ตอนที่85ถูกหยินแล้ว

ต๭นที่85ถูกหยินแล้ว พนักงานนั่นเห็นปฏิกิริยาของฉันเขาไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยเพียงแค่หัวเราะและยื่นบัตรธนาคารคืนมาให้ฉันพูด“หรือคุณต้องการเลือกดูอย่างอื่นครับ？” “ฉัน........”ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งตาทั้งสองจ้องไปที่รูปภาพนั้นครุ่นคิดแล้วก็ตอบ“ช่างเถอะไว้ฉันจะกลับมาอีกครั้ง” ตอนนี้เซียวเหย่อาจจะซ่อนตัวอยู่ในรูปภาพนั้นก็ได้ฉันจะต้องนำรูปภาพนั่นมาอยู่ในกำมือให้ได้แม้ว่าจะต้องขโมยฉันก็ไม่ลังเลที่จะทำแต่ว่าตอนนี้ยังเป็นช่วงกลางวันอยู่มีคนมากมายเดินเข้าออกไม่สะดวกเท่าไหร่ในใจฉันตัดสินใจแล้วฉันรออยู่ด้านนอกจนกว่าจะถึงตอนกลางคืนที่ปิดประตูหมดแล้วฉันหาวิธีที่จะแอบเข้าไปและดูสิ่งที่ซ่อนอยู่ในรูปภาพนั่น เมื่อคิดถึงนี่ฉันเก็บบัตรธนาคารและเดินออกไป แต่เมื่อฉันไปถึงประตูทางเข้าร้านและกำลังเดินออกไปข้างนอกอยู่นั้นพนักกงานชายร้องลั่นทันทีเขาพูด“ยืน！” ฉันตกใจและลุกขึ้นยืนทันที เขาคงไม่คิดว่าฉันวางแผนเกี่ยวกับรูปภาพนั้นหรอกนะ？ “สาวน้อยดูๆแล้วเธอก็ดูดีหน้าตาสวยทำไมถึงขโมยของล่ะการกระทำเมื่อครู่นี้ของเธอพวกเราพนักงานเห็นหมดแล้วตอนนี้เธอเอาของก่อนหน้านี้ออกมาให้หมดแล้วค่อยไปคุยกับตำรวจ” พนักงานชายพุดจาเยาะเย้ยต่อหน้าฉันเขายื่นมือมาตรงหน้า ฉันตกใจเมื่อครู่นี้ฉันเพียงแค่คิดในใจเกี่ยวกับรูปภาพนั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลยเขารู้ได้อย่างไรว่าฉันต้องการจะขโมยของ？ ฉันมองไปที่รูปภาพนั้นอีกครั้งรูปภาพนั้นยังอยู่ทันใดนั้นฉันก็สงบลงผายมือออกพูด“คุณเข้าใจผิดแล้วฉันหยิบอะไรไป？คุณอย่ามากล่าวหากันมั่วๆถ้าค้นพบว่าที่ร่างกายฉันไม่มีสิ่งของจากบ้านของคุณคุณจะต้องจ่ายเพื่อรับผิดชอบทางกฎหาย！ น้ำเสียงของฉันแหลมมากความเชื่อมั่นเต็มเปี่ยมฉันต้องการทำให้พนักงานชายคนนั้นตกใจ แต่พนักงานชายก็เต็มไปด้วยความมั่นใจเขาหัวเราะพูดเสียงแข็ง“คุณกล้าให้ฉันค้นตัวไหมล่ะ？” ดูเหมือนว่าเขาจงใจทำให้ฉันอายเขาพูดเสียงดังดึงดูดความสนใจของลูกค้ารายอื่นในร้านทันที เพียงไม่นานนักรอบตัวฉันล้อมรอบไปด้วยกลุ่มคนพวกเขามองฉันด้วยสายตาแปลกๆเหมือนว่าฉันเป็นขโมยแล้วจริงๆ ในขณะเดียวกันมันเจ็บปวดนะที่โดนคนกลุ่มนี้จ้องมองโดยเฉพาะแววตาของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความประสงค์ร้ายและขยะแขยง ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกถึงแรงกดดันอย่างอธิบายไม่ถูกทำได้เพียงแค่ก้มหน้าพูด“ค้นก็ค้นถ้าคุณหาไม่เจอคุณต้องจ่ายเงินชดเชยให้ฉัน！” “ตกลงจ่ายก็จ่าย！”