ตอนที่33 เจอปั๋ยหลิงอาบน้ำ

ต๭นที่33 เจอปั๋ยหลิงอาบน้ำ “รู้แล้วครับ คุณปู่!” ถึงแม้ในใจของซือถิงเซวียนจะไม่เห็นด้วย แต่เพื่อไม่ให้คุณปู่โกรธ จึงทำให้เพียงสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ ปั๋ยหลิงยิ้มแย้มมากขึ้นแล้วบอกกับคุณปู่ว่า “คุณปู่ค่ะ หนูกำลังทายาให้ซือถิงเซวียนค่ะ มือของเขาได้รับบาดเจ็บ!” “มือเจ็บงั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?” คุณปู่ถามอย่างเป็นกังวล ชั่วขณะนั้นซือถิงเซวียนรู้สึกดีขึ้นมาก ที่แท้คุณปู่เองก็เป็นห่วงเขามากนะ! ปั๋ยหลิงหัวเราะแล้วพูดถึงสาเหตุ และแน่นอนว่าไม่ลืมที่จะพูดถึงผลงานระดับคลาสสิคที่ซือถิงเซวียนดื่มน้ำซุปบำรุงน้ำนมของหญิงที่เพิ่งคลอดลูก! ซือถิงเซวียนพ่นลมหายใจและจ้องอย่างโกรธเคือง อย่างไรก็ตามเพราะคุณปู่อยู่ที่นี่เขาจึงไม่สามารถตอบโต้ได้ ทำได้เพียงซ่อนวคามไม่พอใจไว้กับตัว คุณปู่หัวเราะล้อเลียนยกใหญ่ ดูเหมือนจะมีความสุขมาก “คุณปู่ได้ยินว่าผมได้รับบาดเจ็บ แล้วทำไมถึงมีความสุขขนาดนี้ล่ะ? ผมยังเป็นหลานของคุณปู่อยู่รึเปล่าเนี่ย” ซือถิงเซวียนบ่นงึมงำ “เจ้าเด็กโง่พูดเหลวไหลอะไรไร้สาระ แกก็ต้องเป็นหลานของฉันสิ! ช่างเถอะ ฉันไม่รบกวนพวกแกสองคนแล้ว หลิงหลิงเอ้ย ไอ้เจ้าโง่นี่ปู่ยกให้หนูดูแลนะ ช่วยดูแลเขาแทนปู่ด้วย! ถ้าหากมันกล้าไม่เชื่อฟังหนู หนูมาบอกปู่เลยนะ ปู่จะช่วยหนูเอง!” สุดท้ายคุณปู่ก็ไปพูดกับปั๋ยหลิง “รับทราบค่ะคุณปู่ ลาก่อนค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ!” ปั๋ยหลิงยิ้มแย้มกับคุณปู่อย่างยิ่ง คุณปู่จึงวางใจแล้วปิดวิดีโอ เมื่อคุณปู่หายไปจากจอวิดีโอ ซือถิงเซวียนก็นอนเหยียดบนเตียงอย่างโกรธเคือง สิ่งที่คุณปู่เพิ่งจะพูดออกไป ทำไมมันเหมือนกับเป็นผู้ปกครองส่งตัวนักเรียนที่ไม่เชื่อฟังให้กับคุณครู! แล้วยังจะช่วยซัพพอร์ตหล่อนด้วย? ขนาดตอนนี้ไม่ได้ช่วยซัพพอร์ตก็แตะต้องอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าหากยังมีคุณปู่คอยสนับสนุนผู้หญิงคนนี้อีก หลังจากนี้เขาคงไม่มีคืนวันที่ดีอีกแล้ว! “คุณทำอะไรอยู่ ไม่ได้พูดว่าจะใส่ยาให้ผมหรอกเหรอ?” เห็นปั๋ยหลังยังคงถือโทรศัพท์ของเขาอยู่ ซือถิงเซวียนถามอย่างไม่พอใจทันที “รอสักแป๊ป ฉันโทรหาคุณหมอหวางอยู่ จะถามว่าอาการของคุณปู่เป็นอย่างไรบ้าง” ปั๋ยหลิงพูดแล้วต่อสายหาคุณหมอหวาง เพื่อที่จะพูดคุยกับหัวหน้าแพทย์ผู้ดูแล ซือถิงเซวียนตกตะลึง เขาเพิ่งจะกล่าวหาคุณปู่ บอกว่าปู่ไม่สนใจเขา ถามเขาว่าตัวเองเป็นหลานชายของเขาหรือไม่ ตอนนี้พอนึกถึงคำพวกนั้นเขาละอายอย่างยิ่ง