ตอนที่ 54 ไปจากเซียวเหย่

ต๭นที่ 54 ไปจากเซียวเหย่ "อ่อ..." ฉันผงกหัวรับ จากนั้นเมื่อเห็นว่างูดำแก้พิษให้ถางเหย่วเสร็จ ก็เรียกเซียวเหย่กลับบ้านทันที" เพราะเรื่องของเสวียนชิงชิง เส้นทางกลับระหว่างฉันกับเซียวเหย่เลยเป็นบรรยากาศนิ่งเงียบ ส่วนถางเหย่วเพราะได้รับบาดเจ็บเลยยังไม่ตื่น ดังนั้นบรรยากาศภายในรถเงียบสงัดมาก เมื่อรถขับใกล้มาถึงพื้นที่ในเมือง เสียงบีบแตรที่น่ารำคาญก็ทำลายบรรยากาศเงียบเฉียบภายในรถ "ฮัลโหล?" ฉันรับสายโทรศัพท์พร้อมพูดอย่างอ่อนแรง ตอนนี้เป็นเวลารุ่งอรุณตีห้ากว่าๆ อีกอย่างเบอร์ที่โทรมาก็เป็นเบอร์แปลก ฉันเลยรู้สึกไม่ค่อยพอใจ "ไม่ทราบว่าเป็นคุณชี่เฉวนไหมค่ะ? ฉันเป็นเพื่อนของเหวินเหวิน รบกวนพวกคุณช่วยมาโรงพยาบาลสักรอบเถอะค่ะ เหวินเหวินหายตัวไปแล้ว!" ซุ่มเสียงนั้นพูดเร็วมาก เป็นผู้หญิง "เหวินเหวินคือใคร?" ฉันอดกลั้นความโกรธไว้ และถามขึ้น หลังจากนั้นฉันก็นึกขึ้นมาได้ เหวินเหวินคือชื่อของสาวศัลยกรรมทั้งตัว เท้าของเธอเพิ่งได้รับการผ่าตัด หัวสมองก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย เช้าขนาดนี้ ทำไหมเธอถึงหายไปแล้วล่ะ? ฉันกลัวว่าจะเกี่ยวกับเรื่องเงินหนึ่งหมื่นของฉัน เลยถามสถานการณ์กับผู้หญิงคนนั้นอย่างเร็ว "หลังจากที่พวกคุณไป ฉันก็เฝ้าเหวินเหวินอยู่ข้างกายเธอตลอด แม้แต่กระพริบตาก็ไม่กล้า เธอเอาแต่นอนตลอด ไม่มีสถานการณ์แปลกอะไร แต่พอฉันเฝ้าถึงหลังเที่ยงคืน ฉันก็อดนอนไม่ไหว เมื่อฉันนอนหลับสักพัก ใครจะไปรู้ว่าเหวินเหวินหายตัวไปแล้ว ข้าวของของเธอยังอยู่ที่นี้ แม้แต่เสื้อผ้าก็ยังไม่เปลี่ยน เธอคงยังใส่เสื้อหมายเลขคนไข้หนีไป ตอนนี้พวกเราได้หาทั่วทั้งโรงพยาบาลแล้ว แต่ก็ไม่เจอแม้แค่เงาของเธอเลย" "เธอคงไม่ได้หนีไปเพราะคืนค่ารักษาหรอกนะ?" ฉันขมวดคิ้วพร้อมถามขึ้น เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินก็รีบร้อน แล้วพูดว่า : "เป็นไปไม่ได้ เหวินเหวินเป็นคนมีเงิน ไม่มีทางหนีไปเพราะต้องคืนเงินค่ารักษาหรอก อีกอย่างยาชาที่เธอได้รับเพิ่งจะหมดฤทธิ์ เท้าก็เพิ่งผ่านการผ่าตัดมาเดินไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ว่าเธอเดินไปเอง จะต้องถูกคนพาไปแน่ ตอนนี้ได้แจ้งตำรวจแล้ว