​ตอนที่24 มื้อเย็นที่ไม่น่าพึงพอใจ

ต๭นที่24 มื้อเย็นที่ไม่น่าพึงพอใจ ยิ่งไปกว่านั้นความสัมพันธ์ของเธอกับเขาคือสามีภรรยา ถึงแม้ว่าจะทำเรื่องนั้นจริงๆ คนอื่นๆย่อมไม่รู้สึกว่าเป็นความผิดของซือถิงเซวียน แม้กระทั่งถ้าเธอจะเอาเรื่องนี้ไปโอดครวญให้ผู้อื่นฟัง ก็ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะรู้สึกว่าเป็นตัวเธอเองที่ดื้อรั้นหัวแข็งมากเกินไปเอง คุณปู่ ยังมีคุณปู่ ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าจะต้องใช้ชื่อใครที่เป็นผู้นำและมีประสิทธิภาพ! ทั้งตระกูลซือนอกจากคุณปู่แล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจทัศนคติความคิดของใครเลย! และผู้หญิงคนนี้ก็ใช้คุณปู่มากดดันเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำให้เขาไม่มีความสุขเลย! เขาเดินทีละก้าวเข้าไปหาหญิงสาว สีหน้าของเขาเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง! "คุณพูดอีกครั้งหนึ่งสิ!" น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำแข็งกระด้าง บนใบหน้านั้นดูไร้ซึ่งความรู้สึกและอารมณ์ "..." ปั๋ยหลิงขยับริมฝีปาก อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้าพูด ซือถิงเซวียนใกล้เข้ามามากยิ่งขึ้น ปั๋ยหลิงถอยกลับไปถึงปลายเตียงแล้ว "ผมขอเตือนคุณเลยนะ ในอนาคตจงเอ่ยชื่อคุณปู่ต่อหน้าผมให้น้อยที่สุด แล้วก็อย่าได้เอาคุณปู่มาขู่ผมอีก! ถ้ามีอีกครั้ง ผมจะทำให้คุณรู้ว่าตอนจบของการไม่เชื่อฟังมันเป็นยังไง!" ซือถิงเซวียนพูดอย่างเดือดดาล ปั๋ยหลิงจ้องเขม็งมองเขา แต่ว่าการจ้องอย่างดุดันและท่าทางมั่นใจล้วนแต่เป็นการเสแสร้งแสดงออกมา ณ.ตอนนี้มือของเธอภายใต้ผ้าห่มนั้นเริ่มสั่นแล้ว ในตอนที่กำลังกังวลใจว่าซือถิงเซวียนจะทำอะไรกับตนเองนั้น ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ซือถิงเซวียนนึกว่าเป็นปู่โทรมา จึงหยิบขึ้นมากดรับสาย "ถิงเซวียน ฉันเองค่ะ!" เสียงอันหยาดเยิ้มของหยางเช่นเช่นดังออกมาจากโทรศัพท์ หยางเช่นเช่น?! ปั๋ยหลิงเองก็ได้ยินเสียงของหยางเช่นเช่น และเห็นว่าคิ้วของซือถิงเซวียนขมวดแน่นทันที ปั๋ยหลิงนึกว่าที่ตอนนี้เขาไม่พอใจเป็นเพราะตัวเองมาได้ยินการคุยโทรศัพท์ที่เต็มไปด้วยความรักระหว่างเขากับหยางเช่นเช่น ดังนั้นจึงอารมณ์เสีย ดังนั้นจึงรีบหันหน้าไปอีกทาง ฉันไม่เคยคิดอยากจะได้ยินการคุยโทรศัพท์ของพวกคุณเลย ซือถิงเซวียนไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วออกไปข้างนอก เห็นเขาเดินออกไปด้านนอก ใบหน้าปั๋ยหลิงก็ยิ้มเยาะ วันนี้เห็นเขาส่งโตวม่าไปโรงพยาบาล ยุ่งวุ่นวายอย่างนี้ แต่ก็ดูเต็มไปด้วยความกระตือรือล้นและพลังงานล้นเหลือ ในเวลานั้นคิดว่าก่อนหน้านี้ตัวเองอาจจะเข้าใจผู้ชายคนนี้ผิดไป! เขาน่าจะเป็นผู้ชายที่มีจิตใจล้ำค่า