ตอนที่43ผู้หญิงของผม

ต๭นที่43ผู้หญิงของผม เห็นอยู่ชัดๆว่าเขาเป็นคนรักความสะอาดแต่ก็ยังจงใจอ้วกรดตัวเขา! “หัวเราะหัวเราะหัวเราะรอดูแล้วกันว่าผมจะจัดการกับคุณยังไง!” ซือถิงเซวียนเอาปั๋ยหลิงขึ้นบ่าอีกครั้งแล้วก้าวเท้ายาวไปยังบ้านเช่า เมื่อมากลับในบ้านเขาตรงเข้าไปในห้องน้ำแล้วโยนปั๋ยหลิงเข้าไปในถังอาบน้ำ “ซือถิงเซวียนคุณเป็นบ้าอะไรเนี่ยคุณทำฉันเจ็บนะ!” ปั๋ยหลิงที่กระแทกเข้ากับถังไม้จนเจ็บบ่นพึมพำอยู่ในนั้นเป็นอย่างนี้แล้วก็รู้สึกอายขึ้นมานิดหน่อย ซือถิงเซวียนจ้องเธออยู่แว้บหนึ่งแล้วก็ไม่สนใจเดินตรงไปหาเจ้าของบ้านขอให้ช่วยเตรียมน้ำร้อนให้เขาหน่อย พอดีกับที่วันนี้เจ้าของบ้านไปตักน้ำกลับมาพอดีเมื่อเห็นความสกปรกบนตัวของซือถิงเซวียนก็รีบต้มน้ำให้ทันที ซือถิงเซวียนกลับมาที่ห้องน้ำทันทีที่เดินเข้าประตูมาก็รู้สึกเหมือนเลือดกำเดาใกล้จะไหลออกมาจากจมูก! โดยไม่คาดคิดปั๋ยหลิงคนนี้ถอดเสื้อผ้าออกหมดจนเปล่าเปลือย มาถึงตอนนี้ดูเหมือนจะหลับในถังไปแล้ว “ปั๋ยหลิงคุณนี่มัน!” ซือถิงเซวียนโมโหจนแทบจะกระทืบเท้าแล้ว โชคดีที่เป็นเขาเข้ามาถ้าหากเป็นคนอื่นเข้ามาล่ะก็ผู้หญิงคนนี้จะไม่ถูกคนอื่นเห็นตอนโป๊หรือไง? ผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่รู้จักรักตัวเองบ้าง! “เอาเสื้อคลุมไว้ห้ามดิ้นนะ!” ซือถิงเซวียนรีบเอาเสื้อขึ้นมาคลุมหล่อนไว้ “ทำอะไรเนี่ยไม่อาบน้ำแล้วเหรอไง?” ปั๋ยหลิงจะดึงเสื้อออกซือถิงเซวียนรีบจับเธอไว้ ผู้หญิงคนนี้น่าสาปแช่งจริงๆไม่รู้หรือไงว่ากรมาทำตัวโป๊เปลือยแบบนี้เป็นการล่อลวงให้เขาทำบาป! ถ้าหากเขาอดทนไม่ไหวจริงๆตอนนี้เขาก็ต้องใช้ตัวบทกฎหมายกับผู้หญิงคนนี้แล้วล่ะ เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาต้องการที่จะรีบอาบน้ำเย็นเพื่อทำให้ใจเย็น ดังนั้นซือถิงเซวียนจึงเดินออกไปข้างนอกแล้วหยิบอ่างขนาดใหญ่มาตักน้ำเย็นแล้วล้างตัวก่อน และปั๋ยหลิงก็ง่วงนอนจนทนไม่ไหวหลับใหลอยู่ในถัง คืนนี้ค่อนข้างเย็นแล้วยังมีน้ำเย็นเพิ่มเข้ามาอีกทำให้ซือถิงเซวียนหนาวจนปากสั่น เขารู้สึกรำคาญใจอยู่ลึกๆปั๋ยหลิงคนนี้กล้าที่จะใช้วิธีแบบนี้มาล่อลวงเขาใช้ข้ออ้างว่าเมาแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหรือว่าเธอตั้งใจจะล่อหลอกเขาทำให้มันเป็นเรื่องอื้อฉาวใช่ไหม! ตอนนี้เขาจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนี้! เขาจะต้องใจเย็น!