ตอนที่73 สองคนในถ้ำ

ต๭นที่73 สองคนในถ้ำ ฉันคิดว่าเขาต้องการใช้อุณหภูมิร่างกายฉันจึงไม่หยุดเขาแต่ใครจะรู้ล่ะหลังจากที่เขายื่นมือเขามาและยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆดึงชุดชั้นในของฉันลงถอดเสื้อผ้าของฉัน แม้ว่าจะเสียใจต่อเขาในตอนนั้นฉันก็ฉุดไม่อยู่แล้วจึงยื่นมือไปดึงเขาและพูดว่า“เซียวเหย่นายโอเคไหมตื่นสิตื่น” “เซวียนเซวียน”เสียงของเขามึนเล็กน้อยและเรียกฉันอย่างสับสน แต่การเคลื่อนไหวของมือด้านล่างกลับไม่หยุดฉีกเสื้อผ้าของฉันออกและร่างกายร้อนกดลงบนร่างกายฉันเรียกชื่อฉันอย่างเบลอๆไปด้วยและบีบภายในร่างกายฉันไปด้วย ฉันตกใจต้องการจะเรียกเขาแต่หลังจากที่เขาเข้ามาคิ้วที่ขมวดอยู่ก็ผ่อนลงมากดูเหมือนท่าทางจะสบายมาก ฉันถูกรวบและลวกโดยสมบูรณ์เลือดสูบฉีดอุณหภูมิร่างกายเพิ่มสูงขึ้น เดิมที่ฉันต้องการจะหยุดเขาตามสัญชาตญาณโดยไม่ละอายแต่เอาเข้าจริงเขาไม่ให้โอกาสฉันได้หยุดเขาหลังจากเอวสุนัขตัวผู้ค่อยๆปรับลงมาจังหวะบ้าๆก็เกิดขึ้น เดิมทีฉันเต็มไปด้วยความละอายอยู่ในที่ลึกลับแบบนี้ด้านนอกคนเยอะขนาดนั้นแต่การขยับลงของเขาก็ไม่สามารถคิดถึงสิ่งอื่นได้อีกร่างกายคล้อยตามการเคลื่อนไหวของเซียวเหย่ให้ความรวมืออย่างดี จนร่างกายอ่อนแรงไม่รู้เลยว่าร้องเฮ้ไปกี่ครั้งการรุกรานของเซียวเหย่ค่อยๆเลื่อนลงมาตอนนั้นร่างกายเขาไม่ร้อนขนาดนั้นแล้วค่อยๆกลับมาเป็นปกติและสติของเขาก็กลับมาพร้อมพลังค่อยๆตื่นขึ้นมาช้าๆ เห็นเข้าตื่นแล้วเดิมทีฉันชื้นอยู่แล้วใบหน้ายิ่งแดงขึ้นไปอีกจึงทิ้งหัวลงไปบนอกของเขาเป็นตายยังไงก็ไม่ยอมให้เขาเห็นหน้าฉัน ฉันได้ยินเสียงเซียวเหย่หัวเราะ“เด็กน้อยครั้งนี้ดีกว่าครั้งที่แล้วตั้งเยอะนะเข้ากับหน้าฉันใช่ไหมแสดงเกินไปแล้วเหรอ” “แสดงเกินไปอะไรไร้สาระอะไรของนาย“ฉันอดจะขุดหลุมฝังตัวเองไม่ได้จึงพูดเสียงเล็กๆอย่างต่อต้าน พูดจบฉันก็ยิ่งละอายกว่าเดิมแม้แต่ฉันเองยังฟังเสียงตัวเองออก ไม่ช้าเขาก็หัวเราะขึ้นมามือเย็นๆก็ยื่นมาจับที่คางฉันบังคับให้ฉันหันไปมองใบหน้าดูดีของเขายิ้มและพูดว่า“เธอชอบฉันไหม” ฉันอยากจะพูดว่าไม่ชอบแต่ตอนนั้นฉันจ้องดวงตา,สันจมูก,ริมฝีปากที่ดูดีจึงหลงระเริงในใบหน้าของเขาจึงพยักหน้าและพูดว่า“ชอบ” “งั้นเธอชอบที่ฉันทำแบบนี้กับเธอไหม”เขาถามอีกครั้ง ขณะนั้นฉันก็อายขึ้นมาทำก็ทำไปแล้วจะมาถามฉันอีกทำไมจะบังคับฉันให้พูดออกมารึไง แต่เขาดูเหมือนจะชอบดูท่าทางฉันตอนนี้มากมองฉันด้วยตายิ้มรอคำตอบจากฉัน ฉันจึงพยักหน้าพูดอย่างจริงใจว่า“ชอบ” “ฮาฮา”เขาหัวเราะอย่างพอใจก้มลงมาจูบหน้าผากของฉันจากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาช่วยฉันสวมเสื้อ ใบหน้าฉันทั้งใบหน้าแดงไปจนถึงหูเห็นเขายังต้องการช่วยฉันสวมเสื้อผ้าฉันจึงรีบรวบเสื้อผ้ากลับมาสั่งเขาหันหลังไปและบอกว่าฉันใส่เองได้ เขาหัวเราะเยาะเย้ยและพูดว่า“เกรงใจอะไรเป็นสามีภรรยากันแล้วควรหรือไม่ควรฉันก็ดูแล้ว” “งั้นนายก็หันหลังไปสิ”ฉันพูดเหตุการณ์เมื่อกี้ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาเลยร่วมมือกับเขาใครจะรู้เขาไม่เป็นไรนี่มันอะไรกันแน่ ฉันรู้สึกเหมือนถูกหลอกในใจทั้งอายทั้งโกรธบังคับให้เขาหันไปไม่งั้นฉันก็จะ...... “เธอจะทำไมไม่ใส่แล้วเหรอที่จริงเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งดูดีไปอีกนะ”เซียวเหย่ยิ้มชั่วร้ายความอ่อนแอและความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว แต่เขาก็โกรธฉันกลับเห็นฉันบังคับจึงลุกขึ้นยืนและหันไป เป็นแบบนี้ฉันจึงพึ่งพบว่าร่างกายเขาดีจริงๆร่างกายทั้งหมดห่อหุ้มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรงแขนขายาวสง่าเหมือนกับผ่านโปรแกรมโฟโต้ชอปมาอย่างนั้นถ้าไม่ใช่มาเห็นด้วยตาตัวเองฉันก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีผู้ชายสง่างามแบบนี้บนโลกจริงๆเขาเหมือนกับเป็นบุตรสวรรค์ทุกซอกมุมเหมาะสมกับความงามของฉัน ฉันไม่ได้คิดว่าฉันบ้าไปแล้วแม้เมื่อเขาหันกลับมาก็ไม่ได้สังเกตต และในตอนนั้นยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าเห็นเขาหันกลับมามองฉันก็ร้องออกมาอย่างตกใจ เพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่รอให้ฉันสั่งให้เขากลับไปเขาเดินตรงเข้ามากำเสื้อผ้าและบรรจงสวมเสื้อผ้าให้ฉัน “นาย......เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมร่างกายนายถึงร้อนขนาดนั้นแม้แต่สติก็เบลอไปหมด” หลังจากถูกเซียวเหย่สวมเสื้อให้อย่างดีฉันจึงรีบถามเขาเพื่อลดความเขินของฉัน เซียวเหย่ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสมองฉันแล้วถามว่า“เธอกังวลขนาดนั้นไม่ใช่ว่ากลัวฉันวิญญาณแตกสลายหรอกนะ” ฉันพยักหน้าอย่างซื่อสัตย์ เขารวบฉันเข้าไปในอกอีกครั้งพอใจกับคำตอบของฉันพูดอธิบายสั้นๆว่า”เมื่อกี้ดื่มเยอะไปหน่อยเลยเมา” “เอ๋”ฉันจ้องเขาและเงยหน้าขึ้นมอง“ดื่มเยอะเหรอแจ่เมื่อกี้นายไม่ได้ดื่มอะไรเลยนะจะเมาได้ยังไง” “แต่ก่อนนอนมีชีวิตฉันไม่สามารถลองเหล้าได้เพราะแพ้เหล้าเพียงแค่ความเข้มของเหล้าถึงจุดหนึ่งแม้จะเจืออยู่ในอากาศฉันก็เมาได้ใครจะรู้ว่าหลังจากตายเป็นผีแล้วโรคนี้ก็ยังไม่หาย” “ดังนั้นเมื่อครู่นายได้กลิ่นที่ฉันพรมเหล้าเลยเมาเหรอร่างกายก็เลยร้อนไปทั้งร่างทำฉันตกใจแทบตาย”หลังจากฉันรู้ว่าเขาเมาทันใดนั้นก็โล่งใจและโกรธเขาเล็กน้อย