ตอนที่87 เทพศพ

ต๭นที่87 เทพศพ บางทีถ้าฉันได้ยินอาจจะปล่อยเขาไปทันใดนั้นเขาก็ดูตื่นตัวขึ้นมามือคว้ามีดสั้นของฉันไปกลัวว่าฉันจะแทงเขาเป็นแผลลึกอีกรอบพูด“พวกเรากลุ่มควบคุมศพอาศัยการมองหาซากศพที่มีคุณสมบัติดีพอจะมาฝึกฝนขอบเขตของการฝึกฝนขึ้นอยู่กับว่าซากศพนั้นมีคุณสมบัติดีไหน” เขาเล่าพลางมองฉันด้วยความระมัดระวังพูด“แต่ด้วยความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมในช่วงปีมานี้คุณสมบัติของร่างกายมนุษย์ก็ยิ่งแย่ลงทุกทีซากศพที่ดีพอก็ยิ่งหายากมากขึ้นจนฉันมักจะโดนอาจารย์ต่อว่าเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนจู่ๆตาเฒ่าคนหนึ่งก็มาพบฉันของบอกว่าเขารู้เรื่องซากศพที่สมบูรณ์แบบมีคุณสมบัติครบทุกประการเพียงแค่ได้ครอบครองซากศพนั้นฉันก็จะกลายเป็นเทพศพด้วยเหตุนี้ฉันก็ได้เลื่อนขึ้นและไปได้สวยในกลุ่มควบคุมศพไม่ว่าใครก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับฉัน..........” “แล้วนี่มันเกี่ยวข้องกับฉันยังไง？หรือว่าคุณเจอซากศพของเซียวเหย่งั้นเหรอ？”ฉันตกใจใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นมัว ทันใดนั้นพนักงานชายก็กลัวฉันจนตัวสั่นเขาเปิดปากกำลังจะพูดบางอย่างแต่สุดท้ายก็กลืนมันลงไป “เทพศพที่เขาพูดเกรงว่าจะหมายถึงเธอ”ถังเยว่พูดเขาย่นคิ้วมองไปที่ชายคนนั้นอย่างเย็นชา ใบหน้าของพนังงานชายขาวซีดไม่กล้าแม่แต่จะมองฉันเขาก้มหัวต่ำลง ฉันยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่“ฉัน？ไม่ใช่ว่ามองหาซากศพหรอกเหรอ？ฉันยังมีชีวิตอยู่นะ” ถังเยว่ยิ้มเยาะพูด“ถึงแม้ว่าเธอจะยังมีชีวิตแต่กลับมีหยินแข็งแรงในร่างกายแม้จะเป็นปริมาณสำรองแต่ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าวิญญาณชั่วร้ายทั่วไปเพราะอย่างนั้นเขาถึงได้จัดการเธอได้ใช้พลังความโกรธมากมายกัดกร่อนเธอเมื่อเธอมีหยินและพลังความโกรธอยู่ในร่างกายในเวลาเดียวกันหยางก็จะถูกขับออกมาเมื่อถึงเวลานั้นจะมีอะไรแตกต่างไปจากซากศพล่ะ？” เขาพูดด้วยแววตาที่เย็นชาคว้าตัวพนักงานชายไว้บังคับให้เขาเงยหน้ามองตัวเองพูด“ฉันพูดถูกไหมล่ะ?” พนักงานชายคนนั้นตกใจกลัวเข้ามองถังเยว่ด้วยความหวาดกลัวอยากจะจะพยักหน้าก็ไม่กล้าทำ แค่มองดูท่าทีของเขาฉันก็รู้แล้วว่าสิ่งที่ถังเยว่พูดเป็นความจริงทั้งหมด เขาคือกลุ่มควบคุมศพเพราะหาซากศพไม่ได้ดังเลยจะทำให้ฉันที่มีชีวิตนี้กลายเป็นซากศพ？ น่ารังเกียจ！ ฉันโกรธเป็นไฟฉันเปลี่ยนใจกะทันหันคิดยากจะฆ่าเขาตอนนี้เลย แต่ฉันยังมีคำถามที่ยังไม่ได้ถามทำให้แค่บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณืพูด“ตาเฒ่านั่นเกี่ยวข้องยังไงกับคุณเขาเป็นยังไง？