ตอนที่ 17 ทัวร์ฉลองวันครบรอบแต่งงานที่ไร้ประโยชน์

ต๭นที่ 17 ทัวร์ฉลองวันครบรอบแต่งงานที่ไร้ประโยชน์ ขิงแก่ยังคงเผ็ดร้อน ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ปั๋ยหลิงพ่ายแพ้หมดรูป “คุณปู่คะ คุณตั้งใจทำมัน ไหนบอกว่าเราพอฟัดพอเหวี่ยง นี่มันฝีมือแตกต่างคนละชั้นเลย” ปั๋ยหลิงบ่นอย่างหงุดหงิด ภายใต้นี้ แผนการทั้งหมดของเธอล้มเหลว การต่อสู้กับซือถิงเซวียนยังคงดำเนินต่อไป “คิดจะเล่นพนันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้! คุณปู่ไม่ได้จับมือคุณลงไปเล่นสักหน่อย” ซือถิงเซวียนแทรกประโยคขึ้นมา ดวงตาสังหารของปั๋ยหลิงเหวี่ยงลงใบหน้าของเขาทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า เอาล่ะ ตอนนี้คนแก่สามารถขออะไรก็ได้จากหลิงหลิงได้แล้ว!” คุณปู่หัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมา ลูบเคราพลางหัวราะอารมณ์ดี ปั๋ยหลิงอธิษฐานในใจ ว่าอย่าพูดอะไรอย่างให้เธอมีลูก มันน่าอายจะตาย! “หลิงหลิง มันสามปีแล้วตั้งแต่เธอแต่งงานกับถิงเซวียน ในวันนั้นเจ้าเด็กเลวถิงเซวียน ไม่ยอมมาเข้าร่วมงานแต่ง ปู่รู้สึกเสียใจสำหรับเธอมาก ตอนนี้ได้เห็นพวกเธอรู้สึกดีต่อกัน ปู่มีความคิด เธอไปลาพักร้อนกับโรงพยาบาลสักสองสามวัน เพื่อไปฮันนีมูนกับถิงเซวียน เธอคิดว่าไง” คุณปู่ถามพลางยิ้มให้ปั๋ยหลิง ฮันนีมูนเหรอ ปั๋ยหลิงชะงักไป ไม่คิดว่าคุณปู่จะถามแบบนี้ ไม่ใช่จะให้เธอรีบมีทายาทสืบทอดตระกูลซือ มันทำให้เธอรู้สึกไล่งอก แต่เมื่อคิดว่าต้องไปฮันนีมูนกับซือถิงเซวียนสองต่อสอง เธอก็ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก “คุณปู่คะ เราแต่งงานกันมาสามปีแล้ว ตอนนี้ไปฮันนีมูน ถ้าใครรู้เข้า มันไม่ใช่เรื่องตลกสำหรับพวกเราเหรอคะ....” ปั๋ยหลิงหาทางออก ต้องการหาข้อแก้ตัวที่จะไม่ทำร้ายจิตใจของคุณปู่ นอกจากนี้ยังสามารถเลี่ยงจากความลำบากใจในการไปเที่ยวกับซือถิงเซวียน “นี่มันอะไร พวกเราตระกูลซือใครจะกล้ามาหัวเราะที่ไปฮันนีมูน” คุณปู่ถลึงตาจ้องหน้า “ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันหมายถึง...โรงพยาบาลของเราตอนนี้เป็นเวลาที่ยุ่งที่สุด ทุก ๆ วันมีคนไข้มากมายรอฉันอยู่ ฉันไม่สามารถไป....” ปั๋ยหลิงอ้างถึงความจำเป็นในวิชาชีพหมอ “ไม่มีหมอคนอื่นเหรอ หลิงหลิง ฟังคำปู่นะ ผู้หญิงควรรู้วิธีที่จะดูแลร่างกายของตัวเอง ทุ่มเท่ทำงานแล้วก็ต้องพักผ่อน ดูเธอสิ อยู่แต่ในห้องผ่าตัดทั้งวัน ทุก ๆ วันต้องผ่าตัดหนักเตียงละสามสี่ชั่วโมง เจ็ดแปดชั่วโมงต่อวัน เธอกลายเป็นมีชีวิตที่สิ้นหวังในโรงพยาบาลของพวกเธอแล้ว ฉันได้ยินคณบดีพูด สามปีมานี้เธอไม่ได้หยุดเลย ไม่ต้องเจรจาต่อรองเรื่องนี้แล้ว ทำตามซะ!” คุณปู่ตัดสินใจเด็ดขาด “แต่คุณปู่คะ ถิงเซวียนเขา...งานก็ยุ่งเหมือนกัน ฉันเกรงว่าจะไม่มีเวลาสำหรับการเดินทาง ใช่ไหม...” ปั๋ยหลิงเลือกทางสุดท้าย แอบส่งสายตาของความช่วยเหลือจากซือถิงเซวียน เขารังเกียจเธอมาตลอด อีกอย่างเขายังมีคนที่รักเข้ากระดูกอย่างหยางเช่นเช่น ก็คงจะอยากไปฮันนีมูนกับเธอแค่คนเดียว! ในเวลานี้ เขาไม่ควรช่วยพูดสักคำสองคำหรอกเหรอ “การไปฮันนีมูนนั้นไม่เหมาะสม...” ในที่สุดซือถิงเซวียนก็พูดออกมา ในน้ำเสียงมีความครุ่นคิด ปั๋ยหลิงโล่งใจ เธอรู้ว่าซือถิงเซวียนไม่เต็มใจที่จะไปเที่ยวกับเธอ ตอนนี้ทั้งสองคนต่างไม่เต็มใจ คุณปู่ก็คงจะไม่ยืนยันให้มันเป็นเรื่องยาก! “มันจะดีกว่าที่จะใช้คำอื่น ต้องบอกว่ามันเป็นการเที่ยวเนื่องในวันครบรอบแต่งงานสามปี เที่ยววันครบรอบแต่งงาน นี่น่าจะดีกว่า!” ซือถิงเซวียนพูดไปพลางพยักหน้าไปพลาง อะไรนะ! เป็นเธอที่หูแว่ว หรือหัวของซือถิงเซวียนเต็มไปด้วยน้ำ! ปั๋ยหลิงจ้องซือถิงเซวียนด้วยความประหลาดใจเหมือนเห็นผี “อืม อื้ม! ที่ถิงเซวียนพูดถูกต้องแล้ว งั้นก็ตามนี้ วันครบรอบงานแต่งปีที่สาม ปู่จัดการให้ ยังต้องจัดงานเลี้ยงวันครบรอบงานแต่งของพวกเธออย่างยิ่งใหญ่! ฮ่าฮ่า!” คุณปู่ลูบเคราอย่างมีความสุข มองซือถิงเซวียนด้วยความชื่นชม ไม่นานใบหน้าของปั๋ยหลิงก็กลายเป็นโกรธเคือง จ้องซือถิงเซวียนอยากจะกระโดดเข้าไปฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ วันครบรอบแต่งงาน! ผีน่ะสิที่จะอยากฉลองครบรอบวันแต่งงานกับซือถิงเซวียน! “ซือถิงเซวียน คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม วันครบรอบงานแต่งอะไรกัน คุณไม่รู้เหรอว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น!” ตัวตนของเธอจะถูกเปิดเผย หลังจากที่เธอหย่ากับซือถิงเซวียนก็ไม่สามารถกำจัดอดีตในการเป็นคุณนายน้อยตระกูลซือได้ มันจะส่งผลกระทบต่อเธอมากแค่ไหน! อีกอย่าง ถ้าใครรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของซือถิงเซวียน ชีวิตที่เงียบสงบของเธอก็ต้องจบลง! เธอไม่ได้ต้องการที่จะใช้ชีวิตทุกวันด้วยการเป็นจุดสนใจ เธอแค่อยากใช้ชีวิตปกติธรรมดา “แล้วคุณมีวิธีขัดคำสั่งของคุณปู่ไหมล่ะ!” ซือถิงเซวียนจ้องมองปั๋ยหลิง น้ำเสียงบางเบา ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพื่อคุณปู่ “......” ปั๋ยหลิงไม่สามรถพูดอะไรออกมาได้อีก แต่มันยังอยู่ในการควบคุม เป็นเพราะเซ่หลินฉินออกมาหยุด ด้วยเหตุผลของเธอที่ตรงไปตรงมามาก “ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีข่าวว่าปั๋ยหลิงได้รับพิจารณาจากครอบครัวตระกูลซือของเรา จู่ ๆ ก็มาประกาศวันครบรอบแต่งงาน แล้วยังสามปีอีก ยิ่งต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์จากสังคม คนอื่นจะพูดเอาได้ว่าพวกเราต้องพึ่งพาลูกสะใภ้เพื่อที่จะผ่านวิกฤติ ที่แย่ที่สุดก็คือพวกเธอยังไม่ได้ไปฮีนนีมูน” ไม่รู้ว่าคำพูดนั้นจะกระทบจิตใจของคุณปู่ไหม แต่ไม่ว่ายังไงเขาเห็นด้วย ปั๋ยหลิงไม่ต้องกังวลถ้าตัวตนถูกเปิดเผย ที่เรียกว่าฮันนีมูนไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก แค่คาดหวังว่าตัวเองจะได้ออกไปสนุก แต่เมื่อได้ยินในตอนนี้ใบหน้าของเขามีร่อยรอยของความเสียใจเล็กน้อย แต่เมื่อมองไปทีปั๋ยหลิง และทั้งหมดที่แสดงออกมา บางทีตัวเขาเองอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกเสียใจ อีกด้าน หยางเช่นเช่นถูกตำหนิด้วยจากสาธารณชน ถูกผู้คนคนก่นด่าทุกวันเหมือนหนูข้างถนน ไม่หลงเหลือภาพในอดีต และอีกด้าน ซือถึงเซวียนได้ออกเดินทางไปพร้อมปั๋ยหลิง เพื่อฉลองวันครบรอบแต่งงานเป็นเวลาครึ่งเดือน “ไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมคุณถึงเลือกที่จะมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ ที่นี่มีอะไรดี นอกจากท้องฟ้าสีฟ้าเล็กน้อย กับอากาศเย็นนิดหน่อย แล้วมีอะไรอีก!” ซือถิงเซวียนอดไม่ได้ที่จะบ่น พวกเขามาถึงยังสถานที่แรก นั่นคือทิเบต! ทิเบตไม่ใช่สถานที่ที่เจริญรุ่งเรือง และไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่นี่เช่นกัน อาจกล่าวได้ว่าทิเบตมันเป็นสถานที่ที่ยากแค้นที่สุด ลงจากเครื่องบิน ซือถิงเซวียนล้มป่วย เนื่องจากความกดอากาศสูง! ในเวลานี้เขานอนอยู่บนเตียงแข็ง ร่างกายอ่อนแอ โดยรวมแล้วดูเหมือนจะเป็นหวัด “ใครบอกว่าฉันมาที่นี่เพื่อเที่ยว ฉันมาที่นี่เพื่อทำงาน” ปั๋ยหลิงเหวี่ยงตาไม่พอใจใส่ซือถิงเซวียน พลางเก็บสิ่งของในมือของตัวเอง “งานเหรอ! คุณมาทำงานอะไรที่นี่!” ซือถิงเซวียนถามอย่างสงสัย