ตอนที่42 กลั้นไว้ห้ามคาย

ต๭นที่42 กลั้นไว้ห้ามคาย ทันใดนั้นปฏิกิริยาของซือถิงเซวียนที่ตามมาก็คือผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ว่า--- เมาเหล้าไปแล้วสินะ! พระเจ้านี่มันแทบจะไม่มีปริมาณของเหล้าเลยนะแค่เหล้านมม้าแก้วเดียวก็เมาแล้ว! ซือถิงเซวียนไม่มีทางเลือกแล้ว! “ถิงเซวียนเมื่อกี๊นี้คุณมาปกป้องฉันทำไม!”ทันใดนั้นปั๋ยหลิงที่เดินอยู่ด้านหน้าก็หันกลับมามองด้วยสายตาของคนเมา ร่างของเธอโงนเงนไปมาเล็กน้อยเมื่อถามเสร็จตัวก็เอนเข้าไปในอ้อมกอดของเขา “ผมพูดไปแล้วว่าผมก็แค่…”ปั๋ยหลิงที่จู่ๆก็พุ่งเข้ามาทำให้หัวใจของซือถิงเซวียนเต้นแรงและทันใดนั้นก็สับสน “คุณสนใจฉันสินะ!” ปั๋ยหลิงยิ้มปรือๆออกมา “ผมสนใจคุณ!นี่คุณคิดเข้าข้างตัวเองมากไปแล้วนะ!” ชั่วขณะนั้นซือถิงเซวียนโพล่งออกมาอย่างตื่นตระหนก คำพูดของเธอกระตุ้นโดนความลับของเขาเข้าพอดี “คุณไม่ได้สนใจฉันงั้นเหรอแล้วถ้าอย่างนั้นเมื่อกี๊นี้คุณทำอะไรทำไมคุณต้องเอาฉันไปซ่อนไว้ด้านหลังของคุณด้วยเล่า…” ปั๋ยหลิงยิ้มอย่างว่างเปล่า “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร!ผมไม่ได้แคร์คุณเลย!”ซือถิงเซวียนหมุนตัวแล้วเดินไปด้านหน้าผู้หญิงคนนนี้เมาแล้วเป็นแบบนี้ช่างน่าล่อลวงจริงๆ! “โอ๊ะ!” ปั๋ยหลิงที่อยู่ด้านหลังสะดุดล้มลงแล้วนั่งอยู่บนพื้นไม่ลุกขึ้นมาจากนั้นก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งโกรธที่ก้อนหินทำให้สะดุดล้ม ซือถิงเซวียนหมดคำพูดถึงขีดสุด คนๆนี้พอเมาแล้วไอคิวก็ถอยกลับไปเหลือศูนย์ทันทีเลยใช่ไหม! “ซือถิงเซวียนคุณไม่กล้ายอมรับจริงๆแล้วคุณไม่ใช่ลูกผู้ชายคุณมันขี้ตืดเห็นแก่ตัวไม่มีเหตุผล!” ทันใดนั้นปั๋ยหลิงก็ชี้นิ้วใส่หน้าซือถิงเซวียน เธอเพิ่งจะสะดุดล้มลงผู้ชายคนนี้กลับไม่รู้ว่าจะต้องมาช่วยพยุง ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ! ซือถิงเซวียนมองดูปั๋ยหลิงที่คลุ้มคลั่งอยู่บนพื้นไฟโกรธในใจก็ปะทุสูงขึ้น! เขาหันกลับแล้วก้าวยาวๆเข้าไปทำให้ปั๋ยหลิงสะดุ้งตกใจทันทีลักษณะท่าทางดุดันของเขานั้นราวกับจะพุ่งตรงเข้ามาหาเธอ! “คุณ…คุณทำอะไรน่ะ…ฉันเรียนศิลปะการป้องกันตัวของผู้หญิงมานะ…” ปั๋ยหลิงตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น ซือถิงเซวียนย่อตัวลงแล้วอุ้มเธอขึ้นพาดไว้ที่ไหล่ “เฮ้เฮ้เฮ้ซือถิงเซวียนคุณวางฉันลงนะปล่อยฉันลง!” หัวของปั๋ยหลิงคว่ำลงทั้งหัวและเท้าต่างพาดอยู่บนไหล่ของซือถิงเซวียนเป็นความรู้สึกที่แย่มากท้ายที่สุดจึงดิ้นรนสุดชีวิต