ตอนที่75 ยิ่งบินสูงตกลงมายิ่งอนาถ

ต๭นที่75 ยิ่งบินสูงตกลงมายิ่งอนาถ ถังเยว่ท่าทางลึกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มือก็ลูบไปตามแนวเคราที่ไม่มีอยู่ทำท่าท่างราวกับเป็นเจ้านายและพูดว่า“ไม่มีอะไรหรอกเพียงแค่เจ้าของโรงแรมนี้ชื่นชมในชื่อเสียงฉันเท่านั้นต้องการให้ฉันทำพระเครื่องเพื่อช่วยเสริมให้ธุรกิจเขาเจริญรุ่งเรืองเท่านั้นดังนั้นเขาเลยมาหาฉัน” “อะไรกันที่แท้เจ้าของที่นี่เกิดเรื่องจึงมาหานายเหรอ”ถงถงเปิดเผยถังเยว่อย่างใจร้าย หลังจากเขยิบเข้ามาใกล้ฉันก็กระซิบว่า“ลูกสาวเจ้าของโรงแรมนี้เมื่อปีก่อนถูกแฟนตัวเองแทงตายหลังจากนั้นมาที่บ้านของเจ้าของแห่งนี้ก็เกิดเรื่องแปลกๆขึ้นเหมือนกับวิญญาณของลูกสาวเขากำลังมีปัญหาเพียงแต่เถ้าแก่คนนี้ก็หานักบวชไม่น้อยมาขับไล่ผีแต่ก็ไม่พบวิญญาณของลูกสาวเลยพอไม่มีทางแล้วจึงมาหาพวกเราต้องการให้ลูกเขาสงบผ่านพระเครื่องไม่ให้ออกมาหลอกคนอีก” “อ๋อ....เป็นอย่างนี้นี่เอง”ฉันพยักหน้าแต่ก็ยังนึกว่ามีตรงไหนไหนที่แปลก ลูกสาวถูกแฟนหนุ่มตัวเองแทงตายเรื่องแบบนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนนะและเป็นเรื่องที่เกิดเมื่อปีก่อนคล้ายกับการตายของลูกสาวเถ้าแก่เฝิงต้า คิดถึงตรงนี้ฉันก็นึกขึ้นมาได้อีกเรื่องเกี่ยวกับการตายของลูกสาวเฝิงต้าตอนที่เขาเสียชีวิตไม่เพียงแต่ลูกสาวและคู่หมั้นของเขายังมีคู่หูของเธออีก หลังจากนั้นคู่หูคนนั้นตอนกำลังนอนอยู่ก็ถูกแฟนตัวเองแทงเสียชีวิต อะไรจะบังเอิญขนาดนี้！ ฉันจึงถามถังเยว่ทันทีว่าลูกสาวเจ้านายชื่ออะไรเป็นเพื่อนกับลูกสาวของเฝิงต้าหรือไม่ ถังเยว่เห็นฉันตื่นเต้นขนาดนี้ก็ถามฉันว่าฉันรู้จักลูกสาวของเขาเหรอ ฉันบอกปัดว่าไม่รู้จักแต่ก็รบเร้าให้ถังเยว่โทรหาเจ้าของเรื่องถามคำถามนี้ ถังเยว่จำใจต้องล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาเจ้าของโรงแรมตอนที่ถังเยว่พูดถังลูกสาวของเถ้าแก่เฝิงตาจู่ๆโทรศัพท์ก็ไม่มีเสียงทันทีสักครู่จึงจะมีเสียงออกมาหลังจากรอเจ้าของโรงแรมพูดจบใบหน้าของถังเยว่ก็จริงจังไม่น้อยมองมาที่ฉันอย่างไม่ตั้งใจและพูดว่า“เป็นอย่างนั้นจริงเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง” เรื่องต่างๆไม่ใช่ที่ฉันคาดการณ์ฉันเพียงแค่บอกถังเยว่เรื่องก่อนหน้าที่ฉันกับเซียวเหย่ซื้อบ้านผีสิงและยังเผยเรื่องที่ฉันได้ยินมาจากป้าทำความสะอาด