ตอนที่72 เซียวเหย่เป็นอะไรไป

ต๭นที่72 เซียวเหย่เป็นอะไรไป “เพี้ยะ！”ฉันยังพูดไม่ทันจบบนสะโพกก็ส่งเสียงออกมาชัดเจนและตามมาด้วยอาการปวด “ฉีเซวียน！อย่าขัดจังหวะฉันฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วนะมีอันตรายให้ปกป้องตัวเองก่อนทำไม่ไม่รู้จักฟังบ้าง！”เซียวเหย่จ้องมองฉันตาเขม่ง ฉันตกใจทันใดนั้นน้ำตาก็ไหลลงมา“นายตีฉันหรอ” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจึงมองแล้วมองอีกที่สะโพกน้อยๆของตัวเองยิ่งดูยิ่งเห็นรอยมือชั่วร้ายที่ยังคงติดอยู่บนสะโพกฉัน แต่หลังจากเซียวเหย่ตีฉันแล้วอารมณ์โกรธก็หายไปทันทีบรรยากาศเปลี่ยนเป็นเขินอายกันเหมือนกับว่าเขาไม่รู้ตัวว่าจะทำตัวยังไงต่อหน้าฉัน “ยัยเด็กโง่แต่งงานกับเธอหัวใจไม่หยุดทำงานจริงๆ！”เขาพูดตะโกนพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย และแล้วฝ่ามืออันชั่วร้ายของเขาก็คลึงบนบั้นท้ายของฉันอีกครั้งบีบสองสามครั้งราวกับว่ากำลังนวดให้ฉันอย่างนั้นนวดไปด้วยพลางอุ้มฉันออกไปด้วย ด้วยการพังทลายของกำแพงหินถ้ำทั้งสองก็เชื่อมต่อกันโดยสมบูรณ์พึ่งจะออกไปถงถงก็กระโจนเข้ามากอดขาของฉันพูดขอบคุณฟ้าดินสุดท้ายก็ออกมาแล้วไม่คิดเลยว่าวิธีของเซียวเถิงเด็กคนนั้นจะใช้ได้สามารถพังกำแพงหินได้จริง แต่สถานการณ์ของถังเยว่ว่าน่าอายแล้วเดิมทีเขากับเซียวเหย่เป็นคนเดียวทีควบคุมผีกองกอยตอนนี้เซียวเหย่ไปช่วยฉันแล้วมีเพียงแค่ถังเยว่คนเดียวที่จับกองกอยสองตัวได้ร่างกายนอนอยู่ที่พื้นในอ้อมแขนก็กอดเหวินเหวินสองขาก็บิดแม้กระทั่งในเวลาแบบนี้ฉันยังเห็นมือของถังเยว่ลดลงอยู่บริเวณหน้าอกเหวินเหวินบังคับคนอื่น “เซวียนเซวียนเธอร้องไห้ทำไมกลัวอะไรรึเปล่า”ถังเยว่ที่นอนอยู่บนพื้นเอียงศีรษะมามองฉันพูดอยู่คิ้วเขาก็ขมวดราวกับว่าค้นพบความลับสะเทือนโลกอย่างนั้นหลังจากนั้นก็โกรธขึ้นมาทันทีและพูดอย่างโมโหว่า“ผีแก่ปล่อยมือนายนะจะลูบสะโพกเซวียนเซวียนของฉันทำไมนายมีความคิดไม่ดี！สะโพกของเซวียนเซวียนก็ถูกนายบีบบวมแล้ว！” เสียงของเขาดังมากรอบกายเป็นถ้ำสี่ทิศล้วนสะท้อนเสียงกลับมาทั้งถ้ำก้องไปด้วยเสียงบีบบวมแล้ว......บีบบวมแล้ว...... ใบหน้าของฉันก็ชาหน้าแดงไปทั้งหน้าเมื่อครู่อยากจะร้องตอนนี้มีความรู้สึกโกรธจนจะฆ่าคนได้จะตะโกนหาอะไรคนเยอะขนาดนี้ห้ะ！ ฉันผลักเซียวเหย่ออกไปและถลึงตาใส่ถังเยว่ไปหนึ่งทีแต่คนที่นั่งอยู่กับผีก็ได้ยินหมดแล้วไม่เพียงแต่ถงถงเท่านั้นแม้แต่เจิ้งเล่อกับเซียวเถิงก็มองอย่างล้อเลียนมาทีฉันกับเซียวเหย่และพูดว่า“ความรู้สึกเวลาปู่รองกับย่ารองอยู่ด้วยกันมันดีมากแม้แต่ผมมองอยู่ก็อดอิจฉาไม่ได้เลยครับ” “อิจฉาอะไร!”ฉันพูดอย่างอารมณ์ไม่ดีหลังจากนั้นจึงรีบล้วงเทียนดี้เจี่ยนที่เซียวเหย่บอกออกมาและส่งให้เซียวเถิงและพูดเปลี่ยนประเด็นว่า“นายดูนี่นี่คือสิ่งที่เจิ้งเล่อพบอยู่ในหลุมนั่นเซียวเหย่พูดว่าคือเทียนดี้เจียนอะไรซักอย่างของตระกูลเซียวของนาย” ความสนใจของเซียวเถิงมุ่งไปที่เทียนดี้เจี่ยนรับกริชมาอย่างระมัดระวังมองซักครู่แล้วพูดอย่างตกใจว่า“เป็นเทียนดี้เจี่ยนจริงๆของสิ่งนี้สูญไปห้าสิบกว่าปีแล้วไม่นึกเลยว่าจะมาพบที่นี่” พูดจบเขาก็ส่งเทียนดี้เจี่ยนคืนฉันด้วยความระมัดระวังจ้องมองมาและพูดว่า“เทียนดี้เจี่ยนอันนี้เป็นของคู่กายของปู่ผมก่อนตายจะพกติดตัวตลอดตอนนี้มาพบอยู่ที่นี่ดูแล้วสำหนักหยินแห่งนี้ก็คือปู่ผมสร้างไว้น่ะครับ” พูดจบเขาก็ยังคงขมวดคิ้วเหมือนเก่าดูเหมือนยังมีอะไรที่ยังคิดไม่ออก ฉันอดที่จะประหลาดใจไม่ได้แม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าค่ายกลนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับตระกูลเซียวแต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นปู่ของเซียวเถิงสร้างปู่ของเขาไม่ใช่พี่ชายของเซียวเหย่ที่ชื่อเซียวหนิงหรอกเหรอ ก่อนเขาตายทำไมต้องสร้างค่ายกลแบบนี้และยังเอาเทียนดี้เจี่ยนที่พกติดตัวตลอดทิ้งไว้ที่นี่หรือที่นี่ยังมีอะไรลึกลับอีก และที่แห่งนี้ถูกซ่อนไว้มองจากด้านนอกจะเห็นเพียงต้นไม้ธรรมดาต้นหนึ่งตอนนี้ถูกแม่หม้ายหลี่ใช้ประโยชน์หรือว่าระหว่างเซียวหนิงกับแม่หม้ายหลี่จะมีความสัมพันธ์อะไรกัน แม้ว่าฉันไม่ต้องการที่จะสงสัยพี่ชายของเซียวเหย่แต่เซียวหนิงคือพ่อของเซียวเถิงเพื่อที่จะรักษาเซียวเหย่เซียวเถิงก็เคยข่มขู่ฉันเป็นแบบนี้ลูกก็ต้องตามพ่อเขาสองพ่อลูกเป็นไปได้ว่าอาจจะบริสุทธิ์ มองเซียวเถิงที่ใบหน้าแจ่มใสตรงหน้าฉันสมองของฉันสับสนไปหมด