เขาไม่โกรธและยังยิ้มแย้มมองฉันเหมือนเก่าพลางพูดว่า“ความลับนี้ฉันไม่เคยพูดกับใครมาก่อนตอนนี้ใช้ชีวิตท่ามกลางผู้คนก็มีแค่เธอที่รู้เธอรู้ความลับของฉันแล้วก็ต้องเป็นความรับผิดชอบของเธอ” ฉันพยักหน้าแต่ไม่ช้าก็นึกอีกเรื่องขึ้นมาจึงถามคำถามเขา“ไม่ใช่นะตอนที่เหวินเหวินนั่นกินข้าวกับนายลบเล้านายกินเหล้าไม่น้อยตอนนั้นนายไม่เห็นเมา “ตอนนั้นที่ฉันกินมันคือน้ำใช้มือของฉันเอาเหล้าที่อยู่หน้าพวกเธอเปลี่ยนเป็นน้ำก็ไม่มีปัญหาแล้ว”เซียวเหย่พูด ฉันจึงรับรู้จากนั้นฉันจึงสนใจไปที่ถ้ำที่อยู่ตรงหน้า เมื่อครู่ไม่ทันสังเกตตอนนั้นจึงพึ่งพบว่าถ้ำตรงหน้านี้คดเคี้ยวกว่าถ้ำที่อยู่กับเจิ้งเล่อเมื่อครู่เล็กน้อยฉันอดที่จะถามเซียวเหย่ไม่ได้เขารู้ได้ยังไงว่ายังมีถ้ำอีกและยังพาฉันมาด้วย “หลังจากที่เธอพบเทียนดี้เจี่ยนฉันจริงรู้ได้ว่าปัญหานี้อาจจะเป้นค่ายกลที่คนตระกูลเซียวเราจัดไว้และสร้างสำหนักหยินโดยไม่ต้องสงสัยแน่น่อนว่าเพื่อใช้พลังหยินล่อเลี้ยงของบางอย่างและในถ้าที่มีเทียนดี้เจี่ยนที่เธอพึ่งพบเป็นส่วนหนึ่งของถ้ำหยางซึ่งตรงกันก็ต้องมีอีกถ้ำพลังหยินสิ่งของที่พี่ชายฉันเลี้ยงไว้น่าจะอยู่ในถ้ำนี้ “ในถ้านี้ยังมีสิ่งของอื่นอีกเหรอ”ขณะนั้นฉันก็ประหลาดใจในเวลาเดียวกันก็ตีไปที่อกเซียวเหย่อย่างแรงเขารู้อยู่แล้วว่าในถ้านี้มีของอย่างอื่นอีกเมื่อครู่แค่บอกว่าฉันอย่างนั้น ถูกคนอื่นเห็นเข้าจะทำยังไง เซียวเหย่รู้ความคิดของฉันระเบิดหัวเราะบนหัวฉันและพูดว่า“แม้ว่าจะมีของอย่างอื่นอีกและไม่ใช่คนเธอกังวลอะไร” “คงไม่ใช่ผีหรอก.....”ฉันพึมพำอย่างไม่สบายใจกับตัวเอง พูดจบเขาก็ดึงมือฉันเดินเลียบไปตามทางเล็กๆข้างหน้า และหลังจากฉันเรียนควบคุมพลังยินแล้วจึงแสดงสักเล็กน้อยตามที่เจิ้งเล่อสอนฉันเกิดไฟวิญญาณขึ้นเหนือศีรษะส่องสว่างทางข้างหน้าเดินตามเขาเข้าไป ถ้ำหยินนี้น่าจะตามฮวงจุ้ยเหมือนกับถ้ำหยางขนาดในถ้ำก็พอๆกับถ้ำหยางเพียงแต่หลังจากเข้ามาเหยียบในถ้ำหยินฉันก็อดที่เสียวสันหลังไม่ได้ ในนี้มีพลังหยินรุนแรงทั้งถ้ำปกคลุมไปด้วยหมอกหนาสีดำแม้ว่าเหนือศีรษะฉันจะมีไฟวิญญาณอยู่ ก็ยังไม่สามารถส่องทะลุความมืดมิดตรงหน้า เซียวเหย่ถอดเสื้อคลุมของเขาลงอย่างรวดเร็วคลุมลงบนร่างกายฉันให้ฉันอยู่ติดกับเขาสุดท้ายเขาก็เป่าไฟวิญญาณของฉันและก็ไม่รู้เลยว่าเขาทำอะไรยังไงก็ตามไฟวิญญาณของฉันก็เพิ่มขึ้นมาก พลังหยินที่ไฟวิญญาณแผ่ไปทั่วตอนนี้ถูกไฟวิญญาณเผาไหม้หลังจากรอพลังหยินโดยรอบถูกเผาไปไม่น้อยแล้วในที่สุดฉันก็เห็นโครงสร้างของถ้ำหยินแห่งนี้ชัดๆ ที่ปรากฏในนี้คือหลุมฝังศพที่จุดศูนย์กลางของถ้ำหยินคือโลงศพหินขนาดใหญ่สำหรับสองศพ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นโลงศพที่มีสองศพก็เหมือนกับเตียงที่อยู่ในร้านเฟอร์นิเจอร์คนปกติก็เตียงเดี่ยวและนี่ก็คือเตียงคู่อัพเกรดหรูขึ้นมาหน่อย ฉันก็แปลกใจอย่างช่วยไม่ได้ต้องการที่จะเข้าไปดูใกล้ๆว่านี่เป็นศพของใครกันแน่ถึงต้องเปลืองขนาดนี้ อาจจะเป็นหลุมฝังศพของจักรพรรดิโบราณด้านในฝังของมีค่านับไม่ถ้วน ใครจะรู้ฉันพึ่งจะก้าวเท้าเซียวเหย่ก็ดึงฉันไว้และพูดว่า“อย่าสุ่มสี่สุ่มห้าสิ！” “ในหลุมนี้มีคนตายเหรอ”ฉันถามแต่พูดจบฉันจึงพึ่งจะรู้ตัวว่าฉันพูดไร้สาระถ้าไม่มีคนตายจะมาอยู่ในโลงทำไมล่ะ หลังจากที่ฉันกังวลในนี้มีคนตายและนี่คือถ้ำหยินของสำหนักหยินและเป็นจุดศูนย์กลางของหยินพลังหยินทั้งหมดก็เพื่อล่อเลี้ยงคนตายในโลงศพนั่นเป็นที่รู้กันว่าคนตายได้พบพลังหยินนั่นไม่ใช่เรื่องดี แม้แต่เหวินเหวินกับผู้จัดการด้านนอกติดเชื้อพลังหยินก็กลายเป็นผีกองกอยศพด้านในนี้มีพลังหยินและยังไม่รู้ว่าเลี้ยงไปเท่าไหร่แล้วในโลงศพนั่นเป็นไปได้มากว่าเกี่ยวกับผีกองกอยตัวนั้น สักครู่หนึ่งฉันจึงลากเซียวเหย่ไว้ไม่ให้เขาเข้าไปใกล้พูดอย่างสั่นๆว่า“พวกเราไปกันเถอะ” “ไม่ต้องกลัวมีฉันอยู่”เซียวเหย่ลูบไหล่ฉันเขาเดาว่าในนั้นมีอะไรนะสีหน้าถึงจริงจังแต่เขาก็ยังเดินเข้าไปใกล้หลุมฝังศพคู่นั้น “นี่เป็นไปได้มากว่าคือสถานที่สุดท้ายที่พบพี่ชายฉันก่อนตายเขายังคงทิ้งของสำคัญอย่างเทียนดี้เจี่ยนไว้ที่นี่พูดได้ว่าคนในหลุมศพสำคัญกับเขามากฉันต้องการจะดูสักนิด”เซียวเหย่เดินไปด้วยพูดไปด้วย อยู่ข้างเขาฉันก็สบายใจเล็กน้อยในเมื่อเกี่ยวข้องกับพี่ชายเขาเขาก็ยังอยากดูขนาดนั้นฉันจำใจตามเขาไปอยู่หลังเขาอย่างสั่นกลัวและเดินไปยังหลุมศพ โลงหินนั่นอยู่บนพื้นอย่างเงียบๆตัวโลงธรรมดาและเรียบง่ายมากราวกับเป็นงานฝีมือประดิษฐ์ออกมาทั้งโลงไม่มีการตกแต่งใดใดมีแค่ตรงกลางของฝาโลงแกะสลักปลาหยินน้อยสีดำตัวหนึ่งและด้านล่างของปลาหยินน้อยมีหลุมเล็กหนาหนึ่งนิ้วพลังหยินทั้งหมดของถ้ำหยินล้วนอยู่ที่เคลื่อนของปลาหยินน้อยที่ค่อยๆเข้าไปในรูเล็กๆ เซียวเหย่สังเกตไปที่รูเล็กๆเขาหายใจลึกๆป้องกันฉันให้อยู่ด้านหลังจ้องมองและพูดว่า“กำหยกที่ฉันให้เธอไว้ให้แน่นพร้อมหยิบออกมาตลอดเวลา” ฉันหายใจเข้าลึกๆพยักหน้าเอาหยกป้องกันฉันไว้ตรงหน้า หลังเห็นฉันเตรียมพร้อมแล้วมือเซียวเหย่ค่อยๆลดมือไปบนโลงศพเคาะเป็นจังหวะสามครั้งราวกับเคาะประตูจากนั้นก็รอการตอบสนองจากภายใน ความเงียบปกคลุมโดยรอบแม้กระทั่งตอนนี้เข็มตกกี่ซี่ฉันก็สามารถได้ยินกังวลจนถอนหายใจก็ยังไม่กล้า รอเป็นเวลานานโลงศพคู่ก็ยังเงียบไม่ตอบสนองกลับมาแม้แต่น้อย เซียวเหย่ไม่ลองอีกมือก็รวบไว้ด้วยกันรวมพลังหยินและดึงฝาโลงเปิดขึ้น