ถังเยว่ฟังจบก็ไม่ได้แปลกใจมากนักหัวเราะและพูดว่าเจียงเหมินก็ใหญ่เท่านี้เศรษฐีระดับนี้ก็ล้วนรู้จักกันลูกสาวของพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันโดยไม่สงสัยเพียงแต่ไม่คิดว่าธุรกิจของเขาจะเกี่ยวข้องกับบ้านฆาตกรรมของเรา พูดจบเขาก็กระตุ้นให้ฉันรีบกินละยังถามฉันว่าอยากปพบเจ้าของโรงแรมกับเขาไหม ตอนนี้ฉันไม่ต้องการกลับไปเผชิญหน้ากับเซียวเหย่และเสวียนชิงชิงเดิมทีคิดอยากจะกลับบ้านแต่ในเมื่อถังเยว่ชวนฉันแล้วฉันจึงพยักหน้าตกลงไปหนึ่งเพราะฉันอยากรู้จริงๆสองฉันกังวลว่ากลับบ้านตอนนี้จะถูกแม่ฉันดูออกว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างไรก็ตามเธอเรื่องฉันมาตั้งแต่เล็กยันโตเพียงแค่ฉันผิดปกติเล็กน้อยเธอก็จับได้ทันที เห็นฉันตกลงถังเยว่กับถงถงก็ตื่นเต้นมากมีเพียงเจิ้งเล่อที่ท่าทางไม่มีความสุขน่าตาบึ้งตึงอยู่ข้างฉัน ฉันจึงถามเขาอย่างช่วยไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไรไปไม่อยากให้ฉันไปพบเถ้าแก่นั่นใช่ไหม เขาส่ายหน้าบอกว่าไม่ใช่และพูดว่า“เจ้านายพึ่งจะฝึกเรียกปลาหยินน้อยออกมาในส้างดันเถียนยังเก็บพลังหยินไว้อยู่มากพลังหยินเหล่านี้ยังบริสุทธิ์อยู่มากไม่มีพลังชั่วร้ายไปพบลูกสาวเถ้าแก่นั่นกับเจ้านายถังฉันเป็นห่วงคุณวิญญาณของเธอต้องเต็มไปด้วยพลังชั่วร้ายแน่นอนถ้าถึงตอนนั้นจะปนเปื้อนร่างกายคุณ......” เขาพูดอย่างลังเลเล็กน้อยและพูดอีกว่า“แม้มันจะไปปนเปื้อนร่างกายคุณแต่ปลาหยินน้อยนั่นก็ถือเป็นสมบัติล้ำค่าของผีคุณพึ่งจะฝึกเรียกปลาหยินน้อยยังไม่ได้ควบคุมทั้งหมดตอนนี้ไม่มีปีศาจเก่งๆปกป้องข้างกายฉันจึงกังวลมาก....” ไม่รอเขาพูดจบถังเยว่ก็ขัดเขาท่าทางไม่พอใจ“เจิ้งเล่อมีฉันอยู่นายกลัวอะไรนายคิดว่าฉันไม่เก่งเท่าผีแก่นั่นรึไง” เจิ้งเล่อตกใจเขาเป็นสิ่งที่ถังเยว่ทำออกมาแม้จะเป็นกุมารของฉันแต่ก็ยังใกล้ชิดกับถังเยว่มากไม่งั้นหลังจากที่ฉันเกิดเรื่องก็คงไม่แจ้งถังเยว่เป็นอันดับแรกแต่เพราะความสัมพันธ์ของฉันกับเซียวเหย่เขาก็เชื่อฟังเซียวเหย่มากเช่นกันมักจะคิดว่าฉันอยู่กับเซียวเหย่ปลอดภัยที่สุดตอนนี้ถูกถังเยว่พูดแบบนี้ก็เลยไม่รู้จะตอบยังไง