เซียวเถิงคิดอยู่นานราวกับไม่เข้าใจและพูดอีกว่า“โชคดีที่มีเทียนดี้เจี่ยนอันนี้ก็มีแหล่งพลังหยางตอนนี้ฉันจัดค่ายทำลายสำนักหยินแห่งนี้หลังจากนั้นพวกเราก็จะออกไปได้แล้ว” พูดจบเขาก็นั่งลงขัดสมาธิตรงหน้าฉันหยิบถั่วเหลืองออกมาจากกระเป๋าวางไว้ด้านหน้าสุดท้ายก็ล้วงขวดเล็กๆใบหนึ่งออกมาและส่งให้ฉันสั่งให้ฉันพรมของเหลวในขวดลงบนเทียนดี้เจี่ยน ฉันพยักหน้าและเอาเทียนดี้เจี่ยนวางตรงหน้าเขาหลังจากนั้นเขาก็ใช้เทียนดี้เจี่ยนจัดค่ายยิ่งอยู่ใกล้ค่ายกลก็ยิ่งจัดง่าย ใครจะรู้ว่าเขาจะปฏิเสธฉันบอกว่าเทียนดี้เจียนนี้เป็นเครื่องมือวิญญาณที่แข็งแกร่งในเมื่อมันสามารถแนะนำให้ฉันไปฝึกพลังหยินแข็งแกร่งงั้นหมายความว่าฉันมีโชคกับมันอยู่ในมือฉันมันถึงสามารถปล่อยพลังที่แท้จริงออกมา เขาพูดอย่างน่าเหลือเชื่อฉันจึงไม่ตื้อเขาอีกทำได้เพียงถือเทียนดี้เจียนด้วยสองมือเมื่อรอเซียวเถิงหลับตาท่องคาถาฉันจึงพรมของเหลวในขวดลงบนเทียนดี้เจี่ยน ระหว่างที่พรมอยู่กลิ่นเหล้าก็แผ่กระจายไปทั้งถ้ำกลิ่นเหล้าขาว ที่แท้ก็คือเหล้า แต่ลำพังกลิ่นเหล้าที่ระเหยจากบนเทียนดี้เจี่ยนฉันรู้สึกได้ชัดเจนว่าพลังหยินทั้งสี่ทิศเริ่มปะทุขึ้นมาราวกับถูกกลิ่นเหล้าหลอมละลาย และจากกลิ่นเหล้าที่มากขึ้นในตอนนั้นราวกับว่าลูกปลาสีขาวบนกริชก็ถูกปลุกให้ตื่นแสงสีขวาน้ำนมค่อยเพิ่มขึ้นผสานกับพลังหยินโดยรอบ ช่วงเวลาไม่กี่นาทีก่อนหลังความรู้สึกอุ่นก็ค่อยๆเกิดขึ้นในถ้ำหยินเย็นฉันรู้สึกคุ้นเคยกับความเย็นนี้มาก่อนแต่ตอนนี้รู้สึกอบอุ่นในเวลานั้นแสงขาวนั้ก็เข้ามาใกล้ เพียงแค่ฉันขยับกายเซียวเหย่ที่อยู่ด้านหลังก็ดึงฉันไว้และดึงฉันกลับไปกอดในอกเขาอีกครั้งเขากอดฉันไว้แน่นจากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงมากดหน้าผากของเขาบนหน้าผากของฉันพลางถูเบาๆ ณตอนนั้นฉันก็ถูกเขาทำให้ใบหน้าแดงคำคำหนึ่งเข้ามาในหัวของฉัน ความสัมพันธ์ใกล้ชิดมาก ขณะนี้คำนี้ใช้คำนี้มาอธิบายการกระทำระหว่างเราจึงจะเหมาะสม เพียงแต่เขาพึ่งจะตีฉันและยังถูกถังเยว่ทำให้ฉันเสียหน้าตอนนี้ยังถูกเขาแนบชิดถึงแม้ฉันจะค่อนข้างสบายใจกลัวเพียงแค่ถังเยว่จะพูดอะไรไร้สาระออกมาอีกฉันจึงผลักเซียวเหย่ออกและแกล้งพูดอย่างโมโหว่า“นายทำอะไรน่ะกินยาผิดมาเหรอ” พูดจบเซียวเหย่ก็ขมวดคิ้วราวกับท่าทางรู้สึกไม่สบายใจผิวที่เดิมทีเป็นสีขาวตอนนี้ก็กลายเป็นสีแดงและที่น่ากลัวกว่านั้นคือตอนนี้ร่างกายเขาร้อน