ตอนที่45ครั้งแรก?

ต๭นที่45ครั้งแรก? “ซือถิงเซวียนพวกเรา…ไม่ได้พูดกันไว้เหรอว่ารอจนคุณปู่จากไปแล้วเราค่อยกลับมาในวิถีทางของเราคุณ…ตอนนี้คุณต้องการจะทำอะไร?คุณปล่อยฉันไปได้ไหมฉันขอร้องคุณล่ะ!” ท่าทางของปั๋ยหลิงสั่นไหวอย่างยิ่งเธอกลัวมากจริงๆและมีเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับผู้ชายคนนี้ “ใช่แล้วและคุณไม่ใช่ว่าคุณยังมีหยางเช่นเช่นไม่ใช่เหรอ…คุณ…คุณทำแบบนี้กับฉันถ้าหยางเช่นเช่นมารู้ที่หลังเธอจะต้องเศร้าใจมากถูกต้องไหมคุณ…คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ” ปั๋ยหลิงยกทุกอย่างมาเป็นข้ออ้าง เพียงแต่ปั๋ยหลิงไม่รู้ว่าไม่ยกหยางเช่นเช่นขึ้นมาพูดจะดีกว่าเมื่อพูดถึงหยางเช่นเช่นชายคนนี้ก็โกรธยิ่งกว่าเดิม! “การขึ้นเตียงกับผมก็เป็นการทำหน้าที่ของภรรยาไม่ใช่เหรอ?ปั๋ยหลิงตอนที่คุณแต่งงานกับผมไม่คิดเลยเหรอว่าสักวันหนึ่งจะมีวันนี้?พวกเราอยู่ด้วยกันเพราะสวรรค์กำหนดสำหรับคนอื่นๆแล้ว…ในตอนนี้คุณไม่ควรคิดถึงคนเหล่านั้น!” น้ำเสียงของซือถิงเซวียนเย็นชามากยิ่งขึ้นปั๋ยหลิงรู้ว่าตัวเองทำให้เขาโกรธในตอนที่จะขอโทษกลับถูกเขาดึงผ้าม่านหน้าต่างออกจากร่างแล้วเขาก็ปลดเสื้อคลุมอาบน้ำบนตัวเขาที่ใส่ไว้ให้ตามไป “คุณ!คุณ…” ปั๋ยหลิงตกใจจนตัวสั่นเธอไม่เคยเปลือยกายต่อหน้าผู้ชายคนใดมาก่อนเลย! “ช่วยด้วยช่วยด้วย!” ในช่วงวินาทีที่มือใหญ่ของซือถิงเซวียนแตะตัวเธอเธอก็ร้องตะโกนด้วยความประหม่าทันที “ช่วยด้วย?ตอนนี้ใครจะมาช่วยคุณได้?หืม?” น้ำเสียงของซือถิงเซวียนนั้นมีความเหนียวแหนอะแล้วบรรยากาศก็ร้อนก็อบอวลขึ้นมา มือใหญ่ของเขาแหวกว่ายไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างกายของเธอทั้งบุกรุกและแสดงความเป็นเจ้าของ! “นอกจากนั้นตอนนี้พวกเราอยู่บนเตียงคนในบ้านนี้ก็รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเรารู้ว่าผมเป็นสามีของคุณแม้ว่าจะได้ยินคุณร้องให้ช่วยก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะไม่แน่พวกเขาอาจจะคิดว่าเป็นความสนุกในห้องส่วนตัวของพวกเรา” ซือถิงเซวียนยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง ปั๋ยหลิงนั้นอยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออกไม่รู้จะทำอย่างไรดี ในตอนนี้เธอเสียใจมากว่าทำไมถึงดื่มเหล้าแก้วนั้นเหล้าแก้วนั้นทำให้เธอแรงดิ้นรนขัดขืนลดลงไปกว่าครึ่ง