ตอนที่81：ความผิดปกติของถังเยว่

ต๭นที่81：ความผิดปกติของถังเยว่ “ตอนนี้นายยังจะบอกว่าวิญญาณของด่องจิ่นชิ้วอยู่ในมือนายอย่างนั้นเหรอ？”กล่องที่เปิดแง้มอยู่ครึ่งหนึ่งสายตาก็เหลือบไปเห็นมือข้างหนึ่งยื่นออกมาจากกล่องถังเยว่รีบเอาฝาคลุมมันทันทีเขายิ้มเยาะถามชายชราหลังค่อม ตอนนี้ชายชราหลังค่อมที่ตายกลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้วตาทั้งสองจ้องมองไปที่ถังเยว่พูดด้วยท่าทีไม่เชื่อถือ：“จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไรฉันพยายามหาทางมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่เคยหาวิญญาณของด่องจิ่นชิ้วเจอเลยนายจะหาเจอได้อย่างไรเป็นไปไม่ได้！” “จะได้หรือไม่ได้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ”ถังเยว่หัวเราะราวกับว่ากำลังหัวเราะชายชราหลังค่อมนั้นเขาถือไม้นวดแป้งไว้ในมือไม่หวั่นเกรงต่อทารกฟ้าแม้แต่น้อยและยังมองหาที่นั่งให้ตัวเองพูด：“จนถึงตอนนี้คุณไม่คิดจะพูดเหรอว่าทำไมถึงต้องขโมยร่างของหญิงตั้งครรภ์นั่นด้วย？หากนายให้เหตุผลมาได้ฉันจะไม่เอาผิดกับเรื่องที่ผ่านมาในอดีตและปล่อยผีพวกนั้นไป” พูดจบเขาก็มองหาที่นั่งให้กับฉันเขาหัวเราะจนทำให้ฉันต้องหยุดและเล่าเรื่องทั้งหมด ในใจฉันเต็มไปด้วยคะถามเมื่อเห็นความมั่นใจอบ่างถังเยว่อย่างนั้นแล้วก็ยิ่งนิ่งลงรอให้ชายชราหลังคอมปล่อยพลังออกมา แต่ชายชราหลังค่อมไม่เชื่อในคำพูดของถัวเยว่เขามองถังเยว่ด้วยใบหน้าบูดบึ้งที่ดูเหมือนกำลังมองหาโอกาสเพื่อหลบหนีตลอดเวลา แต่เมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นไม้นวดแป้งในมือของถังเยว่ดวงตาที่มีหยินปกคลุมก็เปลี่ยนไปเป็นความสิ้นหวังพูด：“ฉันโดดเดี่ยวมาตลอดชีวิตนี้เติบโตมาเหมือนกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งถูกพ่อแม่ทอดทิ้งไว้ที่ตำหนักพญายมแห่งนี้คนดูแลตำหนักพญายมเก็บฉันไปเลี้ยงจนโตต่อมาท่านเจ้าสำนักเสียชีวิตฉันจึงได้รับหน้าที่ดูแลที่แห่งนี้ฉันคิดว่าฉันจะมีชีวิตที่ดีแต่ฉันกลับสามารถสื่อสารกับพิฆาตสี่เก่าได้ทั้งยังถูกตราหน้าว่าเป็นคนไม่ดีและถูกทุบตีอย่างหนักเกินกว่าจะทนดูได้” ขณะที่เขาพูดกล้ามเนื้อในตาก็สั่นจนไม่สามารถควบคุมได้แม้จะผ่านมาเนิ่นนานแต่เขาก็ยังคงจำมันได้และกลัวอยู่อย่างนั้น ฉันอดที่จะถอนหายใจไม่ได้แม้ว่าตอนที่ฉันเกิดจะไม่มีประสบการณ์นี้แต่ก็เคยได้ยินเกี่ยวกับพิฆาตสี่เก่ามาบ้างตอนที่อาศัยอยู่บ้านคุณยายฉันมีคุณปู่สองคนคนที่สองท่านเป็นน้องชายของคุณปู่และท่ายยังเป็นหมอเท้าเปล่าอีกด้วยท่านตระเวนไปตามหมู่บ้านใกล้เคียงหากมีคนเจ็บป่วยก็จะคอยรักษาเพื่อหาเงินเลี้ยงครอบครัว