คุณยังสามารถติดต่อกับเขาได้ไหม？” “ไม่ได้จู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นตอนที่ฉันกำลังขุดหลุมขโมยศพอยู่พูดจบก็ไปเลยหลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏตัวอีกสำหรับเรื่องรูปร่างหน้า......ตอนนั้นมันมืดมากฉันมองไม่ถนัด”ชายคนนั้นพูด “หึหึในเมื่อไม่สามารถติดต่อได้อย่างนั้นแล้วคุณก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปคุณอยากจะตายยังไง？ฉันจะสนองให้คุณเอง”ฉันยิ้มเยาะพูด แม้แต่ตัวฉันเอกยังรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองน่ากลัวมากๆแต่ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดจู่ๆชายคนนั้นก็ปรากฏตัวบอกว่ามีซากศพที่ดีและเขาก็มาซุ่มโจมตีต้องการฆ่าฉันโดยเฉพาะ？ ชายคนนั้นตัวแข็งทื่อบางทีอาจพเพราะสายตาที่ต้องการฆ่าของฉันเขาจึงรีบยกมือขึ้นอย่างรวดเร็วรีบพูด“อย่าๆบางทีฉันอาจจะหาเขาเจออีกครั้งเธอให้ฉันลองก่อน” “ทำยังไง？”ฉันพูด “ฉันเจอเขาที่สุสานนั่นเขาให้ฉันไปพบเขาที่นั่นอีกครั้งบอกว่าจะเก็บผมของเธอไว้”ชายคนนั้นพูด ฉันพยักหน้าเก็บมีดสั้นจากคอของเขาพูด“พาพวกเราไป” “เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้นเองถังเยว่ก็พูดขึ้นตอนนี้ใบหน้าเขาตกใจคว้าคอเสื้อชายคนนั้นอย่างรุนแรงพูด“ชายชราที่ติดต่อกับนายเป็นคนหัวล้านมีรอยมีดกรีดอยู่บนหน้าด้านขวาใช่ไหม？” ชายคนนั้นตกใจกลัวถังเยว่เขาคิดทบทวนแล้วก็ส่ายหัวพูด“ไม่ใช่บนหน้าของเขามีรอยมีดกรีดไหมฉันไม่รู้ฉันเห็นไม่ชัดแต่เขาไม่ใช่คนหัวล้านที่หัวเขามีผม” “อืม”เห็นได้ชัดว่าถังเยว่ดูเบาใจลงเขาปลายชายคนนนั้นพูด“ไปกันเถอะนายขับรถอย่าคิดเล่นตุกติกอะไรล่ะ” “ได้ๆ”ชายคนนั้นพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าใบหน้าที่คล้ายกับหัวหมูนั้นก็เพื่อจะเอาใจถังเยว่เผยรอยยิ้มที่น่าเกียจออกมา ทันใดนั้นเองเมื่อพวกเราออกจากห้องฉันก็เพิ่งพบว่าฉันยังอยู่ในร้านขายของเก่านี้นอนอยู่บนชั้นสอง ออกจากร้านขายของเก่าชายคนนั้นยังคงขับรถไปอย่างไว้ใจได้เจิ้งเล่อนั่งจ้องเขาที่เบาะหน้าส่วนถังเยว่และฉันรวมถึงถงถงนั่งอยู่เบาะหลัง ระหว่างนี้ฉันกระซิบถามถังเยว่ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นใช่คนที่ตั้งเป้าไว้หรือเปล่า แต่ว่าถังเยว่ดูไม่อยากพูดถึงเขาส่ายหัววางมือลงบนต้นคอของฉันนวดคลึงเบาๆ เมื่อครู่ใบหน้าที่ดูขุ่นมัวของเขาราวกับว่าอึดอัดมากตอนนี้อยู่ตรงหน้าฉันเป็นใบหน้ที่ค่อยๆสงบสติอารมณ์และกลับสู่ท่าทางที่ไม่คิดอะไรมากเหมือนอย่างเดิมอีกครั้งเขาพูดพลางยิ้ม“เซวียนเซวียนหลังจากที่เธอตื่นพลังความโกรธที่มีมันเปลี่ยนเป็นรุนแรงอย่างมากไม่ต้องพูดถึงที่เขากลัวเธอแม้แต่ฉันเองที่ดูเธออยู่เมื่อกี้ฉันยังอดที่จะกลัวเธอไม่ได้เลยไม่ใช่ในร่างกายเธอตอนนี้ยังมีด้วยพลังความโกรธอยู่หรอกเหรอ？” เขาพูดพลางเอาปลายนิ้วเชยคางฉันขึ้นใบหน้าไม่สบายใจเข้ามาใกล้ฉันเขายิ้มเย้ยพูด“ถ้าในร่างกายเธอยังมีพลังความโกรธหลงเหลืออยู่ฉันมีวิธีกำจัดพลังความโกรธที่ได้ผลมากๆเธออยากลองดูไหม” “ไม่อยาก”ฉันปัดมือเขาออก ท่าทางแบบนี้ของเขาฉันรู้ทันทีว่าเขาไม่ได้หวังดีแน่ๆ แต่ฉันก็มีความสุขมากที่ได้เห็นเขากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง “เซวียนเซวียนเพราะแบบนี้ไงเธอถึงไม่มีเพื่อน”ถังเยว่แกล้งทำเป็นเศร้าพูด“อย่างไรก็ตามเธอถามฉันสิจริงๆแล้วต้องทำยังไงถึงจะกำจัดพลังความโกรธของเธอได้บางทีเธออาจจะสนใจก็ได้นี่” เขาพูดใบหน้าจ้องมองฉันด้วยความหวังดูนั้นสิมันเหมือนหมาน้อยกำลังจ้องมองซาลาเปาเนื้ออย่างไรอย่างนั้น เขาทำให้อารมณ์ที่หมองหม่นของฉันหายไปทันทีฉันให้ความร่วมมือพูด“ก็ได้งั้นนายพูดมาสิถ้ามันเชื่อถือได้ฉันจะให้นายกำจัดพลังความโกรธ” “ในโลกหลงโผของพวกเรามีวิธีโบราณวิธีหนึ่งที่ตอนนี้หายไปแล้วมันสามารถเชื่อมโยงคนสองคนไว้ด้วยกันในกระบวนการเชื่อมต่อทั้งสองไปยังการเปลี่ยนรูปของพลังความโกรธนั้นก็คือเอาพลังความดกรธในร่างกายเธอเปลี่ยนรูปมายังร่างกายฉันจิงชี่ในร่างกายฉันจะถูกส่งผ่านไปยังร่างกายเธอจากนั้นทั้งสองก็รวมเข้าด้วยกันเกิดเป็นพลังที่สุดยอดพลังนี้เป็นของขวัญจากสวรรค์เพียงแค่เธอได้รับพลังนี้คุณก็จะเปิดประตูสู่โลกใหม่นับแต่นั้นเธอจะไม่ใช่แค่ตัวเธอเท่านั้นจะเป็นพวกเธอเธอจะมีชื่อใหม่อีกชื่อหนึ่งชื่อ......” “ชื่ออพ่อนายสิ！”ฉันพูดขัดจังหวะเขาเริ่มแรกฉันฟังเขาอย่างจริงจังผลที่ได้คือเขาหลอกฉัน ฉันรู้ทันเขาใบหน้ายิ้มพูด“เรียกว่าแม่วิธีที่ฉันเพิ่งพูดไปเธอเคยได้ยินมาแล้วเรียกว่าการ........” “นายเชื่อไหมฉันอยากจะเตะนายออกไปตอนนี้เลย？”ฉันมองด้วยความเย็นชาน้ำเสียงเต็มไปด้วยการขู่ “เชื่อ！ฉันเชื่อพอใจยัง？”ถังเยว่ท่าทางเศร้าใบหน้าที่อย่างกับว่าโกรธฉันไม่ลง จากนั้นเขาก็เข้ามาอีกครั้งพูดหัวเราะ“ฉันแค่ล้อเล่นแต่ว่านะเซวียนเซวียนเธอไม่ยอมรับอีกเหรอว่าพลังความโกรธเธอรุนแรงขึ้นน่ะ？