ถ้าเธอรู้มาก่อนว่าคืนนี้จะกลายเป็นแบบนี้ถึงตีเธอให้ตายเธอก็ไม่ดื่มเหล้าแก้วนั้นเลย! นอกจากนี้เธอเองก็คิดไม่ถึงว่าเหล้าแก้วนั้นแท้จริงจะอันตรายมากเธอเพียงแค่ดื่มแก้วเล็กๆไปเท่านั้นแต่ทำไมกลับกลายเป็นความตายได้เช่นนี้! เธอมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่บนตัวเธออย่างสิ้นหวังมีแสงวาววับส่องประกายอยู่ในแววตาของชายหนุ่มแล้วเธอยังรู้สึกได้ถึงความแข็งแรงที่น่าสยองขวัญที่ยังคุกรุ่นที่ขาของเธอ ยิ่งคิดยิ่งไม่เต็มใจแม้ว่าจะต้องตายเธอก็ต้องการต่อสู้ก่อนที่จะตาย! ปั๋ยหลิงเอื้อมมือออกไปสะบัดมือตบใส่หน้าซือถิงเซวียนอย่างเด็ดเดี่ยว “เพี้ยะ!” เสียงนั้นดังกึกก้องขึ้นในอากาศใบหน้าด้านข้างที่แข็งแกร่งของซือถิงเซวียนหันไปอยู่ข้างๆเธอ ในใจของปั๋ยหลิงสั่นระรัวแต่ว่าเธอก็ยังคงมองหน้าชายหนุ่มคนนี้อย่างแข็งกร้าว! “ดีมากดูแล้วผมคงจะใจดีกับคุณมากเกินไป…” มุมปากของซือถิงเซวียนกระตุกเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชวนหลงใหล ต่อมาในทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของเขาก็กลายเป็นหยาบคายมากขึ้น มือของเขาจับแขนเธอไว้แน่นมากจูบของเขาก็หยาบกระด้างรุนแรงทำให้เธอรู้สึกเจ็บ “ซือถิงเซวียนคุณ…คุณปล่อยฉันนะ……อย่าทำอย่างนี้…” เธอส่ายศรีษะเพื่อต้องการที่จะเป็นอิสระจากการถูกรังแกแต่กลับไม่มีทางเลยเธอหนีไปที่ไหนเขาก็ตามไปด้วย ปั๋ยหลิงถูกการกระทำที่หยาบคายของเขาทำลายเธอแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขอความเมตตา “ซือถิงเซวียนคุณ…คุณ…อย่าทำแบบนี้ฉันไม่เอาแบบนี้คุณเบามือหน่อยเถอะนะคะ” ได้ยินปั๋ยหลิงกดเสียงต่ำแหบพร่าร้องขอความเมตตาแล้วซือถิงเซวียนก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกบางอย่างกระตุ้นเลือดทั้งตัวของเขาพุ่งตรงไปยังที่ๆหนึ่ง เหตุผลและตรรกะใดๆหายไปอย่างสมบูรณ์ เมื่อมาถึงช่วงเวลาสุดท้ายปั๋ยหลิงรู้สึกเหมือนว่าร่างกายของเธอถูกเปิดออกรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัวและจากนั้นก็กระตุก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแล้วเธอก็ร่ำไห้สะอื้น เนื่องจากความเจ็บปวดเธอจึงกัดแขนของซือถิงเซวียน ในการครอบครองตัวของผู้หญิงคนนี้ในตอนแรกการเคลื่อนไหวในตอนเริ่มต้นของเขายังคงกลั้นไว้อย่างอดทนและยังยับยั้งไว้อยู่ แต่ว่าต่อมาเขามีความสุขอย่างลืมตัวทำให้เขาไม่สามารถที่จะควบคุมเหตุผลและการกระทำของตัวเองได้ การเคลื่อนไหวของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น ในที่สุดหลังจากเขาได้รับความพึงพอใจในครั้งแรกเขาก็นอนหงายแล้วพลิกตัวออกแล้วยื่นแขนออกไปแล้วดึงปั๋ยหลิงมาไว้ในอ้อมกอดของเขาแล้วลูบใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อของเธอ ดวงตาของเขากระพริบโดยไม่ตั้งใจเมื่อมองเห็นสีแดงบนผ้าปูที่บอน— ทันใดนั้นดวงตาของซือถิงเซวียนก็เบิกกว้าง! ครั้งแรก!