ตอนที่ 16 คำนวณโดยคุณปู่

ต๭นที่ 16 คำนวณโดยคุณปู่ ปั๋ยหลิงเดินไปพร้อมกับรอยยิ้ม ซือถิงเซวียนมองเธอ การแสดงออกของเธอดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ ที่เธอโดนลวกไม่ได้รับบาดเจ็บเลยเหรอ “คุณปู่คะ ฉันเตรียมโจ๊กรากบัวเป็นพิเศษสำหรับคุณคืนนี้ หมอบอกว่าโจ๊กนี้จะดีสำหรับคุณ ลองฝีมือของฉันสิคะ!” ปั๋ยหลิงยิ้มแล้วเอาช้อนตักโจ๊กให้คุณปู่ “หลิงหลิงน่ารักมาก เข้าใจที่จะเอาใจปู่ ดีแล้ว เธอก็ทำงานมาทั้งวัน หยุดทำงานได้แล้ว นั่งลงเร็ว!” คุณปู่จับแขนของปั๋ยหลิง ดึงเธอลงข้างตัวเอง ปั๋ยหลิงขมวดคิ้วทันที บนใบหน้ามีสีหน้าของความเจ็บปวด ที่ที่คุณปู่จับเป็นบาดแผลที่เธอเพิ่งโดนลวกมา การจับนี้ทำให้เจ็บปวดมาก ปั๋ยหลิงเกือบน้ำตาไหลออกมา แต่เพื่อไม่ให้คุณปู่เป็นห่วง เธอรีบก้มหน้าและนั่งลง ไม่ให้คุณปู่เห็นเธอในตอนนี้ ภาพนี้ ซือถิงเซวียนที่นั่งตรงข้ามกับเธอมองเห็นในดวงตา สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นครุ่นคิด ถึงแม้ว่าตอนที่อยู่ในห้องปั๋ยหลิงเขาแค่มองดูเฉย ๆ แต่บาดแผลอักเสบบวมแดงน่ากลัวบนแขนของเธอนั้นเขาเห็นมันอย่างชัดเจน คุณปู่จับเธอโดยไม่บอกกล่าว เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้เจ็บ แม้แต่สีหน้าของความเจ็บปวดยังถูกซ่อนไว้ เธอไม่ได้ต้องการให้คุณปู่รู้ว่าเธอบาดเจ็บ คุณปู่ใจดีกับเธอมาก ถ้ารู้ว่าเธอบาดเจ็บ คงจะเจ็บปวดมาก แล้วนี่ไม่ใช่โอกาสที่ดีที่สุดของเธอที่จะแก้แค้นตัวเองหรอกเหรอ แต่เธอกลับไม่พูดอะไรเลย! เธอได้รับความเอ็นดูมากในบ้านตระกูลซือ แต่เธอกลับไม่หยิ่งกับการได้รับความเอ็นดูนั้น ผู้หญิงแบบนี้ จะแกล้งเล่นเกมกับหยางเช่นเช่นได้เหรอ เมื่อซือถิงเซวียนคิดถึงวิดีโอในวันนี้ที่เห็นเธอชี้แจงข้อเท็จจริงในโรงพยาบาล ความสงสัยจึงยิ่งเพิ่มมากขึ้น ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แสดงว่าไม่ใช่ปั๋ยหลิงที่เบื้องหลังคอยเพิ่มเชื้อไฟ แต่เป็นอย่างอื่น มื้อค่ำ คุณปู่ทานอย่างมีความสุข ปั๋ยหลิงที่อยู่ข้าง ๆ คอยพูดคุยในสิ่งที่ทำให้คุณปู่มีความสุข ความอยากอาหารของคุณปู่ก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาก ปั๋ยหลิงเห็นคุณปู่มีความสุขมาก ก็ยิ้มอย่างมีความสุข ความสุขจากใจจริงนี้ทำให้ความรู้สึกของซือถิงเซวียนที่มีต่อปั๋ยหลิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย กลับไปที่ห้องหลังอาหารเย็น ซือถิงเซวียนยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่มองออกไปนอกหน้าต่างในเวลากลางคืน ที่บ้านซือ คุณปู่เป็นคนที่สำคัญที่สุดของเขา เขาถูกคุณปู่เลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเด็ก ตอนนั้นพ่อของเขากำลังยุ่งอยู่กับการเปิดตลาดต่างประเทศ ไม่ได้อยู่บ้านตลอดทั้งปี แม่เป็นเหมือนผู้หญิงที่ร่ำรวยอื่น ๆ รู้จักแต่ความสุขของตัวเอง ความกังวลในตัวเขาแค่พื้นผิว มีเพียงคุณปู่เท่านั้น ที่ใส่ใจเขาอย่างแท้จริง คอยให้ความอบอุ่นแก่เขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ ในอนาคตจะต้องกตัญญูต่อคุณปู่ แต่ใครจะรู้ เรื่องไร้สาระชั่วข้ามคืน คุณปู่บังคับตัวเองให้แต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่สนใจ! คุณปู่ไม่เคยทำร้ายเขา แต่กับในเรื่องของการแต่งงานครั้งนี้ เขาบ่นคุณปู่ไปเยอะมาก แต่ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาสนใจ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ ซือถิงเซวียนเอาโทรศัพท์มือถือออกมา “ไปดูว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องของหยางเช่นเช่น มุ่งเน้นไปที่หยางเช่นเช่น ฉันสงสัยว่าทั้งหมดนี้คือการวางแผนแสดงและทำทุกสิ่งด้วยตัวของเธอเอง!” ซือถิงเซวียนเอ่ยสั่งเสียงเย็น “ครับ!” เสียงของเย่หยางดังมาจากโทรศัพท์มือถือ ปั๋ยหลิง... เมื่อคิดว่าปั๋ยหลิงเป็นพริกไทยเม็ดเล็ก อารมณ์ของซือถิงเซวียนก็ดีขึ้นอย่างไม่คาดคิด เขาไม่รู้ตัวเลย ว่าตอนนี้มุมปากของเขายกสูงแค่ไหน เพราะเรื่องอื้อฉาวกับหยางเช่นเช่น ทำให้หุ้นของซือซื่อลงเรื่อย ๆ ซือถิงเซวียนต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อแก้ไขมัน ให้การใช้ชีวิตกับปั๋ยหลิงอยู่ด้วยความสงบไม่มีเหตุทะเลาะเบาะแว้ง ภายใต้การบริหารการปะชาสัมพันธ์ของซือถิงเซวียน ซือซื่อก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ และเมื่อความจริงถูกเปิดเผย ในที่สุดชีวิตของปั๋ยหลิงก็สงบเงียบลง โดยไม่ถูกนักข่าวตามติดอีก แค่ในทุก ๆ วันต้องอยู่ด้วยกันกับซือถิงเซวียนทั้งวันทั้งคืน เห็นเขาแวบไปแวบมาตรงหน้าตัวเองทุกวัน ทุกวันต้องเล่นเป็นคู่รักที่ใกล้ชิดสนิทสนม เมื่อปั๋ยหลิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เกิดความรู้สึกหดหู่ใจ ความคิดของการยกเลิกความสัมพันธ์กับซือถิงเซวียนอยู่ในจิตใจของปั๋ยหลิงตลอดเวลา คิดเกี่ยวกับวิธีการที่จะไม่ทำให้คุณปู่โกรธในสถานการณ์ที่ยกเลิกความสัมพันธ์กับซือถิงเซวียนเมื่อโอกาสมาถึง หลังอาหารเย็นวันนี้ คุณปู่เรียกปั๋ยหลิง ให้เธอเล่นเกมหมากรุกกับตัวเอง คุณปู่ชอบเล่นหมากรุกมาก แต่เสียดาย เขาอยู่อย่างสงบไม่ออกไปไหน ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกมากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ร่างกายเสื่อมถอยลง เขาก็ไม่ชอบที่จะออกไป