ตอนที่ 46 ฆาตกรรมสามี

ต๭นที่ 46 ฆาตกรรมสามี "ว่าง่ายๆหน่อย เรียกว่าที่รัก!" ซือถิงเซวียนยังคงบังคับต่อ "ไม่..." ปั๋ยหลิงยังคงประท้วงต่อไป! "ถ้าไม่เชื่อฟังแบบนี้ ผมจะลงโทษคุณแล้วนะ!" พูดจบ การเคลื่อนไหวก็รุนแรงมากยิ่งขึ้น เอวของปั๋ยหลิงยังถูกเขาทรมานจนแทบจะหัก และรู้สึกเหมือนทั้งตัวจะแตกออกเป็นสองส่วน "เรียกว่าที่รัก!" ชายหนุ่มที่อยู่บนตัวหายใจหอบ การเคลื่อนไหวไม่ทะนุถนอมในตัวหยิงสาวเลยแม้แต่น้อย ในที่สุดปั๋ยหลิงก็ทนไม่ไหว "ที่รัก..." "เสียงดังขึ้นอีก!" ได้ยินปั๋ยหลิงกรีดร้องและตะโกนใส่เขา ซือถิงเซวียนก็ตกตะลึง แล้วก็ทำอย่างรุนแรงมากกว่าเดิม "ที่รัก ที่รัก ที่รัก! ใช้ได้รึยัง ที่รัก!" ปั๋ยหลิงตะโกนเสียงดัง เธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ผู้ชายคนนี้ยังคงบังคับเธอ! "ดีมาก! จากนี้ต้องเชื่อฟังผมแบบนี้นะ... ... ตอนนี้ไปสวรรค์กับผม!" ซือถิงเซวียนพูด แล้วการเคลื่อนไหวของเขาก็มีความอ่อนโยนมากขึ้น ปั๋ยหลิงเองก็รู้สึกว่าร่างกายขอตัวเองค่อยๆเปลี่ยนไปทีละน้อย กระแสความร้อนค่อยๆไหลผ่านเข้ามาในร่างกายทีละนิด จากนั้นก็เริ่มทะยานขึ้น โบยบิน และระเบิดออกในที่สุด... วันรุ่งขึ้น เมื่อปั๋ยหลิงตื่นขึ้นมา ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว ทันทีที่ขยับจะรู้สึกแตกสลายไปทั้งตัวรู้สึกอึดอัดมาก โดยเฉพาะความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่หว่างขา ทำให้เธออยากจะร้องด่าแม่ออกมาเลย บนเตียงด้านข้างนั้นว่างเปล่า ตัวการผู้กระทำผิดเมื่อคืนได้หายไปแล้ว ทันใดนั้นมันทำให้ปั๋ยหลิงรู้สึกว่าตัวเองเกิดภาพหลอนไปเองเมื่อคืนนี้ เรื่องเมื่อคืนนี้เกิดขึ้นกับพวกเขาจริงๆเหรอ? หรือว่าจะเป็นเมื่อคืนนี้เธอได้รับบาดเจ็บจากการเดินสะดุดล้มในงานเลี้ยงรอบกองไฟ ร่างกายถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้! ราวกับถูกรถบรรทุกพุ่งชนยังไงยังงั้น ปั๋ยหลิงสงสัยอย่างรุนแรงว่าเมื่อคืนอาจจะเป็นความฝันในฤดูใบไม้ผลิของเธอ! ถึงแม้ว่าคนในความฝันจะแปลกมาก เหมือนจะเป็นผู้ชายที่ชื่อซือถิงเซวียน! ปั๋ยหลิงอดกลั้นกับความเจ็บปวดแล้วค่อยๆปีนลุกขึ้น เมื่อค่อยๆเปิดผ้าห่มออกดู ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง ใบหน้าไม่อย่างจเชื่อและเต็มไปด้วยความโกรธ! ตัวเธอเหมือนโดนดึงอยู่ในอากาศ นี่มันไม่ได้แปลว่า... ทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยแผล ทั้งแบบลึกและตื้น หนาแน่นเต็มไปหมด โดยเฉพาะอย่างยิงที่ต้นขาและหน้าอก! รอยแผลแต่ละแผลเต็มไปด้วยกลิ่นไอที่คลุมเครือ พระเจ้า ที่แท้เรื่องเมื่อคืนนี้ไม่ใช่ความฝัน! เธอกับซือถิงเซวียนทำเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วจริงๆ! ใบหน้าปั๋ยหลิงขาวซีด แล้วรีบห่อตัวเองด้วยผ้าห่มแล้วลุกขึ้น ดวงตาทั้งคู่ตกอยู่ในความหวาดกลัวหาใดเปรียบ พระเจ้า ผู้หญิงที่ตะโกนกรีดร้องอยู่ใต้ร่างของผู้ชายคนนั้นคือเธออย่างนั้นเหรอ? ผู้หญิงที่โอบรัดซือถิงเซวียนไว้แน่นคือเธอจริงๆเหรอ! พระเจ้า พระเจ้า ช่างน่าอับอายขายหน้าจริงๆ ที่รัก ที่รัก! แท้ที่จริงแล้วเมื่อคืนนี้เธอเรียกเขาว่าที่รักไปกี่ครั้งกัน แล้วยังถูกเขาทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็อย่างนี้อย่างนี้ไม่รู้กี่ครั้ง! ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้ ที่แท้มันคือการมอบรางวัลให้กับเขาทั้งหมด! ปั๋ยหลิงอดกลั้นซ่อนความอัปยศของตัวเองทั้งหมดบังคับตัวเองอยู่ในผ้าห่ม การดื่มเหล้าคือความผิดพลาด เมื่อดื่มเหล้าแล้วจะสูญเสียสติการรับรู้ คำเหล่านี้เธอไม่เคยสนใจมาก่อนเลย แต่ว่าในตอนนี้ พอมาเกิดขึ้นกับตัวเธอจริงๆ เธอถึงได้รู้ว่าคนที่คิดคำเหล่านี้มีพรสวรรค์จริงๆ! "ทำอะไรอยู่ ไม่มีหน้ามาเจอใครแล้วงั้นสิ? มันไม่สายไปหน่อยเหรอจะมาห่ออะไรตอนนี้ เมื่อคืนผมเห็นหมดแล้ว สัมผัสทั้งหมดแล้วด้วย!" ในตอนที่รู้สึกอัปยศอดสูจนทนไม่ได้ ที่ข้างหูก็มีเสียงของชายหนุ่มพูดจาเย้ยหยันดังขึ้น "คุณ...คุณ..." ปั๋ยหลิงต้องการปีนขึ้นไปตบหน้าชายหนุ่ม แต่ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอลุกขึ้นไม่ไหว ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเธอขยับก็จะเปลือยกายอล่างฉ่างทันที ดังนั้นเธอจะต้องจัดการให้ดี "ซือถิงเซวียน คุณมันน่ารังเกียจและไร้ยางอาย! พวกเราเคยพูดกันไว้อย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าต่างคนต่างอยู่..." ปั๋ยหลิงเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธเคือง "ตอนแรกผมก็คิดอย่างนั้นแหละ ต่างคนต่างอยู่น่ะ! แต่ยังไงมันก็ไม่มีทาง ผมเป็นผู้ชายนะ มีผู้หญิงเริ่มจู่โจมโผตัวมาให้กอด แล้วยังถอดเสื้อผ้าออกหมดจนเปลือย ถ้าหากผมสะบัดแขนเดินจากไป มันจะไม่เป็นการยืนยันว่าผมไม่มีน้ำยางั้นเหรอ? ผมเพียงแค่ใช้โอกาสนี้ทำให้คุณนายซือได้ทดสอบสมรรถภาพของผม ว่าผมอยู่ในสภาวะเสื่อมสมรรถภาพหรือเปล่า!" คำพูดของซือถิงเวียนทั้งดูถูกและโอ้อวดตนเองอย่างมาก! ปั๋ยหลิงโกรธจนฟันกันกรอดแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้เพียงครึ่ง ใบหน้าของเธอแดงเถือกอย่างกับเลือดจะไหลออกมาแล้ว เมื่อซือถิงเซวียนพูดเช่นนี้ตัวเธอจึงนึกขึ้นได้ เห็นได้ชัดว่า เธอถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเปลือยจริงๆ ในเวลานั้นเธอคิดอะไรอยู่เนี่ย ถึงได้ถอดเสื้อผ้าอกโดยไม่สนใจอะไรเลย แล้วที่สำคัญที่สุดก็คือ ดูเหมือนเธอจะเป็นคนที่เริ่มโผเข้าไปกอดจริงๆ! "คุณ คุณออกไปก่อน! ฉันจะลุกแล้ว!" ปั๋ยหลิงไม่สนว่าตอนนี้จะโกรธมากขนาดไหน เพราะในเวลานี้ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแล้ว ทำได้เพียงแค่ไล่ผู้ชายคนนี้ออกไปก่อน "ทำไมผมต้องออกไปด้วยล่ะ เมื่อผมเห็นทั้งหมดไปแล้ว มีอะไรจะต้องปิดไว้อีก!" ซือถิงเซวียนพูดจี้ตรงจุดอ่อน แล้วหัวไปที่ปั๋ยหลิง นี่มันคือการจงใจอย่างแน่นอน เขาจงใจ! วินาทีต่อปั๋ยหลิงก็ใกล้จะเป็นบ้าแล้ว "ออกไป!" ปั๋ยหลิงตะโกนลั่น ซือถิงเซวียนยักไหล่-- เอาเถอะ ถ้าหากเขายังล้อผู้หญิงคนนี้อยู่ เขากังวลว่าเธอจะเป็นบ้าไปจริงๆ แต่ว่า เธอต้องขับไล่เขาขนาดนี้เลยเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นเธอยากจะไปจากตระกูลซือมาโดยตลอด ผู้หญิงคนนี้นิสัยหนักแน่น ถ้าเธอยืนกรานที่จะไป ถึงเวลานั้นเขาเองก็ไม่สามารถยับยั้งไว้ได้ ซือถิงเซวียนคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ในใจของเขาก็ดิ่งลงดิ่งลงเรื่อยๆ "ผมจะออกไปแล้ว!" ซือถิงเซวียนว่าแล้วหมุนตัวเดินออกไป ปั๋ยหลิงรู้สึกประหลาดใจ พูดตามตรง เธอไม่เคยรู้สึกเลยว่าผ้ชายคนนี้จะเป็นคนพูดง่ายขนาดนี้ เมื่อเห็นเขาเดินออกไปแล้ว ปั๋ยหลิงก้รีบลงจากเตียงแล้วหาชุดใส่ รู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก แต่ในสถานการณ์อย่างนี้เธอไม่สามารถไปอาบน้ำได้ ทำเพียงอยู่กับกลิ่นไอนี้ แล้วทรุดตัวนั่งบนเตียงร้องคร่ำครวญ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับเธอและซือถิงเซวียนจริงๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่พวกหัวโบราณสมัยเก่าก็ตาม แต่ว่า พูดตามตรง เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้ทำให้เธอโกรธมาก ผู้ชายคนนี้เลี้ยงดูชู้รัก เธอรู้สึกรังเกียจผู้ชายประเภทนี้ เดิมเธอคิดว่าการแต่งงานครั้งจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ เธอกับเขาจะไม่มีทางมาพบเจอกันอีก แต่ว่าตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดี พวกเขาทำในสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น และในเรื่องนี้เธอไม่สามารถโทษใครได้เลย เพราะทั้งหมดเป็นความผิดของเธอก่อน! เพียงแต่ว่า หลังจากนี้เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับชายหนุ่มได้อย่างไร แล้วยังมีหยางเช่นเช่นคนนั้นอีก! มันยุ่งเหยิงมากจริงๆ! ปั๋ยหลิงถอนหายใจ แล้วท้องก็รู้สึกหิวขึ้นมา! เมื่อเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังห้อง เป็นเวลาเก้าโมงครึ่งแล้ว และเธอยังไม่ได้กินข้าวเช้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะต้องไม่ลืมทำให้ท้องอิ่ม ปั๋ยหลิงคิดจะออกไปข้างนอกเพื่อหาอะไรกิน เพิ่งจะเดินออกจากประตูห้อง ซือถิงเซวียนก็เดินตรงมาด้านหน้า "นี่สำหรับคุณ กินสิ!" กลางฝ่ามือใหญ่ของเขามียาเม็ดอยู่สีขาวอยู่ "นี่มันคืออะไร หรือว่าในใจของเขาจะรังเกียจตนเองมาก แล้วก็มาถึงจุดนี้แล้วจริงๆ ได้กลายเป็นผู้หญิงของเขาภายใต้ความสับสน เลยต้องการที่จะฆ่าคนปิดปากใช่ไหม? เห็นชัดๆเลยว่านี่เป็นคราวซวยของเธอใช่ไหม?" ****************************************************