พวกคุณก็มาสักหน่อยนะ เพราะตำรวจต้องการหาตัวพวกคุณเพื่ออธิบายสถานการณ์" โชคดีที่ตำรวจกำลังตามหาพวกฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะตำรวจ ตอนนี้คนหายแล้ว คงไม่มีใครแจ้งให้พวกฉันทราบแน่เลน? ในใจของฉันรู้สึกไม่พอใจ เลยใช้น้ำเสียงเย็นชาพูดว่ารู้แล้ว จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ทันที เซียวเหย่ก็ได้ยินแล้วเนื้อหาข้างหลังในโทรศัพท์ หลังจากฉันวางสาย เขาก็ให้ฉันกับถงถงพวกเขากลับไปพักผ่อนก่อน ส่วนเรื่องโรงพยาบาลเขาจะจัดการเอง เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเหย่ ในใจฉันก็รู้สึกอุ่นใจนิดๆ ทุกข์ทรมานมาทั้งคืน เซียวเหย่ยังเป็นห่วงฉัน อีกอย่างตอนนี้ฉันก็แก้พิษเรียบร้อยแล้ว ถึงแม้บาดแผลยังอยู่ แต่บาดแผลไม่ได้สาหัสอะไรมาก เพียงแค่กดจับก็จะรู้สึกเจ็บเท่านั้น ฉันผงกหัว ยอมรับความคิดเห็นของเซียวเหย่เงียบๆ เซียวเหย่ไม่ได้พาพวกฉันกลับบริษัท แต่ขับไปบ้านเซียวเถิงให้พวกฉันพักผ่อนที่บ้านเซียวเถิงก่อน ไม่เจอกันระยะหนึ่ง อาการบาดเจ็บของเซียวเถิงก็ดีขึ้นมาก เขาดีใจมากที่ได้เจอพวกฉันอีกครั้ง หลังจากรู้ว่าตะเดี๋ยวเซียวเหย่จะต้องไปพบตำรวจที่โรงพยาบาล เขาก็แสดงท่าทางอยากจะไปด้วยทันที เพราะเขาค่อนข้างรู้จักตำรวจ หากเกิดปัญหาอะไรก็สามารถคลี่คลายได้ง่ายขึ้น มีเขาไปด้วยดีที่สุดเล้ว หลังจากเซียวเหย่จัดการทุกอย่างให้ฉันเสร็จก็จากไปทันที ฉันรู้สึกอ่อนเพลียตั้งนานแล้ว ระหว่างทางกลับมานั่นยังไม่ค่อยแสดงอาการสักเท่าไหร่ แต่พอนอนพิงบนเตียง เปลือกตาก็ปิดสนิท และหลับไปเลย เวลาที่ฉันนอนตอนนี้คือตอนเที่ยง แต่พอฉันตื่นอีกทีก็เป็นเวลาสายแล้ว ใบหน้าใหญ่ๆของเจิ้งเล่ออยู่ต่อหน้าฉัน ดวงตาสองดวงของเขามองมาที่ฉัน จนทำให้ฉันสะดุ้งตกใจ "เจ้านาย ผมหิวแล้ว" เมื่อเห็นฉันตื่นแล้ว ในที่สุดสีหน้าของเจิ้งเล่อก็เปลี่ยนไป และพูดด้วยกระวนกระวายขึ้น "หิวแล้วหรอ? เธอกินอะไร?" ฉันรีบถาม ฉันเพิ่งนึกออกว่าเจิ้งเล่อเป็นกุมารของฉัน ฉันต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูเขา "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อกี้ผมลองชิมดูแล้ว อาหารของโลกมนุษย์มีพลังหยางชี่มากเกินไป