ตอนที่ 20 ช่วยชีวิตโตวม่า

ต๭นที่ 20 ช่วยชีวิตโตวม่า ปั๋ยหลิงใช้เวลาไปมากกับความพยายามในเรื่องของโตวม่า ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับโตว่า ปั๋ยหลิงก็จะไม่มีวันรู้สึกสบายใจไปตลอดชีวิต “ขอบคุณคุณมาก ขอบคุณคุณมากครับ....” ชายชรากล่าวขอบคุณ รีบพาซือถิงเซวียนไปที่บ้านของเขา โตวม่านอนอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียว บนหน้าผากปรากฏเหงื่อเย็น ซือถิงเซวียนติดต่อปั๋ยหลิงอีกครั้ง ปรากฏว่าโทรศัพท์มือถือปั๋ยหลิงไม่สามารถติดต่อได้ “ปั๋ยหลิงบอกว่ายาของฉันมีไม่พอ เธอจึงออกไปซื้อยาให้ฉันค่ะ...” โตวม่ากัดฟันบอกที่อยู่ของปั๋ยหลิงกับซือถิงเซวียน “เข้าใจแล้วครับ คุณไม่ต้องกลัวนะ อย่าเครียด เดี๋ยวผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลก่อน” เมื่อซือถิงเซวียนพูดจบก็อุ้มโตวม่าไปขึ้นรถม้าโดยสาร พ่อของโตวม่าเป็นคนขับ พาโตวม่าไปส่งโรงพยาบาลด้วยความช่วยเหลือของซือถิงเซวียน ระหว่างทางซือถิงเซวียนติดต่อหาปั๋ยหลิงไม่หยุด ในที่สุดก็ติดต่อเธอได้ ปั๋ยหลิงรู้เรื่องของโตวม่าแล้ว เธอไปรออยู่ที่โรงพยาบาลก่อน เธอบอกซือถิงเซวียนเกี่ยวกับการรักษาฉุกเฉินทางโทรศัพท์ ให้ซือถิงเซวียนดูแลโตวม่าก่อน ไม่นาน โตวม่าก็ถูกนำส่งโรงพยาบาล ปั๋ยหลิงติดต่อโรงพยาบาลเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว เมื่อโตวม่าถูกส่งมา ได้ถูกนำตัวไปที่ห้องฉุกเฉินทันที ปั๋ยหลิงกับซือถิงเซวียนถูกกันไว้ด้านนอก ปั๋ยหลิงมองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน หัวใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ปั๋ยหลิงไม่เคยเดินทางโดยวิธีการขนส่งดังกล่าว ทำให้รู้สึกเหมือนว่ากระดูกจะแตก แต่ว่า เมื่อคิดว่าได้ช่วยชีวิตโตวม่าและลูกของเธอ เขาก็รู้สึกถึงความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ “ไปนั่งพักสักครู่เถอะ รีบร้อนไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์....” ซือถิงเซวียนเห็นตาของปั๋ยหลิงจ้องมองอย่างใกล้ชิดไปยังห้องฉุกเฉิน นิ้วมือจับอย่างตื่นเต้น จึงระงับด้วยการชักชวน เขาไปนั่งอยู่บนม้านั่งนานแล้ว “ฉันเป็นห่วง สถานการณ์ของโตวม่ามันพิเศษมาก แม้แต่ในโรงพยาบาลที่มีวิวัฒนาการทางการแพทย์ที่ดีก็ยังเป็นการผ่าตัดที่ยุ่งยาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่นี่เลย...ฉันกังวลว่าพวกเขาจะไม่สามารถจัดการกับมันได้ดี แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับโตวม่า!” ปั๋ยหลิงเหมือนพูดกับตัวเอง ดวงตายังคงจับจ้องไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน ซือถิงเซวียนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นในใจ คุณไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ของที่นี่ที่จะช่วยโตวม่าได้ ไม่นานลูกของโตวม่าก็เกิดออกมาแล้ว จะคอยดูว่าคุณยังจะพูดยังไง! เพียงแต่ ความคิดของซือถิงเซวียนยังไม่จบ ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก หมอทำคลอดวิ่งออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ครอบครัวล่ะคะ ครอบครัวของมารดา มารดาเกิดภาวะวิกฤติ หมอสังเกตเห็นว่าเขากำลังจะตาย...