ตอนที่31ค่ายเกิดใหม่

ต๭นที่31ค่ายเกิดใหม่ “ในเรือนะสิ” ถังเยว่กำลังเผชิญหน้ากับเรือที่อยู่ข้างหลังฉัน เรือลำนั้นเป็นเรือที่ฉันกับเซียวเถิงเพิ่งจะนั่งไปพบกับคุณยาย ก่อนที่จะเข้าไปถงถงบอกว่าเรือนั่นมีปัญหา หลังจากนั้นพวกเราก็ล้อมรอบไปด้วยซากศพเปื้อนเลือด ดูเหมือนว่าตอนนี้แม่หม้ายหลี่จะซ่อนตัวอยู่ในเรือนั้นอย่างแน่นอน เพียงแต่ตอนนี้พวกเรายังไม่พบ ขาของฉันยังไม่หายดี เดินเซไปมาในเรือ เดินได้เพียงไม่กี่ก้าว ถังเยว่ก็เดินมาอย่างรวดเร็ว ฉันปฏิเสธที่จะอยู่บนไหล่ของเขาเหมือนซากหมูที่ตายไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น เซียวเหย่อยู่ในเรือจริงๆและเซียวเถิงกำลังเผชิญหน้ากับหญิงชรา สีผิวเขาเป็นสีอึมครึมเหมือนว่าสถานการณ์ของเซียวเถิงนั้นไม่ค่อยดีนัก และเมื่อเขาเห็นว่าฉันจะถูกถังเยว่แบกเข้ามา ดวงตาที่ดำมืดราวกับหยินนั้นก็มีน้ำหยดออกมา เพียงชั่วครู่ความเย็นบนร่างของเขาก็พุ่งสูงขึ้น อุณหภูมิในห้องธรรมดาที่ไม่ใหญ่มากนักก็ลดลงถึงสิบองศา! “ถามแล้วหรือยังว่าจะแก้พิษซากศพนั้นอย่างไร?” ถังเยว่ถาม เขาปกติเหมือนทุกคน และนำฉันไปวางที่เก้าอี้ด้านหลังเซียวเหย่ บอกกับฉันให้ทำให้ดี หลังจากนั้นก็ยิ้มให้กับเซียวเหย่ “พวกเธอต้องการจะทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องมาบังคับให้ฉันเป็นหญิงชราผู้น่าสงสารด้วย ฉันไม่รู้หรอกนะว่าซากศพคืออะไร ยาพิษอะไรนั้นยิ่งไม่รู้ใหญ่เลย พวกเธอปล่อยคนแก่อย่างฉันไปเถอะนะ” หญิงชราดูเศร้า ดวงตาที่หม่นหมองเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและความรู้สึกผิด หากไม่มีถงถงคอยย้ำเตือน เพียงแค่ดูสีหน้าท่าทางของคนแก่คนนี้ ฉันต้องสงสัยว่าเซียวเยว่จับผิดคนแน่ๆเลย การที่ซากศพนั้นมาทำร้ายเราต้องไม่ใช่เพราะหญิงชราคนนี้แน่ๆ แต่ว่าพวกเราเพิ่งจะจากเธอไปไม่นานนี้เองก็เจอพวกซากศพทำร้ายแล้ว หากซากศพพวกนั้นไม่เกี่ยวข้องกับเธอจริงๆ ทำไมถึงทำร้ายแค่ฉันกับเซียวเถิงละ เธอไม่ได้อะไรจากเรื่องนี้นี่? เมื่อคิดได้อย่างนี้ ฉันก็เศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้คิดว่าเซียวเถิงเพียงแค่บาดเจ็บจากการโดนกัดของซากศพนั่นเท่านั้น ถึงแม้ว่ามันจะน่ากลัว แต่ในที่สุดก็ไม่มีการตายเกิดขึ้น ไม่เพียงแต่ถังเยว่เพิ่งบอกว่าซากศพนั้นมีพิษ ทั้งยังในตอนนี้อาการของเซียวเถิงก็ยังไม่ดีนัก ทุกคนต่างก็อยู่ในอาการโคม่า กลัวจนตัวสั่น ที่กลายเป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าเขาช่วยฉัน ตอนนี้ฉันกระวนกระวายอย่างมากที่จะหาตัวฆาตกรที่ฆ่าเขา ฉันเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้าของหญิงชราอย่างไม่รู้ตัวและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ : “ในเมื่อคุณไม่รู้อะไรเลย อย่างนั้นก็นำหนังหมูที่คุณเพิ่งเย็บออกมา” หญิงชราคาดไม่ถึงว่าฉันจะพูดถึงเสื้อหนังหมูในเวลานี้ เธอตกใจไปชั่วขณะ จากนั้นก็มองมาที่ฉันอย่างเศร้าๆ “นั้นเป็นเสื้อหนังหมูที่ฉันรวบรวมได้นิดหน่อย ฉันมีเพียงแค่เสื้อหนังหมูนี่เท่านั้นที่ปกป้องฉันจากความหนาวในช่วงฤดูหนาว หนูน้อย ฉันรู้ได้จากใบหน้าของเธอว่าเธอนั้นเป็นคนจิตใจดี ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อหนังหมูของฉันก็ไม่มีราคา มีเมตตาต่อฉันเถอะ ให้สิ่งนี้เป็นเครื่องป้องกันความหนาวแก่คนชราเถอะนะ” ขณะที่เธอกำลังพูด ดวงตาของเธอก็จ้องมองมาที่ฉันและเซียวเหย่ ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความกลัวและความกังวลใจ แม้จะสั่นไปทั้งตัวก็ยังคุกเข่าให้กับพวกเรา หากคนที่ไม่รู้เรื่องนี้มาเห็นภาพนี้เข้า ต้องคิดว่าวัยรุ่นอย่างพวกเรากำลังกลั่นแกล้งคนชราอย่างแน่นอน หรือแม้กระทั่งอาจคิดว่าเรากำลังปล้น แต่ตอนนี้ฉันไม่มีความสงสารใดๆเลย ถงถงบอกว่าเธอนั้นเย็บผิวหนังมนุษย์ด้วยและฉันชื่อคำพูดของถงถง ดังนั้นฉันจึงมองเห็นได้ว่าเธอเสแสร้งทำตัวน่าสงสาร มันน่าขยะแขยงเหลือเกิน “ฉันจะพูดอีกครั้ง เอาเสื้อหนังหมูของคุณมาสะ ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่มีโอกาสได้สวมมันอีก” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ในขณะที่พูด ฉันเห็นเซียวเหย่มองมาที่ฉันอย่างแปลกใจกับใบหน้าที่ดูไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งแต่ที่พบกับเขา ฉันกลัวมากจริงๆ แต่ในเวลานี้ฉันมีแต่ความโกรธ มีแค่ฉันที่ได้ยินเสียงจากการตัดสินใจของฉันเอง หากหญิงชรานั้นยังกล้าปฏิเสธอีกแม้แต่ประโยคเดียว ฉันไม่ลังเลเลยที่จะทำร้ายเธอจริงๆ！ ไม่แปลกใจเลยที่เซียวเหย่จะตกใจ หญิงชรากลัวยิ่งกว่าเดิมหลังจากถูกฉันข่มขู่ เพียงแต่เธอไม่ได้นำเสื้อหนังหมูออกมาตามที่ฉันพูด เธอยังคงร้องไห้ ขอให้ปล่อยเธอไป เธอมีชีวิตอยู่อีกไม่นานนัก.......... ฉันไม่พอใจกับสิ่งที่เธอพูด หากการฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะล้างแค้นให้เซียวเถิง ตอนที่ฉันโกรธจนไม่รู้ต้องทำอย่างไร ถงถงดึงมือของฉันแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สาว เขาไม่ยอมให้พี่หรอก พวกเราไปเอาเองเถอะ ฉันรู้ว่าเสื้อหนังนั้นอยู่ที่ไหน” เขาพูดแล้วก็ยิ้มพรางลากฉันให้เดินไปด้านข้างไม่กี่ก้าว ถงถงก็หยุด ยืดมือและเท้าลงไปที่กระดานเรือ กระดานเรือที่ดูธรรมดานั้น ฉันไม่คาดคิดว่าจะมีชั้นลอยด้านล่าง แต่ถงถงยังไม่ขึ้นเรือและยกกระดานเรือขึ้น หญิงชราที่ร้องไห้อยู่นั้นกรีดร้องขึ้นมาทันทีและรีบพุ่งไปหาถงถง ตอนที่เธอกำลังทุบตีถงถงอยู่นั้น ทันใดนั้นถังเยว่ก็รู้สึกตัว เพียงแค่พริบตาเดียวเขาวิ่งไปหาหญิงชราด้วยความรวดเร็ว กระโดดถีบเข้าที่หน้าอกของหญิงชรา “ตุ้บ!” เสียงอู้อี้ หญิงชราถูกถังเยว่เตะจนลอยไปกระแทกกับกำแพง เธอพ้นเลือดสีดำออกมา อย่าพูดเลยว่าเธออายุมากแล้ว แม้แต่เด็กหนุ่มวัยรุ่น หากโดนถังเยว่เตะอย่างนั้นก็นับว่าร้ายแรงเกินไป แต่หญิงชรานั้นอึดมาก หลังจากที่โดนถังเยว่ถีบไปแบบนั้น ไม่แม้แต่บาดเจ็บ เธอเพียงแค่เซและลุกขึ้นยืน！ “แม่หม้ายหลี่ เธอฆ่าคนไปมากพอแล้ว แล้วยังไม่รีบบอกวิธีถอนพิษอีก อย่างนั้นฉันจะทำให้เธอตายไวขึ้น” ความอดทนของเซียวเหย่ลดน้อยลงทุกที สายตาเย็นชาจ้องมองที่หญิงชรา ฉันช็อคมาก หญิงชราคนนี้จะเป็นแม่หม้ายลี่ได้ยังไงกัน？ “หึหึ...ฉันไม่รู้วิธีถอนพิษนั้นและไม่ใช่แม่หม้ายหลี่ด้วย พวกเธอจับผิดคนแล้ว” หญิงชราไอเป็นเลือดออกมา พูดตะกุกตะกัก เธอใกล้จะหมดเรี่ยวแรงแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เธอยังคงเดินโซเซไปยืนอยู่ที่มุมของเรือ หันหน้าเข้าหาพวกเราราวกับว่าบนเรือนี้มีของที่เธอจะยอมแพ้ให้ไม่ได้ ผิวหนังของมนุษย์！ ทันใดนั้นสมองฉันก็นึกถึงสองคำนี้ ก่อนหน้านี้เธอยุ่งวุ่นวายกับการเย็บผิวหนังมนุษย์มาโดยตลอดและเธอก็ไม่ได้แสดงอะไรที่ผิดปกติ แต่เมื่อถงถงต้องการผิดหนังมนุษย์ของเธอ เธอดูกังวลทันที เธอเพิ่งจะบาดเจ็บจากถังเยว่ ต้องเป็นผิวหนังมนุษย์แน่ๆ！ เพราะมีเซียวเหย่และถังเยว่รับมือกับหญิงชรา ฉันเลยไม่กลัวว่าเธอจะมาอีก ฉันรีบเดินไปที่ที่ถงถงชี้ จับกระดานเรือพลิกขึ้น เมื่อชั้นลอยถูกเปิดเผย กลิ่นเหม็นฉุนของเลือดก็ลอยออกมาจากประตูตรงหน้าฉัน ฉันที่ไม่ทันระวังก็เกือบจะเป็นลม ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ ภายใต้กระดานเรือนั้นไม่ใช่ผิวหนังมนุษย์ แต่เป็นร่างสีแดงที่เรียงกันเป็นแถว นั้นเหมือนกับพวกซากศพที่เคยทำร้ายเรา พวกเขาถูกถลกหนังสูบน้ำเลือด จัดเรียงด้วยกันเป็นระเบียบ มีมากถึงหกร่าง เพิ่มซากศพที่ทำร้ายเราก่อนหน้านี้อีกเจ็ดร่าง รวมเป็นสิบสามร่าง ตรงกับจำนวนของเด็กผู้หญิงที่หายไปที่ตำรวจได้รับ จบแล้ว ศพทั้งหมดอยู่ที่นี่ ผู้หญิงที่หายไปทั้งหมดล้วนตายหมดแล้ว รวมถึงลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย หัวใจของฉันเป็นเหมือนเข็มทิ่มไปชั่วขณะ เห็นได้ชัดว่าตอนที่ซากศพพวกนั้นล้อมรอบฉัน แต่ฉันเห็นพวกเขานอนใต้กระดานเรือในชั้นลอย ฉันไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย แต่ในใจนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มันแย่มากที่พวกเขาถูกถลกผิวหนัง ร่างเต็มไปด้วยเลือดจนไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร ไม่รู้ว่าถังเยว่มาอยู่ข้างๆฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ หลังจากดูซากศพในชั้นลอยนั้น เขาถอนหายใจและพูดกับหญิงชราว่า “หลักฐานอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว คุณยังไม่ยอมรับอีก ดูท่าทางของคุณสิ คุณอยากจะฝึกเป็นมิคาน่ารึไง” หญิงชราไม่มีความโกรธใดๆ แต่เมื่อเธอได้ยินคำว่ามิคาน่า เธอก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “แม่หม้ายหลี่ ภายนอกคุณคือแม่มดจากจีน แต่คุณศึกษาเวทมนตร์จากประเทศไทยอย่างนั้นหรือ？” มิคาน่านี้เป็นวิธีที่โหดร้ายมาก แม้ว่าหลงโผดำในไทยนั้นเกือบจะสุญหายไปหมดแล้วก็ตาม แต่คุณมีมนตร์มิคาร่า พูดออกมา อาจารย์ของคุณคือใครกันแน่？ ถังเยว่ยังคงพูดด้วยท่าทางสบายๆ แต่ในดวงตาของเขาช่างน่ากลัวและฉันไม่รู้ว่าเขาจะทำใช้วิธีอะไร ตอนที่ถามว่าใครคืออาจารย์ของหญิงชรา ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น มันดังมากพอที่จะทำให้เราตกใจ หญิงชราตกใจและไอออกมาเป็นเลือดอีกครั้ง จนถึงตอนนี้ ฉันมั่นใจแล้วว่าหญิงชราคนนี้คือแม่หม้ายหลี่ เพราะตอนที่เธออาเจียนออกมาเป็นเลือด ร่างของเธอมีขนสีแดงสดร่วงลงมา มันคือสิ่งที่เธอให้ฉันเห็นในสุสาน จุดจบของแม่หม้ายหลี่กลายเป็นคนชราไปได้อย่างไร? มิคาน่าของเธอคืออะไร แท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่ที่ต้องการชีวิตของเด็กสาวมากมายขนาดนั้น! ใจฉันร้อนรุ่มไปด้วยความโกรธ แน่นอนแล้วว่าหญิงชราคือแม่หม้ายหลี่ ฉันอยากจะหามีดแล้วฆ่าเธอสะ! แต่การฆ่าคนนั้นเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ยิ่งไปกว่านั้นเซียวเถิงยังติดพิษจากซากศพ ที่เซียวเหย่ยังปล่อยแม่หม้ายหลี่อยู่ก็เพราะว่าเรายังไม่รู้วิธีถอนพิษ “คุณไม่ยอมพูดสะที อย่างนั้นให้คนฉลาดอย่างฉันบอกเหตุผลเองละกัน มนตร์มิคาร่านั้นแม้ว่าฉันจะไม่เคยศึกษามัน แต่เคยได้ยินอาจารย์พูดถึงมาก่อน มิคาร่าในภาษาจีนก็คือค่ายเกิดใหม่ มันคือวิธีพิเศษที่ใช้ประโยชน์จากผิวหนังของเด็กสาวและชำระล้างร่างกาย เพื่อให้เป็นไปตามที่ต้องการ คุณจึงถลกผิวหนังของพวกเธอแล้วเย็บผิวหนังพวกนั้นให้เป็นเหมือนดักแด้คน จากนั้นคุณก็เจาะให้ตัวเองเข้าไป ทำให้ตัวคุณอ่อนเยาว์ลง หลังจากการเกิดใหม่นี้สำเร็จในแต่ละครั้งคุณก็จะอายุน้อยลงหนึ่งปี แต่มิคาร่านี่ยังมีข้อผิดพลาดอยู่นะ นั้นคือผลกระทบที่คุณจะมีอายุเพียงหนึ่งปี ดังนั้นในช่วงเวลานี้ของปีคุณจะกลับไปสู่อายุที่แท้จริงของคุณ กลายเป็นคนแก่แปดสิบปี ใช่ไหมล่ะ ” ขณะที่ถังเยว่พูด เขามองด้วยสายตาเยาะเย้ยไปที่ของแม่หม้ายหลี่ “ตอนนี้คุณอยู่ในวัยแปดสิบปีและหลังจากที่เกิดใหม่ก็เป็นวัยสี่สิบปีปี นั้นแสดงว่าคุณอายุหกสิบปีปีก่อนที่จะได้พบกับหมอผีชาวไทย กว่ายี่สิบปีปีที่ผ่านมา หลงโผดำที่หลบหนีจากจีน เท่าที่ฉันรู้มีเพียง หลงโผเหยน เท่านั้น ดังนั้นอาจารย์ของคุณก็คือหลงโผเหยนสินะ？ ” แม่หม้ายหลี่ตัวสั่นไปหมด เธอมองไปที่ถังเยว่อย่างตกใจ “แกเป็นใครกันแน่ อายุยังน้อยแท้ๆทำไมถึงรู้มากขนาดนี้” “ฉันคือโคตรเหง้าของแกไง แท้จริงแล้วหลงโผเหยนก็คืออาจารย์ของแก ฉันเห็นแก่อาจารย์ของแกและจะไว้ชีวิตแก แต่แกต้องทิ้งหนังมนุษย์นั้นสะ รวมถึงปลดปล่อยวิญญาณที่โดนกักขังด้วย” ถังเยว่พูด พูดจบเขาดูเหมือนจะนึกอะไรออก มือชี้ไปที่เซียวเถิง “จริงด้วย ยังมีเขา บอกวิธีถอนพิษนั้นมาแล้วแกถึงจะไปได้” ฉันกังวลขึ้นมาทันที เขาจะปล่อยแม่หม้ายหลี่ไปแบบนี้จริงๆหรือ？ เธอทำให้ตัวเองอ่อนเยาว์ลงโดยการฆ่าเด็กสาวที่มีจิตใจดีไปมากมายขนาดนั้น รวมถึงลูกพี่ลูกน้องและเพื่อนในวัยเด็กของฉัน จะให้ปล่อยเธอไปได้อย่างไร?！ ฉันโกรธจนอยากจะหาเหตุผลจากถังเยว่ แต่ถงถงจับฉันไว้ เขาส่ายหัว นั้นหมายถึงว่าฉันไม่ควรพูด ถงถงคือผีของถังเยว่ ฉันสลัดออกจากถงถงและพุ่งตรงไปที่ถังเยว่ แต่ฉันเหลือบไปเห็นเซียวเหย่ที่อยู่ด้านข้าง เขากำลังมองมาในขณะเดียวกันก็ส่ายหัวให้กับฉัน