บทที่ 53 แผนร้ายของหยางเช่นเช่น

บ๗ที่ 53 แผนร้ายของหยางเช่นเช่น ตอนนี้โรงพยาบาลกำลังทำงานโดยให้ความร่วมมือกับทางกองกำลังตำรวจอย่างใกล้ชิด ใครที่หลายวันมานี้มีการเข้าออกโรงพยาบาล แต่ก็ไม่ได้มีการปิดกั้นให้คนเข้ามาที่โรงพยาบาล แต่ว่ามีการตรวจสอบให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครตกหล่นไป และอีกด้าน หยางเช่นเช่นก็ให้ความสนใจกับข่าวนี้เช่นกัน “เป็นยังบ้าง ได้ข่าวหรือยัง ถิงเซวียนยังอยู่ที่ธิเบตอยู่ไหม?” หยางเช่นเช่นมองไปที่ผู้ช่วยของตัวเองแล้วเอ่ยถาม นับตั้งแต่ที่เธอแท้งลูก เรื่องดำมืดของเธอก็ถูกลากออกมาไม่หยุด ความนิยมและภาพลักษณ์ของเธอก็ร่วงหล่นลงมา หลายวันมานี้เธอไม่มีงานเลย นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวที่สุดสำหรับศิลปิน ถ้าหากไม่มีงานก็แปลว่าไม่มีโอกาสที่จะได้ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน ในแวดวงของอุตสาหกรรมบันเทิงที่มีการเปลี่ยนแปลงใหม่ๆอย่างรวดเร็วแล้วนั้น คนที่ไม่ได้ปรากฏตัวเกินครึ่งปีก็จะกลายเป็นอดีตไป เธอไม่ต้องการที่จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสลดใจนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะได้รับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมประจำปีนี้ แต่ตอนนี้ทุกคนเกือบจะพูดเย้ยหยันเช่นเดียวกันหมดว่าหยางเช่นเช่นเป็นแค่เมียน้อย แล้วยังพยายามที่ใช้ลูกไปแย่งตำแหน่งด้วย ดังนั้นตอนนี้เธอต้องการชื่อเสียงของเธอกลับคืนมา แน่นอนว่าถ้าคุณทำงานแสดงไปด้วยแล้วสามารถนำหัวใจของคนรักกลับคืนมาได้ ก็เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว “ได้ข่าวมาแล้ว แล้วยังเป็นข่าวดีอีกด้วย! ประธานซือไม่พียงแต่ยังอยู่ทิ่ธิเบตเท่านั้น แต่ยังอยู่ในโรงพยาบาลที่เกิดเรื่องด้วย นี่เป็นเรื่องที่คนรับใช้แอบฟังประธานซือพูดกับพ่อบ้านที่ชื่ออาหลี่คุยโทรศัพท์กัน ไม่ผิดอย่างแน่นอน!” ผู้ช่วยพูดกับหยางเช่นเช่นด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเป็นอย่างนี้พระเจ้าก็ช่วยเหลือฉันจริงๆ!” ที่มุมปากของหยางเช่นเช่นมียิ้มอย่างสบายอกสบายใจ “แต่ว่า พื้นที่ธิเบตตอนนี้เป็นสถานที่ที่อันตราย แล้วที่โรงพยาบาลยังพบผู้ป่วยโรคนี้ซึ่งทำให้อันตรายมากขึ้นไปอีก ถึงคุณจะไม่กังวล แต่ถ้าหากว่า…คุณไปได้รับเชื้อมาจะทำอย่างไร ฉันได้ยินมาว่าเชื้อไวรัสนั้นรุนแรงมาก ตายสิบป่วยเก้าเลยนะ…” ผู้ช่วยพูดด้วยความกังวล “มันจะมีอะไร เธอเองก็เคยได้ยินแล้วนี่ ถึงแม้ว่าครั้งนี้โรคจะรุนแรง แต่ไม่มีสัญญาณการแพร่กระจายของเชื้อโรคเลย! พูดอีกอย่างก็คือ จะมีคนติดเชื้อหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือไม่อาจจจะไม่มีใครเป็นอะไรเลยก็ได้…” หยางเช่นเช่นมองที่นิ้วมือของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ “ฉันน่ะ เพียงแค่ต้องการใช้โอกาสนี้กระตุ้นถิงเซวียน ทำให้เขาเห็นว่าฉันมีความจริงใจต่อเขา ได้รู้ว่าฉันเป็นคนที่รักเขามากที่สุด! แล้วอีกอย่างก็คือครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลซือ ถ้าได้รับเชื้อจริงๆ ตระกูลซือก็คงไม่นั่งเฉยแน่ แล้วในเมื่อฉันสามารถอยู่กับถิงเซวียนได้เหมือนกัน! ถ้าลูกจับเขาไว้ไม่ได้ ครั้งนี้ฉันก็จะลองพยายามอย่างดีที่สุดในชีวิตของฉัน!” ในดวงตาของหยางเช่นเช่นมีประกายสว่างวาบอย่างทำสำเร็จไดขึ้นมา วันต่อมา โครงการให้ความช่วยเหลือได้เริ่มต้นขึ้น ในตอนที่เจ้าหน้าที่ทั้งหมเดขึ้นรถไปแล้วนั้น หยางเช่นเช่นก็ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของตัวเองเข้ามา “หยางเช่นเช่น นี่คุณทำอะไร?” หัวหน้าของบริษัทภาพยนตร์มองเห็นหยางเช่นเช่นแล้วก็รู้สึกประหลาดใจมาก “ฉันเองก็ต้องการมีส่วนร่วมในโครงการช่วยเหลือธิเบตและการบริจาคสิ่งของเพื่อชาวธิเบตด้วยค่ะ” น้ำเสียงของหยางเช่นเช่นนั้นบริสุทธิ์มาก และสีหน้าก็เต็มไปด้วยความจริงใจ “คุณ คุณดูแลคนอื่นได้ด้วยเหรอ? ที่นั่นอันตรายขนาดนั้น คุณอย่าไปเลยน่ะ” ผู้หญิงแบบนี้จะไม่สร้างปัญหาอะไรใช่ไหม? ไม่แน่ว่าอาจจะต้องมีคนไปดูแลเธอในตอนท้ายหรอกนะ!? หยางเช่นเช่นมองไปรอบๆและเห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเขา ก็ค่อยๆแอบดึงหัวหน้าบริษัทฯไปอีกด้าน “นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะกอบกู้ภาพลักษณ์ของฉันกลับคืนมานะคะ ฉันรู้ว่าภาพลักษณ์ของฉันก่อนหน้านี้มันเสียหายอย่างหนัก ประชาชนไม่ชอบฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันสูญเสียแฟนๆไปมาก ฉันกำลังทำสิ่งนี้ก็เพื่อให้ตัวเองได้ย้อนไปสู่จุดสูงสุด และถึงแม้ว่าจะย้อนกลับไปไม่ได้ แต่ว่าฉันก็ภาพลักษณ์กลับคืนมา ในอนาคตฉันอาจจะได้รับการโฆษณาเป็นเครื่องรับรอง พูดแล้วมันก็เป็นเรื่องดีต่อบริษัทนี่คะ! อย่าลืมสิคะว่าฉันไม่เคยมีปัญหามาก่อน และยังทำงานให้กับบริษัทที่เป็นเจ้านายอย่างดีที่สุด! คุณยืดหยุ่นให้ฉันไปด้วยเถอะนะคะ ฉันสัญญาว่าถ้าหากเกิดอะไรขึ้นล่ะก็ ฉันจะไม่โทษใคร!” หยางเช่นเช่นยืนยัน และครั้งนี้เธอก็เดิมพันหมดหน้าตัก! “เรื่องนี้…” หัวหน้าบริษัทฯคิดแล้วคิดอีก แล้วก็รู้สึกว่าคำพูดของหยางเช่นเช่นก็สมเหตุสมผล พูดกันว่าครั้งนี้มีคนเดินทางไปด้วยจำนวนมาก คาดว่าไม่น่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอก สุดท้ายแล้วจึงยอมให้หยางเช่นเช่นร่วมเดินทางไปด้วยได้ แน่นอนว่าเรื่องดาวเด่นอย่างหยางเช่นเช่นจะเดินทางไปยื่นมือเข้าช่วยเหลือธิเบตนั้นถูกรายงานข่าวโดยทันทีราวกับติดปีก และแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว มีประชาชนบางกลุ่มถึงกับร้องเพลงสดุดีให้กับหยางเช่นเช่น โดยไม่รู้ตัวว่าถูก หยางเช่นเช่นหลอกลวงอย่างร้ายกาจ หยางเช่นเช่นคิดว่าซือถิงเซวียนจะต้องเห็นรายงานข่าวนี้อย่างแน่นอน และเมื่อเขาได้เห็น ภายในใจของเขาจะต้องรู้สึกประทับใจ! หยางเช่นเช่นเฝ้ารอคอยที่จะได้เจอเขาอย่างยิ่ง เธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วว่า ครั้งนี้จะต้องใช้ความพยายามทั้งหมดที่มี จับเอาซือถิงเซวียนมาไว้ในกำมือให้ได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ซือถิงเซวียนจะมีเวลามาได้ดูข่าวนี้หรือไม่ ในโรงพยาบาล คนที่โดนกักบริเวณมาสามสี่วันก็เริ่มเดือดร้อนแล้ว คนที่ไม่สามารถอดทนต่อบรรยากาศที่น่าอึดอัดของโรงพยาบาลได้ก็เริ่มมีปัญหา “เมื่อไหร่ผลลัพธ์ถึงจะออกมาจะได้รู้บทสรุป แท้ที่จริงแล้วพวกเรามีปัญหาหรือไม่ พวกเราถูกขังอยู่ที่นี่ทั้งวัน แล้วก็ไม่บอกว่าสภาพร่างกายของพวกเราเป็นยังไง แล้วก็ยังไม่อนุญาตให้เดินไปรอบๆ ทั้งวันต้องอยู่ในห้องผู้ป่วยเล็กๆ ที่จริงแล้วคุณหมอทำได้หรือไม่ จนถึงตอนนี้แม้แต่แผนการรักษาก็ไม่ได้เอาออกมาใช้ใช่ไหม?” มีคนเอ่ยถาม “ต้องขออภัยทุกท่านด้วย เดิมทีโรงพยาบาลของเราก็ไม่ใช่โรงพยาบาลที่มีอุปกรณ์ครบครัน ผลการตรวจออกมาพวกเราก็อยากจะรีบแจ้งให้กับทุกท่านได้ทราบ แต่เงื่อนไขคือชุดตรวจก็มีจำกัด จึงยังอยากจะขอทุกท่านให้เวลากับทางเราอีกสักหน่อย ให้พวกเราได้ตรวจสอบอย่างละเอียดอีกสักหน่อย…ซึ่งจะต้องเวลาอีกสักสองสามวัน…” ผู้อำนวยการพูดพร้อมกับเช็ดเหงื่อที่เย็นชืด “พูดเสียน่าฟัง ให้เวลาพวกคุณอีกงั้นเหรอ ให้เวลาพวกคุณอีกพวกเราไม่กลายเป็นเนื้อตากแห้งหรือไง! ฉันไม่สนใจ วันนี้ฉันจะต้องได้เห็นผลการตรวจสอบ ถ้าหากไม่มีปัญหาที่ว่า พวกคุณก็ไม่มีสิทธิ์อะไรให้เราอยู่ที่นี่!” “ใช่แล้วพวกเราต้องการผลตรวจ พวกเราต้องการไปจากที่นี่!” มีคนพูดย้ำอยู่ด้านล่าง ภาพเหตุการณ์เกือบจะควบคุมไม่ได้ขึ้นมาอีกครั้ง “ทุกท่านฟังฉันหน่อยนะคะ ตอนนี้ผู้อำนวยการคือคนที่เหนื่อยและเครียดมากที่สุด ปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในโรงพยาบาลทำให้ผู้อำนวยการลำบากใจ มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับท่านเลยนะคะ ทุกคนคงไม่อยากจะเพิ่มเรื่องรบกวนให้กับผู้อำนวยการอีก! ทุกคนควรรออย่างอดทน และผลลัพธ์ก็จะออกมาในเร็วๆนี้แล้วนะคะ!” ปั๋ยหลิงช่วยผู้อำนวยการปลอบใจผู้คน “อย่าเชื่อคำพูดของหล่อน ครั้งก่อนหล่อนก็พูดว่าผลลัพธ์ใกล้จะออกมาแล้ว จะต้องมีแนวทางการรักษา แต่ว่าตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรเลย พวกเราก็เหมือนกลุ่มคนโง่ที่ถูกจูงจมูกไปมา ตอนนี้ฉันไม่เชื่อหล่อนแล้ว!”