ตอนที่36 เสื่อมหรือไม่เสื่อม คุณจะลองดูก็ได้

ต๭นที่36 เสื่อมหรือไม่เสื่อม คุณจะลองดูก็ได้ ในตอนที่หมอธิเบตพูดอย่างปวดใจว่าจะให้เขาพักฟื้นร่างกาย ปั๋ยหลิงก็ระเบิดเสียงหัวเราะ “พรืด”ออกมา คำพูดของหมออาวุโสชาวธิเบตเป็นการยืนยันถึงการที่ปั๋ยหลิงหัวเราะใส่ร่างกายที่ไม่โอเคของเขาเมื่อคืนนี้ ซือถิงเซวียนคิดถึงเมื่อคืนนี้ที่ปั๋ยหลิงหัวเราะเยาะใส่เขา แล้วยังมาได้ยินหมอธิเบตพูดเช่นนี้ อารมณ์โกรธในใจก็ปะทุ คิดแต่จะหาทางออกเพื่อระบาย! แต่ที่นี่คือศูนย์การแพทย์ แล้วอายุของหมอธิเบตก็มากแล้วด้วย เขาไม่สามารถมาทำอารมณ์เสียที่นี่ได้ สะกดอารมณ์โกรธไว้ภายในตัวของตัวเอง เมื่อกลับไปถึงบ้านซือถิงเซวียนรู้สึกว่าอาการขาดออกซิเจนของเขาไม่ได้หนักมาก เพียงแต่เขารู้สึกไม่สบายใจ มองเห็นปั๋ยหลิงพลิกดูยาที่หมอทิเบตให้มา ซือถิงเซวียนก็เดินเข้าไปหาทันที “เอามา ผมไม่กินยาพวกนี้หรอกนะ! คำพูดของหมอธิเบตจะเชื่อถือได้ยังไง!” ซือถิงเซวียนจะคว้าเอายา แต่ปั๋ยหลิงมือไวตาไวหลบได้ “คิดไม่ถึงเลยว่าประธานซือจะไม่คิดว่ายาดีนั้นขมปาก! สุขภาพไม่ดีก็ต้องไปกินยาและหาหมอ ตอนนี้หมอได้ช่วยคุณค้นพบปัญหาแล้ว ตามปกติก็ควรที่จะต้องทำตามคำแนะนำของหมอสิ! ฉันเป็นหมอ ฉันย่อมเข้าใจดีที่สุดว่าภายในใจหมอจะโกรธแค่ไหนถ้าคนไข้ไม่เชื่อฟัง!” ปั๋ยหลิงพูดแล้วหยิบเอายาสมุนไพรเหล่านั้นเดินออกประตูไป เดินไปถึงประตู ทันใดนั้นเธอก็หันมายิ้มแล้วพูดด้วยคำพูดที่กระตุ้นซือถิงเซวียนรู้สึกเกิดความสนใจ “ตอนนี้ประธานซือเป็นโรคไตบกพร่องทำให้เสื่อมสมรรถภาพ ก็นอนพักผ่อนเถอะค่ะ เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณปู่ ฉันจะช่วยคุณ…” ซือถิงเซวียนโกรธมากขึ้น อะไรกัน หมอชาวทิเบตบอกว่าสุขภาพเขาอ่อนแอ เป็นเพราะสภาวะขาดออกซิเจนในเขตพื้นที่สูงเท่านั้น แต่สิ่งที่ปั๋ยหลิงพูดออกมากลับมาบอกว่าเขาเป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพ! มีอย่างนี้ที่ไหนกัน ท้าทายศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชายของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูท่า เขาควรจะโกรธมากจริงๆแล้ว! ครึ่งชั่วโมงต่อมาปั๋ยหลิงก็ถือยาเข้ามา “มามามา ท่านประธานใหญ่ รีบมาดื่มยาเร็วเข้า! ป่วยก็ต้องรับการรักษาแต่โดยดี ไม่อย่างนั้นจากนี้ความสุขของหยางเช่นเช่นหรือหลี่เช่นเช่น หรือนางสาวเช่นเช่นอื่นๆจะทำยังไง!” ปั๋ยหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม ได้ยินว่าในคำพูดของเธอแฝงด้วยการเยาะเย้ย ซือถิงเซวียนรู้สึกหงุดหงิดเต็มแก่ เขากระตุกตัวลุกขึ้นอย่างแรง แล้วกระชากปั๋ยหลิงที่พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุดและกดลงไปที่เตียงภายในครั้งเดียว “ผมไม่ได้เป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพ คุณหมอคิดอยากจะลองดูไหม! หัวเราะเยาะผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมคิดได้ไหมว่าคุณหมอกำลังส่งสัญญาณอะไรให้ผม! ถ้าผมไม่ได้พิสูจน์มันต่อหน้าคุณหมอปั๋ย อาจทำให้คนคิดก็ได้ว่าผมนั้นเสื่อมสมรรถภาพจริงๆ!” เห็นดวงตาของซือถิงเซวียนที่ราวกับมีไฟลุกแล้ว ในใจของปั๋ยหลิงก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ผู้ชายคนนี้พอโกรธขึ้นมาแล้วน่ากลัวมากจริงๆ ! เขาที่เป็นเช่นนี้ทำให้หล่อนรู้สึกว่า เขาสามารถทำอย่างที่พูดได้! “คุณ…คุณอย่ามาเข้ามยุ่งนะ ฉัน…ฉันจะบอกคุณปู่!” ปั๋ยหลิงพูดไปตามจิตใต้สำนึก เธอลืมไปแล้วว่า ซือถิงเซวียนเคยบอกว่า สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการใช้คุณปู่มาข่มขู่เขา! แต่ว่าภายใต้ความหวาดกลัว ปั๋ยหลิงก็ทำในข้อห้ามของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อได้ยินคำว่าคุณปู่สองคำ สีหน้าของซือถิงเซวียนเปลี่ยนเป้นน่าเกลียดน่ากลัวมากยิ่งขึ้น เขาฉีกคอเสื้อของปั๋ยหลิงอย่างรุนแรง “ถ้าอย่างนั้นผมก็อยากให้คุณหมอปั๋ยดูให้ดีๆ ว่าในความเป็นจริงแล้วผมเสื่อมสมรรถภาพจริงๆหรือเปล่า ถ้าสุดท้ายคุณหมอปั๋ยเป็นภรรยาผม!” “คุณปล่อยฉันนะ!” ปั๋ยหลิงตื่นตระหนกแล้วต้องการผลักเขาออกไป แต่ว่าตัวเธอไม่สามารถทำได้ เรี่ยวแรงของเธอมีน้อยเกินไป การต่อต้านของปั๋ยหลิงทำให้ซือถิงเซวียนป่าเถื่อนมากยิ่งขึ้น ภายในร่างกายที่ไม่สงบก็ได้รับการกระตุ้นอย่างสมบูรณ์ การเคลื่อนไหวของเขานั้นรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ปั๋ยหลิงไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีไปที่ไหนทั้งสิ้น เขาฉีกเสื้อผ้า ปลิวว่อนเป็นชิ้นๆ ปั๋ยหลิงหลับตา ทำท่าราวกับไม่ยี่หระต่อความตาย เขาพูดถูกแล้ว หล่อนคือภรรยาของเขา เขาทำอย่างนี้ก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ถึงแม้ว่าเธอไม่ต้องการทำเรื่องนี้กับเขา ซือถิงเซวียนฉีกเสื้อผ้าของปั๋ยหลิงอย่างบ้าคลั่ง ปั๋ยหลิงก็ดิ้นรนขัดขืนไม่หยุด แต่คาดไม่ถึงว่าทันใดนั้นปั๋ยหลิงก็หยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมด แล้วหลับตาราวกับคนที่ตายแล้ว เหมือนกับยินยอมที่จะถูกย่ำยี ซือถิงเซวียนทำต่อไปไม่ได้ในทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองเห็นขนที่สั่นระริกแล้วยังมีริมฝีปากที่เม้มแน่น ใบหน้าที่ขาวซีด ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจได้ทันทีว่าภายในใจของเธอต่อต้าน และยังกลัวเขาในเวลานี้มากขนาดไหน ซือถิงเซวียนกระโจนลงจากตัวของปั๋ยหลิงที่หายใจหอบ ลงมาด้านข้างของเตียง ปั๋ยหลิงคิดว่าวันนี้ตัวเองจะกลายเป็นผู้หญิงของชายหนุ่มแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าพอถึงช่วงเวลาสุดท้าย