ต้องทำจิตใจให้สงบ! ซือถิงเซวียนเตือนสติตัวเองแต่ในหัวกลับมีภาพเรือนร่างที่มีผิวขาวปานหิมะของปั๋ยหลิงปรากฏออกมาไม่หยุด เขาจึงเอาน้ำเย็นราดลงบนตัวแล้วราดแรงมากขึ้น! ขณะที่อาบน้ำซือถิงเซวียนได้ยินเสียงที่ด้านนอกประตู แล้วก็มีเสียงร้องห้ามปรามของเจ้าของบ้านดังลั่น เสียงยิ่งดังแล้วใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆดูเหมือนว่าคนที่อยู่ตรงประตูต้องการจะเข้ามา เขาได้ยินลางๆว่าคนที่อยู่ด้านนอกประตูตะโกนชื่อปั๋ยหลิงและด่าเสียงดัง มาหาปั๋ยหลิงอย่างนั้นเหรอ? ซือถิงเซวียนย่นหน้าผากแล้วหยิบเอาเสื้อคลุมที่อยูข้างๆขึ้นมาห่อตัวไว้แล้วเดินออกไป “เกิดอะไรขึ้น?” เขาเดินออกไปข้างนอกแล้วมองเห็นเจ้าของบ้านกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งยื้อๆยุดๆกันอยู่พอมองดูอย่างละเอียดแล้วเป็นผู่ปู้เด็กหนุ่มที่สารภาพรักกับปั๋ยหลิงแต่ถูกปั๋ยหลิงปฏิเสธที่งานเลี้ยงรอบกองไฟ “คุณชายซือผู่ปู้เมาเหล้าแล้วเดินมาที่ประตูต้องการพบคุณหมอปั๋ยฉันบอกว่าคุณหมอปั๋ยหลับไปแล้วแต่ว่าเขาก็ไม่เชื่อจะโผเข้าไปด้านในให้ได้ฉันแทบจะหยุดเขาไว้ไม่อยู่!” เจ้าของบ้านพูดอย่างรวดเร็วอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีมือก็ดึงผู่ปู้ไว้ ดวงตาสีแดงทั้งคู่ของผู่ปู้จ้องมองซือถิงเซวียน “นี่มันเป็นที่อยู่ของคุณหมอปั๋ยไม่ใช่เหรอ?ทำไมแกมาอยู่ที่นี่!” เขามีความทรงจำกับผู้ชายคนนี้อยู่พวกเขาเคยมีเรื่องกันมาไม่นานก่อนหน้านี้! ทันทีที่เอ่ยสีหน้าของเขาก็เลวร้ายมากขึ้นสายตาของเขาทอดยาวไปที่ร่างตรงหน้า ด้านในเสื้อคลุมอาบน้ำของเขาดูเหมือนจะไม่ได้สวมใส่อะไร “นี่มันหมายความว่ายังไง!ทำไมแกถึงไม่สวมเสื้อผ้า!แก...แกทำอะไรอยู่ในห้องคุณหมอปั๋ย!แกมันคนชั่วไอ้สารเลวไอ้หื่นกาม!” ผู่ปู้สูญเสียการควบคุมและวิ่งพุ่งตรงผ่านซือถิงเซวียนเข้าไปอย่างรวดเร็วราวกับว่าเห็นซืองถิงเซวียนรังแกปั๋ยหลิงด้วยตาของตัวเอง เดิมซือถิงเซวียนไม่สนใจคนไร้ความสามารถไม่มีปัญญาทำอะไรได้แบบผู่ปู้เขามีความโกรธถึงขีดสุดอยู่ในใจแล้วไม่มีที่ระบายจู่ๆก็เอะใจกับเจ้าผู่ปู้หน้าโง่คนนี้ขึ้นมา ถึงแม้ว่าเขาและปั๋ยหลิงจะไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆแต่ปั๋ยหลิงก็เป็นภรรยาของเขานี่คือความจริงที่เถียงไม่ได้ ผู่ปู้คนนี้ร้องเพลงรักสารภาพในที่สาธารณะแล้วก็มอบของขวัญให้ซึ่งช่างมันเถอะเขาคิดแค่ว่าเรื่องนี้มันผ่านไปแล้วเขาไม่ได้อยากจะติดใจไล่ล่าเอาอะไรอีกแต่ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ยังจะไล่ตามมาจนถึงประตูบ้าน