ไม่แน่ว่าในใจของเขาอาจจะเป็นคนซื่อตรง แต่ว่าในเวลานี้ เห็นเขาแสดงความรักอันเปี่ยมล้นผ่านทางโทรศัพท์กับนังหญิงชู้หยางเช่นเช่นต่อหน้าเธอ ภาพลักษณ์สว่างสดใสของเขาที่อยู่ในใจเธอวันนี้ก็พังพินาศย่อยยับลงในพริบตา! ผู้ชายขยะยังไงก็เป็นขยะ ต่อให้ในบางครั้งภายนอกจะห่อหุ่มไว้ดูสวยงามขนาดไหน ก็ไม่สามารถซ่อนเนื้อแท้ที่เป็นขยะเอาไว้ได้! ปั๋ยหลิงประเมิณอย่างเย็นชาในใจ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อคิดถึงซือถิงเซวียนและ หยางเช่นเช่นแล้ว เธอรู้สึกเหมือนหน้าอกของเธอถูกปิดกั้นเอาไว้ ปั๋ยหลิงนวดที่ท้อง อืม ต้องเป็นเพราะว่าเย็นวันนี้เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยถึงได้รู้สึกแปลกๆแบบนี้ ไม่ได้แล้ว ถ้าคืนนี้ไม่ได้กินอะไร เธอต้องนอนไม่หลับแน่ๆ! อันที่จริง ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะกินแค่มื้อเช้าเท่านั้น! ปั๋ยหลิงพลิกตัวลงจากเตียง แล้วไปหาเจ้าของบ้านบอกเขาว่า อยากจะทำอะไรกินสักหน่อย เลยจะขอยืมใช้ครัว ครอบครัวของเจ้าของบ้านตอบตกลงอย่างจริงใจ วันนี้ปั๋ยหลิงแสดงความสามารถเป็นฮีโร่ที่เลือนหายไปนานแล้ว ตอนนี้ธอเป็นฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่ที่แสนกล้าหาญของที่นี่ คำขอในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ย่อมได้รับการตกลง! ไม่เพียงเท่านั้นคนในครอบครัวนี้ยังต้องการที่จะมาช่วยเตรียมของด้วยตัวเอง ปั๋ยหลิงกลัวว่าจะเป็นการรบกวนผู้อื่นมากเกินไป เป็นตายยังไงก็ไม่ยอม เพียงแต่พูดว่าตัวเองจะทำอาหารง่ายๆนิดๆหน่อยๆเท่านั้น ครอบครัวนี้ถึงยอมกลับไปนอน ปั๋ยหลิงจัดเตรียมวัตถุดิบอยู่ในห้องครัว ซือถิงเซวียนกลับมาหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว มองเห็นแสงไฟในครัว ดูเหมือนว่าปั๋ยหลังยังอยู่ด้านใน เขารีบเข้าไปทันที ดึกขนาดนี้แล้ว ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร? เดินไปถึงประตูครัว พบว่าปั๋ยหลิงกำลังจัดเตรียมอาหารเย็น มุมปากของซือถิงเซวียนยกขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ นับว่าผู้หญิงคนนี้มีจิตใจรู้ผิดชอบชั่วดีอยู่บ้าง รู้ว่าวันนี้เขาไม่ได้กินอะไรดีๆมาตลอดทั้งวัน ท้องหิวมานานแล้ว ก็ยังมาจัดเตรียมมื้อดึกให้เขา ค่ำนี้ที่เธอกัดเขา เขาก็จะคิดบัญชีด้วย! ตอนนี้เขาเพียงแค่ต้องกลับไปรอสักพักแล้วกินมื้อดึกให้เสร็จก่อน! ซือถิงเซวียนอารมณ์ดีมาก หมุนตัวคิดจะเดินไป ทันใดนั้นคิดได้ว่าวันนี้คนที่เหนื่อยที่สุดแท้ที่จริงคือปั๋ยหลิง เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้กินอะไร แต่ยังทำการผ่าตัดให้กับโตวม่าถึงหกชั่วโมง ตอนนี้ยังต้องเข้าครัวทำอาหาร เป็นเรื่องที่ลำบากมาก ซิงถิงเซวียนมองดูเงาของปั๋ยหลิง คิดเกี่ยวกับมัน แล้วท้ายที่สุดก็เดินเข้าไปในห้องครัว “ให้ผมช่วยไหม?” เขายืนถามอยู่ด้านหลังของปั๋ยหลิง “ไม่ต้องหรอกค่ะ!” ปั๋ยหลิงตอบอย่างเย็นชา ภาพเหตุการณ์ที่เขารังแกเมื่อกี๊นี้ เธอยังไม่ลืมหรอกนะ! กับเธอแสดงทัศนคติที่ชั่วร้าย แล้วหันไปหาผู้หญิงคนอื่นด้วยความรักใคร่ แล้วตอนนี้ก็กลับวิ่งมาแสดงละครจะช่วยเหลือเธอไม่มีประโยชน์หรอก! ซือถิงเซวียนคิดว่าเธอเกรงใจที่จะให้เขาช่วย เขาเลยลงมือจะทำเองเสียเลย ปั๋ยหลิงได้ยินเสียงดังขึ้นที่ด้านหลัง รีบหันไปดูอย่างรวดเร็ว ก็มองเห็นซือถิงเซวียนตอกไข่ใส่ลงไปในชามแล้ว จากนั้นวินาทีต่อมา เธอก็รู้สึกโดนเขาทำให้โกรธ! เพราะมองเห็นซือถิงเซวียนตอกไข่ลงไปในชาม จากนั้นก็ทำเปลือกไข่ตกลงไปอย่างง่ายดาย! "ซือถิงเซวียน คุณทำอะไรน่ะ คุณจะกินไข่แบบนี้ได้ยังไง!" ปั๋ยหลิงตะโกนลั่น "ไข่ไม่ได้กินแบบนี้รึไงกัน!" ซือถิงเซวียนถามด้วยใบหน้าใสซื่อ เขารู้เพียงแต่ว่าต้องตีไข่ แต่กลับไม่รู้ว่าเปลือกไข่ต้องทิ้งไปหรือเปล่า และไม่สามารถใส่ลงไปใชามได้ "บ้านคุณกินไข่กับเปลือกเหรอไง!" ปั๋ยหลิงรู้สึกเจ็บปวดหัวใจตับไตไส้พุงขึ้นมาเลยทีเดียว "อ้อ?" ซือถิงเซวียนมองเปลือกไข่ในชามอย่างครุ่นคิด "ช่างมัน ช่างมันเถอะ คุณรีบออกไปก่อนเถอะนะ อย่าอยู่เกะกะที่นี่เลย!" เวลานี้ปั๋ยหลิงไม่ต้องการที่จะอยู่กับคุณชายที่ไม่เอาถ่านทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน จึงเอ่ยปากไล่ ซือถิงเซวียนมองดูวัตถุดิบเหล่านั้น ถึงแม้ว่าตัวเองไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยจริงๆ แต่เพราะก็ไม่รู้ว่าจะได้กินข้าวเมื่อไหร่ ดังนั้นเลยไม่อยากจะสนใจท่าทีของปั๋ยหลิงในตอนนี้ แล้วเดินก้าวท้าวยาวๆออกนอกห้องไปอย่างเชื่อฟัง ผ่านไปสักพัก เขารู้สึกว่าน่าจะได้เวลาแล้ว จึงเดินออกจากห้องไปกินข้าวที่ครัว แต่ทันทีที่ถึงห้องครัว เขาก็โกรธจนแทบลืมหายใจ! "ปั๋ยหลิง นี่คุณไม่ได้เตรียมอาหารเย็นให้ผมเหรอ? ผมเองก็ไม่ได้กินข้าวเย็นคุณไม่รู้หรือไง?" เมื่อมองเห็นปั๋ยหลิงกำลังนั่งกินบะหมี่ไข่ ซือถิงเซวียนเดินเข้าไปด้วยความโกรธ วันนี้เขาก็เป็นฮีโร่ในการช่วยชีวิตโตวม่า เธอจะมาเพิกเฉยเขาเช่นนี้ได้ยังไง! ให้พูดอีกก็คือ เขาได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอ เธอจะไม่สนใจไยดีเขาสักนิดเลยเหรอ! ผู้หญิงคนนี้ทำเกินไปจริงๆ! "ทำไมฉันต้องเตรียมอาหารเย็นให้คุณด้วยล่ะ! ฉันไม่ใช่คนใช้ของคุณนะ! อยากกินก็ทำเองสิ!" ปั๋ยหลิงพูดอย่างไม่เกรงใจ แล้วก้มหน้ากินบะหมี่ไข่ของตัวเองต่อไป คืนนี้เขาทำกับเธอไว้ยังไง เธอจำได้อย่างชัดเจน! ต้องบอกว่าฝีมือของปั๋ยหลิงไม่เลวเลย อย่างน้อยกลิ่นของบะหมี่ชามนี้ก็ดึงดูดคนได้