ทันใดนั้นฉันก็ตื่นตระหนกขึ้นมาไม่อายอะไรแล้วตรงเข้าสู่อกเขาใช้ร่างกายประคองเขาไว้และถามเขาว่า“เซียวเหย่นายเป็นอะไรบาดเจ็บเหรอ” ระหว่างที่พูดฉันรู้สึกได้ชัดเจนว่าร่างกายเขายิ่งหนักน้ำหนักทั้งหมดกดลงมาที่ฉันดูเหมือนว่าสองขาจะไม่มีแรงแล้วแต่ร่างกายของเขายิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆจนร้อนว่าอุณหภูมิร่างกายฉันแล้ว แต่การรับรู้ของเขาเริ่มเปลี่ยนอย่างไม่ชัดเจนนักพูดกับเขาเขาก็ไม่สนใจเพียงแค่กอดฉันไว้ในอกแน่นแน่นร่างกายที่ร้อนพิงฉันไม่หยุดแนบติดกับผิวของฉันพึ่งฉันให้เย็นลง ฉันกลัวขึ้นมาฉันถามเซียวเถิงอย่างหวาดกลัวว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นเขาเป็นผีนะร่างกายเย็นแม้ว่าเพื่อไม่ให้ฉันบาดเจ็บจากความเย็นเขาสามารถรักษาร่างกายที่ยี่สิบกว่าองศาแต่มือเขายังเย็นเล็กน้อยเป็นไปไม่ได้ที่จะอุณหภูมิแบบฉันยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะร้อนขนาดนี้ ร่างกายผีปล่อยความร้อนไม่นานวิญญาณจะแตกแล้ว ฉันตกใจกอดเซียวเหย่ไว้แน่นแขนตัวเองก็แนบกายเซียวเหย่ใบหน้าก็แนบกับใบหน้าเซียวเหย่ แต่ตอนนี้เซียวเถิงตั้งสมาธิท่องคาถาอยู่เดิมทีไม่ได้ยินฉันที่บอกสถานการณ์ฝั่งนี้และถังเยว่ทำหน้าบูดบึ้งควบคุมผีกองกอยสองตัวอยู่ไม่สามารถเห็นว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น มีเพียงแค่เจิ้งเล่อกับถงถงตอนที่เจิ้งเล่อเปลี่ยนเป็นกุมารก็เพื่อชดใช้แม้ว่าจะเป็นวิญญาณชั่วร้ายแต่ก็ไม่มีความรู้เพียงแค่ยืนมองอย่างกังวลอยู่ข้างข้าง เหลือเพียงถงถงใบหน้าเล็กเคร่งขรึมวนไปวนมารอบหลังเซียวเหย่มือเล็กๆจับมือเซียวเหย่อย่างสั่นๆ เขากลัวเซียวเหย่แต่ตอนนี้สถานการณ์เคร่งเครียดเขาก็ไม่สนใจมากนักหลังจากสัมผัสมือเซียวเหย่ก็ส่งเสียงยิ้มเยาะออกมามีควันสีขาวลอยผ่าน ถงถงดึงมือกลับเหมือนไฟช็อตใบหน้าเล็กยิ่งจริงจังขึ้นไปอีกมองฉันอย่างเห็นใจและพูดว่า“พี่สาวดูเหมือนว่าพี่กับเจ้านายฉันจะเป็นคู่กัน” “หมายความว่าอะไร”ฉันถามอย่างกังวลยื่นมือไปจับถงถงพลางถามเขา “เขา......