ดังนั้นโดยทั่วไปเขาจึงไม่มีเพื่อนเล่นหมากรุก “คุณปู่คะ คุณไม่ใช่ว่าตั้งใจจะทำให้ฉันขายหน้าเหรอคะ คุณก็รู้ว่าฉันไม่เก่งหมากรุก มันจะดีกว่าถ้าฉันยอมรับความพ่ายแพ้ตรง ๆ ไปเลยมากกว่าที่จะเล่นหมากรุก” ปั๋ยหลิงแค่พูดเล่นเรื่องหมกรุกกับคุณปู่ ไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่ตั้งใจออกตัวหากขายหน้า เพราะการมีซือถิงเซวียนอยู่ข้าง ๆ ก็ชวนประหม่าเล็กน้อย มีคนเคยบอกว่าผู้หญิงเกิดมาเพื่อทำตัวเป็นเด็ก เขาคิดว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย หลังจากที่ผ่านมาทุกครั้งที่เจอปั๋ยหลิง ใบหน้าของเธอเย็นชาและเหม็นเบื่อ ไม่มีเสน่ห์อ่อนโยนเช่นผู้หญิงเลยสักนิดฟ แต่ตอนนี้เห็นเธอกะพริบตาดวงตาเบิกกว้างเมื่อเธอผิดหวัง กับลักษณะของปากเล็ก ๆ สีแดง เป็นความจริงที่ซือถิงเซวียนได้เห็นจึงทำให้ค่อนข้างงุนงงไปชั่วขณะ เวลาผู้หญิงคนนี้ทำตัวเป็นผู้หญิงค่อนข้างมีเสน่ห์มาก! “ปู่ไม่ได้เล่นหมากรุกมานานแล้ว ทักษะการเล่นหมากรุกก็ถูกละเลย ด้วยวัยก็เช่นกัน สมองทำงานได้ไม่ดีไม่ทันกับสมองของคนหนุ่มสาว เราสองคนเล่นหมากรุกกันน่าจะพอฟัดพอเหวี่ยง!” คุณปู่ให้แม่บ้านทำความสะอาดชิ้นหมากรุกหยกที่มีค่าของเขาอย่างมีความสุข และหันมายิ้มให้ปั๋ยหลิง “เพื่อให้เกมของเราน่าสนใจมากขึ้น ฉันต้องการที่จะมีเดิมพัน ไม่ว่าใครจะชนะเกมนี้ ทั้งคู่สามารถให้อีกคนทำตามความต้องการได้ เป็นไง มันสนุกดีใช่ไหม” คุณปู่ตอนนี้เหมือนกลับไปเป็นเด็ก “ไม่ว่าเรื่องอะไร อีกฝ่ายต้องตกลงเหรอคะ” ทันทีที่ได้ยินคุณปู่พูดแบบนั้น ปั๋ยหลิงก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที ไม่คิดว่าจะได้รับประโยชน์โดยบังเอิญ! ถ้าเธอชนะ ก็สามารถพูดกับคุณปู่ได้ใช่ไหม เรื่องหย่ากับซือถิงเซวียน! “แน่นอน ไม่ว่ายังไง อีกฝ่ายต้องสัญญา!” คุณปู่สีหน้ามั่นคง มองไปที่ปั๋ยหลิงเหมือนเป็นการตัดสินใจที่แน่วแน่ “ได้ค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราก็จัดการกันเลย!” ปั๋ยหลิงหันไปมองซือถิงเซวียนอย่างรวดเร็ว ด้วยดวงตาที่แข็งแกร่ง ตรงนี้ เธอตัดสินใจแล้วที่จะเลิกกับเขา! ซือถิงเซวียนกำลังฟังอย่างกระตือรือร้นเกี่ยวกับที่คุณปู่พูดเรื่องหมากรุกกับปั๋ยหลิง ไม่คาดคิดเมื่อปั๋ยหลิงหันมามองกลับสบสายตากันโดยบังเอิญ โดยไม่รู้ตัวเขายกมือขึ้นและสัมผัสปลายจมูกของตัวเอง เขารู้สึกเหมือนมีเนื้ออยู่บนโต๊ะของคนอื่น ปั๋ยหลิงถกแขนเสื้อขึ้น พร้อมที่จะฆ่าทั้งสี่ทิศ เพื่อชนะการแข่งขัน ในอีกด้านหนึ่งซือถิงเซวียนเพลิดเพลินกับฐานะผู้เข้าชม คุณปู่มองดูทั้งคู่ ลูบหนวดเคราพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่