ตอนที่76 กระหังทารก

ต๭นที่76 กระหังทารก “หมายความว่าไง”ฉันเห็นถังเยว่พูดอย่างมั่นใจขนาดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะคาดหวังเล็กๆ “รอต่อไปเดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง”ถังเยว่หัวเราะและขยิบตาให้ฉันก็คือไม่บอกฉันแน่ๆ ฉันต้องจำใจรออย่างเรียบร้อยตลอดทางถังเยว่ให้ฉันพักผ่อนสักครู่และพูดว่าสุสานของด่องจิ่นชิ้วค่อนข้างไกลคืนก่อนฉันก็ไม่ได้นอนฝืนตัวเองแบบนี้ร่างกานจะทนไม่ไหวเอา ที่จริงแล้วฉันไม่ได้เหนื่อยเพียงแค่เหนื่อยจิตนิดหน่อยแต่ถูกถังเยว่พูดแบบนี้ฉันก็ง่วงขึ้นมาเล็กน้อยจึงหลับตาเอนลงบนเบาะข้างคนขับ ตอนฉันตื่นขึ้นมาฟ้าก็มืดอีกแล้วเส้นทางนี้ใช้เวลาเดินทางสถึงเจ็ดชั่วโมง ฉันอดจะแปลกใจไม่ได้มีคนกล่าวว่าคนตายแล้วก็จะถูกฝังอยู่ในเมืองเดียวกับคนในครอบครัวไม่ว่ายังไงก็จะถูกฝังอยู่ในบ้านเกิดตัวเองเหมือนที่คนชอบพูดว่าใบไม้จะร่วงกลับสู่ราก แต่เจ็ดแปดชั่วโมงนี้อย่าพูดว่าออกจากเมืองเลยแม้แต่มณฑลก็ออกแล้วแม้ว่าด่องเผิงคนนี้จะมีเงินมากแต่ก็ไม่จำเป็นต้องฝังลูกสาวตัวเองไกลขนาดนี้ เห็นฉันตื่นแล้วถังเยว่ก็บิดขี้เกียจและพูดว่าจะลงทางด่วนแล้วแล้วไม่นานก็ถึง ฉันพบว่าที่ที่เราไปถึงเรียกว่ามณฑลยงซีด้านหน้าอีกสองกิโลเมตรก็คือทางลงทางด่วน ตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงเมื่อถูกปลุกจึงมองใบหน้าเหน็ดเหนื่อยที่โผล่ออกมาจึงอาสาว่าหลังแล้วหลังจากลงทางด่วนแล้วเปลี่ยนให้ฉันขับ ใครจะรู้ถังเยว่แสดงท่าทางเหมือนเห็นผีมองฉันและพูดว่า“ตลกรึไงให้เธอมาขับรถรอจอนเช้าก็ไปไม่ถึงสุสานหรอกนะ” “ฉัน.....”ฉันโกรธจนอยากจะด่าคนแม้ว่าฉันจะมีทักษะพื้นฐานแต่เขาไม่ไว้หน้ากันเลยยังไงฉันก็ตั้งใจนะ ถังเยว่เห็นฉันใกล้จะโกรธแล้วจึงหัวเราะออกมาและพูดว่า“ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกเธอแต่ที่เธอขับคราวก่อนมันน่าสยองเกินไปฉันกลัวเธอทำให้ฉันหัวใจวายอีกครั้งและทางข้างหน้าเป็นทางภูเขาแล้วให้ฉันขับเถอะ” พูดจบเขาก็บิดสองสามทีฉันได้ยินเสียงกรอบแกรบมาจากร่างกายเขา แต่ที่เขาพูดก็เป็นเรื่องจริงทักษะของฉันขับรถทางภูเขาก็ไม่ต่างกับหาที่ตายหลังจากสบตาเขาแล้วจึงจำต้องยอมแพ้ หลังจากเขาเขตมณฑลยงซีด้วยความเร็วสูงรถเบนซ์คันหน้าก็หยุดลงที่ประตูร้านอาหารที่ตกแต่งได้ไม่เลวร้านหนึ่งด่องเผิงเดินมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพูดกับถังเยว่อย่างสุภาพว่าเดินทางมาเหนื่อยแล้วจากนั้นก็เตรียมตัวกันต้องรีบไปหลุมฝังศพก่อนเที่ยงคืน นักบวชต้องการไปเรียกวิญญาณหน้าหลุมศพตามปกติจะเลือกช่วงเที่ยงคืนเป็นเวลาพลังหยินรุนแรงที่สุดจะช่วยเพิ่มความสำเร็จขึ้นมาอีกก้าวหนึ่ง ถังเยว่ไม่ออกความเห็นใดใดตอนนี้ห่างจากสุสานด่องจิ่นชิ้วไม่ไกลแล้วทุกคนผ่อนคลายมากขึ้นและยิ่งนั่งรถนั่งในรถเป็นเวลาห้าหกชั่วโมงก็ค่อนข้างเหนื่อยจึงเดินเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็วล้างหน้าในห้องน้ำ ในขณะเดียวกันคนขับรถของถังเยว่มีห้องส่วนตัวสั่งอาหารเต็มโต๊ะ ฉันเข้าห้องน้ำแล้วออกมาก่อนฉันนั่งในห้องส่วนตัวพูดคุยกับถงถงและเจิ้งเล่อ ระหว่างที่พูดคุยกันอยู่ก็ได้ยินคนพูดใกล้ๆเหมือนน่าจะเป็นข้างห้องมีเศรษฐีอยู่คำพูดของด่อง ฉันตอนนั้นตั้งใจพิจารณาเศรษฐีแซ่ด่องไม่น่าจะบังเอิญขนาดนี้ที่พวกเขาพูดอยู่ใช่ด่องเผิงหรือเปล่านะ โชคดีที่ระบบป้องกันเสียงแย่มากหลังจาที่ติดกับผนังเสียงของข้างห้องดังชัดเจนมาก ผู้ชายวัยกลางคนกำลังพูดอยู่เขาพูดภาษาถิ่นพูดอะไรสักอย่างเร็วมากยากที่จะเข้าใจแต่ฉันก็ได้ยินคำหลักๆเศรษฐีด่องลูกสาวผีปอบ และคนที่อยู่กับชายกลางคนฟังจากเสียงน่าจะมีอายุ เขาสงบกว่าชายวัยกลางคนมากพูดภาษาถิ่นเหมือนกันพูดปลอบชายวัยกลางคนไม่หยุดให้เขาอย่าตื่นตระหนกแม้ว่าจะพาคนระดับสูงอะไรมาก็ไม่ต้องกลัวเพียงแค่ไม่มีหลุมฝังศพเรื่องของพวกเขาก็จะไม่ถูกเปิดเผย ฉันตกใจมากฟังถึงตรงนี้ฉันสามารถยืนยันได้ว่าเศรษฐีด่องที่พวกเขาพูดคือด่องเผิงและพวกพูดอะไรซักอย่างเกี่ยวกับผีปอบลูกสาวหรือร่างกายของด่องจิ่นชิ้วถูกขโมยไป นี่คือโจรผีปอบสองคน ช่วงเวลาสำคัญฉันต้องการจะได้ยินอีกแต่คราวนี้ท่านผู้นำกลับมาแล้วเขาเห็นหูฉันติดกับผนังข้างห้องก็ยิ้มเย็นๆและถามฉันว่า“คุณเซวียนทำอะไร” “อ๋อข้างห้องพูดถึงเรื่องความรักกันฉันเลยแอบฟังนิดหน่อยน่ะ”ฉันตอบอย่างอายๆตอนที่พูดไม่ได้ขยายเสียงให้ดังเพื่อเตือนโจรผีปอบตรงข้าม เดิมทีถังเยว่ต้องการใช้ขี้เถ้าของด่องจิ่นชิ้วทำพระเครื่องหากร่างกายของด่องจิ่นชิ้วถูกขโมยจริงๆก็ละก็ลำบากมากแน่ๆแต่ดี่นเทียนนี่เลือกที่จะเรียกวิญญาณต่อหน้าหลุมศพของด่องจิ่นชิ้วตามปกติก็เพื่อยืมร่างของด่องจิ่นชิ้วดูท่าทางเขาหยิ่งตอนนี้ฉันจึงไม่อยากให้เขารู้เรื่องร่างถูกขโมยรอสักครู่เรียกวิญญาณไม่ได้อยู่หน้าหลุมศพระงับความชำนาญชองเขาซะ แท้จริงแล้วตรงหน้าก็เงียบขึ้นมาและฉันก็หัวเราะอย่างเขินๆสุดท้ายเลยนั่งบนเก้าอี้เรียบร้อยรอถังเยว่กลับมา ถังเยว่กับด่องเผิงก็เร็วมากเช่นกันหลังจากผู้นำกลับมาไม่นานทั้งสองคนก็กลับมา ในตอนที่เห็นถังเยว่ฉันก็กวักมือเรียกให้เขานั่งข้างฉันจากนั้นก็เขยิบใกล้หูเขาเล่าเรื่องที่แอบฟังเมื่อครู่ให้ถังเยว่ฟัง ถังเยว่แสดงสีหน้าแปลกใจแต่เขาไม่ได้ถามอะไรและยิ้มเยาะที่มุมปากเลื่อนใบหน้าเข้าหาฉัน ฉันหลับไม่ทันริมฝีปากจึงสัมผัสใบหน้าเขา! “ห่างกันไม่กี่นาทีเธอก็คิดถึงฉันขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย”เขาหัวเราะท่าทางของถังเยว่ดูมีแผนหารชั่วร้ายยิ้มหยอกมาให้ฉัน และฉันต้องการแบ่งปันข่าวให้เขาอย่างจริงจังเขากลับฉวยโอกาสฉันฉันเกือบจะโกรธแล้วจึงตีเขาและหันไปไม่สนใขเขาอีก ดองเผิงเห็นก็เขินเล็กน้อยยิ้มและช่วยไกล่เกลี่ยพูดว่าอิจฉาความสัมพันธ์ของฉันกับถังเยว่พูดจบเขาก็ยังเศร้าอยู่ฉันจึงนึกขึ้นมาได้ภรรยาของเขาถูกวิญญาณลูกสาวหลอกจนเขาโรงพยาบาลจิตเวชแม้ว่าเขามีเงินแต่เขาสูญเสียลูกสาววัยกลางคนตอนนี้ภรรยาเขาก็เสียสติไปอีกอาจพูดได้ว่าครอบครัวแตกแล้ว คิดได้แบบนี้ฉันก็อดเห็นใจด่องเผิงไม่ได้แอบหวังว่าจะช่วยเขาแก้ปัญหาครั้งนี้ได้ อาหารมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็วเพราะอีกสักครู่เราต้องมีหน้าที่พวกเราพูดคุยสองสามคำก็รีบทานกันและถังเยว่ไม่คิดว่าฉันจะโกรธขนาดนั้นจึงคีบอาหารให้ฉันอย่างสุภาพโดยตลอดไม่หยุดที่จะทำหน้าขอโทษระหว่างนั้นก็ขยิบตาให้ถงถงกับเจิ้งเล่อไม่หยุดให้พวกเขาช่วยเขาพูด ความยุ่งเหยิงของเจิ้งเล่อและถงถงฉันจำใจต้องหันหน้ากลับมามองแรงถังเยว่ไปหนึ่งทีแล้วจึงก้มลงกินข้าว หลังจากทานข้าวเสร็จทุกคนก็กลับมาขึ้นรถออกเดินทางอีกครั้งตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้วใช้เวลาขับบนทางภูเขาเกือบหนึ่งชั่วโมงใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงบนทางเขาพวกเราก็มาหยุดที่เชิงเขาที่เรียกว่าภูเขาอวิ๋นจู นี่คือจุดชมวิวระดับห้าดาวป้ายประตูแตกต่างจากปกติแต่เป็นเพราะตอนนี้มืดค่ำแล้วดังนั้นจึงไม่มีนักท่องเที่ยวมีเพียงคนหลังค่อมที่ยืนอยู่ที่ประตูเท่านั้นโบกมือให้พวกเรา เห็นได้ชัดว่าดองเผิงเคยติดต่อกับที่นี่ลงจากรถก็พูดคุยกับคนคนนั้นสองสามประโยคสุดท้ายแล้วคนนั้นก็ตามดองเผิ่งขึ้นรถไปด้วยกันพวกเราขับรถเข้าไปในจุดชมวิวเดินทางไม่ถึงสิบนาทีในที่สุดก็จอดที่หน้าศาลเล็กๆ ตอนนั้นฉันก็เห็นคนหลังค่อมชัดเจนตอนแรกคิดว่าอายุเขาหน้าจะไม่ต่ำกว่าเจ็ดสิบแปดสิบไม่คิดเลยว่าพึ่งจะห้าสิบกว่าที่หลังค่อมก็เป็นเพราะเขามีเนื้องอกที่หลังหัวคนเต็มไปหมดมองแวบแรกก็คิดว่าเขามีสองหัวดูแล้วน่ากลัว ฉันเพียงแค่มองเขาเล็กน้อยแล้วก็หันไปอย่างไรก็ตามมันก็ไม่มีมารยาทที่จ้องมองคนพิการใครจะรู้ว่าเจิ้งเล่อแอบลากฉันให้ออกห่างจากชายชรา “ทำไมล่ะ”ฉันพูดอย่างไม่เข้าใจ ในขณะเดียวกันก็แสร้งมองชายชราอย่างไม่รู้ตัวสังเกตอย่างตั้งใจว่าเขามีตรงไหนผิดไป มองอย่างระเอียดแล้วฉันจึงพบว่าบนเนื้องอกของชายชรารวบรมพลังหยินไว้ไม่น้อยเลยทั้งเนื้องอกล้วนเป็นสีดำและภายใต้แสงสลัวฉันก็เห็นใบหน้าคนอยู่ตรงกลางเนื้องอก “อ๊า！”