ตอนที่16 กล้าแตะผู้หญิงของฉัน

ตอนที่16 กล้าแตะผู้หญิงของฉัน “………อืม” “แล้วเขายังทำอะไรอีก” เธอส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่ได้ทำไรแล้ว แม่เขาเข้ามาขัดก่อน” เตชิตมองตาเธอ ปกติเธอเป็นคนที่ตาโตมีเสน่ห์ ปกติใครเห็นก็ต้องหวั่นไหวทำให้คิดลึกแต่ยิ่งเป็นไอ้เลวนั่นสามีเก่าของเธอ “คดีครั้งนี้ฉันต้องชนะ” เขาพูดต่อด้วย “ฉันจะทำลายชื่อเสียมันจะทำให้มันไม่เหลืออะไรเลย” นัชชามองเขาด้วยความอึ้ง ถึงแม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่เธอเคยขอ แต่ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะเขาพูดมันเลยดูเหมือนเรื่องที่จะเป็นไปได้ ตอนที่เขายังยืนงงอยู่เสื้อเธอก็ถูกเตชิตถอดออก เธอตกใจกุมมือเขาไว้แต่ก็โดนมือหนาสะบัดทิ้ง การกระทำนุ่มนวลกับเมื่อกี้มาก “ฉันขอ” “วันนี้ไม่ได้” เธอตอบเหมือนเดิม เตชิตพูดขอร้อง “ฉันจะทำเบาๆ” ถ้าเขาจะเอาจริงๆเธอก็ปฏิเสธไปก็ไมมีประโยชน์ ภายใต้แสงไฟอ่อนๆ เขายกขาเธอพาดไว้ตรงเอว ตัวถูกวางไว้บนตู้รองเท้า สองมือประคองโอบไว้ที่คอของเขา เสื้อผ้าขอเธอถูกถอดออกแต่เสื้อผ้าของเขายังคงอยู่บนตัวดี นัชชาหลับตาลงไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า “ฉันเป็นใคร” เขาถามเธอด้วยเสียงแหบ “เตชิต........” จากที่เธอเป็นคนเสียงหวานอยู่แล้วตอนนี้ทำให้เสียงเธอยิ่งมีเสน่ห์น่าฟังมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เตชิตตา_ “เรียกชื่อฉัน” นัชชาโดนเขาหลอกล่อ “เตชิต เตชิต.......” ท้ายในท้ายที่สุด นัชชาถูกเขาทำจนหมดแรง ผมเปียกยุ่งเหยิง เขาปัดผมที่ปิดหน้าเธอขึ้นแล้วกระซิบข้างหูเธอ “จำเอาไว้เธอคือผู้หญิงของฉัน ถ้าใครแตะต้องถึงจะเป็นเธอฉันก็ไม่ปล่อยเอาไว้” ....................................................... 1ชั่วโมงต่อมา เรื่องทุกอย่างก็จบลง จากตอนแรกที่นัชชากลัวจนถึงตอนที่เธอมีอารมณ์ร่วม ไม่สามารถต่อต้านเธอพ่ายแพ้ให้กับอารมณ์ที่เตชิตมอบให้ เตชิตไม่เคยแสดงความเป็นห่วงหลังจากที่ร่วมรักกับเธอเสร็จ แต่ครั้งนี้แปลกไปเขากลับอุ้มเธอวางลงบนเตียง “นอนพักเถอะ” ตัวเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธอทำท่าจะลุก “ฉันจะไปอาบน้ำ” เตชิตเห็นความดื้อดึงของเธอ “เดี๋ยวฉันช่วยอาบ” พูดเสร็จก็ทำท่าจะอุ้มเธอขึ้น แต่นัชชาก็ยกเท้าดันไหลเขาไว้ มองด้วยสายตาเคืองๆ “ไม่ต้อง” ถ้าให้เขาอาบให้มันคงจะไม่ใช่แค่การอาบน้ำเฉยๆ เตชิตมองนิ้วเท้าที่ขาวสวยของเธอที่วางอยู่บนไหล่ เขาดึงขาของเธอวางลงบนเตียง “ฉันไม่ทำอะไรเธอ” ด้วยสีหน้าอารมณ์และท่าทางเธอเชื่อก็บ้าแล้ว “ฉันอาบเองได้” “’งั้นเธออาบให้ฉันแทน” “………..” นัชชาตอบด้วยเสียงเบาๆ “มันต่างกันตรงไหน” “เพราะฉะนั้นอย่าดื้อ อาบพร้อมกันนี่แหละ จบนะ” นัชชาถูกอุ้มเข้ามาในห้องอาบน้ำ น้ำอุ่นที่พอดีไหลลงโดนตัวเธอถึงแม้ว่าจะเคแค่ครั้งเดียวแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะมองเขาตรงๆ เตชิตเห็นเธอหลบสายตา เอื้อมมือไปจับท้ายทอยบังคับให้เธอหันมามองเขา “กลัวฉันหรอ” นัชชาลืมตากระพริบตามน้ำที่ไหลลงมา พยายามกลั้นความกลัวเอาไว้ “เปล่า ไม่ไดกลัว” เขาหลีตามองเธอ “ฉันไม่ชอบคนโกหก” นัชชาแก้ตัวด้วยความอาย “กลัว.....