ครอบครัวรีบเซ็นเถอะค่ะ!” “อะไรนะ โตวม่า!” พ่อของโตวม่าล้มลงกับพื้นทันที ปั๋ยหลิงจับหมอทำคลอดทันที “ฉันเข้าใจสถานการณ์ของมารดาค่ะ ฉันก็เป็นหมอทำคลอดเหมือนกัน ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยชาวทิเบต คุณจะกรุณาให้ฉันเข้าไปดูสถานการณ์ของมารดาได้ไหมคะ ฉันสามารถทำให้ผู้หญิงคนนี้มีลูกได้อย่างราบรื่น แม่และลูกจะปลอดภัยแน่นอน!” ปั๋ยหลิงสีหน้าท่าทางมั่นคง “แต่ว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้น....” หมอทำคลอดลังเลอย่างมาก “ผมเป็นพ่อของโตวม่า ผมขอร้องให้คุณหมอปั๋ยเข้าไปช่วยทำคลอดให้โตม่า ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น พวกเราจะไม่ไล่ล่าความรับผิดชอบต่อโรงพยาบาล!” พ่อของโตวม่าพูดขึ้นทันที “ได้ค่ะ ตอนนี้สถานการณ์เร่งด่วน คุณหมอปั๋ยคุณรีบเข้ามาดูเถอะ!” หมอทำคลอดพาปั๋ยหลิงเข้าไป ซือถิงเซวียนมองดูปั๋ยหลิงที่เข้าห้องฉุกเฉินไป จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าปั๋ยหลิงสวยงามมาก สูงส่งสง่างาม! ดูเหมือนเขาจะไม่เคยเห็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์เช่นนี้มาก่อน! เธอสาบานที่จะรักษาชีวิตของทั้งโตวม่าและเด็ก อาการตกตะลึงท่วมท้นหัวใจของเขา ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้มาก่อน มันกลับกลายเป็นว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจมาก! อันตรายจากการผ่าตัดของโตวม่ายิ่งทวีคูณขึ้นไปทุกที กว่าหกชั่วโมงของการช่วยชีวิต ในที่สุดปั๋ยหลิงก็ฉุดโตวม่าและเด็กขึ้นมาจากความตาย “คุณหมอปั๋ย คุณช่างน่ากลัวจริง ๆ พวกเราไม่เคยเห็นการผ่าตัดที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อน!” “คุณหมอปั๋ย คุณเป็นไอดอลของฉัน!” “คุณหมอปั๋ย ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก ดื่มน้ำหน่อยเถอะค่ะ!” “……” เมื่อตอนที่ปั๋ยหลิงออกมาจากห้องฉุกเฉิน ได้เป็นไอดอลของสูตินรีแพทย์ในโรงพยาบาลทั้งหมด ทุกคนมองไปที่ปั๋ยหลิงอย่างยกย่องบูชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่อยู่ในห้องฉุกเฉินที่เพิ่งเห็นปั๋ยหลิงต่างบอกว่าพวกเขาได้เห็นการผ่าตัดตามหลักสูตรในหนังสือเรียน เมื่อซือถิงเซวียนเห็นปั๋ยหลิงออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขารู้สึกประหลาดใจมากจนไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้ ไม่ได้คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมีพู่กันอยู่สองด้าม! ซือถิงเซวียนถอนหายใจในหัวใจ “ขอบคุณทุกคนค่ะ โตวม่ายังไม่พ้นขีดอันตราย ยังต้องสังเกตอาการอีก ฉันขอตัวไปที่ห้องของเธอก่อนนะคะ!” ปั๋ยหลิงพูดอย่างสุภาพกับทุกคน จากนั้นจึงไปที่ห้องของโตวม่า ซือถิงเซวียนก็เดินตามไปด้วย เห็นปั๋ยหลิงดูแลโตวม่าและลูกของเธออย่างจริงจัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นชีวิตน้อย ๆ ที่เพิ่งเกิดนั้นกำลังหัวเราะเบา ๆ เต็มไปด้วยช่วงเวลาแห่งความศักดิ์สิทธิ์โชติช่วงชัชวาล ทันใดนั้นเมื่อคิดถึงก่อนหน้านี้ที่หยางเช่นเช่นใส่ร้ายปั๋ยหลิง ก็พลันรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที เรื่องอื้อฉาวเหล่านั้นส่งผลเสียต่อปั๋ยหลิงอย่างมาก ซึ่งอันที่จริงแล้ว ปั๋ยหลิงเป็นแพทย์ที่ดีมาก! แต่เรื่องอื้อฉาวเหล่านั้นยังคงส่งผลกระทบต่อปั๋ยหลิง! และทั้งหมดนี้เกิดจากหยางเช่นเช่น! และเท่าที่เขารู้ หยางเช่นเช่นยังแพร่กระจายข่าวลือของปั๋ยหลิงไปทั่วทุกที่ ดูเหมือนว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะเอาคืนผู้หญิงคนนั้น! ซือถิงเซวียนออกจากห้อง เดินไปยังสถานที่ห่างไกล โทรศัพท์ออกไปหาหยางเช่นเช่น “ถิงเซวียน ถิงเซวียนในที่สุดคุณก็โทรหาฉัน คุณคิดถึงฉันหรือเปล่าคะ คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน” ทันทีที่โทรศัพท์ถูกเชื่อมต่อ หยางเช่นเช่นก็มารยาขึ้นมาทันที ส่งเสียงสะอึกสะอื้นร้องไห้ น้ำเสียงแห่งความชอกช้ำนั้น ทำให้กระดูกทั้งร่างของผู้ชายกรอบลงได้ แต่ซือถิงเซวียนก็ไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย “ถิงเซวียน คุณรู้ไหม ตอนนี้ฉันกำลังแย่มากจริง ๆ สื่อบอกว่าฉันเป็นเมียน้อย นักข่าวก็คอยตามติดฉันไปทุกที่ ช่วงนี้ฉันไม่กล้าออกไปข้างนอกเลย บริษัทก็ไม่จัดตารางงานให้ฉันเลย กำหนดการทั้งหมดถูกยกเลิก แม้แต่โฆษณาที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ก็ถูกปลดออก พวกเจ้าของโฆษณาพวกนั้นไล่ตามฉันเพื่อให้จ่ายค่าเสียหายให้พวกเขา ถิงเซวียน คุณช่วยฉันได้ไหมคะ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของนังสารเลวปั๋ยหลิง....” หยางเช่นเช่นร้องไห้ ยังคงพูดถึงปั๋ยหลิงอย่างแค้นเคืองไม่มีสิ้นสุด “เธอยังไม่สำนึกผิดอีกเหรอ ทั้งหมดนี่เป็นเพราะเธอ ตอนนี้กลับมาโทษคนอื่นทั้งที่กินผลไม้เน่าเข้าไปเอง ฉันขอดูถูกเธอในระดับที่ต่ำช้าที่สุด!” ซือถิงเซวียนกล่าวเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เขาไม่ได้ชอบหยางเช่นเช่น เด็กคนนั้นก็แทบไม่มีเหตุผลที่จะกลายเป็นของเขา เขาจำไม่ได้ว่าเคยนอนกับหยางเช่นเช่น แต่คืนนั้นเขาดื่มมากเกินไป เมื่อตื่นขึ้นมา เขากับหยางเช่นเช่นนอนอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นหยางเช่นเช่นก็มาบอกว่าเธอท้อง