ในใจของซือถิงเซวียนหลับรู้สึกงงงวยผู้หญิงคนนี้ตัวเบาขนาดนี้ได้อย่างไรกันเนี่ยความรู้สึกบนไหล่เหมือนมีเด็กน้อยนั่งอยู่ไม่มีน้ำหนักอะไรเลย หรือว่าเธอไม่ได้กินอะไรเลยหลังจากที่แต่งเข้าตระกูลซือ? “อ้าอ้าอ้าซือถิงเซวียนคุณปล่อยฉันลงนะฉันไม่สบายไม่สบาย!” ปั๋ยหลิงตะโกนอยู่บนไหล่ของเขาอย่างไม่เป็นสุขดิ้นรนขัดขืนบิดตัวไปมา เนินหน้าอกที่นุ่มฟูของเธอนวดไปมาอยู่บนไหล่ของเขาไม่หยุดซือถิงเซวียนรู้สึกได้ว่าร่างกายท่อนล่างเกิดคลื่นความร้อนที่คุ้นเคย "อยู่อย่างสงบให้ผมหน่อยเถอะไม่อย่างนั้นผมจะปาคุณลงเขาไปเลยนะ!" ซือถิงเซวียนตีบั้นท้ายของเธอเบาๆเป็นการเตือน การดิ้นรนขัดขืนและบิดตัวไปมาของผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารู้สึกลำคอแห้งผากไปหมดอยากจะรีบพาเธอไปไว้ในที่ๆเหมาะสมเสียเหลือเกิน "กริ๊งกริ๊งกริ๊ง--" ในเวลานี้เองโทรศัพท์ของปั๋ยหลิงดังขึ้นพอดีซือถิงเซวียนจึงยอมปล่อยเธอลง ปั๋ยหลิงนำโทรศัพท์ออกมาต้องการจะรับสายแต่แม้แต่จะถือโทรศัพท์ไว้ก็แทบจะทำหล่นลงพื้น ซือถิงเซวียนเห็นแล้วรำคาญตาจึงช่วยรับสายให้ที่จริงแล้วเป็นคุณปู่โทรมา "หลิงหลิงหนูกับถิงเซวียนทำอะไรกันอยู่?กินข้าวเย็นหรือยัง?" เสียงอารมณ์ดีของคุณปู่ดังมาจากโทรศัพท์ "คุณปู่นี่ผมนะครับถิงเซวียนตอนนี้พวกเราอยู่ข้างนอกถ้าพวกเรากลับไปแล้วผมจะโทรหาคุณปู่นะครับ!" ซิอถิงเซวียนที่มือใช้ข้างหนึ่งพยุงปั๋ยหลิงอีกด้านพูดกับคุณปู่ไปด้วย "ซือถิงเซวียนคุณเป็นคนไม่ดีคุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชายคุณเป็นคนเลว!" ปั๋ยหลิงตะโกนอย่างโกรธเคืองผู้ชายคนนี้จับตัวเธอพาดบนบ่าจนอึดอัดแทบตายตอนนี้เธอเวียนหัวไปหมดแล้วทั้งตัวก็ไม่มีแรงเลย "ซือถิงเซวียนไอ้เจ้าเด็กโง่แกรังแกหลิงหลิงใช่ไหมแกบอกความจริงฉันมา!ถ้าแกรังแกหลิงหลิงล่ะก็ฉันจะไม่ยกโทษให้แก!หลิงหลิงหลิงหลิงถ้าเจ้าถิงเซวียนรังแกหนูล่ะก็บอกปู่นะปู่จะจัดการให้หนูเอง!" คุณปู่ที่อยู่ปลายสายลูบหนวดตัวเองแล้วจ้องมองโทรสัพท์ "คุณปู่ที่จริงแล้วเป็นปู่ของใครกันแน่ครับเนี่ยผมเป็นหลานชายของปู่นะครับทำไมถึงราวกับว่าผมเป็นหลานสาวล่ะครับ!" ซือถิงเซวียนบ่นอย่างขุ่นเคือง"ตอนนี้ปั๋ยหลิงดื่มเหล้าจนเมาไปแล้วครับคุณปู่ก็ยังจะทำให้ยุ่งไปอีก!" "อ่า?ปั๋ยหลิงดื่มเหล้าเมา?...งั้นพวกแกรีบกลับเถอะปู่จะวางหูแล้ว!" ดูเหมือนคุณปู่จะรู้สึกว่าตัวเองก็มากเกินไปดังนั้นจึงรีบถอนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ซือถิงเซวียนมองดูปั๋ยหลิงทำได้แค่โกรธและถอนใจอย่างไม่มีทางเลือกเท่านั้นแล้วจึงเอาตัวผู้หญิงที่กระสับกระส่ายคนนี้พาดไว้บนไหล่ ถนนบนภูเขานั้นขรุขระปั๋ยหลิงทั้งดิ้นทั้งตะโกนในใจของซือถิงเซวียนเดือดปุดๆหลายต่อหลายครั้งที่เขาอยากจะโยนผู้หญิงคนนี้ออกไป ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแต่ว่าเขาก็ไม่สามารถยืนนิ่งกับปั๋ยหลิงที่ดิ้นไปมาได้ ตอนนี้แขนของเขาชา "ซือถิงเซวียนคุณรีบเอาฉันลงได้ไหมฉันรู้สึกไม่สบายมากจริงๆไม่สบายเลย..." ทันใดนั้นปั๋ยหลิงที่อยู่ยนตัวเขาก็เอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรง "คุณเชื่อฟังผมหน่อยเถอะพอรีบไปถึงบ้านแล้วผมจะปล่อยคุณลงมาเอง!" ซือถิงเซวียนกล่าว "ไม่ได้ฉันอยากอ้วกฉันอึดอัดจะตายอยู่แล้ว..." คำพูดของปั๋ยหลิงทำให้ซือถิงเซวียนตะลึงงัน อยากอ้วก? เป็นเรื่องปกติที่เมาแล้วจะอยากอ้วกแต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือผู้หญิงคนนี้อยู่บนไหล่ของเขานั่นก็คือถึงไม่อยากจะอ้วกก็เหมือนถูกทำให้อยากอ้วก "คุณ...คุณอั้นไว้ก่อนนะผมจะรีบเอาคุณลงมา!" ซือถิงเซวียนร้องลั่นเขาเป็นคนรักความสะอาดถ้าหากผู้หญิงคนนี้อ้วกรดตัวเขาจริงๆอย่างที่พูดมันทำให้เขาอึดอัดยิ่งกว่าตายเสียอีก ซือถิงเซวียนเพิ่งจะขยับทันใดนั้นกระแสความร้อนก็ปะทุออกมา "เอิ้ก--" ภายในชั่วพริบตากลิ่นอันไม่พึงประสงค์ลอยเข้าจมูกซือถิงเซวียนไปเต็มๆชั่วขณะนั้นซือถิงเซวียนถูกปั๋ยหลิงอ้วกใส่ทั้งตัว "ปั๋ยหลิงคุณนี่มันเป็นผู้หญิงน่ารังเกียจจริงๆ!" ซือถิงเซวียนคำรามออกมาด้วยความโกรธ กลัวอะไรก็ได้สิ่งนั้นมาจริงๆการอาเจียนนี้มันน่าขยะแขยงมากกว่าที่เขาจินตนาการไว้ "ฉัน...ฉันขอโทษน่า.." ปั๋ยหลิงคิดจะพูดทันใดนั้นร่างก็เอนไปข้างหน้าแล้วปากก็พ่นสิ่งสกปรกออมาในทันใดพ่นลงไปบนตัวของซือถิงเซวียนโดยทั่วถ้วน ชั่วขณะนั้นซือถิงเซวียนรู้สึกเดือดดาลมากขึ้นภายในใจเกิดความคิดอยากจะฆ่าคน! "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"มองเห็นซือถิงเซวียนตระหนกตกใจแบบนี้แล้วถึงแม้ในใจปั๋ยหลิงจะรู้สึกอายอยู่บ้างแต่ก็อดไมได้ที่จะหัวเราะ ปั๋ยหลิงหัวเราะอย่างนี้ยิ่งทำให้ซือถิงเซวียนโมโหมากยิ่งขึ้น! "คุณตั้งใจใช่ไหม?หืม?" ซือถิงเซวียนพุ่งเข้าไปใกล้ปั๋ยหลิงแล้วตะโกนใส่เธอ ผู้หญิงคนนี้ไม่ควรจะจงใจปล่อยตัวเองให้เมาแล้วมาให้เขาช่วยแบบนี้นะ! แล้วเห็นได้ชัดว่ายังจงใจอ้วกรดตัวเขาอีก!