นิดหน่อย” “กลัวทำไม” “ก็....ก็เพราะว่าคุณชอบทำรุนแรง มันทำให้ฉัน.......” พอพูดถึงเรื่องยังว่า นัชชามักจะเขินอายพูดไม่ออก “เธอไม่ชอบหรอ” เธอสำลักน้ำจนหน้าแดงเธอกระโดดออกไปหลบตรงข้างๆ “ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” “แสดงว่าชอบ” “………………” นัชชาหมดคำพูด เธอไม่รู้จะตอบยังไง เธอบ้าไปแล้วที่อยากทำข้อตกลงอย่างว่ากับเขา ผู้ชายคนนี้กับเธอเดินถนนคนละสายกันอยู่แล้ว หลังจากทั้งคู่อาบเสร็จ เตชิตก็ไม่ได้แตะต้องเธอเลยเหมือนกับที่พูดไว้ตั้งแต่แรก นัชชากำลังจะหันหลังกลับ เตชิตกลับพูดขึ้น “อย่าลืมหายาทา เมื่อครู่ฉันไม่ทันระวังทำให้มีแผล” นัชชาคิดว่า เขาก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่ไม่สนใจอะไรเลย เธอกลับมีความรู้สึกดีๆที่แปลกใหม่ แต่เธอก็ไม่ได้ตอบกลับเพียงแต่หยิบชุดนอนขึ้นใส่ให้เรียบร้อย เธอนอนอยู่บนเตียงนุ่ม จากที่อารมณ์ตึงเครียดมาทั้งวันก็ถึงเวลาปลดปล่อย ข้างเตียงยังคงว่างเปล่า เธอกลับห้ามใจไม่ได้ที่จะให้ตัวเองไม่มองเข้าไปในห้องน้ำ ประตูห้องน้ำไม่ได้ถูกปิด ทำให้เห็นไอล่องลอยออกมาและเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาจากห้องน้ำ พอนึกถึงบทสนทนาเมื่อครู่ในห้องน้ำทำให้เธอหัวใจเต้นแรง นัชชาเอาผ้าห่มปิดหน้า บอกตัวเองว่านอนได้แล้ว ............... เธอหลับลึกมาก แต่พอใกล้รุ่งเธอฝันร้าย เธอฝันว่า ดวิษ ปณิตา และครอบครัวทั้งสองฝ่าย ทุกคนต่างต่อว่าเธอ รวมถึงพ่อแม่ของเธอด้วย ต่อว่าว่าเธอทำตัวไม่เหมาะสมมั่วไปทั่วเธอไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาของใคร.... นัชชารู้สึกหนาว อยากพูดแต่ไม่มีเสียง เธอเห็นแบบลางๆเหมือนมีคนดึงเธอเข้าไปกอด แล้วได้ยินคนกระซิบเรียกเธอที่ข้างหู “นัชชา” สักพักเธอความฝันก็ค่อยๆหายไปทำให้เธอนอนได้ปกติ เหมือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเธอคิดไปเอง วันรุ่งขึ้น เตชิตก็ตื่นหกโมงครึ่งตามปกติ เขาอดยิ้มไม่ได้เมื่อมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตอนแรกเขากะจะดันเธอออกแต่พอนึกถึงเหตุการณ์และเสียงร้องของเธอ เขาค่อยๆเอามือเธอออกจากตัว ไม่อยากให้เธอตื่น เขาตื่นมาออกกำลังกาย ทำธุระส่วนตัว กินข้าว แล้วเดินออกไปถึงประตูใหญ่หน้าวิลล่าก็เห็นตรัณจอดรถรอรับเขา พอเห็นเขาเดินออกมา ตรัณก็เดินลงไปเปิดประตูรถให้เขา “อรุณสวัสดิ์ครับ คุณเตชิต ” เตชิตพยักหน้าแทนการตอบรับ หลังจากที่รถแล่นออกมาสักพัก “ตรัณ หลังเสร็จประชุมเช้านี้ เอาข้อมูลของดวิษมาให้ฉันชุดหนึ่ง” ตรัณรู้ว่าเตชิตรับคดีเกี่ยวกับการหย่าและรู้ว่าใครคือผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ “ได้ครับ” “อีกอย่าง หาคนเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของบ้านดวิษ หาโอกาสในกาสร้างหลักฐาน” พอนึกถึงแผลที่ปากของนัชชาทำให้เขา ยิ่งอารมณ์เสีย ตรัณแปลกใจเพราะระดับเตชิตคดีแค่นี้เขาไม่จำเป็นต้องเลือกใช้วิธีนี้ แต่ครั้งนี้เขามาแปลก “ครับ เดี๋ยวหาคนไปจัดการให้” เตชิตมองอกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้าหล่อแสดงอารมณ์นิ่ง ใครที่กล้ายุ่งกับเขา เขาจะทำให้คนบ้านดวิษตายโดยไม่รู้ด้วย