ฉันรู้ว่าเจิ้งเล่อทำเพื่อฉันเห็นเขาอึดอัดใจจึงป้องกันให้เขาอยู่ด้านหลังถามถังเยว่ว่าทำอะไรน่ะทำให้เจิ้งเล่อของฉันลำบากทำไม ถังเยว่มองและหัวเราะฉันและบอกว่าเขาแค่ล้อเจิ้งเล่อเล่นทำให้เขาลำบากยังไงพูดจบเขาก็มาดึงฉันเพื่อเดินไปข้างนอก ฉันมองเขาออกห่างเขาอย่างเงียบๆและดึงถงถงกับเจิ้งเล่อเดินออกไป ตอนออกไปห่างตาเหลือบไปเห็นถังเยว่แยกเขี้ยวทำหน้าบูดบึ้งใส่เจิ้งเล่อโกรธจนปล่อยออกมาไม่ได้ หัวเราะอย่างเงียบๆหลังจากนั้นไม่นานพวกเราก็ไปถึงสำนักงานของประธานชายวัยกลางคนดูมีออร่าอายุประมาณห้าสิบกว่าก็รออยู่ในห้องแล้วเห็นพวกเรามาแล้วในตอนนั้นจึงเดินมาตอนรับถังเยว่ปากก็เรียกว่าอาจารย์ และในห้องออฟฟิตยังมีอีกคนหนึ่งนั่งอยู่คนนั้นสวมเสื้อคลุมสีฟ้าอยู่ผมก็ถักเปียที่ขาก็สวมถุงเท้าสีขาวถุงเท้าถูกดึงไปถึงน่อง ดูจากการแต่งตัวเขาเป็นนักบวชเต๋าอายุใกล้เคียงกับท่านประธานคือห้าสิบกว่ามีเคราแพะสีดำ และลักษณะเขาดูถือตัวเล็กน้อยหลังจากฉันสบตาเขาเขาก็หันกลับไปดื่มชาต่อโดยไม่สนสายตาพวกเรา หลังจากแนะตัวฉันจึงทราบว่าท่านประธานคนนี้ด่องเผิงชื่อลูกสาวที่เสียชีวิตคือด่องจิ่นชิ้วและนักบวชเต๋าท่าทางถือตัวคนนั้นเป็นประธานสมาคมเต๋าเมืองเจียงเหมินชื่อเต๋าดี่นเทียน ฉันรู้สึกอึดอัดใจอย่างช่วยไม่ได้ดี่นเทียนชื่อเต่านี้ดูอำมหิตและต้องเป็นคนมั่นใจตัวเองมากๆจึงจะแนะนำตัวว่าเป็นชื่อเต๋าดี่นเทียนแบบนี้ แต่ฉันไม่ได้เปล่งเสียงใดออกมายืนอยู่ด้านหลังถังเยว่โดยตลอด และการแสดงออกของถังเยว่ไปไกลกว่าที่ฉันคาดไว้ฉันคิดว่าเขาจะปิดอารมณ์ขันไว้เห็นชื่อเต๋าสูงสุดนั่นต้องเต๊ะท่าแน่นอนใครจะรู้ว่าเขาจะจับมือกับชื่อเต๋าอย่างเป็นมิตรสนิทสนมพูดว่ายินดีที่ได้พบอะไรนั่นจากนั้นก็แนะนำกับชื่อเต๋าและด่องเผิงว่าฉันคือแฟนของเขา ฉันได้แต่จ้องเขาตาเขม่งพึ่งจะคิดว่าเขาจะสงบนิ่งไม่โอ้อวดฟุ่มเฟือยแล้วตอนนี้พูดไร้สาระไม่เป็นความจริงพูดว่าฉันเป็นแฟนของเขาน่ะ！ ต้องการจะพูดอธิบายดี่นเทียนนั่นมองที่ฉันจากนั้นดวงตาก็ลดลงเล็กน้อยแสดงความประหลาดใจและพูดว่า“น้องชายไม่แนะนำเพื่อนตัวน้อยสองคนนี้เหรอ” ฉันตกใจขึ้นมาเผลอจับถงถงและเจิ้งเล่อไว้ด้านหลัง ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจคนที่มองเห็นกุมารของฉันมากมากมีความรู้สึกว่าจะถูกคนนั้นสอดแนม แต่ท่านผู้นำคนนี้ค่อนข้างมีความสามารถอย่างน้อยเขาก็เห็นถงถงกับเจิ้งเล่ออธิบายได้ว่าเขาได้ฝึกเปิดตาสวรรค์แล้วไม่จำเป็นต้องพึ่งสิ่งของอื่นก็เห็นผีได้ ตามวิธีพูดของเจิ้งเล่อนี้ถือว่าอยู่ในระดับสูงแล้วยังไงก็ตามการฝึกโดยทั่วไปแล้วต้องการเปิดตาสวรรค์ต้องใช้เวลาหลายปีในการสะสม อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่คนโกหกไม่มีวิชาอะไรในใจฉันก็เคารพเขาเล็กน้อยคนมีความสามารถมากก็จะถือตัวเสมอ เพียงแต่หลังดี่นเทียนพูดออกมาด่องเผิงก็ตกใจไม่น้อยมองอย่างกลัวๆมาที่ฉันกับถังเยว่ถามว่าในห้องนี้มีใครอีกเหรอ ถังเยว่ไม่หลีกเลี่ยงพูดเพียงกุมารที่เขาเลี้ยงไว้ก็อยู่ที่นี่เพียงแต่เขามองไม่เห็น ด่องเผิงยิ่งตกใจเข้าไปอีกแต่เพียงเพราะความเคารพถังเยว่จึงพยักหน้าและพูดว่า“อาจารย์เป็นเพราะอาจารย์จริงๆยังพกกุมารไว้ข้างกายในเมื่อเป็นแบบนี้ผมก็วางใจคุณมีความเชี่ยวชาญในการสื่อสารกับผีสักครู่ต้องสงบวิญญาณลูกสาวผมได้แน่” “โอ้ที่เลี้ยงไว้เป็นเพียงเด็กสองคนเป็นกุมารสำหรับหลงโผไทยไม่ใช่เรื่องยากอะไรจะสามารถพบวิญญาณที่รักได้หรือไม่ก็อีกเรื่อง”หลังจากสายตาดี่นเทียนนั่นมองกลับมาก็หัวเราะน่ากลัว ช่วงความประทับใจของฉันต่อดี่นเถียนนั่นได้พังลงไปแล้วกระซิบถามถังเย่ว่ว่าดี่นเทียนนั่นทำอะไรกันแน่เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง ถังเยว่พูดว่าท่านผู้นำนี้ด่องเผิงก็เชิญมาเพื่อปราบผีเช่นกันสถานการณ์ปกติเรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาแต่ภรรยาด่องเผิงช่วงนี้ถูกวิญญาณลูกสาวเขาหลอกจนเสียสติเข้าโรงพยาบาลจิตไปแล้วนอกจากนี้ในปีนี้ก็ตามหาคนระดับสูงมาไม่น้อยแล้วแต่ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้เขาจึงเสี่ยงทุกวิธีทางจึงจัดสรรมาสองคน ฉันจึงเข้าใจแล้วไม่แปลกใจท่าทางสายตาเหมือนสุนัขมองคนต่ำที่แท้ก็เป็นคู่แข่งของถังเยว่และฉันก็มองออกเขาเห็นฉันกับถังเยว่อยู่ในวัยยี่สิบต้นๆเลยมีแววตาดูถูกพวกเรา หลังจากทำความรู้จักกันแล้วด่องเผิงพูดสองสามประโยคใจร้อนให้พวกเรารีบร่ายคาถา นักบวชนั่นเหลือบมองพวกเราแล้วก็หัวเราะเยาเย้ยออกมาและพูดว่าต้องการไปเรียกวิญญาณต่อหน้าสุสานของด่องจิ่นชิ้ว เพียงแค่เรียกวิญญาณเขามีความมั่นใจที่จะเอาวิญญาญด่องจิ่นชิ้วไปเกิดมาเกิดจากนั้นก็จัดแสดงใหญ่เฉลิมฉลองให้กับการเริ่มต้นที่ดีของด่องจิ่นชิ้วให้เธอไปเกิดในครอบครัวดีๆ ด่องเผิงฟังแล้วก็พยักหน้าเขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นมากนักราวกับคุ้นเคยกับขั้นตอนแบบนี้ดาดว่าคนระดับสูงที่เขาหามาก่อนหน้านี้ก็มีแผนการเช่นนี้ สุดท้ายเขาก็เดินมาตรงหน้าถังเยว่และถามว่า“อาจารย์ถังมีแผนอะไรถ้ามีตรงไหนให้ผมช่วยรบกวนบอกมา” ถังเยว่พยักหน้าใบหน้าก็ยังยิ้มเหมือนเดิมเหลือบมองผู้นำและพูดว่า“ในเมื่อท่านผู้นำเต๋าต้องการไปสุสานของจิ่นชิ้วก่อนเรียกวิญญาณผมก็ไปด้วยจะดีกว่ายังไงทำพระเครื่องก็ต้องใช้ขี้เถ้าของคนที่รัก” ด่องเผิงยังคงพยักหน้าและพูดว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก พูดจบก็ทำท่าทางเชิญพวกเรา พวกเราและดี่นเทียนนั่นก็ขยับกายเมื่อถึงประตูโรงแรมด่องเผิงก็จัดรถเบนซ์คันหนึ่งไว้แล้วที่ประตูโรงแรม เพียงแต่ตอนขึ้นรถก็ปล่อยอุบายออกมาสบตาถังเยว่และพูดว่า“เส้นทางที่ยาวไกลนี้ต้องการเตรียมความพร้อมเรียกวิญญาณเล็กน้อยไม่สะดวกนั่งรถกับคนอื่นคุณชายถังไปนั่งรถอีกคันเถอะ” แม่เขาสิฉันมองมานานแล้วตอนนี้ทนมองต่อไปไม่ไหวแล้วเพียงแค่ใช้ธูปกับถั่วก็จัดการได้แล้วเพียงแค่เขาเอาของพวกนี้ไปก็ได้แล้วตลอดทางยังจะต้องเตรียมพร้อมอะไรอีก แต่ถังเยว่อารมณดีแปลกๆจริงๆลากฉันโดยและพูดว่า“ในเมื่อเป็นเช่นนั้นพวกเราก็ขับรถตามกันเถอะยังไงพวกเราก็ขับรถกันมาอยู่แล้ว นั่นทำให้ด่องเผิงรู้สึกอายเล็กน้อยรีบพูดว่าเป็นเขาเองที่คิดไม่รอบคอบเขาจะเอารถอีกคันมาตอนนี้ ถังเยว่โบกมือปัดและพูดว่าไม่ต้องรบกวนขนาดนั้นพูดจบเขาหัวเราะและพาพวกเรากลับมาในรถของเขาขับรถตามรถเบนซ์คันหน้า ฉันนั่งเบาะข้างคนขับมองใบหน้ายิ้มเยาะของถังเยว่ถามเขาว่าทำไมต้องทนนักบวชงี่เง่านั่นทุกที ฉันรู้ว่าเขาแข็งแกร่งไม่เป็นรองเซียวเหย่ยังสามารถสร้างเจิ้งเล่อกุมารชั่วร้ายระดับสูงขึ้นมาแม้ว่าจะไม่กล้าพูดว่าเจ๋งกว่านักบวชงี่เง่านั้นและก็มีไม่ได้ไปทุกครั้งมีสิทธิ์อะไรมาพาลแบบนี้ “เซวียนเซวียนเล่นกับคนแบบนี้ต้องอดทนเธอเคยได้ยินประโยคหนึ่งไหมยิ่งบินสูงตกลงมาก็ยิ่งอนาถ”ถังเยว่พูดและยิ่งยิ้มลึกลับขึ้นไปอีก