เขาจะหยุดทำโดยไม่คาดคิด พระเจ้ารู้ดีว่าเธอคิดอย่างไรในใจของเธอ! ถ้าหากวันนี้จะโดนซือถิงเซวียนขืนใจจริงๆ อย่างนั้นแล้ว เธอจะรีบกลับไปแล้วจากนั้นก็จะหย่ากับซือถิงเซวียน! แต่ว่าตอนนี้เขาไม่ได้รุกล้ำอะไรเธอแล้ว! ปั๋ยหลิงลืมตามองชายหนุ่มตรงหน้า เพราะฮอร์โมนที่เข้มข้นแข็งแกร่งในร่างกายทำให้เขาเปลี่ยนไปเป็นดุร้ายป่าเถื่อน ปั๋ยหลิงค่อยๆถดตัวลงบนเตียงแล้วห่อร่างตัวเองด้วยผ้าปูที่นอน สีหน้าคอยจับตามองดูเตรียมรับมือ “ผมขอเตือนคุณไว้นะ จากนี้ถ้าคุณยังกล้าท้าทายผม ผมจะจัดการคุณจริงๆ!” ซือถิงเซวียนมองปั๋ยหลิง ในตอนนี้เธอได้แสดงออกถึงความอ่อนแอของผู้หญิงออกมาอย่างเด่นชัด ริมฝีปากของปั๋ยหลิงสั่นเทาเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เธอกลัวอารมณ์เดือดดาลที่ไม่สามารถคาดเดาได้ในครั้งนี้ของชายหนุ่ม ซือถิงเซวียนรู้ตัวว่าเขาไม่สามารถยับยั้งตัวเองไว้ได้ สุดท้ายจึงหมุนตัวเดินออกไป ปั๋ยหลิงอยู่ในห้องอีกสักพัก ก็ลุกขึ้น แล้วจัดเก็บเสื้อผ้าเขาฉีกทึ้งเมื่อกี๊นี้ให้เรียบร้อยแล้วเปลี่ยนชุด ภายในใจรู้สึกหงุดหงิด อันที่จริงซือถิงเซวียนเป็นคนที่หยิ่งและหลงตัวเองมาก แล้วก็ยังเป็นคนที่เคารพตัวเองอย่างยิ่งยวด แน่นอนว่าเขายังเป็นผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งแบบลูกผู้ชาย สิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้ชายเช่นนี้คือปัญหาในศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่ว่าครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอล้อเลียนเขา หัวเราะล้อเลียนเขา เรื่องอย่างนี้ถ้าเป้นปก เขาก็คงจะไม่สามารถอดทนได้ แต่ว่าในตอนนี้ เขาได้อดทนมาหลายครั้งแล้ว! ดูเหมือนว่าคร้งนี้เธอทำเกินไปแล้วจริงๆ เนื่องจากที่นี่เสียงดังคึกโครมจนไม่สงบสุข อย่างนั้นแล้วน่าจะเป็นการดีกว่าถ้าได้เปลี่ยนสภาพแวดล้อม ไม่แน่ว่าบางทีอาจจะสามารถเปลี่ยนอารมณ์ได้ ปั๋ยหลิงคิดแล้วออกไปหาซือถิงเซวียน “บอกไว้ว่าจะไปเนเธอร์แลนด์ไม่ใช่เหรอ? พวกเราควรจะออกเดินทางแล้วหรือเปล่า!” ตอนที่ปั๋ยหลิงหาซือถิงเซวียนเจอ ชายหนุ่มยังคงบึ้งตึง น้ำเสียงของปั๋ยหลิงนั้นอ่อนลงมาก ซือถิงเซวียนถึงแม้จะโกรธ แต่คิดถึงเมื่อกี๊นี้ที่เกือบจะลงมือกับเธอไปจริงๆแล้ว ในใจก็รู้สึกสำนึกผิด เขารู้สึกดีใจมากที่หยุดตัวเองไว้ได้ ถ้าไม่อย่างนั้น เขากับเธออาจจำม่มีทางได้กลับมาเจอกันอีกก็เป็นได้ ปั๋ยหลิงเป็นผู้หญิงที่ดื้อรั้นมาก จิตใจของเธอก็แข็งแกร่งเช่นกัน! ถ้าไม่ใช่เพราะความยินยอมพร้อมใจ เธอย่อมที่จะจากไปทันที! ตอนนี้ได้ยินเสียงเธอพูดกับตนเองเบาๆ ก็รู้ว่าภายในใจเธอก็รู้สึกว่าตัวเองทำเกินไป ใจของเขาก็มีความสุขขึ้นมา *******************************************************