ยหลิง ไม่ใช่ว่าคุณต้องการหลักฐานเหรอ มองดูหลักฐานพวกนี้ให้ดี ๆ จนถึงตอนนี้ คุณยังคิดจะพูดอะไรอีก!” ซือถิงเซวียนแทบจะกัดฟัน ปั๋ยหลิงหน้าบึ้งตึง ก้มลงหยิบแผ่นกระดาษ ข้างต้นเป็นคำให้การว่าเธอจ้างมือรับจ้างโพสต์ผลิตบทความการทำแท้งของหยางเช่นเช่น! ปั๋ยหลิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา และยิ่งหนักขึ้นเป็นสองเท่า ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับการทำแท้งของหยางเช่นเช่น และทุกถ้อยคำนั้นบ่งชี้ไปที่เธอ