พนักงานชายคนนั้นรับปากฉันอย่างง่ายดายเขายิ้มมุมปากราวกับว่ากำลังมองดูปลาที่กำลังจะตาย เห็นท่าทางของเขาทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาในใจของฉันราวกับว่ากำลังตกหลุมพราง เป็นไปตามที่คิดไว้เมื่อมือของเขาเข้าไปในกระเปาเสื้อของฉันก็ร้องลั่น“หาเจอแล้วเธอยังจะกล้าพูดอีกไหมว่าไม่ได้ขโมยของ！ เขาพูดพลางหยิบแหวนหยกออกมาจากกระเป๋าเสื้อฉันยกมันขึ้นให้ผู้คนโดยรอบเห็นอย่างชัดเจนพูด“ยัยหัวขโมยยังจะต้องพูดอะไรอีก！” เขาพูดด้วยความโกรธพูดด่าทอ“ฉันคิดไม่ถึงจริงๆเธอก็เป็นคนสวยคนนึงทำไมถึงกล้าลักเล็กขโมยน้อยแบบนี้ที่ทำใจกว้างยื่นการ์ดเมื่อครู่นี้แท้จริงแล้วก็เสแสร้างแกล้งทำสินะ！” น้ำเสียงกระแทกกระทั้นกับคำพูดที่หยาบคายของเขาฉันรู้สึกแย่ขึ้นมาทันทีเห็นได้ชัดว่าพวกเขาตัดสินว่าฉันทำผิดทั้งยังด่าทอด้วยคำพูดที่รุนแรง ตอนนี้ฉันกลายเป็นหัวขโมยต่อหน้าผู้คนมากมายฉันโกรธมากจนพูดอะไรออกมาไม่ได้ ในใจฉันยิ่งโมโหมากขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆกลายเป็นหมอกหยินอยากทำให้เขาได้ลิ้มรสถึงความขมขื่น ในขณะที่ฉันกำลังลังเลว่าจะให้เจิ้งเล่อปรากฎตัวเพื่อทำให้พนักงานชายคนนั้นจกใจกลัวจู่ๆเจิ้งเล่อก็คว้าตัวฉันไว้เขาสั่นหัว“เจ้านายตอนนี้พลังความโกรธของคุณเยอะมากอย่าโมโหไปมากกว่านี้เลยคิดถึงเรื่องที่มีความสุขเข้าไว้เถอะไม่อย่างนั้นพลังความโกรธจะใช้โอกาสนี้ในการบุกรุกเข้าไปในร่างกายและปนเปื้อนพลังหยินของคุณ” โดยทั่วไปแล้วการก่อตัวของภูตผีในร่างจะปนเปื้อนไปด้วยพลังความโกรธดังนั้นพลังหยินของพวกเขาจะเกี่ยวพันกับการมีอยู่ของพลังความโกรธแค้นแต่ฉันฝึกฝนหยินบริสุทธิ๋เจิ้งเล่อเคยพูดครั้งนึงแล้วว่าพลังหยินในร่างกายฉันบริสุทธ์มันไม่เป็นอันตรายต่อภูตผี แต่นี่ก็เป็นข้อดีของฉันอย่างหนึ่งพลังหยินที่ไม่มีพลังความโกรธแค้นแม้แต่น้อยถึงแม้พลังในการโจมตีจะน้อยแต่พลังในการรักษากลับแข็งแกร่งอย่างที่ก่อนหน้านี้เซียวเหย่และถงถงใช้หยินบริสุทธิ์ในการรักษาเจิ้งเล่อ เพราะว่าฉันพอรู้เรื่องนี้นิดหน่อยถึงได้ฝึกฝนพลังหยินหลังจากออกจากค่ายสัตว์เทพทั้งสี่หากวันนึงถงถงและเจิ้งเล่อได้รับบาดเจ็บฉันจะได้สามารถช่วยรักษาพวกเขาได้ แต่ตอนนี้ฉันไม่พบร่องรอยของเซียวเหย่ในใจก็หงุดหงิดมากพออยู่แล้วยังมาเจอพนักงานร้านหลอกให้ฉันติดกับทำให้ฉันกลายเป็นเป้าโจมตีของคนมากมายขนาดนี้แม้ว่าฉันจะพยายามควบคุมตัวเองมากเท่าไหร่แต่ความโกรธก็ยังคงลุกเป็นไฟสูงขึ้น