วันหนึ่งท่านก็ออกไปรักษาผู้คนอย่างที่ทำเหมือนทุกวันตอนที่กำลังจะออกจากบ้านก็ถูกคนใส่ชุดทหารดคุมตัวไว้เขาบอกว่าคุณปู่ของฉันหลอกลวงเป็นวิญญาณร้ายแล้วก็ลากตัวคุณปู่ไปตั้งแต่นั้นมาคุณปู่ของฉันก็ไม่กลับมาอีกเลยตอนที่คุณยายคนที่สองเจอกับคุณปู่ท่านก็กลายเป็นบ้าไปแล้วใบหน้าทั้งหมดเต็มไปด้วยรอยมีดที่สลักเป็นรูปกระดองเต่าจนเป็นแผลลึกท่านซ่อนตัวเองจากผู้คนไม่รู้จักใครแม้กระทั่งคุณยายที่สองคุณปู่ตะโกนต่อหน้าคุณยายว่าท่านไม่ใช่คนท่านเป็นยมทูตหัววัวหน้าม้า ตอนนั้นฉันยังเด็กมากแม้ว่าคุณยายของฉันจะบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าคุณปู่ที่สองของฉันต้องทุกข์ทรมานจากการทารุณที่ป่าเถื่อน เมื่อนึกถึงสิ่งที่คุณปู่ต้องเจอและกลับไปมองที่ชายชราหลังค่อมอีกครั้งฉันเกิดเห็นใจเขาขึ้นมาหากพูดถึงเขาที่นอกจากจะขโมยศพสามร่างแล้วผนึกมันไว้แล้วดูเหมือนว่าเขาจะไม่ทำร้ายชีวิตคนถึงแม้เขาจะเลี้ยงทารกฟ้าแต่ระดับของทารกฟ้าก็ไม่สูงมากนั้นแสดงว่าเขาไม่ได้ทำร้ายใครและไม่ได้กลืนวิญญาณผีตัวอื่นด้วยแต่ฉันยังมีเรื่องที่ไม่เข้าใจเขาพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อขโมยร่างของด่องจิ่นชิ้วแท้จริงแล้วเพื่ออะไรกันแน่？ ชายชราหลังค่อมยังคงเล่าต่อไปฉันพอเข้าใจในสิ่งที่เขาพบเจอผ่านคำบอกเล่าของเขา เมื่อห้าสิบปีก่อนชายชราหลังค่อมอายุสิบกว่าปีเพราะต้องดูแลตำหนักเพียงคนเดียวจึงกลายเป็นเป้าหมายหลักของพิฆาตสี่เก่าตอนนั้นเขาถูกขังไว้ในคอกวัวของครอบครัวหนึ่งไม่ได้อาหารหรือน้ำเขาหิวโหยจนต้องแย่งฟางของวัวกินจากนั้นเขาก็ทนต่อไปไม่ไหวและคิดอยากฆ่าตัวตาย เมื่อเขาวางแผนและเตรียมทุกอย่างไว้แล้วทันใดนั้นลูกสาวของผู้บัญชาการทหารก็เกิดป่วยขึ้นมาปากเต็มไปด้วยฟองและกัดคนอย่างบ้าคลั่ง ความเป็นจริงในปัจจุบันนั้นเธอเป็นโรคพิษสุนัขบ้าแต่ตอนนั้นการแพทย์ยังไม่พัฒนาพาไปหาหมอมากมายก็ไม่มีประโยชน์และไม่มีหนทางจริงๆลูกสะใภ้ของผู้บัญชาการทหารบอกว่าเธออาจจะโดนอาถรรพ์มีอีกทางหนึ่งคือต้องพาลูกสาวไปหาชายหลังค่อมเพื่อตรวจดูอาการ คำพูดนี้เป็นซื่อจิ่วในเวลานั้นหากเป็นคนอื่นต่อให้ต้องตายก็ไม่กล้าพูดมันออกมาแต่คนที่พูดนี้เป็นสะใภ้ของผู้นำทหารเขาไม่ทำอะไรญาติของตัวเองแน่นอน อย่างไรก็ตามแม้แต่จะเป็นตอนกลางวันผู้บัญชาการทหารเองก็ไม่กล้าแตะต้องชายชราหลังค่อมและในคืนนั้นเองเป็นคืนที่ชายชราหลังคอมตั้งใจจะฆ่าตัวตายผู้บัญชาการทหารและภรรยาพาลูกสาวของพวกเขาไปที่คอกวัวและให้ชายหลังค่อมดูอาการป่วยของเธอ ชายชราหลังค่อมคิดไปว่าผู้บัญชาการทหารคิดจะใช้วิธีการบังคับใช้กฎหมายเขาไม่ยอมทำอะไรในที่สุดลูกสะใภ้ที่กระวนกระวายก็พูดขึ้นว่าหากชายหลังค่อมช่วยลูกสาวได้เขาสามารถขออะไรก็ได้ นี่คือจุดเปลี่ยนในชีวิตของชายชราหลังค่อมและจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมของเขา ไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือลูกสาวพวกเขาโดนอาถรรพ์จริงๆอย่างไรก็ตามหลังจากที่ชายหลังค่อมขับไล่สิ่งไม่ดีให้กับลูกสาวพวกเขาตลอดทั้งคืนเธอก็ไม่กัดผู้คนอีกและกลับมาเป็นปกติ นับแต่นั้นมาผู้บัญชาการทหารก็ยกย่องให้ชายหลังค่อมเป็นพระเจ้าแม้ว่าในทุกวันเขาจะยังคงต่อสู้กับผู้คนแต่เมื่อตกเย็นก็จะได้รับการดูแลเป็นพิเศษเขาให้ลูกสาวที่หายดีแล้วนำอาหารไปให้ชายหลังค่อมพวกเขาสองคนค่อยๆรู้สึกดีต่อกัน แม้ผู้บัญชาการทหารจะไม่เต็มใจนักแต่นั้นเป็นเพราะเงื่อนไขที่ว่าเมื่อชายหลังค่อมขออะไรก็จะต้องรับปากทั้งหมดหลังจากขบวนการปฏิวัติได้ผ่านไปแล้วเขาทั้งสองคนแต่งงานกันและตั้งท้องในปีต่อมา และนั้นก็คือทารกฟ้าตนนี้ เมื่อฟังถึงตรงนี้ฉันก็อดที่จะขัดจังหวะพูดของชายหลังค่อมไม่ได้นี่มีจุดบกพร่องอยุ่นะถ้าสิ่งที่ชายหลังค่อมพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นทารกฟ้านี่ก็ต้องอายุ46-47แล้วสิแต่รูปลักษณ์เขายังเป็นทารกอยู่เลยและยังสิงสถิตอยู่ในร่างของชายหลังค่อมอีก อันที่จริงผีโดยทั่วไปก่อนตายจะคงสภาพตอนใกล้ตายไว้เช่นอายุอะไรทำนองนั้นแต่ทารกฟ้านี่เป็นกรณีพิเศษพวกเขามีวิญญาณฟ้าเหมือนกับคนปกติ อย่างน้อยฉันก็ได้พบกับทารกฟ้าเฉินอาเหลียนที่กลายเป็นหญิงวัย40กว่าไปแล้ว แต่หลังจากที่ฉันขัดจังหวะชายหลังค่อมและยังไม่ทันได้ถามถึงเรื่องราวของทารกฟ้านั้นถังเยว่ก็เริ่มพูดขึ้น：“ผีลูกชายของคุณเกิดในปีหยินเดือนหยินวันหยินช่วงเวลาหยินเขาเป็นหยินหนานโดยสมบูรณ์ใช่ไหม？” ชายหลังค่อมอึ้งไปชั่วขณะเมื่อได้สติก็ถาม：“คุณรู้ได้อย่างไร？” “เพราะหยินหนานที่สมบูรณ์มีพลังหยินมากเกินไปแม้ว่าเขาจะเกิดมาอย่างปลอดภัยและอยู่รอดมา10ปีแต่เขาก็ไม่เหมาะที่จะเปลี่ยนให้เป็นทารกฟ้าเขารับการล้างบาปของพลังหยางไม่ไหวแม้ว่าจะกลายเป็นทารกฟ้าแต่ก็เป็นเพียงความบกพร่องเพราะอย่างนั้นเขาจึงแตกต่างจากทารกฟ้าทั่วไปแม้ว่าจะผ่านมานานหลายปีเขาก็ยังคงไม่โตขึ้น”ถังเยว่พูด พูดจบเขามองไปที่ชายหลังค่อมและลูกชายอย่างเห็นใจเขากวักมือเรียกทารกฟ้าพูด：“มานี่สิ” ชายหลังค่อมที่เพิ่งแสดงท่าที่ผ่อนคลายก็กลับกลายเป็นตึงเครียดขึ้นมาในชั่วพริบตาเขารีบดึงทารกฟ้าไว้ถามถังเยว่ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น：“คิดจะทำอะไร？” “ไม่ทำอะไรก็แค่ดู”ถังเยว่ยิ้มกว้างพูด พูดจบเขาก็เหวี่ยงไม้นวดแป้งที่อยู่ในมือมันลอยอยู่ด้านของทารกฟ้าและกำลังวาดบางอย่างดูเหมือนว่ามันถูกวาดด้วยคาถาทารกฟ้าที่ตอกแรกใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัวก็เปลี่ยนเป็นใสซื่อทันทีมือเล็กๆผลักออกจากชายหลังค่อมจ้องมองและตรงมาหาถังเยว่ ชายหลังค่อมกังวลอย่างมากตาจ้องไปที่ถังเยว่อย่างไม่ละสายตาเขากลัวไม้นวดแป้งในมือของถังเยว่เขาไม่ได้พุ่งตรงเข้ามา ในพริบตาทารกฟ้าก็ไปอยู่ต่อหน้าถังเยว่ตอนที่เขาผ่านฉันไปฉันเห็นไม่ถนัดนักดูเหมือนกับว่าจะมีลวดลายแปลกๆอยู่ที่ด้านหลังคอของเขา！ ลวดลายนั้นคุ้นตามากมันเหมือนกับลวดลายที่คอของเจิ้งเล่อ！ ฉันเผลออุทานออกมาเสียดังทันใดนั้นเองก็นึกขึ้นได้ว่าที่ด้านหลังคอของเฉินอาเหลียนก็มีลวดลายนี้เหมือนกันเธอยังบอกอีกว่าถังเยว่เป็นคนทิ้งลวดลายนี้ไว้ตอนนั้นฉันเพิ่งได้รับการช่วยเหลือและตัวเองก็ยังคงตื่นกลัวหลังจากที่ผ่านไปด้วยดีเรื่องนี้ก็ถูกลืมไปตอนนี้ได้เห็นลวดลายนี้อีกครั้งฉันอดที่จะมองเข้าไปในตาทั้งสองข้างของถังเยว่ไม่ได้ เขาเรียกทารกฟ้าให้มาหาก็เพื่อจะดูลวดลายด้านหลังคอของเขาแต่ทันทีที่ถังเยว่เห็นลวดลายนั้นร่างกายเขาหยุดนิ่งราวกับถูกสายฟ้าฟาดแม้แต่ไม้นวดแป้งที่ถืออยู่ในมือจู่ๆก็ตกลงไปกระแทกพื้นดูเหมือนว่าเขาจะตกใจมาก “ถังเยว่นายเป็นอะไรไปถังเยว่？”ฉันรีบไปผลักเขากลัวว่าเขาจะมีอุบัติเหตุ แต่กลับไม่มีการตอบสนองใดๆราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดตาทั้งสองจ้องมองไปที่ลวดลายนั้นไม่นานนักเขาก็กลับมาได้สติ “นายไม่เป็นอะไรนะ？”ฉันถามถังเยว่อีกครั้ง คิ้วของเขายังคงล็อคแน่นเข้าด้วยกันเขาส่วยหัวจากนั้นเขาดีดนิ้วต่อหน้าทารากฟ้าทารกฟ้าก็กลับมามีสติอีกครั้งและกลายเป็นควันหนีกลับไปอยู่ด้านหลังของชายหลังค่อม “เมื่อ40ปีก่อนแม่ของเขาตายยังไง？”เขาถามอีกครั้งราวกับว่าถังเยว่กลายเป็นอีกคนหนึ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงท่าทางที่ดูจริงจังผิดปกติและน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คือ.......เธอตายเพราะคลอดยาก？”ชายหลังค่อมตกใจในคำถามของถังเยว่เขาเองก็รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนของถังเยว่พูดอะไรก็ต้องระวังเป็นอย่างมาก “อย่างนั้นก่อนที่จะคลอดลูกภรรยาของคุณได้ทำอะไรที่ผิดปกติใช่ไหม？”ถังเยว่ถามอีกครั้ง เขาพูดพลางทิ้งฉันไว้เดินไปอยู่ต่อหน้าชายหลังค่อมคนเดียวมองต่ำไปที่เขา ฉันไม่กล้าแม้แต่จะพ้นลมหายใจที่น่าอึดอัดนี้ที่คอของเฉินอาเหลียนก็มีรอยของถังเยว่ตอนนี้ที่คอของทารกฟ้านี่ก็มียิ่งไปกว่านั้นทารกฟ้าทั้งสองต่างก็อยู่มานานกว่าสี่สิบปี่แล้วเป็นไปได้ไหมว่าคนที่ทำจะเป็นคนคนเดียวกัน？ เรื่องทั้งหมดนี่เกี่ยวข้องกับถังเยว่อย่างไร？ ชายหลังค่อมตกใจกับความผิดปกติของถังเยว่เขาตั้งใจคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และรีบพยักหน้าพูด：“มี！ก่อนที่ภรรยาของฉันจะคลอดลูกเธอใช้มือขยำผ้าห่มจนรกไปหมดมันเหมือนกับการกระทำของหมาเวลาจะคลอดลูกตอนนั้นหมอตำแยก็บอกว่าเธออาจจะคลอดยากฉันไม่ได้คิดอะไรแล้วผลก็.......” “สัปดาห์ก่อนที่ภรรยาคุณจะคลอดลูกคุณเคยเห็นสุนัขตัวเมียตั้งท้องไหม？”สายตาของถังเยว่ดูจริงจังเขาถามอีกครั้ง เมื่อถามคำถามชายหลังค่อมก็นึกอะไรขึ้นได้ทันทีเขาตบที่ขาอย่างแรง：“มี！ตอนนั้นมีหมาจรจัดตั้งท้องอยู่มันเคยมาที่บ้านฉันเพื่อขอข้าวกินเพราะภรรยาของฉันก็กำลังตั้งท้องฉันกลัวจะมีโรคติดเชื้อเลยไล่ตีมันไปวันรุ่งขึ้นฉันก็เห็นหมาตัวนั้นนอนตายที่มุมกำแพงสุดท้ายฉันก็เป็นคนเก็บศพของหมาตัวนั้น！” เมื่อชายหลังค่อมพูดจบทันใดนั้นเขาก็คว้าปกเสื้อของถังเยว่ไว้เขาถามถังเยว่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ：“แกถามแบบนี้หมายความว่าไงจริงๆแล้วภรรยาฉันไม่ได้ตายเพราะคลอดยากแต่ถูกครอบงำด้วยวิญญาณของหมาอย่างนั้นเหรอ？” พูดจบเขาไม่รีรอฟังคำตอบของถังเยว่เขาส่ายหัวกับตัวเองพูดปฏิเสธ：“เป็นไปไม่ได้ฉันเป็นนักบวชลัทธิเต๋าตอนที่ภรรยาของฉันคลอดลูกฉันทำพิธีแล้วไม่พบวิญญาณอื่นที่ไม่ควรปรากฏเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกหมานั้นครอบงำ” “แน่นอนว่าคุณหามันไม่พบเพราะภรรยาของคุณไม่ได้ถูกสุนัขครอบงำแต่ถูกคนใช้สุนัขนั้นทำคุณไสย”ถังเยว่พูดสายตาของเขาดูลึกซึ้งไม่มีความดื้อรั้นอย่างก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อฉันฟังถึงตรงนี้ก็มั่นใจในระดับหนึ่งว่าทารกฟ้านี้กับคนที่ทำทารกฟ้าเฉินอาเหลียนเป็นคนๆเดียวกันวิธีการเหมือนกันทุกอย่างเพียงแค่อันหนึ่งเป็นวัวตัวเมียตั้งท้องอีกอันเป็นสุนัขตัวเมียตั้งท้อง