ถ้าหากวันนี้ปั๋ยหลิงอยู่ที่บ้านคนเดียวแล้วผู่ปู้คนนี้คิดจะทำอะไรครั้งนี้ถึงมาที่ประตูห้องหรือว่าในใจมีเจตนาอื่นแอบแฝงใช่ไหม? ตอนนี้ถ้ากล้าจะยกกำปั้นขึ้นใส่เขาจริงๆเขาก็จะไม่เกรงใจแล้ว! ทั้งคู่ตีกันอยู่ตรงนั้นผ่านไปครู่หนึ่งผู่ปู้ก็ถูกซือถิงเซวียนโยนลงไปที่พื้นเจ็บปวดจนหน้าตาบิดเบี้ยวร้องตะโกนดังลั่น “ฉันขอเตือนนายนะวันนี้เป็นเพียงแค่การลงโทษแบบเล็กน้อยเท่านั้นถ้าหากยังกล้าคิดจะทำร้ายผู้หญิงของฉันอีกฉันจะทำให้นายรู้ว่าความเสียใจมันเป็นยังไง!” ซือถิงเซวียนขืนตัวแข็งทื่อแล้วใช้มือจับเสื้อของผู่ปู้ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา ด้วยรังสีของเขาก็มีรุนแรงมากบวกกับในตอนนี้เขาโกรธมากจริงๆใบหน้าของเขาดูอึมครึมและน่ากลัวดวงตาเหมือนปีศาจจากนรกดูเลวร้ายมากเวลานี้ผู่ปู้มองเขาอย่างตกละลึงและสร่างเมามากกว่าครึ่งแล้ว “ผู้หญิงของแก...ที่แกพูดหมายความว่ายังไง?” ผู่ปู้เอ่ยถามและมองอย่างตกตะลึง หรือว่าเขาจะฟังผิดไปเองใช่หรือเปล่า? คุณหมอปั๋ยโสดนี่นาทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นผู้หญิงของชายคนนี้! “ปั๋ยหลิงเป็นผู้หญิงของฉันพวกเราแต่งงานกันเมื่อสามปีก่อนแล้ว!ตอนนี้เข้าใจแล้วหรือยังว่าหมายความว่ายังไง?” ซือถิงเซวียนอธิบายให้เขาฟังอย่างเย็นชา เขาไม่ต้องการให้ความเข้าใจผิดนี้ดำเนินต่อไปดังนั้นจำเป็นจะต้องทำให้ผู่ปู้สงบลง ปั๋ยหลิงไม่ได้หลับลึกมากการต่อสู้ของซือถิงเซวียนและผู่ปู้ด้านนอกประตูดังไปถึงเธอเธอจึงสะลึมสะลือลุกขึ้นคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำข้างๆมาห่อตัวแล้วเดินออกไป “พวกคุณทำอะไรกันเนี่ยฉันนอนไม่ได้เลย!” ปั๋ยหลิงยังไม่ได้เดินออกมาแต่เสียงของเธอกลับดังกระจายออกมาแล้ว ซือถิงเซวียนตกใจอยู่ในใจผู้หญิงคนนี้หลับไปและโดนเขาโยนเข้าในถังไม้ตอนนี้ตื่นขึ้นมาแล้วถ้าเกิดเดินออกมาจะทำยังไง! ตอนนี้บนตัวของเธอก็ไม่ได้สวมเสื้อผ้า! ซือถิงเซวียนรีบวิ่งไปข้างหน้าหลังจากนั้นเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ทันดูปั๋ยหลิงให้ดีก็ดึงผ้าม่านในห้องน้ำลงมาจากนั้นก็พันตัวปั๋ยหลิงแน่น “วิ่งไปมาทำไมตอนนี้คุณไม่ได้สวมเสื้อผ้าไม่รู้หรือไง?” ซือถิงเซวียนโวยวายด้วยความโกรธ “นั่น...ฉันอยากจะคืนสิ่งนี้ให้ผู่ปู้” ที่อยู่ในมือของเธอคือของขวัญที่เขามอบให้เธอก่อนหน้านี้เดิมเธอส่งคืนให้ผู่ปู้แต่ในตอนที่เธอไม่ทันสนใจผู่ปู้ก็ส่งกลับคืนให้เธอ ในตอนนี้ดวงตาของเธอเบิกโพลงอย่างตกตะลึงเดิมเธอไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าเช่นนี้! และปฏิกิริยาตอบกลับของเธอก็ทำให้ในใจขอซือถิงเซวียนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา