ตอนที่44ขอร้องให้ช่วยอยู่บนเตียง

ต๭นที่44ขอร้องให้ช่วยอยู่บนเตียง ดื่มจนเมาอย่างนี้แล้วยังคิดจะคืนของขวัญให้ผู่ปู้นี่เป็นคำอธิบายว่าเธอไม่ต้องการของที่ผู่ปู้มอบให้จริงๆ! “ของนี่คุณต้องจำเป็นเดินออกไปคืนให้เขาเองเหรอ?” ซือถิงเซวียนเห็นของนั้นแล้วก็รู้สึกโกรธกุมของขวัญไว้แน่นแล้วหมุนตัวเดินออกไปด้านนอก ในตอนที่เดินไปถึงปากประตูเขาก็หันกลับมาอีก“คุณอยู่ในนี้และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปเข้าใจใช่ไหม?” น้ำเสียงของเขามีการเตือนกลายๆเจืออยู่ ปั๋ยหลิงพยักหน้าอย่างดื้อดึง ผู้หญิงที่เมาเหล้าจนถึงตอนนี้เชื่อฟังมากกว่าปกติ ซือถิงเซวียนคิดในใจแล้วหันหลังเดินออกไปด้านนอกก่อนจะปาของนั้นลงที่พื้น“เอาของนายกลับไปเลยแล้วจากนี้อย่าได้โผล่มาตรงหน้าปั๋ยหลิงอีกไม่อยากนั้นฉันจะตีอีก!” ถึงแม้ว่าในใจของผู่ปู้จะไม่เต็มใจแต่ก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุอะไรอีก ที่จริงปั๋ยหลิงแต่งงานแล้วแต่คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เป็นสามีของปั๋ยหลิงจะเป็นผู้ชายคนนี้! เขาสารภาพต่อหน้าสามีของเธอในคืนนี้ แล้วยังตามมาวุ่นวายไม่รู้จักจบอย่างน่าขายหน้าถึงในบ้าน! ผู่ปู้หยิบของแล้ววิ่งออกไปอย่างเศร้าเสียใจ ซือถิงเซวียนจึงหันหลังกลับเข้าไปในห้อง แวบแรกที่มองเห็นปั๋ยหลิงอยู่บนพื้นชั่วเวลานั้นซือถิงเซวียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา ซือถิงเซวียนเดินเข้าไปหาแล้วย่อตัวลงนั่งข้างๆปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงล้มลงอยู่ที่พื้นเพราะพยายามที่จะแก้เอาผ้าม่านที่พันตัวออกไม่คาดคิดเลยว่าจะยิ่งพันตัวเองแน่นขึ้น ในที่สุดซือถิงเซวียนก็ได้หัวเราะใส่โดยไม่ต้องมีความเป็นสุภาพบุรุษ! คนเราหลังจากที่เมาแล้วสติปัญญาจะเท่ากับศูนย์ไม่ใช่เป็นเพียงแค่คำพูดเท่านั้นแต่มันคือเรื่องจริง! มองเห็นปั๋ยหลิงในเวลานี้แล้วซือถิงเซวียนยิ่งยืนยันถึงความถูกต้องของประโยคนี้ “คุณยังมาหัวเราะอีกรีบมาช่วยแก้ให้ฉันเร็ว!” ปั๋ยหลิงบ่นพึมพำไม่พอใจในเวลานี้เธอดูเงื่องหงอยไปถนัดตา แต่อย่างไรก็ตามมันก็แสดงให้เห็นในส่วนที่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆบ้าง ซือถิงเซวียนนิ่งงันไปชั่วครู่ เขาก้มตัวลงอุ้มหญิงสาวตัวเล็กๆที่ถูกห่อเป็นบ๊ะจ่างขึ้นมาจากนั้นก็ก้าวเท้ายาวๆเข้าไปในห้องนอน “โอ้โอ้โอ้คุณนี่มันแย่จริงๆจะพาฉันไปไหนน่ะไอ้คนเลว!” ตอนนี้ปั๋ยหลิงทำให้แค่ตะโกนออกมาดังๆไม่มีวิธีระบายอย่างอื่นแล้วทำได้แค่ยอมเป็นปลาที่ติดเบ็ดของซือถิงเซวียน อย่างไรก็ตามภายในใจของเธอไม่แน่ใจเลยว่าการต่อสู้ขัดขืนของเธอจะยิ่งเป็นปัจจัยช่วยให้เขาประสบความสำเร็จหรือเปล่า