ตอนที่28 ตำแหน่งโทรศัพท์

ต๭นที่28 ตำแหน่งโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้ถงถงนินทาเซียวเหย่ไว้มาก ตอนนี้เจอเซียวเหย่ก็เหมือนหนูเห็นแมวอย่างนั้นกลัวจนร้องไห้ออกมา ตอนนี้ฉันกับถงถงมีสัมพันธ์ที่ดี ทันใดนั้นจึงสะบัดมือเซียวเหย่ อุ้มถงถงขึ้นมาและปลอบเขาว่า “ไม่เป็นไร ถงถงอย่าร้อง เขาไม่ได้ประสงค์ร้าย” “เขาเป็นคนไม่ดี.....ไม่ใช่ เขาเป็นผีไม่ดี เขาต้องการจะกลืนกินฉัน เพิ่มพลังให้ตัวเอง ฮือๆ.....” การร้องไห้ของถงถงช่างน่าเวทนา จึงทำได้แค่ปล่อยให้เขาร้องไห้ ใบหน้าเล็กไม่มีน้ำตา ทำได้แค่ปลอบเขาเท่านั้น “บางทีเขาอาจจะทิ้งนายแล้ว ไม่ก็ให้ฉันพากุมารของเขาไปทิ้ง” เซียวเหย่หัวเราะอย่างเยาะเย้ย ดูแล้วเขาโกรธจริงจริง โดยเฉพาะได้ยินสองคำ ‘ถังเยว่’คิ้วขมวดเล็กน้อย เหมือนกับอารมณ์ไม่ดี แต่การแสดงออกของเขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว พาฉันเขาไปในรถมุ่งหน้าไปโรงแรม ถงถงยังคงร้องไห้ตลอดทาง เตะเซียวเหย่ไม่หยุดเพื่อให้เซียวเหย่ปล่อยเขาไป เซียวเหย่ไม่เคลื่อนไหวใดใด ทำราวกับว่ามองไม่เห็น ไม่สนใจถงถง และฉันเกือบจะทะเลาะกับถงถงแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงจึงจำใจพูดกับถงถงว่าคงต้องรุ่งเช้า ฉันจะพาเขาไปตลาด ขนมที่นั่นมีหมดทุกอย่าง อยากซื้ออะไรก็ซื้อ ถงถงแท้จริงแล้วเป็นนักกิน หลังได้ยินคำว่าขนมกับมีทุกอย่าง ก็หยุดร้องทันทีหลังจากนั้นก็หันไปหาเซียวเหย่อย่างไม่แน่ใจ ราวกับกลัวเซียวเหย่ไม่อนุญาต ท่าทีของเซียวเหย่ยังเย็นชาเหมือนเก่า ไม่แม้แต่จะมองถงถง ถงถงจึงโล่งใจ พยักหน้าอย่างระมัดระวัง เขาไม่ร้องไห้แล้วฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดก็เงียบแล้ว ฉันเลยถามเซียวเหย่ว่ามาได้ยังไง ทำไมนานขนาดนี้ ฉันเกือบจะตายก่อนแล้ว คิดว่าถังเยว่ต้องการจะฆ่าฉันเพื่อแก้แค้น “โง่” เซียวเหย่ไม่ตอบคำถามฉัน เพียงแค่พ่นคำนี้ออกมา สีหน้าของฉันก็เศร้าขึ้นมา เดิมทีคิดว่าเขาจะปลอบฉันที่รอดมาได้อย่างน้อยเขาก็ทำฉันหาย ควรจะรู้สึกผิดบ้างสิ ความเห็นใจสักนิดเขาก็ไม่ให้ฉัน แม่แต่ต่อหน้าเซียวเถิงกับตงตงก็ว่าฉันโง่ ทันใดนั้นฉันก็ไม่มีความสุข ยิ่งเห็นความกระตือรือร้นของเซียวเหย่ลดลง จึงถามเขาด้วยเสียงเบาว่าตอนนี้น้องสาวฉันเป็นอย่างไรบ้าง ช่วยได้แล้วรึยัง ใครจะรู้พอได้ยินเรื่องของน้องสาวสีหน้าของเซียวเหย่ก็จริงจังขึ้นมา หันกลับมามองฉัน “เรื่องน้องเธอน่ะ.....” “เอ๋？” ฉันเห็นสีหน้าไม่ดีของเขา ทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี “เธอบอกว่าเขาช่วยเธอ และสติก็กลับมาแล้ว นี่เป็นการแสดงของวิญญาณสามดวง มีเพียงแค่สามดวง จะสามารถเปลี่ยนจากวิญญาณกลายเป็นผี จะต้องมีความคิดความรู้สึกตัวของตัวเอง “แล้วยังไงล่ะ” ฉันพูดอย่างไม่เข้า “ดังนั้นน้องสาวเธอตายแล้ว มีแต่ศพเท่านั้นวิญญาณสามดวงออกจากร่าง ผสานกับวิญญาณฟ้ากับวิญญาณดินและกลายเป็นผี “คราวก่อนที่เธอเจอน้องสาวเธอ เขายังไม่ได้สติ วิญญาณทั้งสามยังไม่ได้ผสานกัน เลยยืนยันได้ว่าเธอยังไม่ตาย แต่ครั้งนี้.....” ขณะที่เซียวเหย่พูดมือก็จับฉันไว้และมองฉันอย่างขอโทษ “ตายแล้ว”ฉันตกใจ สมองไม่รับรู้อะไร ก่อนหน้านี้น้องสาวยังช่วยฉัน ฉันยังดีใจว่าในที่สุดเธอก็จำฉันได้ แต่เธอกลับตายแล้ว คือวิญญาณของเธอช่วยฉัน แต่พูดแบบนี้ เธอกลายเป็นผีแล้ว แต่ยังถูกควบคุมโดยหลงโผที่อยู่เบื้องหลังนั้นน่ะสิ เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ในใจฉันรู้สึกโกรธขึ้นมาเป็นฝืนเป็นไฟและพูดว่า “งั้นนักบวช ที่อยู่เบื้องหลังเป็นไปได้มากที่จะเป็นหลงโผ ดังนั้นถังเยว่จึงปรากฏตัวในตอนนั้น ถงถงก็อยู่ตอนนั้น เขาซุ่มดูอยู่ที่นั่นได้สองสามวันแล้ว ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไง น้องสาวฉันตายเปล่าโดยที่คนทำไม่ได้รับโทษน่ะเหรอ” “แน่นอนว่าไม่ ฉันรับปากกับลุงเธอแล้วมีชิวิตต้องได้เจอ ตายแล้วต้องพบศพ” เซียวเหย่พูด พูดอยู่เขาถามฉันอีกว่า “ทำไมถึงเป็นหลงโผ เธอรู้อะไรมา” “ถงถงบอกฉันว่า เขาบอกว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือเพื่อนร่วมงานถังเยว่ ปรากฏตัวในครั้งนี้ก็เพื่อกำจัดความชั่วร้าย” ฉันพูด ฉันไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายคือหลงโผหรือไม่ เพียงแต่ฉันเชื่อคำพูดถงถง “กุมารน้อย บอกเรื่องที่นายรู้มากับฉัน หลังจากเซียวเหย่รู้ว่าข่าวมาจากถงถง ก็หันไปมองถงถง เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้นถงถงก็กลัวเซียวเหย่จนตัวสั่น เหมือนกับจะหายไปเวลาไหนก็ได้ “ฉันพบตอนที่ไปสืบที่ถ้ำ ฆาตกรไม่ใช่แค่ดูดเลือดของพี่สาวพวกนั้น ยังวางหนูขาวกลุ่มใหญ่บนร่างพี่สาวพวกนั้น หลังจากนั้นก็ใช้สากดูดวิญญาณพี่สาวออกมา ไปรวมไว้ที่หินก้อนหนึ่ง สากเป็นเครื่องมือของครอบครัวไทยเรา สามารถจัดการกับวิญญาณของพี่สาวได้ ไม่ใช่หลงโผแล้วจะเป็นอะไร” ถงถงพูด “หนูขาวที่นายเห็นโตแล้วใช่ไหม” เซียวเหย่ถาม พูดอยู่เขาก็แบฝ่ามือออก กลุ่มไอเย็นสีขาวรวมตัวอยู่ที่ฝ่ามือเขาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นราวกับมีเวทมานตร์ก็เปลี่ยนเป็นหนูสีขาว “ใช่” ถงถงพยักหน้า เซียวเหย่ได้รับคำตอบ คิ้วที่ดูดีก็ขมวดขึ้นไปอีก สีหน้าไม่เข้าใจสักนิด แต่เมื่อพูดถึงหนูกับ สาก ในหัวฉันก็ปรากฏคนคนหนึ่งขึ้นมา แม่หม้ายหลี่ ตอนที่ฉันพบเธอที่สุสาน เขาก็ลับๆล่อๆ แล้วหนูกับสากคือสิ่งที่เขาให้ฉัน เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะเกี่ยวกับหลงโผ ไม่อย่างนั้นจะมีสากสิ่งอย่างงั้นอยู่ในมือได้ยังไง ฉันรับบอกเรื่องคาดเดาของฉันกับเซียวเหย่ ใครจะรู้ว่าหลังจากได้ยินคำว่าแม่หม้ายหลี่ แววตาก็เปลี่ยนไป มองมาที่ฉันอย่างเย็นชา “เธอไปเจอแม่หม้ายหลี่ลับหลังฉันเหรอ” “อา......” ฉันคอแห้งเผือด จึงกลืนน้ำลาย ฉันนึกว่าเรื่องนี้จบไปแล้ว ใครจะรู้ว่าพอเซียวเหย่รู้จะโกรธได้ “คราวที่แล้วตะปูนั่นก็คือเขาให้เธอสินะ” เซียวเหย่เย็นชายิ่งขึ้นไปอีกและเขาก็เข้ามาพูดใกล้ๆฉัน ในพริบตาเดียวใบหน้าของเขาก็ชนกับจมูกฉันแล้วฉันรีบหดคอของฉันลง และพูดอธิบาย“คราวก่อนที่เธอมาหาฉันไม่ได้บอกว่าตะปูนั่นคือสากนะและก็ไม่ได้บอกว่าใช้ทำอะไร พูดแค่หลังจากแทงนาย จะทำให้พลังของนายลดลง หลังจากนั้นเธอก็จะช่วยฉันจับนาย.....” ยิ่งพูดเสียงฉันก็ยิ่งเบาลง สำนึกผิดไม่ทันเลย กลัวว่าเซียวเหย่จะโกรธแล้วไม่ช่วยฉันแล้ว จึงรีบตอบกลับไป “แต่สุดท้ายฉันก็เลือกเชื่อนายแล้ว ถึงแม้ฉันจะมีตะปูนั่นอยู่ในมือ แต่ก็ไม่ได้แทงนาย และหลังจากนายไม่ได้สติฉันก็ยังพยายามหาวิธีช่วยนายนะ......” “ดังนั้นเธอเลยมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้” เซียวเหย่พึมพำอย่างไม่พอใจ แววตาอ่อนลงแล้วกลับไปนั่งที่ตัวเอง เว้นระยะห่างฉัน ในใจฉันรู้สึกหนาวเหน็บ แม้ว่าจะคุ้นเคยกับเขาแล้วแต่เขาเหมือนเกิดมาพร้อมกับพลัง ตอนเขาโกรธหรือเขาใกล้ฉัน ฉันก็อดที่จะขาอ่อนไม่ได้ “ในเมื่อแม่หม้ายหลี่เป็นคนทำ งั้นเขาได้ทิ้งอะไรไว้ให้เธอไหม” หลังจากความโกรธของเซียวเหย่ลดลง เขาก็ถามฉันอีกครั้ง ฉันพยักหน้าทันที ฉันหานามบัตรที่แม่หม้ายหลี่เคยให้ไว้จากในกระเป๋าส่งให้เขา เขาไม่ได้ดูและพูดว่า “โทรหาเขา บอกว่าฉันบาดเจ็บให้เธอมาจับฉัน” “อืม” ฉันตอบรับ ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลขที่แม่หม้ายหลี่ให้ไว้ ในเวลานั้นมีเสียงสัญญาณแต่ก็ไม่มีคนรับ ฉันคิดว่าแม่หม้ายหลี่ของไม่รับแล้วจึงจะวางสาย ทันใดนั้นเสียงคนคนหนึ่งก็เปล่งออกมา “ในที่สุดเธอก็โทรมาหาฉันแล้ว” ในตอนนั้นฉันก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา และกังวลนิดหน่อยมองเซียวเหย่แล้วจึงพูดว่า “ฉัน......แทงเซียวเหย่แล้ว ตอนนี้เขาไม่มีสติยังไม่ฟื้น ควรทำยังไงต่อ” “พึ่งจะบาดเจ็บเหรอ เธอแทงตรงไหน” แม่หม้ายหลี่ดูเหมือนไม่เชื่อฉัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย ฉันมองเซียวเหย่ทันที เซียวเหย่ชี้ไปที่ด้านหลังเอวของเขา ฉันจึงรีบบอกแม่หม้ายหลี่ว่าแทงไปที่ด้านหลังเอวเขา “งั้นตอนนี้เขาเปลี่ยนเป็นอะไรไหม” แม้หม้ายหลี่ถามอีกครั้ง ฉันมองไปที่เซียวเหย่อีกครั้ง ก็เห็นแค่เขาส่ายหน้าอยู่ ฉันจำใจพูดว่า “ไม่ เพียงแค่ไม่มีสติแล้ว” พูดจบฉันก็ถามอีกว่า “ ตอนนี้ฉันควรทำอย่างไร รอคุณมาจับเขาหรือทำยังไง” “ฮาฮา...