ผ่านมาหลายวันขนาดนี้ เขาไม่เคยคิดที่จะโทรหาคุณปู่เลย ถ้าหากว่าคุณปู่ไม่ห่วงใยพวกเขา แล้วจะโทรหาพวกเขาทำไมกันล่ะ? ถึงแม้ว่าทุกครั้งจะดูเหมือนคุณปู่อบรมเทศนาเขา แต่นั่นคือวิธีที่คุณปู่แสดงความห่วงใยต่อเขา! เขาล่ะ? เขาทำอะไรบ้าง? คุณปู่โทรหาพวกเขา เขาก็รู้ว่าคุณปู่สุขภาพไม่ดี แต่ว่ากลับไม่เคยมีความคิดที่จะกระตือรือร้นโทรหาคุณปู่เลย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คิดที่จะโทรหาหมอที่รับผิดชอบดูแลถามถึงสุขภาพของคุณปู่ แต่ปั๋ยหลิงกลับคิดถึงเรื่องนั้น ยิ่งไปกว่านั้น โทรศัพท์ของเขาไม่มีเบอร์โทรของคุณหมอหวาง แต่ปั๋ยหลิงกลับมาสามารถโทรหาคุณหมอหวางได้ สิ่งนี้แสดงถึงอะไร? นี่แสดงให้เห็นว่า ปั๋ยหลิงจำเบอร์โทรศัพท์ของคุณหมอหวางได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้ยินน้ำเสียงที่เธอสนทนากับคุณหมอหวาง ซึ่งเห็นได้ชัดเจนว่าเธอจะต้องโทรคุยกับคุณหมอหวางเป็นประจำ ดูจากจุดนี้แล้ว สิ่งที่เขาทำเทียบกับปั๋ยหลิงแล้วมันแย่มากๆ ไม่น่าแปลกใจที่คุณปู่จะชอบผู้หญิงคนนี้มาก ที่แท้ก็เป็นเพราะสาเหตุเหล่านี้นี่เอง! ซือถิงเซวียนมองดุปั๋ยหลิงที่ยังคุยโทรศัพท์ ภายในใจก็เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ก็บอกกับซือถิงเซวียนว่าคุณหมอหวางพูดว่าสามารถควบคุมอาการป่วยของคุณปู่ได้ดีขึ้นมาก ให้เขาไม่ต้องกังวลใจไป แล้วจึงทายาให้ซือถิงเซวียน ทั้งคู่อยู่ที่นี่มานานแล้ว อาการของตัวเล็กก็คงที่แล้ว ปั๋ยหลิงและซือถิงเซวียนจึงพากันลากลับกันมา เพราะว่าเมื่อคืนนอนร่วมเตียงกับปั๋ยหลิง ทำให้ทั้งตัวเหมือนโดนเผาด้วยไฟแห่งความปรารถนา เลยไม่ได้นอนทั้งคืน ซือถิงเซวียนง่วงมาก อยากจะนอนสักพัก จึงไปที่ห้องน้ำก่อน หลังจากกลับมา ปั๋ยหลิงก็พบว่า ครอบครัวชาวธิเบตเตรียมน้ำอาบไว้ให้เธอ “ขอบคุณมากจริงๆนะคะ!” ปั๋ยหลิงมีความสุขกับสิ่งที่คาดไม่ถึง น้ำที่นี่เป็นสิ่งที่ต้องประหยัดขนาดนี้ ใช้น้ำร้อนอาบน้ำมันคือสิ่งที่หรูหรามาก นี่เป็นพิธีการต้อนรับที่ยอดเยี่ยมที่สุด นี่เป็นความกตัญูของชาวทิเบตที่ปั๋ยหลิงได้ช่วยชีวิตพวกเขาไว้ “ไม่ต้องเกรงใจเลย คุรหมอปั๋ย คุณอาบนานเท่าไหร่ก็ได้ ไม่มีใครรบกวนคุณได้!” เจ้าของบ้านยิ้มแล้วปิดประตูให้ปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงถอดเสื้อผ้าแล้วลงไปแช่ในถังไม้ขนาดใหญ่ รู้สึกสบายอย่างมาก ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าในหลายๆวันที่ผ่านมาดูเหมือนถูกกำจัดออกไป ปั๋ยหลิงอยากจะหลับตาลงเพื่อรื่นรมย์กับการตอบแทนนี้อย่างเต็มที่ แต่ไม่คิดว่า เพิ่งจะหลับตาลง ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา “ซือถิงเซวียน คุณ ใครให้คุณเข้ามา!” ปั๋ยหลิงลืมตาและพบว่าซือถิงเซวียนเดินเข้ามา และเพราะไม่คิดว่าปั๋ยหลิงจะอาบน้ำอยู่ในนี้ ใบหน้าของซือถิงเซวียนก็ตกใจเช่นกัน จนเมื่อมองเห็นปั๋ยหลิงแช่อยู่ในถังน้ำใบใหญ่ แล้วมีไอน้ำลอยอยู่ในถังน้ำ ถึงรู้ว่าเธอกำลังอาบน้ำ “ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณกำลังอาบน้ำ” ซือถิงเซวียนรู้สึกกระดากอาย รีบหมุนตัวจะเดินออกไป แต่เมื่อหันหลังกลับ เขากลับคิดถึงเรื่องที่ปั๋ยหลิงแกล้งเขาบอกเขาว่าสุนัขป่าเป็นหมาป่า แล้วยังหัวเราะเยาะที่เขาดื่มน้ำซุปบำรุงน้ำนมของโตวม่า ชั่วขณะนั้นในใจของเขาก็เกิดความชั่วร้ายขึ้นมา ตอนนี้ไม่ใช่โอกาสที่ดีที่สุดที่จะแก้แค้นหล่อนหรอกหรือ? ตอนนี้หล่อนกำลังเปลือยกายอาบน้ำอยู่นี่นา! ปั๋ยหลิงมองเห็นซือถิงเซวียนหมุนตัวจะเดินออกไป ทันใดนั้นก้รู้สึกวางใจขึ้นมาทันที แต่นึกไม่ถึงว่า วินาทีต่อมา ผู้ชายที่ตอนแรกเดินออกไปจะหวนกลับมา เดินมาพร้อมกับรอยยิ้ม มองดูแล้วก็รู้ว่าเจตนาไม่ดี “คุณ…คุณจะทำอะไร” ปั๋ยหลิงใช้สองแขนกอดอกตัวเองเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว “คุณหมอปั๋ย ผมว่าผมจำไม่ผิด ผมเป็นสามีตามกฎหมายของคุณ! ผมจะหย่าคุณก็ไม่ยอม ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรจะปฏิบัติหน้าของคุณในฐานะภรรยา เมื่อคืนเราก็นอนเตียงเดียวกันแล้ว ไม่อย่างนั้น คืนนี้เรามาทำให้การแต่งงานมันสำเร็จจริงๆกันเถอะ คุณว่ายังไงบ้าง?” ซือถิงเซวียนยิ้มแล้วค่อยๆเดินย้ำหนักแน่นเข้ามาทีละก้าว มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหาย “ไม่ยังไงทั้งนั้น ซือถิงเซวียน ฉันจะบอกคุณไว้นะ คุณอย่ามายุ่มย่ามนะ คุณปู่พูดแล้ว เขาจะช่วยสนุบสนุนฉัน!” ปั๋ยหลิงพูดแล้วมองเขาอย่างตื่นตระหนก “คุณปู่จะสนับสนุนคุณในเรื่องนี้เหรอ? คุณปู่กระตือรรือล้นอยากที่จะอุ้มหลาน! ถ้าท่านรู้ว่าผมจะทำแบบนี้ ไม่แน่อาจจะชมว่าผมทำได้ดีมากก็ได้!” ซือถิงเซวียนยังเดินมาข้างหน้า ปั๋ยหลิงดูเหมือนจะยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น “ซือถิงเซวียน อย่าเข้ามานะ ฉันขอเตือนคุณไว้ ถ้าคุณเข้ามาอีก ฉันจำม่เกรงใจคุณแล้วนะ!” ปั๋ยหลิงจ้องหน้าซือถิงเซวียนแล้วตะโกน “ดีเลย ผมเองก็อยากจะดูว่า คุณจะไม่เกรงใจผมแบบไหนกัน!” ซืองถิงเซวียนรู้สึกสนุกสนานอย่างมาก ได้เห็นปั๋ยหลิงกลัวอย่างสุดชีวิต แต่ต้องทำเป็นไม่สะทกสะท้านแบบนี้ เขารู้สึกสนุกสุดๆเลย