ผมกินไม่ได้" ใบหน้าของเจิ้งเล่อเผยสีหน้าโศกเศร้า ดูท่าทางจะไม่ค่อยพอใจ ฉันอาบน้ำลวกๆรอบหนึ่ง และพาเจิ้งเล่อไปหาถางเหย่ว ดูว่าเขาตื่นหรือยัง ขณะที่พวกฉันยังเดินไปไม่ถึงห้องของถางเหย่ว ก็เจอกับเซียวเฉิ้งก่อน ดูเหมือนเขาจะตั้งใจมาหาฉันตั้งแต่แรก เมื่อเห็นฉันตื่นแล้ว เขาก็ยิ้มและพูดว่า : "ท่านตื่นแล้วกระผมมาหาท่าน เพราะมีเรื่องจะถามสักหน่อย ไม่ทราบว่าท่านสะดวกไหมครับ?" "ค่ะ สะดวกค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?" ฉันรู้สึกเก้อเขินนิดหน่อย เมื่อพบกับเซียวเฉิ่งคนนี้ ฉันก็ใช้น้ำเสียงและคำพูดตอนคุยกับผู้ใหญ่คุยกับเขา แต่เขากลับคิดว่าฉันเป็นผู้ใหญ่เหมือนกัน ถึงแม้ไม่ให้เขาเรียกฉันว่าอาสะใภ้ที่สอง แต่เขาพูดคุยกับฉันอย่างเกรงอกเกรงใจมาก ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมาก ลองคุยกับเซียวเฉิ่งแบบธรรมชาติดู "จุดตราประทับอันนี้บนแขนท่านมาจากไหนหรอ? เซียวเฉิ่งถามขึ้น ฉันทำได้เพียงเล่าเรื่องที่ประสบพบเจอกับกู๋ซื่อฉบับดั่งเดิมให้เซียวเฉิ่งฟัง ดูเหมือนว่าเซียวเฉิ่งจะเดาไว้แล้ว เลยไม่ได้แสดงอาการตกใจออกมามาก แต่กลับสอบถามหน้าตารูปร่างของกู๋ซื่อกับฉันอย่างละเอียด ตาเฒ่ากู๋ซื่อคนนั้นหน้าตารูปร่างมีเอกลักษณ์ ผอมซูบมาก รอยเหนี่ยวย่นบนใบหญ้าเหมือนกับใบไม้แห้ง และยังถักเปียเส้นเล็กๆทั้งหัวด้วย สีหน้าของเซียวเฉิ่งดูเคร่งเครียด และพูดว่า : "หากอ้างตามที่ท่านพรรณนามา ท่านพบเจอกับท่านผู้อาวุโสตะขาบของสำนักเลี้ยงกู๋ เขามีฐานะสูงในสำนักเลี้ยงกู๋ มีความสามารถมาก ครั้งนี้ที่เขาตาย และยังประทับตราสายเลือดบนแขนท่านอีก เกรงว่าจะต่อกรด้วยได้ยาก" เมื่อเขาพูดอย่างนี้ เรื่องที่ฉันกังวลตั้งแต่แรกก็ยิ่งทำให้ฉันหวาดกลัวแล้ว และพูดอย่างลังเลว่า : "ไม่หรอก ถึงแม้เขาเป็นถึงผู้อาวุโสคนหนึ่งของสำนักเลี้ยงกู๋ แต่จะตายอย่างง่ายดายได้ยังไง? คุณเข้าใจผิดแล้ว คนๆนั้นก็ดูไม่เหมือนคนมีความสามารถมากอะไร" รอยยิ้มของเซียวเฉิ่งดูกลุ้มใจ และพูดว่า : "ท่านอย่าประเมินเขาต่ำเกินไป เขาเคยฝึกฝนจนอยู่ระดับขั้นเจ็ดของแมลงกู๋ซื่อ แต่หลังจากเกิดวิกฤติขึ้นจนทำให้การฝึกตนของเขาตกฮวบลง และทำให้ความสามารถของเขาด้อย แต่เขามีลูกสาวที่มีนิสัยแปลกประหลาดคนหนึ่ง อีกอย่างลูกสาวของเขาบรรลุถึงขั้นที่ห้าของแมลงกู๋ซื่อ หลังจากลูกสาวของเขาได้รับข่าวสารจากการจุดตราประทับ จะต้องแก้แค้นแทนพ่อของเขาอย่างแน่นอน" ถึงแม้เขาจะพูดถึงผลกระทบรุนแรงมาก แต่ฉันฟังจนเอื้อมระอาแล้ว และถามเขาว่าระดับห้าแมลงกู๋ซื่อคืออะไรหรอ แล้วระดับเจ็ดแมลงกู๋ซื่อคืออะไรด้วย "ร่ำเรียนกู๋ซื่อเบื้องต้นปกติสามารถเลี้ยงดูแมลงกู๋ได้หนึ่งประเภท หลังจากตามระยะเวลาการฝึกตน แมลงกู๋ที่กู๋ซื่อสามารถฝึกสอนก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นมาก ความสามารถก็จะเพิ่มขึ้นด้วย พูดง่ายๆคือ พลังความสามารถของแมลงกู๋ซื่อระดับห้าจะต่ำกว่าภูตผีอาสองนิดเดียว ถ้าหากได้รับคำสาบานจากกู๋ ต่อให้เป็นอาสองก็ไม่สามารถชนะเขาได้แน่นอน" "อ้า?" ในใจฉันตกใจ ตอนแรกนึกว่าตาเฒ่ากู๋ซื่อต่อกรได้ง่ายแค่ถูกงูดำตีก็ตายแล้ว และลูกสาวของเขาก็คงร้ายกาจไม่เท่าไหร่ แต่คิดไม่ถึงว่าหากเซียวเหย่ต่อสู้กันลูกสาวของเขาจะเสมอกัน อย่างไรก็ตามก็ถือว่าอันตรายอยู่ ไม่รอให้อาการตกใจของฉันกลับสู่สีหน้าเดิม บนใบหน้าเซียวเฉิ่งก็เผยรอยยิ้มรู้สึกผิด และพูดว่า : "อาสะใภ้สอง ท่านก็แต่งงานกับอาสองแล้ว ก็นับว่าเป็นคนของตระกูลเซียว พวกเราตระกูลเซียวควรต่อสู้เคียงข้างท่าน แต่อาสองของเรากว่าจะเป็นภูตผีได้ถือว่าไม่ง่าย เบื้องหลังของเขาต้องแบกความรับผิดชอบภารกิจสำคัญที่หนักอึ้งอยู่ คงจะไม่สามารถปกป้องท่านในช่วงวิกฤติได้ ดังนั้น..." ขณะที่พูด บนใบหน้าของเขาก็แสดงสีหน้าละอายใจอย่างเห็นได้ชัดเจน ดวงตาทั้งสองดวงจ้องมองฉันอย่างไม่วางสายตา และพูดว่า : "ขอให้ท่านจากอาสองไปชั่วคราว อย่าได้อยู่เคียงข้างเขาเลย" …… อย่าได้อยู่เคียงข้างเขาเลย? คำขอร้องนี้มาเร็วกะทันหันมาก ฉันสะดุ้งตกใจ ตอนแรกเซียวเหย่ก็มาอยู่เคียงข้างฉัน ฉันต่อต้าน แต่หลังจากผ่านช่วงเวลาที่ได้ทำความรู้จักกัน ฉันก็เริ่มติดเขาอย่างไม่รู้ตัวแล้ว ตอนนี้กลับบอกให้ฉันจากเซียวเหย่ไปอย่างกะทันหัน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรฟังหรือทำตามใครดีแล้ว อีกอย่างที่เขากลับมาก็เพื่อตามหาศพของเสวียนชิงชิง ไม่ใช่หรอกหรอ นี้คงเป็นภารกิจที่สำคัญหนักอึ้งที่เขาต้องรับผิดชอบอย่างนั้นหรอ? เมื่อเห็นฉันนิ่งเงียบ เซียวเฉิ่งก็ถอนหายใจแรงๆหนึ่งเฮือก ดูเหมือนเขาก็ลำบากใจ หลังจากมองฉันสองสามครั้ง ก็พูดอีกว่า : "แน่นอนว่าท่านยังเป็นอาสะใภ้สองของพวกเรา กระผมคงไม่ทอดทิ้งท่านโดยไม่สนใจได้แน่ กระผมสามารถพาท่านไปส่งสถานที่ปลอดภัยให้ได้ และยังมีคนดูแลเรื่องชีวิตประจำวันให้ด้วย ถ้าหาท่านไม่ออกมาตามใจ ท่านก็จะไม่ได้รับอันตรายใดๆแน่นอน" ขณะที่เซียวเฉิ่งพูด ดวงตาก็จ้องมองมาที่ฉันเพื่อรอคำตอบจากฉัน ฉันก็สบตาเขา แล้วในหัวสมองของฉันก็เหมือนกับกาวเหลว แต่สิ่งที่เซียวเฉิ่งพูดมาก็ไม่ผิด ถ้าหากความสามารถของกู๋ซื่อระดับห้ากับเซียวเหย่เหมือนกัน แล้วฉันยังอยู่ข้างเขาอีก คงต้องนำพาความอันตรายมาให้เขาแน่ๆ ถึงแม้ว่าฉันจะชินกับการปกป้องของเขาแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาควรจะเสียสละชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องฉัน อีกอย่างฉันก็ทำใจไม่ได้ที่จะให้เซียวเหย่ได้รับบาดเจ็บเพราะเพื่อช่วยเหลือฉัน และต้องถูกดับสูญดวงวิญญาณ นิ่งเงียบสักพัก ฉันก็ผงกหัวรับ ยอมรับคำขอร้องของเซียวเฉิ่ง สีหน้าที่ระทมทุกข์ของเซียวเฉิ่งก็ผ่อนคลายขึ้นมาทันที แต่ท่าทางของเขายังคงดูลังเลสักพัก ก่อนจะเอ๋ยปากพูดใหม่ว่า : "เรื่องนี้มีผลกระทบร้ายแรงมาก กระผมหวังว่าท่านจะไม่บอกอาสอง ด้วยนิสัยของอาสองท่านก็น่าจะรู้ดี ถ้าหากเขารู้ว่าทำไหมท่านจากไป เขาต้องดึงดันเอาท่านมาอยู่ข้างกายด้วยแน่ หากเป็นเช่นนี้ ความหวังดีของกระผมก็คงสูญเปล่า" "คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่บอกเขา" ฉันผงกหัว ถึงแม้ฉันตอบรับคำขอร้องของเซียวเฉิ่ง แต่ที่น่าแปลกคือหัวใจฉันเจ็บปวดมาก ราวกับจู่ๆของที่รักหายไป ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ว่าดวงตาของฉันเปียกโชก เมื่อเซียวเฉิ่งได้รับคำสัญญาจากฉัน เขาก็ขอโทษฉันครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายเขาถามฉันว่ามีอะไรที่อยากจะฝากฝังหรือเปล่า ถ้าหากไม่มี หลังหนึ่งชั่วโมงจากนี้เดี่ยวเขาจะส่งรถไปรับฉัน ในใจฉันสะดุ้งตกใจ ถึงแม้ตัดสินใจแล้วว่าจะไป แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าเซียวเฉิ่งจะใจร้อนขนาดนี้ หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ก็จะต้องไปแล้ว แม้แต่ภาพใบหน้าครั้งสุดท้ายของเซียวเหย่ก็คงจะไม่เห็นแล้ว ในใจรู้สึกเสียใจและเศร้าใจแปลกๆ ดูเหมือนว่าเลือดอุดตันในหัวใจ แทบจะไม่ไหลเวียนออกไปเลย อุดตันจนรู้สึกเจ็บปวดแปลกๆ แต่ไม่นานฉันก็ปล่อยวาง ในเมื่อจะไปแล้ว ทำไหมต้องสนใจเวลาช้าเร็วด้วย ต่อให้เห็นเขาอีกแวบหนึ่ง แล้วจะยังไง? ไม่ว่าจะดูยังไงก็ดูไม่พอ หลังจากไตร่ตรองถี่ถ้วน ฉันก็เช็ดน้ำตาตัวเอง หลังจากนัดเจอหน้าประตูหลังหนึ่งชั่วโมง ฉันก็ก้าวเท้าเดินไปที่ห้องของถางเหย่ว ขณะที่ใกล้จะเดินมาถึงประตู ฉันก็ตรวจดูตัวเองในกระจกสะท้อนแสง เมื่อมั่นใจว่าไม่มีรอยน้ำตาก็ผลักประตูเข้าไป เมื่อฉันเข้าไป ร่างเงาสีดำเล็กๆเงาหนึ่งก็กระโจนเข้ามาหาฉัน และกอดฉันไว้ มือเล็กๆขยับมาใกล้หน้าอก และพูดว่า : “พี่สาวจีฉาง ไม่เจอทั้งเช้าเลย พี่ใหญ่ให้ผมมาตรวจดูว่าประจำเดือนของพี่มาหรือยัง” "ถงถง!" ฉันร้องเสียงดัง มือทั้งสองข้างกอดหน้าอกตัวเองอย่างรวดเร็ว ถูกถงถงทะลึ่งทะเล่นอย่างนี้ ความโศกเศร้าที่ฉันมีอยู่ก็เลือนหายไปเยอะเลย "เจ้าเด็กทะลึ่งอย่ามาเล่นบนตัวฉัน ฉันให้เธอตรวจดูร่างกายฉันตั้งแน่เมื่อไหร่แล้ว? สำหรับอายุของเธอแล้ว ได้ผ่านรอบประจำเดือนสองครั้งตั้งนานแล้ว โดยปกติผู้หญิงมีประจำเดือนสองครั้งคือช่วงอายุระหว่างสิบสามถึงสิบแปดปี เธออายุยี่สิบปีแล้ว และหน้าอกก็ตึงคับแล้ว ถางเหย่วกำลังทายาขี้ผึ้งสีเขียวบนบาดแผลให้ตัวเองอยู่ ทุกสัมผัสที่ถูกบาดแผลล้วนเจ็บปวดจนส่งเสียงร้องสึสึ ตัวเองเจ็บปวดอยู่อย่างนี้ เขายังจะพูดต้องการส่วนบุญ เพื่อขอให้ฉันบริจาคเงินอีก "หน้าอกฉันแบนแล้วยังไง เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย คุณไม่ใช่สามีในอนาคตของฉัน!" ฉันโมโหอย่างแรง จากนั้นก็สูบลมหายใจและหันหลังไม่มองเขา ผ่านรอบประจำเดือนสองครั้งแล้วยังไง แต่ก็ไม่ได้หนักหัวใคร! "คิคิ คุณรู้ได้ยังไงว่าในอนาคตผมจะไม่ใช่ว่าสามีของคุณ? คุณวางใจเถอะเสวนเสวน ต่อให้หน้าอกของคุณแบน ผมก็ไม่รังเกียจ เพราะผมมีวิชาทำให้หน้าอกตูมตาม! แต่ต้องให้ผมนวดให้นะ ขนาดหน้าอกของคุณต้องใหญ่โตมากจนแบรกรถยังไงก็แบรกไม่อยู่แน่" ถางเหย่วพูดลามกขึ้น