เธอบิดตัวและลูบหน้าอกเขาโดยที่ซือถิงเซวียนสวมชุดคลุมอาบน้ำอย่างหลวมๆในตอนนี้ถูกปั๋ยหลิงดิ้นรนอยู่บนตัวขนาดนี้เข็มขัดที่รัดไว้จึงคลายออกที่ปั๋ยหลิงกำลังลูบอยู่คือผิวของเขา แล้วขาของเธอก็ลูบผ่านส่วนที่ไวต่อแรงกระตุ้นสุดๆของเขาโดยไม่ตั้งใจ ภายในชั่วพริบตาส่วนนั้นก็แข็งเหมือนท่อนเหล็ก! ซือถิงเซวียนหอบหายใจหืดหาดหนักมากขึ้นดวงตาดำขลับทั้งคู่นิ่งลึกมากขึ้น สัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ภายในพร้อมที่จะเคลื่อนไหวแล้ว ผู้หญิงคนนี้เดิมก็เป็นภรรยาของเขาสามปีก่อหน้านี้พวกเขาก็เคยผ่านจุดนี้มาแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้จึงถือว่าเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นเธอที่ยั่วยวนเขาก่อนในคืนนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเขาจะเกิดความรู้สึกอยากจนร้อนรุ่มขนาดนี้ได้อย่างไร ถึงแม้ว่าจะอาบน้ำเย็นแต่ก็ยังไม่สามารถกดมันเอาไว้ได้อีกต่อไป! สาวเท้ายาวแล้วอุ้มปํ๋ยหลิงกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วยกแขนขึ้นโยนเธอลงไปบนเตียงจากนั้นก้ใช้ร่างกายที่แข็งแรงของเขาหยุดเธอเอาไว้และยับยั้งการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอ "อื้ออื้ออื้อ!" ปั๋ยหลิงพยายามจะประท้วงแต่ซือถิงเซวียนบีบคางของเธอและบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา-- "บอกผมสิว่าต่อไปจากนี้จะกล้ารับของขวัญจากผู้ชายคนอื่นตามใจชอบอยู่หรือเปล่า?" ลมหายใจร้อนจากจมูกของเขาพ่นลงบนผิวที่บอบบางและสวยงามของเธอ "คุณทำอะไรเนี่ย!อื้ออื้ออื้อ!" ปั๋ยหลิงขมวดคิ้วแล้วใบหน้าก็ยับย่นเป็นลูกบอล และเพราะถูกรั้งตัวเอาไว้ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่างมากทำไมผู้ชายคนนี้ไม่รู้จักวิธีทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสุภาพสตรีได้ขนาดนี้แล้วยังมากดทับตัวเธอเอาไว้อีก "พูดสิ!" "ซือถิงเซวียนคุณ.......คุณทับฉันจนหายใจไม่ออกแล้ว" ปั๋ยหลิงประท้วงอย่างไม่พอใจเพราะเมาเหล้าจึงทำให้เสียงนั้นเปลี่ยนเป็นเสียงหนืดๆเนือยๆไม่เหมือนกับเป็นการประท้วง "ตอบผมมา!ยังจะกล้าไหม?" "ไม่กล้าแล้วไม่กล้าแล้วโอเคแล้วใช่ไหม!" ปั๋ยหลิงพยายามดิ้นรนจนไปสัมผัสส่วนที่กระตุ้นอารมรืมากที่สุดของเขาสองสามครั้งแต่ตัวเธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย "ไอ้บ้า!" เดิมซือถิงเซวียนก็เกิดความรู้สึกต้องการอยู่แล้วเวลานี้ได้ยินเสียงหญิงสาวพึมพำอย่างคร่ำครวญแล้วมองดูท่าทางที่รู้สึกผิดของเธอแต่ใบหน้านั้นนกลับสวยงามจนทำให้คนตกตะลึงได้ซือถิงเซวียนไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเขาคำรามเสียงต่ำแล้วโน้มตัวลงแล้วใช้ริมฝีปากของตัวเองประกบลงริมฝีปากสีแดงของเธอ จูบที่ร้อนแรงตามมาอย่างมืดฟ้ามัวดิน ปั๋ยหลิงถูกจูบของเขาทำให้แทบหายใจไม่ออกแอลกอฮอลทำให้สมองของเธอพร่าเลือนไม่ชัดเจนจูบของชายหนุ่มนั้นเร่าร้อนมากจนทำให้เธอจมลึกจมลึกลงไป... จูบของซือถิงเซวียนตอนเริ่มต้นนั้นยังชุ่มชื้นและเอ้อระเหยอยู่แต่พอถึงท้ายที่สุดแล้วการได้ลิ้มรสชาติที่ดีทำให้ทนไม่ไหวอีกต่อไปเขาต้องการมากขึ้น!มากขึ้น! ดังนั้นเขาจึงจูบหนักขึ้นจนแทบจะกลืนกินหญิงสาวลงไปในท้อง คิดถึงชายหนุ่มที่ต้องการตัวเธอในคืนนี้แล้วร้องเพลงให้เธอแล้วยังมอบของขวัญให้แม้กระทั่งตามมาหาถึงปากประตูบ้านแต่ผู้หญิงคนนี้กลับสับสนได้ถึงขนาดนี้ไม่มีท่าทีการปฏิเสธที่ชัดเจนพอตอนนี้มาคิดๆดูหรือเป็นเพราะเธอต้องให้โอกาสกับผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า? ผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมอยู่นิ่งจริงๆ! ดูแล้วเขาจำเป็นจะต้องสั่งสอนผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว! เมื่อคิดอย่างนี้แล้วการเคลื่อนไหวของซือถิงเซวียนเปลี่ยนเป็นโหดร้ายยิ่งขึ้นจากเดิมที่เป็นจูบแบบเอ้อระเหยก็เปลี่ยนเป็นกัด เดิมทีปั๋ยหลิงก็พยายามขัดขืนอย่างสุดชีวิตแต่ก็ไม่มีทางทำได้เลยเพราะร่างของเธออยุ่ภายใต้ร่างที่แข็งแกร่งของชายหนุ่ม ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อจูบของเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆสติของเธอก็ยิ่งตกลงไปมากขึ้นแล้วเธอก็เริ่มตอบสนองการจูบของเขาอย่างช้าๆ บรรยากาศในห้องนอนเริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆปั๋ยหลิงไม่รู้ตัวเลยว่าผ้าม่านที่เคยพันแน่นอยู่บนตัวของเธอถูกแก้หลุดออกไปตอนไหนร่างกายของเธอเป็นอิสระแล้วมือของเธอก็สะบัดไปโดนแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง แก้วน้ำตกลงบนตัวซือถิงเซวียนและหกรดหน้าปั๋ยหลิง ปั๋ยหลิงถูกปลูกให้ตื่นทันที! เธอมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่บนตัวเธออย่างตื่นตระหนกสิ่งที่พวกเขาทำอยู่ในตอนนี้มันน่าอายเกินไป--- "ซือถิงเซวียนคุณ...คุณทำอะไรเนี่ยคุณรีบไปเลยนะ!ปล่อยฉันปล่อยฉัน!" ปั๋ยหลิงใช้มือผลักร่างชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่รอนระอุบนตัวของชายหนุ่มเธอเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา "ให้ผมปล่อยคุณงั้นเหรอ?ตอนนี้มันสายไปแล้ว!ปั๋ยหลิงผมจะบอกคุณให้นะทั้งหมดในคืนนี้เป็นคุณที่ยั่วยุผมก่อนตอนนี้จะขอความเมตตามันไม่มีทาง!" น้ำเสียงของซือถิงเซวียนแข็งกระด้างสีหน้าของเขาถมึงทึง เขารู้สึกร้อนรุ่มมากจริงๆความปรารถนาอย่างรุนแรงทำให้เขาแทบบ้าแล้ว