บทที่ 50 จะชดเชยยังไง จ่ายเช็ค

บ๗ที่ 50 จะชดเชยยังไง จ่ายเช็ค เขาพร่ำบนในใจ ยิ่งเมื่อกี๊นี้เพิ่งจะถูกคุณหมอต่อว่ามา มือที่กำลังทาครีมอยู่ก็รู้สึกหนักขึ้นมา “เฮ้ มันเจ็บนะ ซือถิงเซวียนนี่คุณจะช่วยหรือจะมาทำร้ายกันเนี่ย!” ปั๋ยหลิงลงจากเตียงอย่างฉุนเฉียวแล้วคว้าเอายาในมือของซือถิงเซวียนไปจากนี้เธอจะไม่บอกให้ผู้ชายคนนี้ทำอะไรอีกแล้ว แผลของเธอยังไม่หายดี แล้วนี้เขาจะมาสร้างแผลใหม่ให้อีก “คุณออกไปเถอะนะที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรให้จะคุณทำ! ฉันมาเพราะเรื่องตัวเอง ก็จะทำเอง!” ปั๋ยหลิงบอกปัด แล้วยังบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ ซือถิงเซวียนมองดูผื่นแดงที่บวมของเธอที่ดูเหมือนจะหนักมากขึ้น เขาก็รู้สึกเสียใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เห็นอารมณ์ที่เผ็ดร้อนของเธอแบบนี้แล้ว เขาพยายามข่มอารมณ์ไม่เต็มใจของเขา แล้วหมุนตัวเดินออกไป “พ่อหนุ่ม อาการของแฟนคุณดีขึ้นแล้วใช่ไหม?” เพิ่งจะออกจากห้องผู้ป่วยของปั๋ยหลิง ก็เจอกับคุณหมออาวุโสอยู่ในห้องตรวจ ด้านหลังมีกลุ่มพยาบาลกลุ่มหนึ่งและคุณหมอคนอื่น เขาจึงรู้ว่าคุณหมออาวุโสท่านนี้จะต้องเป็นคุณหมอที่ได้รับการยอมรับและยกย่องอย่างสูง “เพิ่งจะทายาไปครับ ดีขึ้นมากแล้ว!” ซือถิงเซวียนกล่าวตอบ กับผู้อาวุโสเช่นนี้ เขารู้สึกเหมือนกับเป็นคุณปู่ของเขา เขาจึงให้ความเคารพนับถืออย่างมาก “พ่อหนุ่ม คราวหลังอย่าให้แฟนกินยาคุมอีกนะ! อาการแพ้แบบนี้อันตรายมาก เป็นอันตรายถึงชีวิตเลยนะ!” คุณหมออาวุโสห้ามอย่างจริงจัง “ครับ ต่อไปผมจะจำไว้ครับ!” ซือถิงเซวียนก็ตอบอย่างจริงจังเช่นกัน เช่นนี้แล้วคุณหมอถึงจะเข้าไปในห้องของปั๋ยหลิงเพื่อตรวจอาการ เดิมทีซือถิงเซวียนก็คิดว่าจะเดินตามเขาเข้าไป แต่เมื่อคิดถึงใบหน้าที่ไม่พอใจของปั๋ยหลิงเมื่อกี๊นี้แล้ว เขาก็นิ่งอึ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปนอกโรงพยาบาล ปั๋ยหลิงกำลังนอนอย่างเบื่ออยู่บนเตียง ซือถิงเซวียนก็เดินเข้ามา “ผลไม้พวกนี้ผมเพิ่งจะออกไปซื้อที่ด้านนอกโรงพยาบาล ยังสดอยู่มาก อยากลองชิมไหม?” ซือถิงเซวียนนั่งลงข้างเตียง ทำท่าทางจะช่วยปอกแอปเปิ้ลให้กับเธอ ปั๋ยหลิงประหลาดใจ ซือถิงเซวียนในตอนนี้ไม่เหมือนกับเวลาปกติของเขาเลย! ซือถิงเซวียนเห็นปั๋ยหลิงไม่พูดอะไร เขาจึงหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาแล้วปอกเปลือก “ผมรู้ว่าเรื่องครั้งนี้ผมทำไม่ถูก ผมไม่ควรบังคับให้คุณกินยาคุมกำเนิด เลยทำให้เป็นแบบนี้! ผมขอโทษคุณด้วย…” เขาก้มหัวลงแล้วพูดยิ่งทำให้ปั๋ยหลิงประหลาดใจมากขึ้น “ผมต้องการจะชดเชยให้คุณ คุณบอกมาเถอะ ว่าต้องการอะไรผมจะทำให้คุณพอใจ!” ซือถิงเซวียนมองแล้วกล่าว “ชดเชย? ตอนนี้เป็นอย่งานี้แล้วจะชดเชยยังไง? ซือถิงเซวียน ถึงแม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้ เราทุกคนต่างก็ผิด แต่คุณไม่รู้สึกเลยเหรอว่าคุณน่ะผิดมากที่สุด? คุณพูดว่าเป็นเพราะฉันถอดเสื้อผ้า คุณถูกยั่วยวนล่อลวง ถ้าอย่างนั้นฉันถามคุณ คุณจะทำอย่างนั้นทุกครั้งที่มีผู้หญิงเมาเหล้าแล้วโผเข้าสู่อ้อมอกของคุณสินะ! ฉันเมาเหล้า ฉันไม่มีสติแต่ในตอนนั้นคุณมี ทำไมคุณไม่ผลักฉันออก หรือว่าคุณเองก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ อย่างนั้นหรือไง?” ปั๋ยหลิงยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ หลายวันมานี้เธอคิดถึงแต่เรื่องนี้มาโดยตลอด ถ้าหากว่าเขาคิดจะต่างคนต่างอยู่กับเธอไม่ยุ่งเกี่ยวกันจริงในภายหลัง ทำไมถึงมาล่วงเกินตักตวงประโยชน์จากตัวเธอ แล้วคิดว่าก่อนหน้านี้เขาปฏิบัติกับเธอยังไง แล้วคิดถึงหยางเช่นเช่นคนนั้น ปั๋ยหลิงก็ยิ่งรู้สึกว่า ที่ซือถิงเซวียนทำเช่นนั้น ก็เพื่อที่จะแก้แค้นให้หยางเช่นเช่น! หรือจะพูดได้ว่า ที่จริงซือถิงเซวียนคนนี้ก็เป็นผู้ชายกากๆคนหนึ่ง! แล้วในตอนนี้มาเห็นเขานั่งปอกแอปเปิ้ลให้ เธอรู้สึกว่าเขาเพียงแค่เสแสร้งทำเป็นใสซื่อเท่านั้นเอง! “ผมบอกแล้วไง ว่าผมจะชดเชย…” “คุณอยากจะชดเชยให้ฉันยังไง?” ปั๋ยหลิงเอ่ยถามอย่างไม่เกรงใจ ดวงตาดำที่เปล่งประกายเต็มไปด้วยความเดือดดาล ซือถิงเซวียนลุกขึ้นอย่างแรง เขาไม่ชอบการถูกคนทำท่าทางแบบนี้ใส่ ไม่ชอบอย่างมาก! “ผมจะจ่ายเช็คให้กับคุณ คุณสามารถกรอกตัวเลขเท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ!” ซือถิงเซวียนดึงเช็คเปล่าออกจากกระเป๋าของเขา แล้วยื่นให้ปั๋ยหลิง เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอในเวลานี้ พอมองจากด้านบนลงมาด้านล่างอย่างนี้แล้วเหมือนกับทาสหญิงได้รับรางวัลจากจักรพรรดิ เช็คที่กำลังแกว่งไปมาอยู่ตรงหน้าปั๋ยหลิง เหมือนกับธงที่โบกก่อกวนใจ! นี่คือซือถิงเซวียนจะส่งสาสน์ท้ารบกับเธองั้นเหรอ? ในใจของปั๋ยหลิงหงุดหงิดอย่างมาก แล้วคว้าเอาใบเช็คมา ดวงตาดำขลับจ้องมองซือถิงเซวียนอย่างโกรธเคือง แล้วค่อยๆฉีกใบเช็คออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย “ซือถิงเซวียน นี่มันไม่ใช่สำหรับผู้หญิงนั่งดริ๊งค์ในในต์คลับนะ ทำอย่างนี้มันคืออะไร ค่าตัวหญิงบริการงั้นเหรอ?” เธอปาเศษเล็กเศษน้อยของเช็คใส่หน้าซือถิงเซวียน ใบหน้าของซือถิงเซวียนสลับเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวซีด รังสีเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบขั้นสุดไปทั่วทั้งตัว “แล้วคุณอย่ามาสำนึกเสียใจนะปั๋ยหลิง คุณอย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณมีจุดประสงค์อะไรถึงแต่งงานเข้าตระกูลซือ! คุณอยากได้แค่เงินของตระกูลซือใช่ไหม ตอนนี้ผมให้โอกาส คุณสูญเสียมันไปแล้ว มันจะไม่มีอีกต่อไป!” ซือถิงเซวียนพูดกัดฟันกรอด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกอับอายอย่างนี้มาก่อน!เขาโกรธมาก และโกรธมากจริงๆ! “ออกไปนะ!” ปั๋ยหลิงจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง ท่าทางของซือถิงเซวียนเย็นชาเพิ่มมากขึ้นหลายเท่า ท้ายที่สุดก็มองดูผื่นแดงที่ขึ้นปกคลุมทั่วตัวเธอ แล้วหมุนตัวเดินออกไป เอาเถอะ ตอนนี้เธอไม่สบาย เขาก็จะไม่ทะเลาะกับคนที่ด้อยกว่าก็แล้วกัน กลับไปถึงโรงแรม ซือถิงเซวียนคิดว่าจะนอนพักให้เต็มที่ แต่แล้วก็พลิกไปพลิกมานอนไม่หลับ ตรงหน้ามีแต่ภาพใบหน้าที่ดื้อรั้นของปั๋ยหลิงส่ายไปส่ายมา สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่มีวิธีใดนอกจากกลับไปที่โรงพยาบาล ไม่ได้เข้าไปในห้อง เพียงแค่อยู่ด้านนอกทั้งคืน วันต่อมาอาการของปั๋ยหลิงคงที่มากขึ้น เลยอยากจะออกจากโรงพยาบาล จึงออกไปถามอาการกับหมอด้วยตัวเอง เมื่อเดินออกมาก็มองเห็นซือถิงเซวียนอยู่ด้านนอก รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าที่ดีใส่ ไม่นานหลังจากที่ปั๋ยหลิงเดินไป โทรศัพท์ของเธอก้ดังขึ้นและดังติดต่อกันหลายครั้ง ซือถิงเซวียนมองดูหน้าจอที่กระพริบ หรือว่าจะมีเรื่องเร่งด่วนอะไรหรือไม่? ซือถิงเซวียนเดินเข้าไปแล้วหยิบโทรศัท์ขึ้นมารับสาย “ปั๋ยหลิง เมื่อไหร่เธอจะคืนเงินที่ยืมฉันไปน่ะ ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องใช้เงินด่วน เธอรีบคืนเลยนะ!” ปลายสายเป็นเสียงของผู้ชายที่งึมงำด้วยความโกรธ และมีท่าทีคุกคามอย่างไม่พอใจ “คุณเป็นใคร? ปั๋ยหลิงติดหนี้คุณงั้นเหรอ?” ซือถิงเซวียนเอ่ยถาม ชายที่อยู่อีกด้านตกใจอย่างเห็นได้ชัด “นี่ไม่ใช่โทรศัพท์ของปั๋ยหลิงงั้นเหรอ?แกเป็นใคร?” “คุณไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมเป็นใคร ผมเพียงแค่ถามคุณว่า ปั๋ยหลิงติดหนี้คุณงั้นเหรอ? เธอเป็นหนี้คุณเท่าไหร่?” ซือถิงเซวียนถามน้ำเสียงเฉยเมย “นี่มันคือเรื่องระหว่างฉันกับปั๋ยหลิง แกเกี่ยวอะไรด้วย ถามนั่นถามนี่!” พูดจบก็วางสายอย่างแรงทันที ซือถิงเซวียนมองดูโทรศัพท์ที่วางหูไปแล้ว ในใจก็เกิดความสงสัย ปั๋ยหลิงเป็นหมอ ว่ากันตามเหตุผลแล้วเงินเดือนของเธอก็ไม่น้อย มันมากเกินพอสำหรับการเลี้ยงดูตัวเอง แต่ว่าเงินของเธอไปที่ไหนหมด ทำไมยังจะต้องยืมเงินคนอื่นด้วย ยิ่งไปกว่านั้นฟังดูน้ำเสียงคนๆนี้แล้ว ปั๋ยหลิงน่าจะยืมเงินเขามาสักระยะหนึ่งแล้ว เธอเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปทำอะไร?