ตอนที่80 ไม้นวดแป้ง

ต๭นที่80 ไม้นวดแป้ง “ไม่ใช่ด่องจิ่นชิ้วงั้นใคร”ฉันหยุดฝีเท้าพูดอย่างประหลาดใจ “คือใครฉันก็ไม่แน่ใจเพียงแต่เป็นเด็กอายุเพียงไม่กี่เดือน”เจิ้งเล่อพูด เจิ้งเล่อพูดฉันก็รู้สึกโง่เล็กน้อยถังเยว่กำลังทำพระเครื่องของด่องจิ่นชิ้วอยู่จู่ๆจะปล่อยกระหังทารกออกมาได้ยังไง แม้ว่าจะมีทารกถูกฝังอยู่สุสานด้านหลังแต่ตอนถังเย่วทำพระอยู่ข้างกายควรมีพลังหยางที่แข็งแรงปล่อยออกมาซึ่งแรงมากกว่าพลังหยางทั่วไปแม้ว่าจะเป็นเด็กทารกที่ตายตั้งแต่เกิดแต่สัญชาตญาณต้องสั่งให้หลีกเลี่ยงหยางเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้ามาใกล้อย่างจงใจ เว้นแต่ว่าเขาจะมีเรื่องสำคัญหรืออาจจะมีคนสำคัญอยู่ที่นี่ คิดถึงตรงนี้ฉันก็อดไม่ได้ที่จะมองที่ท้องของด่องจิ่นชิ้วและผู้หญิงอีกสองคนทารกนั่นไม่ควรเป็นตัวอ่อนในท้องของพวกเธอเหรอ ดูที่หน้าท้องที่ยกนูนขึ้นมาช่วงเวลาที่เสียชีวิตควรอยู่ในช่วงครรภ์แปดเก้าเดือนก็จะพูดได้ว่าตอนนี้เด็กในท้องของพวกเธอมีวิญญาณห่อหุ้มอยู่แล้วหากแม่เสียชีวิตตอนใกล้คลอดลูกทารกในครรภ์มีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะอยู่รอดมีโอกาสสูงมากที่จะเปลี่ยนเป็นทารกฟ้า งั้นที่มาเมื่อกี้นี้คือทารกฟ้างั้นเหรอ ฉันจึงตกใจทันจึงรีบถามเจิ้งเล่อ เจิ้งเล่อไม่เข้าใจเกี่ยวกับทารกฟ้าจึงถามถงถงแทนหลังจากได้ยินคำว่าทารกฟ้าก็ตกใจจับมือฉันและพยักหน้าพูดว่า“ไม่ผิดเลย！ก็คือทารกฟ้าไม่งั้นเป็นแค่ผีที่เกิดใหม่จะหนีจากการถูกล้อมจากพวกเราสามคนได้ยังไง” “งั้นนายสามารถแยกความต่างของทารกฟ้านั่นได้ไหมเป็นลูกของคนไหนในพวกเธอสามคน”ฉันถามอีกครั้ง ถ้าทารกฟ้านั่นเป็นลูกของผู้หญิงอีกสองคนก็ยังดีถ้าเป็นลูกของด่องจิ่นชิ้วนั่นก็น่าจะเดือดร้อนแล้วแม้ว่าฉันจะเชื่อถังเยว่มีความสามารถที่จะปราบทารกฟ้าแต่แต่ภารกิจเร่งด่วนของเราในตอนนี้คือการค้นหาวิญญาณของด่องจิ่นชิ้วเพื่อสงบวิญญาณของเธอถ้าเก็บลูกของเธอไปเพียงแต่ขัดแย้งอย่างรุนแรงงั้นยังจะทำให้เธอสงบยังไง “ฉันลองหน่อย”ถงถงพูด พูดจบบนมือของเขาก็รวมด้ายหยินสามเส้นยืดเขาไปในท้องของพวกเธอสามคนประมาณครึ่งนาทีต่อมาขนคิ้วเล็กๆของถงถงที่ขมวดหากันจึงคลายออกปรากฏรอยยิ้มเล็กน้อย“โชคดีที่พวกเธอสามคนล้วนไม่ใช่แม่ของทารกฟ้านั่น” “เอ๋”ผลลัพธ์นี้ค่อนข้างคาดไม่ถึงทั้งสามคนล้วนไม่ใช่แม่ของเขางั้นที่เขาเข้ามาใกล้เมื่อครู่เพื่ออะไรกันหรือเพียงเพื่อดูความสนุก คิดถึงนี่จู่ๆฉันก็คิดได้อีกเรื่องขึ้นมาจึงถามถงถงว่า“ตอนที่นายประมือกับทารกฟ้านั่นรู้สึกถึงพลังหยางนิดหน่อยไหม” “มีนะ”ถงถงพยักหน้า“ที่ตัวทารกฟ้ามีพลังหยางดังนั้นจึงน่ากลัวมากว่าผีทั่วไปและเมื่อกี้ที่ตัวทารกฟ้าไม่เพียงแต่มีพลังหยางเท่านั้นพลังหยางยังรุนแรงมากด้วย” รุนแรงมากเหรอ！ ฉันมีคำตอบในใจแล้วถามถงถงว่านอกจากที่ตัวทารกฟ้าจะมีพลังหยางแล้วถ้าทารกนั่นอยู่ในร่างกายคนที่มีชีวิตพลังหยางจะรุนแรงขึ้นหรือไม่ เพียงแค่ฉันพึ่งจะถามจบจู่ๆถังเยว่ก็ทำเสียงอู้อี้ออกมาราวกับมีบางสิ่งระเบิดปะทุออกมา “จิ่นชิ้ว！”ด่องเผิงร้องออกมาจากนั้นร่างกายก็ทรุดสมองก็ไม่รับรู้หมดสติไป ถงถงพบว่าฝั่งถังเยว่เกิดเรื่องเลยไม่สนใจที่จะตอบคำถามฉันชั่วพริบตาเขาก็วิ่งไปหาถังเยว่ ฉันจึงรีบไปอยู่ด้านหลังถงถง “เซวียนเซวียน！อย่ามา！”ถังเยว่รีบตะโกนเรียกฉัน เพียงแต่เขาตะโกนช้าไปขณะนี้ฉันเห็นภาพสยองที่อยู่ตรงหน้าฉันและฉันก็ตกตะลึงไป เพียงแต่ร่างของด่องจิ่นชิ้วยังนอนอยู่ที่พื้นหน้าท้องก็ยังนูนอยู่เพียงแต่ตำแหน่งเหนือหน้าท้องของเธอก็คือเต้านมแตกไปก่อนแล้วราวกับถูกคนใช้ค้อนปอนด์ทุบให้แตกแม้แต่กระดูกซี่โครงใต้ราวนมถูกทุบก็ยังเห็นรางๆ ภาพตรงหน้ามืดลงฉับพลันร่างกายส่ายไปมาเล็กน้อย ถังเยว่เรียกฉันไม่สนใจศพของด่องจิ่นชิ้วแล้วรีบมาพยุงฉันถามว่าฉันเป็นอะไรไหม ฉันส่ายหน้าอยากที่จะอาเจียนอาหารในกระเพาะออกมาถูกถังเยว่พยุงซักครู่จึงจะกดความรู้สึกอยากจะอาเจียนไว้ได้จึงรีบถามเขา“เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้เรียกวิญญาณมาแล้วเหรอ” “ศพระเบิดแล้วเธอยังกังวลที่เรียกวิญญาณอยู่ไหมเธอไม่ต้องกังวลเมื่อกี้ฉันอยู่จากศพใกล้ขนาดนี้เขายังระเบิดต่อหน้าฉัน”ถังเยว่มองเศร้าๆมาที่ฉันราวกับฉันเป็นอันธพาลชั่วร้าย ถูกเขาพูดแบบนี้ฉันรู้ทันทีว่าตอนนี้คำพูดของฉันหายไปจึงรีบหันหลังกลับไปถามถังเยว่ว่าถูกระเบิดหรือไม่ในขณะเดียวกันก็มองตาเขาอย่างจริงจัง พอมองจึงจะพบว่าแม้ว่าผิวเขาจะเป็นสีเข้มแต่คิ้วขมวดเล็กน้อยสีหน้าซีดเผือดราวกับรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย “ไม่ใช่เรื่องใหญ่เมื่อครู่ศพระเบิดโดนตัวฉันก็เลยคลื่นไส้นิดหน่อยน่ะ”ถังเย่พูดอย่างพอใจ “ระเบิดใส่นายเหรองั้นนายยังจะมาพยุงฉันอีก！”ฉันรู้สึกตกใจฉันจึงพลักเขาออกทันทีหลบเลี่ยงให้ห่างจากใบหน้าเขา ถังเยว่แสดงความเจ็บปวดออกมาทางใบหน้า แต่เขาเห็นท่าทางฉันไม่สบายใจบรรเทาลงเล็กน้อยจึงเลียปากน้อยขยับเข้ามาหาฉันและถามว่า“เมื่อกี้ตอนฉันทำพระเครื่องมีผีเข้าใกล้รึเปล่าจู่ๆศพนี้ก็ถูกทุบแล้วก็กลายเป็นแบบนี้ต้องมีบางสิ่งจงใจทุบที่จริงพระเครื่องจะทำสำเร็จแล้วขาดอีกแค่ขั้นตอนเดียวก็จะเรียกวิญญาณได้แล้ว “มี！”ฉันรีบเล่าเรื่องที่เมื่อครู่มีทารกฟ้าเข้าใกล้ให้ถังเยว่ฟังจึงถามคำถามที่ฉันสงสัยอยู่ออกมาว่า“ที่นายเคยพูดถึงกระหังทารกที่อยู่บนหลังชายแก่หลังค่อมเป็นไปได้ไหมว่าเป็นกระหังทารกน่าเสียดายที่เขาวิ่งเร็วเกินไปพวกเราสามคนเลยดูไม่ชัด” “กระหังทารก.......”ถังเยว่พูดอย่างกระซิบก่อนหน้านี้ยังท่าทีกลับกรอกตอนนี้คิ้วขมวดเล็กน้อย คิดซักครู่เขาถอนหายใจออกมาพูดว่าไม่รีบตามหาชายชราไม่ได้แล้ว พูดจบเขาก็ให้คนขับรถพาด่องเผิงที่หมดสติกลับไปที่รถหลังจากจัดการด่องเผิงแล้ว เขาก็เหลือบตาไปทางดี่นเทียนยิ้มและให้ดี่นเทียนไปขึ้นรถดูด่องเผิงเพื่อเลี่ยงทารกฟ้านั่นกลับมาลงมือกับด่องเผิง ดี่นเทียนไม่ได้สบอารมณ์แต่ด่องเผิงเป็นผู้ว่าจ้างของเคสนี้ก็ต้องไม่เกิดเรื่องกับเขาจำเป็นต้องมีคนดูแลเขาใบหน้าเย็นช้าคิดอยู่พักหนึ่งสุดท้ายเขาก็พยักหน้าตอบรับ และหลังถังเยว่พูดกับดี่นเทียนจบก็หันกลับมามองฉันให้ฉันไปขึ้นรถและอยู่กับดี่นเทียนอย่าวิ่งไปมั่วซั่วก่อนที่เขาจะกลับไปห้ามอยู่ห่างดี่นเทียน ณตอนนั้นฉันก็ไม่พอใจแล้วให้ฉันอยู่กับถงถงและเจิ้งเล่อก็ได้แต่ดี่นเทียนดื้อรั้นมากหลังจากพูดว่าต้องการจะรับฉันเป็นลูกศิษย์ก็เหมือนเดินเขากองไฟแล้วแม้ว่าร่างด่องจิ่นชิ้วจะระเบิดแล้วแต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรสายตาก็จ้องที่ฉันตลอดทั้งยังหัวเราะเยาะเย้ยฉัน หัวเราะที่ฉันตกใจ ฉันจับแขนถังเยว่ไว้ตอแหยขอร้องที่จะไปตามหาชายแก่หลังค่อมกับเขา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันขอร้องเขาเขาก็ตกใจเล็กน้อยดวงตาหลบลงเหมือนมีความกังวลเล็กน้อยแต่ดวงตาของเขามองลงที่แขนที่ฉันจับเขาไว้หัวเราะและพูดว่า“ไปก็ได้แต่เธอต้องจับมือฉันไว้ห้ามปล่อยเด็ดขาด” พูดจบมือที่อบอุ่นของเขาก็กุมหลังมือฉันไว้ ความรู้สึกนั้นก็แปลกเล็กน้อยทำให้ฉันนึกถึงเซียวเหย่ขึ้นมาคิดถึงเซียวเหย่ในใจที่มืดมนก็เปลี่ยนเป็นต่อต้านเล็กน้อย แต่ฉันไม่ต้องการจะอยู่กับดี่นเทียนจึงจำใจปล่อยให้ถังเยว่ดึงฉันเดินขึ้นเขาไป เดินไปถังเยว่ก็หยิบผงสีแดงโปรยไปตามทางด้านหน้า ไม่นานผงสีแดงก็ตกลงไปที่พื้นรอยเท้าขนาดเล็กก็พิมพ์ออกมา พิมพ์รอยเท้าขนาดเล็กมากยังใหญ่ไม่เท่าฝ่ามือฉันเลยเดินไปตามทางคดเคี้ยวจุดชมวิวบนเขา พวกเราเดินตามรอยเท้าไปปีนมาเกือบจะหนึ่งชั่วโมงรอยเท้าก็หายไปที่หน้าถ้ำใต้ดิน ทางเข้าถ้ำมีบันไดเข้าถ้ำด้านข้างยังมีป้ายอยู่ด้านบนมีตัวอักษรสามตัวเขียนอยู่คือน้ำพุหยินหลง ดูแล้วเป็นจุดชมวิวอีกที่หนึ่งของที่นี่ด้านล่างยังมีน้ำ น้ำมีหยินมากโดยเฉพาะนี่ยังเป็นถ้ำที่ลงไปตลอดทั้งปีไม่โดนแสงแดด พอเป็นแบบนี้ที่นี้ก็คือถ้ำหยินธรรมชาติรวบรวมลมธิเบตเอื้อเฟื้อต่อการฝึกฝนของผี ฉันอดกังวลไม่ได้จึงหยิบหยกขึ้นมาตามสัญชาตญาณท่องคาถาเผื่อไว้ ถังเยว่ก็หยิบสิ่งป้องกันตัวออกมาถือไว้ตรงที่หน้าหน้าอก มันกลายเป็นอะไรบางอย่างเหมือนไม่นวดแป้งนอกจากสิ่งนี้จะทำจากโลหะไม้นวดแป้งไม่ต่างจากทั่วไป ฉันประหลาดใจขึ้นมาเพียงแต่ตอนนี้สถานการณ์เคร่งเครียดฉันก็ไม่ได้สนใจจะถามเขาว่าคือของอะไรเพียงแค่ตามเขาอย่างใกล้ชิด ผ่านไปซักครู่พวกเราก็ลงบันไดลงมาในถ้ำ ในธรรมมืดสนิทยืนมืออกไปก็ไม่เห็นนิ้วทั้งห้าแล้วโชคดีที่ในนี้มีพลังหยินไหววนและฉันยังมีปลาหยินน้อยอยู่จึงมีความรู้สึกไวมากต่อพลังหยินยิ่งเข้าใกล้พลังหยินมากในหัวของฉันก็ปรากฏเงาโผ่ลออกมาจากในถ้ำ และไม่ไกลจากฉันมีกลุ่มพลังหยินที่รุนแรงกว่ากลุ่มอื่นนิดหน่อยในพลังหยินยังรวมพลังชั่วร้ายไว้ตอนนั้นฉันก็ระมัดระวังตัวขึ้นมา ทารกฟ้า ฉันหยุดฝีเท้าดึงถังเยว่ไว้ส่งสัญญาณให้ถังเยว่ ถังเยว่ฉลาดมากขณะที่ฉันดึงเขาไม้นวดแป้งของเขาก็แกว่งอย่างแรงทิศทางของลมมาทางฉัน “หยุด！”