ฉันร้องออกมาอย่างตกใจจึงหลบอยู่หลังถังเยว่ทันที ถังเยว่ตกใจสังเกตสายตาฉันและมองไปที่ชายชราเช่นกัน ไม่นานเขาก็พบสิ่งผิดปกติบนร่างกายชายชราเพียงแต่เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่หันกลับแสร้งทำท่าทางตำหนิฉันแทนและพูดว่าฉันไม่มีมารยาท ชายชรานั่นไม่ได้โกรธยิ้มและโบกมือพูดว่าท่าทางของเขาก็น่ากลัวจริงๆหญิงสาวทั่วไปเห็นก็ล้วนกลัวกันทั้งนั้น พูดเพียงไม่กี่ประโยคก็เข้าเรื่องนี้ชายชราลูกกุญแจมาเปิดประตูศาลพาพวกเราเข้าไปข้างใน ฉันตามเข้าไปสุดท้ายในใจก็ยังกลัวไม่หายแต่ยิ่งเป็นแบบนี้สายตายังไม่เชื่อฟังมองไปที่ใบหน้าคนนั่นนั่นคือใบหน้าทารกประสาทสัมผัสทั้งห้าปนเปกันหมดยังไม่สามารถเปิดได้ แต่สิ่งที่น่าถึงก็คือใบหน้านั้นราวกับรับรู้ว่าฉันมองเขาอยู่แม้จะไม่มีตาแต่ใบหน้ากลับหันมาทางฉันช้าช้ามุมปากยกสูงขึ้นยิ้มให้ฉัน ฉันตกใจเกือบตายทั้งเย็นวาบไปทั้งหลังราวกับมีใบหน้าอยู่ที่หลังฉันเมื่อฉันกลัวจนไม่ไหวแล้วถังเยว่จึงหยุดเท้าทันทีดึงมือฉันก้มหัวลงมาและพูดข้างหูฉันว่า“นั่นคือกระหังทารกเชี่ยวชาญในการดึงดูดจิตใจคนที่สุดเธอไม่ต้องไปมองเขาอีก” มีคำเตือนถังเยว่แล้วฉันก็กลัวและตกใจจึงพึงพบว่าเมื่อกี้ฉันเหมือนถูกของบางอย่างควบคุมจึงมองไปที่ใบหน้าของทารกนั่นตลอด ฉันแอบกลั่นหายใจในมือกำหยกไว้แน่นจะท่องคาถาเปิดใช้หยกด้วยความอบอุ่นของฉันและจากหยกปล่อยออกมาความเย็นด้านหลังฉันก็ถูขับออกไป สุดท้ายฉันก็เผลอมองที่เนื้องอกนั่นกลับตกตะลึงที่ไม่เห็นใบหน้านั่นแล้ว และนักบวชเต๋าตั้งแต่จนจบก็ไม่แสดงอาการใดใดราวกลับไม่เห็นทารกกระหังอย่างนั้นเดินผ่านตาพวกเราไปที่ด้านหน้าหอพญายม นี่เป็นอาคารแบบนอกสามในสามด้านหลังหอพญายมมีห้องโถงเล็กๆเชื่อมในห้องนั้นเต็มไปด้วยป้ายวิญญาณและหลังห้องโถงเล็กจึงจะเป็นสุสาน จากที่ด่องเผิงแนะนำฉันทราบว่ากระดูกของลูกสาวเขาถูกฝังกลังจากภรรยาเขาเสียสติตั้งแต่ต้นจนจบก็สองเดือนตอนนั้นก็อยู่ภายใต้การแนะนำของผู้มีระดับสูงท่านหนึ่งให้ย้ายหลุมฝังแต่ไหนแต่ไรมาประเทศจีนบูชาเทพเจ้าน้อยนักจะบูชาผีดังนั้นด่องผิงจึงเอาลูกสาวฝังไว้ที่นี่ไม่ไกลใครจะรู้ว่าวิญญาณลูกสาวยังคงทำบาป หลังจากพบหลุมศพของด่องจิ่นชิ้วดี่นเทียนนั่นก็เอากระถางธูปธูปถั่วเหลืองออกจากกระเป๋าเป้