อาจจะเป็นของสิ่งนั้นที่ปล่อยพลังหยางออกมารุนแรงจนจะเผาเขาแล้วเป็นแบบนี้ตอนนี้ตัวเขาเลยร้อนไปทั้งร่างสถานการณ์ไม่ดีมากมาก”ถงถงพูด “เป็นไปไม่ได้พลังหยางจะรุนแรงอีกได้ยังไงนอกจากนี้ยังถ่วงดุลกับพลังหยินเขาอยู่ในที่ที่มีพระอาทิตย์ไม่เห็นมีปัญหาเลยทำไมแค่เพราะพลังหยางเล็กน้อยก็เปลี่ยนเป็นแบบนี้และในหมู่พวกนายสามคนพลังเขาแข็งแกร่งที่สุดนายกับเจิ้งเล่อล้วนไม่ถูกเผาด้วยพลังหยางเล็กน้อยทำไมเขาทนไม่ได้ ฉันแทบจะตะโกนออกมาฉันระเบิดน้ำตาออกมากอดเซียวเหย่ไว้แน่นพยายามที่จะแนบผิวทั้งหมดของฉันแนบกับร่างกายเขาพวกเราแนบกันจนไม่เหลือช่องว่างเขาตอนนี้ใกล้จะไม่มีสติแล้วฉันรู้สึกได้ถึงความเบลอของเขาขณะนั้นก็ก้มหัวลงเคลื่อนปากเข้ามาใกล้ต้องการจะจูบฉัน ในตอนนี้ใบหน้าฉันเต็มไปด้วยน้ำตาและไม่สนว่าใครจะเห็นเข้าแล้วรีบเขย่งเท้าขึ้นประกบขึ้นไปขณะเดียวกันก็ถ่ายปลาหยินน้อยในส้างดันเถียนส่งพลังหยินไปที่ร่างกายเขา แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามอย่างไรหลังจากพลังหยินที่ปล่อยออกไปวิ่งวนรอบเขาแต่กลับไม่ถูกเขาดูดเข้าไปและยังวกกลับเข้าไปที่ส้างดันเถียนของฉันจ้องมองร่างกายเขาที่หนักขึ้นเรื่อยๆใกล้ที่จะลงไปนอนอยู่ที่พื้นแล้วถงถงจึงพูดเสียงเล็กๆว่า“เป็นไปได้ไหมว่าเป็นเพราะฉันกับเจิ้งเล่อเป็นกุมารล้วนมีเจ้านายดังนั้นจึงต่อต้านพลังหยางนี้แต่นี้เซียวเหย่เขาไม่ใช่กุมารดังนั้นเขาเลยทนไม่ได้ “เป็นไปไม่ได้เขาจะไม่เป็นอะไรเขาจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”ฉันรีบพูดขึ้นใตอนนั้นไม่สนอะไรแล้วพยายามที่จะถ่ายเทปลาหยินน้อยที่ดูดพลังหยินโดยรอบเข้าไปในร่างกายเซียวเหย่หลังจากที่เขาถูกพลังหยินปกคลุมอุณหภูมิร่างกายก็ลดลงเล็กน้อยแต่ก็ยังร้อนจนสาหัสเขาถูกแผดเผาจนทรมานหายใจเอาอากาศเสียงดังกอดฉันไว้บนกำแพงหินรอบๆราวกับเพียงแบบนี้เท่านั้นเขาจึงจะสบายเล็กน้อย หัวที่ถูกชนทำให้ฉันรู้สึกเวียนหัวแม้ว่าเซียวเหย่จะขวางอยู่แต่ถูกชนแรงขนาดนี้ฉันว่ายังรุนแรงเกินไป เมื่อฉันพยายามที่จะควบคุมต้องการที่จะป้องกันไม่ให้เซียวเหย่ชนกำแพงทันใดนั้นร่างกายฉันก็ว่างเปล่าและถูกเซียวเหย่สะบัดออกไป ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไปและปรากฏปลาน้อยตัวหนึ่งฉันตกลงไปในถ้ำอีกที่หนึ่งกับเซียวเหย่โครงสร้างคล้ายกับถ้ำที่อยู่กับเจิ้งเล่อแต่หลังจากที่เขาเข้ามาราวกับเขาก็กลับมามีสติเล็กน้อยมือร้อนๆแหวกเสื้อผ้าฉันออกและสอดเข้ามา