เมื่อก่านเมี้ยนจ้างทุบไปที่ร่างของทารกฟ้านั่นทันใดนั้นพวกเราก็ได้ยินเสียงชายแก่หลังค่อม ถังเยว่หยุดการเคลื่อนไหวในเวลาเดียวกันความมืดของถ้ำก็สว่างขึ้นด้วยแสงวับวาวในมือของชายชราหลังค่อมถือไม้ขีดอยู่อันหนึ่งจุดเทียนด้านข้าง ด้วยแสงจากเทียนชั่วพริบตาทารกฟ้านั่นก็กลับไปบนหลังของชายชราหลังค่อมและชายชราหลังค่อมนั่นตอนนี้มองมาที่พวกเราอย่างมุ่งร้ายพูดเสียงต่ำว่า“ในเมื่อพวกเธอพบที่นี่ดังนั้นความลับของฉันก็ปิดไม่อยู่แล้วจะฆ่าจะแกงกันก็แล้วแต่ฉันจะขอร้องแค่อย่างเดียวปล่อยลูกฉันไป” “ลูกของคุณเหรอคือใคร”ฉันอดจะพูดออกมาไม่ได้เรื่องนี้ผลิกผันเร็วเกินไปฉันตอนนี้สมองตื้อไปหมดเขายอมรับง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอไม่ใช่ว่าวางแผนอะไรไว้รึไง “ทารกฟ้านี้เป็นลูกของฉัน”ชายหลังค่อมพูดพูดอยู่เค้าก็มองฉันกับถังเยว่ใบหน้ามุ่งร้ายเปลี่ยนเป็นเงียบสงบ“พวกเธอมาที่นี่ไม่มีอะไรสำคัญมากกว่าการตามหาวิญญาณด่องจิ่นชิ้วเพียงแต่พวกเธอต้องปล่อยลูกฉันไปก็จะมอบวิญญาณด่องจิ่นชิ้วออกมา” “เหรอมีเหตุผลอะไรที่พวกเราต้องเชื่อคุณ”ถังเยว่ยิ้มและพูดเสียงเย็น “ก็เหตุผลที่พวกเธอเรียกวิญญาณด่องจิ่นชิ้วไม่ได้ไง”ชายแก่หลังค่อมพูดสายตาของเขาจ้องถังเยว่ตาแข็งในตาซ่อนความอันตรายไว้เล็กน้อย ฉันสามารถตัดสินจากสายตาของเขาเพียงแค่ถังเยว่ไม่ตอบรับขอเสนอเขาเขาต้องลงมือฆ่าถังเยว่แน่นอน ตอนนั้นในมือถังเยว่ยังดึงมือฉันไว้ฉันบีบมือเขาเบาๆเพื่อเตือนให้เขาระวัง แต่ขณะนี้ถังเยว่ผ่อนคลายเล็กน้อยแล้วกลับไปสู่ท่าทางเลอะเทอะแบบปกติของเขายิ้มแล้วพูดว่า“เหรอใครบอกว่าพวกเราเรียกวิญญาณด่องจิ่นชิ้วไม่ได้” พูดจบเขาก็หยิบกล่องสีแดงใบเล็กออกมาดึงฝาเปิดออกเบาๆก็ปรากฏตะเข็บเส้นหนึ่ง พลังหยินมีพลังชั่วร้ายผสมอยู่ถูกปลดออกมาครอบคลุมถ้ำทั้งหมด ฉันตกใจในเวลาเดียวกันกับชายชราหลังค่อมถังเยว่จับวิญญาณของด่องเผิงได้ตั้งแต่เมื่อไหร่