ฉันคงไปไม่ได้ ถ้าเขาแค่ไม่มีสติ เธอก็จุดไฟข้างเขาและเผาเขาก็โอเคแล้ว” น้ำเสียงของแม่หม้ายหลี่ค่อนข้างมืดมน พูดจบโทรศัพท์ก็ส่งเสียง ตู๊ดตู๊ด ออกมา เธอวางสายไปแล้ว！ ฉันประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเธอควรใช้โอกาสนี้มาจัดการกับเซียวเหย่หรอกเหรอ ทำไมถึงให้ฉันจัดการเอง ไม่ใช่ว่าเธอพบอะไรเข้านะ ฉันรีบถามเซียวเหย่ว่าจะทำอย่างไรต่อ บางทีเธออาจจะสังเกตเห็นอะไรจากคำพูดฉัน เกลี้ยกล่อมเธอไม่สำเร็จ แต่กลับปล่อยข้อมูลตัวเองออกไปซะได้ ใครจะรู้ว่าเซียวเหย่ไม่ได้ร้อนใจสักนิด ใบหน้ายังแสยะยิ้มเล็กน้อย จึงหันไปถามเขาว่าเตรียมรับมือแล้วรึยัง ฉันพึ่งจะพบว่าเซียวเถิงจอดรถตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ในมือก็กอดโน้ตบุ๊คไว้ จัดการอะไรซักอย่างไม่หยุด “ตำแหน่งถูกล็อคไว้แล้ว เธออยู่เจียงเหมิน ขับรถไปครึ่งชั่วโมงจากที่เราอยู่” เซียวเหย่พูด ฉันพึ่งจะพบว่า หน้าเว็บที่เปิดอยู่บนโน้ตบุ๊คคล้ายกับหาตำแหน่งโทรศัพท์มือถือ ที่เซียวเหย่ให้ฉันโทรหาแม่หม้ายหลี่ แท้จริงแล้วไม่ได้หวังให้ฉันหลอกแม่หม้ายหลี่มา แต่ตอนที่โทรศัพท์ ก็ให้เซียวเถิงค้นหาตำแหน่งโทรศัพท์ของแม่หม้ายหลี่ ความคิดที่ดีจริงๆ และเขายังเป็นผีที่ตายไปร้อยกว่าปี ไม่คิดว่าแม้แต่ตำแหน่งโทรศัพท์เขาก็ยังรู้ ดูท่าแม่หม้ายหลี่จะคิดไม่ถึง ไม่อย่างนั่นเธอจะรับสายฉันได้ยังไง ฉันแอบชื่นชมชมเซียวเหย่ในใจ ใบหน้าของเซียวเหย่สงบลง สั่งให้เซียวเถิงหันไปทางหน้ารถไปยังที่ที่แม่หม้ายหลี่อยู่ ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว รถบนถนนไม่มาก เซียวจึงขับรถเร็ว ประมาณยี่สิบนาทีกว่า รถก็จอดที่ท่าเรือริมแม่น้ำเจียงเหมิน นี่คือท่าเรือขนส่งสินค้า ปกตินอกจากพนักงานที่อยู่บนเรือ คนเดินทั่วไปก็ไม่มาก ตอนนี้ทั้งท่าเรือไม่มีแสงสว่าง มืดมิดไม่เห็นใครแม้แต่คนเดียว ฉันหลบอยู่ด้านหลังเซียวเหย่โดยไม่รู้ตัว ทั้งยังดึงมือถงถงไว้ ถามเซียวเหย่ว่าทำไมแม่หม้ายหลี่ถึงมาปรากฏตัวที่นี่ ถ้าเด็กสาวพวกนั้นถูกเธอฆ่าตาย งั้นเธอมีจุดประสงค์อะไร “เพิ่มพลังตัวเอง” เซียวเหย่พูดประโยคเดียว หลังจากนั้นก็ให้ฉันไปอยู่หลังเซียวเถิง อย่าวิ่งไปทั่ว เขาจะลงไปดูสถานการณ์ก่อน จากนั้นเขาก็หายไปในความมืดตอนกลางคืน หลังจากเขาไป ทันใดนั้นถงถงก็ดึงฉันอย่างกลัวกลัว และพูดเสียงเบาเบาว่า “ พี่ พวกเราไปจากที่นี่เถอะ ฉันกลัว” “ทำไม” ฉันถามถงถง “ที่นี่พลังหยินร้ายแรงมาก กลัวว่าจะมีปีศาจร้ายขั้นอื่นๆอีก พลังของพวกเราต่ำเกินไป เจ้านายฉันเคยพูด พบผีร้ายให้รีบหลบหนีก่อน” ถงถงพูด