ที่จริงมันเป็นครั้งแรก! เป็นไปได้ยังไงกัน? สามปีก่อนเขาและเธอเปลือยกายกอดกันหลังจากคืนนั้นเขาจึงถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงคนนี้! ในคืนนั้นพวกเขาไม่ได้มีอะไรกันก่อนหน้านี้แล้วครั้งหนึ่งไม่ใช่หรือทำไมครั้งนี้ถึงยังเป็นครั้งแรก! ดูเหมือนว่าเมื่อสามปีก่อนพวกเขาจะโดนคนวางแผนใส่ร้ายเข้าให้! นั่นหมายความว่าจริงๆแล้วในครั้งนั้นเขากับปั๋ยหลิงไม่ได้มีความสัมพันธ์กันแล้วคุณปู่ก็ยังจะทำให้เขาแต่งงานกับปั๋ยหลิงนี่ไม่ควรจะเป็นเรื่องที่ปั๋ยหลิงเต็มใจทำ! เขาเข้าใจปั๋ยหลิงผิดมาโดยตลอดที่แท้ปฏิกริยาตอบสนองก่อนหน้านี้ของเธอเป็นเรื่องจริงทั้งหมดและไม่ใช่การแกล้งทำเป็นคนดีเพื่อให้เขาตายใจอย่างที่คิดไว้! มองเห็นใบหน้าขาวซีดที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานใจและใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของปั๋ยหลิงในใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าใจมากมาย หลังจากนอนพักอยู่ชั่วครู่ปั๋ยหลิงก็ฟื้นคืนสภาพกลับมาอีกครั้ง มองดูชายหนุ่มที่เป็นอย่างนี้แล้วเธอก็กัดฟันกรอดอย่างเกลียดชัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงความปวดร้าวไปทั่วทั้งร่างเธอยิ่งโกรธมากขึ้น “ซือถิงเซวียนคุณมันเป็นบ้าไปแล้วหรือไงคุณมันไอ้คนบ้า!” ปั๋ยหลิงมองดูรอยแผลเล็กใหญ่บนร่างกายของตัวเองในชั่วขณะนั้นเองก็กำกำปั้นแล้วต่อยลงไปบนตัวของชายหนุ่มเต็มแรง! “คุณเรียกผมว่าอะไรนะ?”เสียงของซือถิงเซวียนนั้นแหบซ่านเต็มไปด้วยความปรารถนา “ซือถิงเซวียนซือถิงเซวียนไอ้คนบ้าไอ้บ้าไอ้เลว!” ปั๋ยหลิงตะโกนอย่างเกลียดชัง ในเวลานี้ปั๋ยหลิงจะรู้ได้อย่างไรว่าภายในใจของชายหนุ่มเปลี่ยนแปลงไปแล้วเธอรู้เพียงแค่ตอนนี้ตัวเองไม่ใช่ปั๋ยหลิงคนก่อนอีกแล้วยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าภายหลังพวกเขาจะหย่าแล้วเธอก็ไม่สามารถมีอิสระได้เหมือนอย่างที่เคยเป็น เธอไม่ใช่คนหัวเก่าแต่ว่าการถูกครอบครองเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ! “ดีงั้นผมจะทำให้คุณรู้ถึงผลลัพธ์ของการยั่วยุผม!” ซือถิงเซวียนยิ้มวินาทีต่อมาในตอนที่ปั๋ยหลิงไม่ทันจะรู้ตัวเขาก็พลิกตัวแล้วกดตัวหญิงสาวไว้ใต้ร่างของเขาแล้วเริ่มต้นที่จะบุกรุกและครอบครองตัวหญิงสาวอย่างรุนแรงอีกครั้ง “ไม่เอาไม่เอาแล้ว!” ปั๋ยหลิงโดนการทรมานจากเขาเกือบจะตายแล้ว ริมฝีปากของเธอสั่นเทาน้ำตาคลอหน่วยนิ้วมือจิกไปที่ผิวหนังของเขาแน่น “เรียกว่าสามีของคุณ!” ชายหนุ่มบนตัวกระซิบเสียงแหบพร่าและเย็นเยียบสุดชีวิต “ไม่เรียก!” ปั๋ยหลิงประท้วงไม่ยอม