สิ่งที่มาพร้อมกันกับความโกรธคือความเย็นชาราวเหวลึกความเย็นชานั่นส่งต่อขึ้นมาจากพื้นเหมือนอย่างคำเปรียบเปรยมันรวมตัวอยู่ใต้เท้าฉันมากขึ้นเรื่อยๆวนเป็นพายุขนาดเล็กเจาะเข้าไปในร่างกายของฉันอย่างต่อเนื่อง เมื่อถงถงและเจิ้งเห่อเห็นก็ตกใจพูดว่าไม่ดีพวกเขารวมตัวอยู่ด้านข้างฉันพยายามให้ฉันแยกตัวออกจากความเย็นยะเยือกนั่น แต่ราวกับว่าความหนาวเย็นนั่นมีมือมีเท้าอย่างไรอย่างนั้นมันสามารถหลีกเลี่ยงพวกเขาสองคนและคืบคลานเข้ามาหาฉัน ฉันตกใจมากนี่คงเป็นพลังความโกรธแค้นที่เจิ้งเล่อพูดถึงหากถูกพลังความโกรธแค้นปนเปื้อนฉันก็จะสูญเสียพลังการรักษายิ่งไปกว่านั้นฉันจะตกอยู่ในอันตราย เพราะฉันไม่ใช่ผีร่างของผีสามารถมีได้ทั้งพลังหยินและพลังความโกรธแค้นในเวลาเดียวกันพลังทั้งสองจะอาศัยพึ่งพากันเพราะอย่างนั้นผีส่วนใหญ่จึงมีความโหดร้ายไม่มีสติปัญญาสูงพอหรือไม่ได้รับการยอมรับของคนมาก่อนส่วนมากถูกพลังความโกรธแค้นจัดการได้อย่างง่ายดายมันคือหายนะ แต่ฉันเป็นมนุษย์ในร่างกายมีพลังหยางมากมายเมื่อฝึกฝนหยินพลังหยินสามารถอยู่ร่วมกับพลังหยางในร่างกายได้บรรลุถึงขอบเขตสมดุลของหยินหยางแต่ถ้าหากได้รับพลังความโกรธแค้นอย่างรวดเร็วสมดุลหยินหยางในร่างกายก็จะแตกสลายด้วยเหตุนี้ไม่สมดุลหยินหยางในร่างกายฉันแตกสลายและทำให้ป่วยหนักก็ถูกควบคุมโดยพลังความโกรธแค้นจนไม่เป็นตัวเองมันคือหายนะ ฉันตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้เวลานี้หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเมื่อมาถึงจุดนี้ความโกรธในใจฉันก็หายไปจนหมดสติทั้งหมดถูกใช้ไปกับการหลีกเลี่ยงพลังความโกรธแค้นเหล่านั้น น่าแปลกที่พลังความโกระเหล่านี้ยังรวมตัวอยู่ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังกระตุ้นมันอยู่ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้โมโหแล้วความรู้สึกหนาวสั่นยังคงเจาะเข้ามาในร่างกายของฉัน ขณะที่ตกตะลึงอยู่นั้นฉันเห็นพนักงานชายคนนั้นจ้องมองมาที่ฉันและหัวเราะสายตาจ้องมามายังใต้ขาทั้งสองข้างของฉันราวกับว่ากำลังเชียร์อะไรบางอย่าง เขามองเห็นพลังความโกรธใต้เท้าฉัน！ ฉันช็อคตอบสนองกลับทันทีไม่แปลกใจที่เขาใส่ร้ายฉันทำให้ฉันโกรธแท้จริงเขาก็วางแผนไว้ล่วงหน้าแล้วจงใจทำให้หยินของฉันปนเปื้อนพลังความโกรธนั่น สันนิษฐานว่าพลังความโกรธนั่นก็ได้รับความแข็งแกร่งจากเขาด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งดังนั้นถึงแม้ว่าฉันจะไม่โกรธพลังความโกรธก็ยังคงเจาะเข้ามาในร่างกายของฉันอย่างบ้าคลั่ง ฉันเห็นท่าทางที่พอใจและเกลียดแค้นชองเขารีบเข้าไปคว้าคอถามเขาว่าแท้ขริงแล้วเป็นใครกันแน่ทำไมถึงหลอกฉันให้ติดกับ เขายังคงยิ้มราวกับว่ายังไงฉันก็ตกอยู่ในกำมือเขาพูด“หลอกให้ติดกับเหรอ？เธอขโมยของเองพอถูกจับได้ก็ยังไม่ยอบรับอีกเหรอ？ตอนนี้เธอมีแค่สองทางเลือกเท่านั้นไม่ซื้อแหวนวงนี้ก็โทรหาตำรวจไปอธิบายกับตำรวจว่าเธอถูกใส่ร้าย” เขาพูดพลางค่อยๆโน้มตัวมาข้างหูฉันพูดเยอะเย้ย“โกรธเหรอ？ยิ่งเธอโกรธพลังความโกรธพวกนั้นก็ยิ่งก่อตัวกันเร็วยิ่งขึ้นหลังจากที่พวกมันทั้งหมดเจาะเข้าไปในร่างกายเธอเธอจะถูกฉันควบคุมกลายเป็นหุ่นเชิดของฉัน” “แท้จริงแล้วแกเป็นใครกันแน่？”ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆตาจ้องมองไปในตาของเขาพยายามมองหาบางอย่างจากสีหน้าของเขา แต่ใบหน้าเขามีเพียงแค่รอยยิ้มชั่วร้ายนอกจากความภาคภูมิใจแล้วใบหน้าของเขาก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมา ในพริบตาร่างกายครึ่งล่างของฉันก็ล้อมรอบไปโวยพลังความโกรธแค้นความเย็นจากพลังความโกรธแค้นผ่านเข้ามาทางเส้นเลือดที่ขาหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายอย่างบ้าคลั่ง ทุกส่วนในร่างกายของฉันถูกแช่แข็ง สิ่งเดียวที่ฉันทำได้ในตอนนี้คือการอธิษฐานขอให้ปลาหยินน้อยของส้างดันเถียนอย่าได้ปรากฏออกมา เมื่อพลังความโกรธอยู่กับพลังหยินมันจะเป็นปรสิตของพลังหยินตราบใดที่ปลาหยินน้อยไม่ปรากฎตัวพลังความโกรธพวกนั้นก็สามารถผ่านเข้ามาได้ทั้งยังหาเจ้าของไม่เจออย่างดีที่สุดก็เข้ามาว่ายไปรอบๆทั่วร่างกายแล้วก็ออกไป ในพริบตาความไว้วางใจของฉันอยู่ที่ปลาหยินน้อยภาวนาไม่ให้เขาปรากฏตัวห้ามปรากฎตัวขึ้นมาเด็ดขาด！ “หึหึพลังหยินของเธอมันไร้ประโยชน์เมื่อพลังหยินได้รับพลังความโกรธแค้นแน่นอนว่ามันจะระเบิดออกมาบางทีเธออาจะต้องเปิดใจปล่อยให้พลังหยินปลดปล่อยออกมาให้มันได้ใกล้ชิดกับพลังความโกรธน้อยน่ารักนี่และเปลี่ยนเป็นอาวุธโจมตีที่ร้ายที่สุด”พนักงานชายสามารถอ่านใจฉันได้เขาหัวเราะหึหึเห็นเพียงแค่เขาพยายามยกมือขึ้นพายุวนใต้เท้าฉันมีเพิ่มเป็นสองเท่าพลังความโกรธที่มากขึ้นเข้าไปในร่างกายฉันอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าจะยิงผ่านฉันไป แลพเมื่อพลังความโกรธกระโจนเข้ามาในร่างกายฉันฉันภาวนาตลอดเวลาว่าขอให้หางดุ๊กดิ๊กของปลาหยินน้อยอย่าเพิ่งโผล่ออกมาจากส้างดันเถียนของฉัน หลังจากการปรากฏตัวของเขาพลังหยินในร่างกายของฉันก็เพิ่มสูงขึ้นหยินสีดำมือก่อตัวเป็นชั้นป้องกันสีดำนอกร่างกายฉันแม้ว่าจะเป็นภาพลวงตาไม่แข็งแกร่งเหมือนอย่างเซียวเหย่แต่มันก็อยู่ล้อมรอบฉันไว้ เพียงแต่พวกมันไม่ได้ปกป้องฉันในตอนนี้แต่กลับต้อนรับพลังความโกรธพวกนั้นราวกับว่าพวกมันเป็นคู่รักที่รักกันมากค่อยๆรวมเข้าด้วยกันเข้ากันได้อย่างกลมกลืน พนักงานชายดูชอบใจมากตื่นเต้นจนเนื้อตัวสั่นไปหมดและปากยังคงพุดไม่หยุดด้วยวิธีนี้หลังจากที่ทั้งหมดรวมเข้าด้วยกันฉันก็มีหุ่นเชิดที่อัจฉริยะ！ เขายิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆแม้ว่าทุกคนจะมีความบ้าคลั่งในตัวล้วนไม่สามารถรักษากับพนักงานชายได้ ผู้คนที่อยู่โดยรอบเห็นเหตุการณ์รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติและไม่รู้สึกว่าเป็นความคิดที่สนุกต่างก็แยกย้ายกันไป ทันใดนั้นพลังความโกรธก็รวมเข้ากับพลังหยินของฉันเริ่มพุ่งไปที่ปลาหยินน้อยส้างดันเถียนของฉัน หัวใจของฉันมีเลือดไหลอย่างต่อเนื่องหากปลาหยินน้อยติดเชื้อจากพลังความโกรธฉันจะถูกพลังความโกรธเข้าควบคุมอย่างสมบูรณ์ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้วนอกจากปลาหยินน้อยฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยแม้ฉันจะควบคุมมันได้แต่มันก็ซ่อนตัวอยู่ในส้างดันเถียนของฉันในระยะเวลาอันสั้นนี้ฉันจะเคลื่อนย้ายมันไปที่ไหนได้？ พลังความโกระที่อู่ต่อหน้านี้ได้บุกรุกเข้ามาไปในร่างกายฉันทั้งหมดค่อยๆเข้าใกล้ในส้างดันเถียนเข้าไปทุกทีถงถงและเจิ้งเล่อกระวนกระวายทำอะไรไม่ได้พวกเขาทำได้แค่กังวลไปกับฉันเท่านั้นในขณะเดียวกันก็ไม่มีวิธีเคลื่อนย้ายปลาหยินน้อย ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้จู่ๆฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันยังมีเทียนดี้เจี่ยนอยู่ปลาหยินน้อยนั่นเคลื่อนมายังร่างกายฉันผ่านเทียนดี้เจี่ยนฉันสามารถใช้มันเคลื่อนย้ายกลับไปได้！ เมื่อคิดได้อย่างนี้มันก็สายเกินไปที่จะดีใจต้องดึงเทียนดี้เจี่ยนออกโดยเร็วฉันรีบวางมือไว้บนหน้าผากในขณะเดียวกันก็กลั้นลมหายใจพาจิตสำนึกเข้าไปในส้างดันเถียนมือข้างหนึ่งรีบคว้าปลาหยินน้อย ปลาหยินน้อยอยู่ตรงหน้าฉันรีบคว้ามันไว้และแล้วก็ถึงเวลาที่สำคัญทันใดนั้นหางดุ๊กดิ๊กของปลาหยินน้อยก็หลุดออกไปจากมือฉันไหลเข้าไปในกลุ่มพลังความโกรธนั่นอย่างรวดเร็ว