ตอนที่ 12 ศิลปะการป้องการตัว

ต๭นที่ 12 ศิลปะการป้องการตัว “ความจริงก็แค่อยากจะโทษกัน! ฉันว่างจนไม่มีอะไรจะทำ ใช้เงินเพื่อสร้างสถานการณ์ให้หยางเช่นเช่นเป็นประเด็นร้อนงั้นเหรอ ซือถิงเซวียน ฉันไม่ได้ใจดีขนาดนั้น!” ปั๋ยหลิงเอาข้อมูลทั้งหมดนั้นตบลงโต๊ะอย่างไม่เกรงใจ โลกใบนี้ยากแท้หยั่งถึง คนบางคนว่างจนเอาเวลามาสาดโคลนใส่เธอ น่าสนใจอะไรอย่างนี้! “ใจดีไม่ใจดีมันเป็นปัญหาหรือไง!” ซือถิงเซวียนกัดฟัน ใบหน้าเย็นชาจ้องปั๋ยหลิง ความร้อนของลมหายใจพ่นลงบนผิวบอบบางของเธอ “คุณไม่รู้หรอกว่าความคิดเห็นเหล่านี้มันส่งผลกระทบต่อซือซื่อ หุ้นของซือซื่อกำลังตกลงเรื่อย ๆ เหล่านี้คือของขวัญที่คุณประทานให้!” “แล้วยังไง ประธานซือจะมองหาแพะรับบาปสำหรับซือซื่อที่ประสิทธิภาพลดลง แล้วก็เอาข้อกล่าวหาที่ไร้เหตุผลพวกนี้ลงบนหัวของฉัน! ฉันรู้ว่าประธานซือต้องการหย่ากับฉัน แต่ไม่ต้องใช้วิธีนี้! ฉันได้พูดไปชัดเจนแล้ว ว่าตอนนี้ที่อยู่ที่นี่ก็เพื่อคุณปู่! ทั้งบ้านตระกูลซือ ฉันแคร์แค่คุณปู่เท่านั้น! ถ้าไม่มีคุณปู่ ฉันก็ไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่นาทีเดียว!” ท่าทางของปั๋ยหลิงนั้นแข็งกร้าวกว่าซือถิงเซวียน มองเขาด้วยสายตากร้าว ทั้งสองคนจ้องมองกันนิ่งในช่วงเวลาหนึ่ง ตาโตตาเล็กถลึงตาใส่กันไม่มีใครยอมใคร ทันใดนั้น ปั๋ยหลิงเอื้อมมือไปดึงซือถิงเซวียน ซือถิงเซวียนไม่ทันตั้งตัว ล้มลงและนั่งลงข้างเธอ ปั๋ยหลิงเงียบเสียง เธอคว้าแขนของเขา แล้วยังพิงศีรษะกับตัวเขาอย่างน่ารัก ความใกล้ชิดที่ไม่คาดคิดทำให้ซือถิงเซวียนตกใจ มีกลิ่นจาง ๆ ของเส้นผมของเธอโชยเข้าจมูก ทำให้ใจของเขาไม่นิ่งไปช่วงเวลาหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้...ทำไมอยู่ดี ๆ ก็จะมาอิงแอบแนบชิด แต่ว่า ดูเหมือนการอิงแอบแนบชิดแบบนี้ เขาเองก็สนุก! “ฮ่าฮ่าฮ่า ปั๋ยหลิง พวกเธอสองคนกระซิบอะไรกัน ปู่รบกวนพวกเธอหรือเปล่า” ทันใดนั้นเสียงที่มีความสุขของคุณปู่ก็ดังขึ้นข้างหลัง ซือถิงเซวียนมองย้อนกลับไป ทันใดนั้นก็เงียบลง คุณปู่ลงมาข้างล่างตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาไม่ได้สังเกตเลยแม้แต่น้อย “คุณปู่คะ ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ลงมาข้างล่างไม่ให้สุ้มให้เสียงเลย โชคดีที่พวกเราไม่ได้พูดไม่ดีเกี่ยวกับคุณ ไม่อย่างนั้นคงถูกคุณจับได้แน่เลยค่ะ!” ปั๋ยหลิงจงใจบ่น และผลักเขาออกไปด้วยการแสร้งทำเป็นไม่พอใจ นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ซือถิงเซวียนรู้ มันกลับกลายเป็นว่าผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเพราะคุณปู่ ตอนที่เธอผลักมันคือการแก้แค้นส่วนตัว แม้ว่าหัวใจของเขาจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ไม่กล้าแสดงออก หันไปเผชิญหน้ากับคุณปู่แถมยังสามารถมีรอยยิ้มบนใบหน้า “ฮ่าฮ่าฮ่า ปู่ไม่กังวลเรื่องที่พวกเธอกระซิบกันพูดไม่ดีเกี่ยวกับปู่หรอก ฉันเชื่อหลิงหลิงว่าจะไม่พูดอย่างนั้น แต่เจ้าเด็กบ้านั่น ก็อาจจะเป็นไปได้” คุณปู่พูดแล้วชี้ไปยังซือถิงเซวียนที่อยู่ด้านข้าง “คุณปู่ คุณพูดแบบนั้นไม่ยุติธรรมเลย!” ซือถิงเซวียก็คือคนใบ้กินหวงเหลียน ขมแต่พูดไม่ได้! ทำไมทุกครั้งที่พูดถึงเขา คุณปู่ไม่เคยมองเขาดีเลย! ปั๋ยหลิงหัวเราะอย่างจงใจ “เอาล่ะ ปู่ก็ไม่ได้ไม่มีตา อยู่ที่นี่เป็นหลอดไฟให้พวกเธอ ปู่ขึ้นไปข้างบนดีกว่า พวกเธอพักผ่อนกันเถอะนะ!” คุณปู่พูดแล้วก็หัวเราะและขึ้นข้างบนไป “ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณปู่” ปั๋ยหลิงตะโกนไล่หลังคุณปู่ เห็นคุณคุณปู่ขึ้นไปข้างบนแล้ว มันช่วยให้หายใจได้ง่ายขึ้น เกือบไปแล้ว โชคดีที่เธอมีสายตาและมือที่รวดเร็ว แค่เห็นคุณปู่ลงมาข้างล่างก็รีบดึงซือถิงเซวียนเข้ามาใกล้ชิด มิฉะนั้น ถ้าคุณปู่รู้ว่าซือถิงเซวียนกำลังสอบสวนเธอ คืนนี้เกรงว่าคนในบ้านหลังนี้คงไม่มีใครได้หลับได้ง่าย ๆ เมื่อหมุนตัว เธอเพิ่งค้นพบ ว่ามือของซือถิงเซวียนยังโอบกอดเอวของเธอยู่ “คุณกำลังทำอะไร อย่ามายุ่งกับฉัน!” ปั๋ยหลิงเหมือนถูกอะไรบางอย่างต่อย พยายามผลักเขาออกไปทันที “คุณนี่มันเป็นผู้หญิงที่ไร้เมตตา ไม่รู้ว่าเมื่อครู่ใครทั้งว่างเปล่าและหงอยเหงา ยั่วผมด้วยการโยนตัวเองเข้ามาในอ้อมแขน เป็นไง ตอนนี้ก็จะไล่ผมไปแล้วงั้นเหรอ” ไม่เพียงแต่มือใหญ่ไม่คลาย แต่ยังมีการโน้มใกล้ชิดมากขึ้น หงอยเหงาและว่างเปล่า? โยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขน! ถ้าเธอไม่ได้เพื่อทำให้คุณปู่สบายใจ เธอจะไม่แตะต้องแม้ปลายนิ้วของเขา ได้ราคาถูกแล้วยังขาย! เป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจจริง ๆ ปั๋ยหลิงจ้องหน้าตาที่เย่อหยิ่งของซือถิงเซวียน ความโกรธก็ทะลักออกมาจากหัวใจ เธอกัดฟันทันที เอาศีรษะตัวเองกระแทกเข้ากับจมูกของซือถิงเซวียนอย่างรุนแรง “โอ๊ย!” ซือถิงเซวียนไม่ทันตั้งตัว ถูกเธอเข้ากระแทก เขาปล่อยมือทันทีและกุมจมูกของตัวเอง จ้องมองปั๋ยหลิงด้วยความโกรธ “คุณรู้จักชื่อของเทคนิคนี้ไหม จะบอกให้ ผู้หญิงป้องกันหมาป่าก่อน!” เมื่อพูดจบ เธอรีบนำข้อมูลของตัวเองกลับไปที่ห้องของตน เข้าไปในห้องและล็อกประตู แล้วปั๋ยหลิงก็ทิ้งตัวลงบนเตียงใหญ่ นึกถึงวิธีที่ซือถิงเซวียนเพิ่งใส่ร้ายเธอด้วยหลักฐานแปลก ๆ ปั๋ยหลิงยิ่งรังเกียจเขา! ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองไปยังเพดานที่งดงาม รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ทำไมตอนที่เขาให้เธอเซ็นใบหย่า เป็นตายร้ายดีเธอก็ไม่ตกลง ถ้าตอนนั้นตกลง พวกเขาก็ได้หย่ากันไปแล้ว ตอนนี้เธอก็ไม่จำเป็นต้องถูกเข้าใจผิด หรือถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างไม่มีเหตุผล ที่สำคัญกว่านั้น เธอไม่ได้ต้องการที่จะเล่นแสดงทั้งวันกับซือถิงเซวียนที่น่ารังเกียจ แกล้งทำเป็นว่ามีความสัมพันธ์ที่ดี มันทำให้เธอดูไม่เหมือนเธอเมื่อก่อน! วันนี้ เมื่อไหร่มันจะจบ! เธอกับซือถิงเซวียนความคิดเห็นไม่ลงรอยกัน มันเป็นธรรมชาติ! บางทีเธอน่าจะหาทาง วิธีที่จะทำให้คุณปู่ไม่โกรธ ยังตกลงที่จะให้เธอหย่ากับซือถิงเซวียนอย่างรวดเร็ว! วันรุ่งขึ้นโดยได้รับอนุญาตจากคุณปู่ ในที่สุดปั๋ยหลิงสามารถไปทำงานในโรงพยาบาลได้ ตอนที่เดินไปที่ประตูโรงพยาบาล ไม่รู้ว่านักข่าวจำนวนมากโผล่มาจากไหน ถือกล้องบนไหล่ปิดกั้นเส้นทางของปั๋ยหลิง “คุณก็คือคุณหมอไป๋ที่ผ่าตัดทำแท้งให้คุณหยางเช่นเช่นใช่ไหม” “การทำแท้งของคุณหยางเช่นเช่นเกิดขึ้นที่โรงพยาบาลนี้ใช่ไหม” “ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณหยางเช่นเช่นคืออะไร ทำไมถึงได้ทำแท้งแล้วกำจัดลูกของเธอ สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งมันเจ็บปวดมากคุณก็รู้ไม่ใช่เหรอ” ………. คำถามที่คมชัดมากกว่าหนึ่งสาดเข้าใส่ปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงขมวดคิ้วเข้าหากัน ใบหน้าสงบนิ่ง เดินไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ตอนนี้เมื่อเธอได้ยินชื่อหยางเช่นเช่นรู้สึกหงุดหงิดแปลก ๆ เธอไม่คิดอยากเกี่ยวข้องกับหยางเช่นเช่น! แต่พวกนักข่าวเอาแต่ถามซักไซ้ ปิดกั้นเส้นทางของเธอทำให้เธอไม่สามารถขยับได้ “ขอโทษนะ ฉันไปทำงานสายแล้ว พวกคุณเปิดทางให้ได้ไหม” ปั๋ยหลิงไม่อ่อนน้อมไม่แข็งกร้าวจ้องมองและพูดกับนักข่าว “คุณหยาง นั่นไม่ใช่คุณหยางเหรอ” ทันใดนั้นมีคนตะโกนในฝูงชน ความสนใจของนักข่าวทั้งหมดถูกดึงดูดในทันที