ตอนที่71ปลาหยินน้อย

ต๭นที่71ปลาหยินน้อย หลังความคิดนี้เกิดขึ้นในหัวฉันในตอนนั้นฉันก็เพิ่มความเร็วขึ้นเพ่งความสนใจไปที่ด้ายหยินเส้นนั้น ด้ายยินเส้นนั้นเจิ้งเล่อเป็นคนให้ฉันมามันสูงสำหรับฉันและอยู่ภายใต้การควบคุมของฉันไม่นานก็ถูกฉันจับได้ฉันจึงจัดการให้ออกมาเป็นทรงต่างๆ หลังจากจัดการด้ายหยินเรียบร้อยไม่นานฉันจึงเริ่มขั้นตอนต่อไปเปลี่ยนด้ายหยินกลายเป็นกระบวยตักน้ำเพื่อลบออกจากสมองจึงปัดไปในอากาศด้านนอกกระบวยนั่นก็คือการรวมตัวกันของพลังหยินพลังหยินนั้นมีแรงดึงดูดตามธรรมชาติไม่ช้าพลังหยินในอากาศด้านนอกก็ถูกกระบวยพลังหยินรวบรวมใส่ไว้ในใจของฉัน พลังหยินในกระบวยพลังหยินเข้าสู่ส้างดันเถียนสมองของฉันรู้สึกเย็นสบายอีกครั้งสำเร็จแล้ว ในตอนนั้นฉันจึงลืมตาขึ้นยืนขึ้นและพูดอย่างตื่นเต้น“ทำสำเร็จแล้วฉันเอาพลังหยินเข้าสู่ส้างดันเถียนได้แล้ว” “ทำไมเร็วขนาดนี้”เจิ้งเล่อพึ่งจะเรียนควบคุมพลังหยินก็นั่งอยู่ข้างฉันเพื่อฝึกฝนเห็นฉันลืมตาขึ้นก็ตกใจ “เจ้านายหลังจากที่ฉันกลายเป็นปีศาจก็นานกว่าฉันจะฝึกควบคุมพลังหยินได้ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะสามารถเอาพลังหยินเข้าส้างดันเถียนได้เร็วขนาดนี้ ฉันพอใจกับความประหลาดใจของเขาและภาคภูมิใจเล็กน้อยพยักหน้า“ไม่เลวเลยที่แท้ควบคุมพลังหยินง่ายขนาดนี้เลยหรอ” “งั้นคุณลองมองกริซนี่อีกครั้งเห็นไหมว่ามีอะไรไม่เหมือนกัน”เจิ้งเล่อดีใจที่เขาพบสมบัติก็พูดขึ้นมาทันที ฉันปล่อยพลังหยินต่อหน้าตามคำแนะนำของเจิ้งเล่อตามองไปที่กริซนั่นไม่คิดว่าจะเปลี่ยนไปจริงๆ ในเวลานั้นกริซนั้นไม่ใช่ของโบราณเก่าชำรุดที่ฉันพึ่งจะเห็นแต่เป็นกริซทองแดงสดใสเล่มหนึ่งใบมีดเย็นๆคมผิดปกติ ที่ยิ่งน่าประหลาดใจก็คือลายปลาที่เมื่อครู่เห็นว่าเกิดสนิมเล็กน้อยก็คือรูปแกะสลักอยู่บนด้ามจับและมีมากกว่าหนึ่งปลาสองตัวสีดำตัวหนึ่งสีขาวตัวหนึ่งเชื่อมต่อกันหมดไม่มีรอยต่อ รูปแบบนั้นดูคุ้นตาเล็กน้อยแต่ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าเห็นมันที่ไหนอย่างไรก็ตามฉันก็รู้สึกคุ้นเคยมาก ฉันอดที่จะตกใจไม่ได้กับความสวยงามของกริซ พูดอยู่ฉันก็หยิบกริซนั่นขึ้นมาอย่างระวังช่วงที่สัมผัสกริชพลังกริซที่แข็งแกร่งก็พุ่งมายังฉันตามแขนของฉันตรงไปในส้างดันเถียน และขับเคลื่อนด้วยกริซพลังหยินพลังหยินที่รวมอยู่ในถ้ำก็ดูเหมือนว่าพัดเข้าไปอยู่ในส้างดีนเถียนของฉันฉันไม่จำเป็นต้องลำบากส้างดันเถียนของฉันก็เต็มไปด้วยพลังหยินสมองของฉันก็เย็นขึ้นมาเสียงฮึมฮัมอยู่ข้างหู เป็นเวลานานพลังหยินบนกริซจึงจะหยุดรอจนฉันชินกับความเย็นในหัวก็ไม่รู้เลยว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ โชคดีที่ตอนนี้ส้างดันเถียนของฉันเต็มไปด้วยพลังหยินพลังหยินขนาดใหญ่กำลังไหลวนอยู่ในหัวฉันโดยไม่หยุดเคลื่อนไปมา แต่จากการเคลื่อนไปมาของพวกมันทำให้ลดความรู้สึกจงดันเถียนจะระเบิดได้เล็กน้อยพลังหยินนั่นดูเหมือนจะลดลงเรื่อยๆ แต่ฉันกลับไม่รู้สึกว่าสูญเสียพลังหยินกลับกันพลังหยินยังคงเต็มไปหมดเพียงแต่การหมุนของมันทำให้ปริมาณพลังหยินถูกบีบอย่างต่อเนื่องในที่สุดก็หดกลายเป็นก้อนกลมๆสีดำบนก้อนนั้นพลังหยินแข็งแรงมากและคล้ายหยดน้ำสีดำเล็กน้อย หลังจากที่รูปร่างของหยดน้ำคงที่ฉันก็เห็นลูกปลาตัวเล็กตัวหนึ่งในความมืดรูปร่างของปลาตัวเล็กเกือบจะเหมือนกับปลาสีดำบนกริชแต่ในเวลานั้นมันกลับมีชีวิตส่ายหัวสะบัดหางเอาส้างดันเถียนของฉันเป็นตู้ปลาแล้ว “นายเห็นปลาในหัวฉันไหม”ฉันตกใจเล็กน้อยแม้ฉันจะไม่รู้ว่าปลาตัวนี้หมายถึงอะไรแต่ก็เห็นปฏิกิริยาของเจิ้งเล่อมันไม่ควรจะเป็นเรื่องร้าย และหลังจากมีปลาน้อยตัวนี้เห็นได้ชัดว่าร่างกายฉันเปลี่ยนไปและความรู้สึกของร่างกายก็ไวมากขึ้นเพียงในถ้ำแห่งนี้ก็เป็นเพียงแค่ความรู้สึกที่อากาศหนาวเย็นที่นี่สามารถเห็นมองเห็นชั้นของพลังหยินจางๆในอากาศในเวลานี้ฉันสามารถสังเกตได้ว่าพลังหยินในร่างกายทั้งหมดเป็นเหมือนน้ำที่ลอยอยู่ในอากาศลอยอยู่ตัวฉันช้าช้า “ปลาหยินน้อยคือแก่นของพลังหยินมันยากมากที่จะฝึกปลาหยินแม้แต่ผีก็ล้วนล้มเหลวในการฝึกปลาหยินดูสิฉันพูดได้เลยว่านี่คือสมบัติน่าเสียดายที่ฉันเพียงแค่จำลองสมบัตินี้ขึ้นมาไม่สามารถฝึกปลาหยินได้”เจิ้งเล่อพูดพูดอยู่เขาก็ดูเสียใจเล็กน้อย แค่ไม่สนใจความเสียใจของเขาไม่นานมันก็หายไปหลังจากนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้งกระตุ้นให้ฉันย่อหยินให้เป็นเส้นสีดำแพร่กระจายไปที่ผนัง เพียงแค่ช่วยเหลือก็มีความสุขแล้วถูกเขาพูดแบบนี้ด้วยก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีบางอย่างต้องทำทันใดนั้นจึงพยายามที่จะรวบรวมพลังหยินในส้างดันเถียนให้เป็นเส้น ปลาหยินตัวนั้นมีชีวิตชีวามากฉันพยายามที่จะย่อพลังหยินปลาหยินตัวนั้นมีหางเล็กๆมันว่ายมาหาฉันด้วยความเร็ว ในความมืดฉันยื่นมือออกมาสัมผัสมันเล็กน้อยจากนั้นมันก็สะบัดหางของมันในช่วงที่เส้นสีดำมันวาวลอยผ่านนิ้วมือฉัน ไม่ถูกสินี่ไม่สามารถเรียกได้ว่าด้ายสิแต่มันคือเชือกเชือกสีดำอันนั้นหนาประมาณเชือกรองเท้าผ่านไปที่กำแพงหินจนถึงฝั่งตรงข้ามกำแพงหิน ช่วงเวลาสั้นๆฉันจึงดูที่หัวใจจึงรู้สึกถึงเซียวเหย่ ตอนนี้ทั้งร่างกายเขาปกคลุมไปด้วยไอเย็นเพียงแค่ใช้พลังหยินทำให้ถ้ำจมน้ำแต่หลังจากที่เขารู้สึกถึงด้ายหยินของฉันทั้งร่างกายก็สั่นพลังหยินในร่างกายก็หายไปทันที “เซวียนเซวียนคือเธอเหรอ”เซียวเหย่ถาม “อ่าเจ๋งล่ะสิฉันเรียนควบคุมพลังหยินแล้ว”หลังจากตอบณตอนนั้นฉันจึงเข้าใจความรู้สึกของเจิ้งเล่อนั่นมันน่าแปลกใจมากแม้กระทั่งทำให้ลืมทันทีว่าฉันยังติดอยู่ในถ้ำเพียงแค่ต้องการแบ่งปันความสุขกับเซียวเหย่ แต่เซียวเหย่กลับไปประหลาดใจซักนิดเขาคว้าเชือกพลังหยินของฉันไปตีเข้ามาที่กำแพงหินเพื่อต้องการมาหาฉัน แต่กำแพงหินถูกเขาตียังคงไม่มีช่องว่างใดใด จู่ๆเซียวเหย่ก็รู้สึกกังวลถามฉันว่าทางว่าทางนี้เป็นอย่างไรบ้างทำไมอยู่ๆก็เรียนรู้ที่จะควบคุมหยินฝั่งนี้ยังมีคนอื่นอีกใช่ไหม ฉันรู้ว่าเซียวเหย่เหมือนไฟเขาไม่กล้าแสดงความตื่นเต้นในหัวของเขาจึงทำเพียงแค่บอกเขาว่าฝั่งนี้ไม่มีคนอื่นมีเพียงแค่เจิ้งเล่อและฉันก็ปลอดภัยที่สามารถเรียนรู้ควบคุมพลังหยินได้เร็วขนาดนี้เป็นเพราะในนี้มีกริซด้านบนมีรูปปลาสองตัว “ปลาสองตัวเป็นอย่างไร”เมื่อเซียวเหย่ได้ยินกริซสลักรูปปลาสองตัวเขาหายใจลึกและถามฉันอย่างเร็ว ฉันจึงต้องอธิบายลักษณะของกริชในมือให้เซียวเหย่ฟัง จากที่ฉันอธิบายทำให้ลมหายใจของเซียวเหย่ยิ่งเร็วขึ้นไปเมื่อรอฉันพูดจนจบเซียวเหย่จึงโพล่งออกมา“เทียนดี้เจี่ยน！” “ที่เธอหยิบมาคือเทียนดี้เจี่ยนของตระกูลเจี้ยนในเมื่อเธอสามารถเข้าใจพลังหยินด้านบนได้งั้นพลังหยางหล่ะเข้าใจมันไหมขอแค่เธอปลดปล่อยพลังหยางบนเทียนดี้เจี่ยนพลังหยินธรรมชาติจะไม่ถูกโจมตี ฉันสับสันกับที่เซียวเหย่พูดแล้วพึ่งจะกลั่นปลาหยินออกมาเขาก็บอกฉันอีกว่าเดี๋ยวก็พลังหยินพลังหยางอะไรกันยังมีเทียนดี้เจี่ยนคือผีอะไรของสิ่งนี้เดิมทีคือของตระกูลเซียวงั้นตอนนี้มาปรากฎที่นี่งั้นไม่ใช่ว่าตัวแทนสำนักหยินนี้ก็คือคนของตระกูลเซียวหรอ สมองฉันใช้การไม่ได้แล้วเซียวเหย่ยังคงรีบพูดอะไรกับฉันเพียงแต่ประโยคสุดท้ายฉันก็ฟังไม่ชัดเจนแต่จำได้ว่าเขาถอนหายใจตอนสุดท้ายและสั่งให้ฉันรอเขาจะคิดหาวิธีช่วยฉัน ทันใดนั้นฉันก็โล่งใจในเมื่อเขาสามารถหาวิธีข้ามมาได้ฉันก็ไม่ต้องเปลืองแรงหาวิธีออกไปแล้ว ตอนที่รอเซียวเหย่ข้ามมาฉันบอกเจิ้งเล่อทุกอย่างที่เซียวเหย่บอกกับฉันถามเขารู้จักเทียนดี้เจี่ยนและยังมีพลังหยินแข็งแกร่งกับพลังหยางแข็งแกร่งอะไรนี่ เมื่อถูกฉันถามเจิ้งเล่อก็มีท่าทีงงงวยเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยได้ยินของพวกนี้ แต่เขารู้จักพลังหยินแข็งแกร่งเขาพูดว่าพลังหยินแข็งแกร่งน่าจะเป็นชื่อของปลาหยินน้อยแต่พลังหยางแกร่งเขาทำหน้างงและถามฉันว่า“เจ้านายไม่ใช่ว่ายังมีสมบัตินอกจากปลาน้อยนะ” ถูกเขาพูดแบบฉันก็ประหลาดใจฉันจึงส่งกริซให้เขาและถามว่า“นายไม่เห็นลูกปลาสีขาวที่อยู่ด้านบนเหรอ” เจิ้งเล่อส่ายหัวแต่ไม่นานเขาก็หัวเราะออกมาและพูดว่าเขาคือผีไม่เห็นลูกปลาสีขาวที่เป็นตัวแทนพลังหยางก็ปกติมากและเดิมทีนี้ก็คือสำนักหยินลูกปลาสีขาวนั่นต้องถูกอะไรสักอย่างผนึกไว้ดังนั้นจึงรู้สึกถึงแค่พลังหยินด้านบนที่ปล่อยออกมา พูดจบใบหน้าของเจิ้งเล่อก็ยังมีความกลัวเล็กน้อยเขาพูดอย่างพึมพำว่า“โชคดีที่มันถูกผนึกไว้ไม่งั้นถ้าลูกปลาหยินน้อยสมบูรณ์พอจะแข่งกับพลังหยางวิญญาณฉันคงแตกสลายแน่นอน “ร้ายแรงขนาดนั้นแล้ยเหรอ”ฉันรู้สึกประหลาดใจถึงแม้ปลาหยินน้อยตัวนี้จะดูรุนแรงมากแต่ลูกปลาสีขาวนั่นก็เป็นเพียงปลาตัวเล็กๆและไม่มีพลังหยางออกมาก็ควรถูกปลาหยินน้อยงับรึเปล่า ตอนที่ฉันคิดอยู่นั้นนิ้วก็ลูบไปบนลูกปลาสีขาวปิดตาลงเพื่อรับรู้พลังที่มันปล่อยออกมา แต่ไม่ว่าฉันจะตั้งใจขนาดไหนลูกปลาสีขาวนั่นก็ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรยังคงเย็นเย็นเช่นเดิมขดไปอยู่ใต้ปลาหยินน้อยนั่นเป็นการตายโดยสมบูรณ์ ใจฉันรู้สึกสูญเสียเล็กน้อยเซียวเหย่พูดว่าหากสามารถปลดผนึกพลังหยางบนลูกปลาสีขาวได้ก็สามารถต้านสำหนักหยินนี้ได้แต่ลูกปลาสีขาวตัวนี้ไม่มีพลังอะไรเลยพวกเราจะยังคงต้องติดอยู่ในสำหนักหยินนี้ไหมนะ คิดถึงตรงนี้ฉันก็อดร้อนใจไม่ได้ยิ่งตั้งใจรับรู้การเปลี่ยนแปลงของลูกปลาน้อยขึ้นไปอีกแต่เมื่อครู่ที่รู้สึกถึงปลาหยินน้อยคือมีเจิ้งเล่อช่วยฉันจึงรู้สึกถึงพลังหยินตอนนี้ไม่มีคนช่วยสัมผัสถึงพลังหยางและอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีพลังหยินปกคลุมต้องการจะสัมผัสถึงพลังหยางก็ยากมาก ในขณะที่ฉันแอบกังวลเงียบเงียบและด่าตัวเองทันใดนั้นกำแพงหินด้านหลังฉันก็เกิดเสียงดังก้องสีหน้าเจิ้งเล่อมีความสุขขึ้นมาและพูดว่าแตกแล้วและคว้าฉันขึ้นมาและวิ่งไปด้านหลัง แต่หลังจากกำแพงหินเกิดเสียงดังก็เริ่มที่จะหล่นลงและไม่นานฉันก็ถูกล้อมรอบด้วยหินตอนฉันวิ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งหัวของฉันก็ดับมืดหินก้อนหนึ่งตกลงมาบนหัวฉันอย่างไรความปราณี “เจิ้งเล่อนายวิ่งไปก่อนเลย”ฉันไม่สามารถลืมตาขึ้นได้จึงรีบผลักเจิ้งเล่อออกไปเพียงแต่ฉันยังพูดไม่จบแขนที่แข็งแกร่งคู่หนึ่งก็โอบรอบฉันตามด้วยเงาคนและฉันก็ถูกย้ายไปที่ปลอดภัย “ฉีเซวียนฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนโง่แบบเธอมาก่อนเจิ้งเล่อคือผีก้อนหินไม่สามารถสัมผัสร่างกายเขาได้เธอไม่รีบวิ่งก่อนจะดึงเขาทำไมฮะ”ใบหน้าดำของเซียวเหย่มีน้ำไหลออกมาพลังหยินที่ใบหน้าเกือบจะใกล้เคียงกับระดับพลังของปลาหยินน้อยแล้ว ฉันตอนนั้นจึงเบี่ยงเบนความสนใจของเขาทันทีฉันร้องด้วยความประหลาดใจหลังจากนั้นฉันจึงยื่นมือไปที่คางของเซียวเหย่รอให้น้ำดำพลังหยินไหลลงมาและพูดว่า“เซียวเหย่ในร่างกายนายมีปลาหยินน้อยไหมพลังหยินนี้ก็รุนแรง.....”