เพียงแค่เรื่องล้อเล่นยังทำให้เธอโกรธได้ถึงขนาดนี้ก่อนหน้านี้เธออ่อนโยนจะตายไป.......” ไม่รอให้เขาพูดจบมีดสั้นของฉันก็สว่างออกมาอยู่ห่างจากคอของเขาไม่ถึงสองเซนติเมตร ถงถงตกใจที่เห็นเหตุการณ์รีบเข้ามากันด้านหน้าถังเยว่พลางเรียกฉันพี่สาวทำให้ฉันโกรธพลางมองไปที่ถังเยว่ด้วยใบหน้าตำหนิพูดว่า“พี่ดูไม่ออกเหรอว่าตอนนี้พี่เซวียนเซวียนกำลังอารมณ์ไม่ดียังจะไปกระตุ้นเธออีกระวังเธอจะทำอันตรายพี่จริงๆ” “ถ้าทำอันตรายฉันจริงๆเจ็บจากคนที่เรารักนั่นก็นับว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่งนายยังเด็กจะไปรู้อะไร” ถังเยว่พูดอย่างไม่รู้จักอาย เขาพูดและยังคงจ้องมาที่ฉัน ฉันหมดคำพูดจะพูดกับเขาเก็บมีดสั้นหันหน้าไปไม่มองเขา แต่เขาไม่ยอมแพ้ยังเข้ามาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาดูปกติมากพูด“เซวียนเซวียนพูดจริงๆนะเธอหนีออกมาจากพายุความโกรธนั่นได้ยังไง？ที่ร่างกายยังไม่มีพลังความโกรธหลงเหลืออยู่อีก？ถ้าหากมีก็ต้องหาวิธีกำจัดออกไม่อย่างนั้นพลังหยินของเธอจะปนเปื้อนพลังความโกรธได้ง่ายๆมันจะสร้างอันตรายให้กับเธออย่างมาก” เมื่อเห็นว่าเขายอมพูดด้วยแบบปกติฉันก็ไม่ทำหน้าเย็นชาใส่เขาอีก แต่ตอนนี้ฉันเองก็ไม่แน่ใจกับสถานะในร่างกายของตัวเองไม่เพียงแค่ถังเยว่เท่านั้นแม้ตัวฉันเองยังรู้สึกได้ว่าอารมณ์ของตัวเองแย่ลงเมื่อเจอเรื่องที่อึดอัดก็รู้สึกอยากฆ่าคนขึ้นมา เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ฉันหันหน้ากลับมาเล่าเรื่องที่เจียวเซียนฆ่าปลาหยินน้อยให้ถังเยว่ฟัง แต่เมื่อฉันเริ่มพูดจู่ๆรถก็เบรกอย่างรุนแรงบนถนนปราฎเป็นรอยเส้นสีดำลากยาวไปตามถนน ชายคนที่อยู่ในกลุ่มควบคุมศพหันมามองฉันด้วยความตกใจพูด“เธอเพิ่งพูดว่าเจียวเซียนอะไรนะ？ในร่างกายเธอมีเทพอยู่งั้นเหรอ？มิน่าล่ะ！” เขาพูดพลางถอนหายใจ เมื่อพูดจบเขาก็สำนึกเขาตอบสนองต่อคำพูดผิดของตัวเองทันทีถามฉัน“นี่ฉันสับสนอะไรอยู่？ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย” “มันสายไปแล้วละนายรู้เยอะเกินไปแล้วไม่มีวิธีเอาชีวิตรอดแล้ว”ถังเยว่เย้ยหยันจงใจทำให้ชายคนนั้นรู้สึกกลัว แต่คำพูดของชายคนนั้นเมื่อครู่นี้เตือนความจำเขาเขาหันมองไปที่ถงถง ถงถงรู้ได้ทันทีปากท่องภาษาไทยอยู่สองสามคำพลังหยินก็แยกออกมาจากตัวของเขากลายเป็นขนาดเท่าสองนิ้วมืออุดไว้ที่หูของชายคนนั้น ชายคนนั้นตกใจทันทีจากนั้นเขาก็มองไปรอบๆอย่างสับสนอ้าปากงึมงำเหมือนคนหูหนวกอย่างไรอย่างนั้น เมื่อแน่ใจแล้วว่าชายคนนั้นไม่ได้ยินสิ่งที่เราคุยกันถังเยว่ก็เริ่มพูด“สุดท้ายตอนจบเป็นยังไง？ใครชนะ？” “เจียวเซียน” “แล้วปลาหยินน้อยนั่นล่ะ？ยังอยู่ไหมเจ้างูผีนั่นคงไม่ทำร้ายปลาหยินน้อยจนตายหรอกนะ？”ถังเยว่พูดขึ้นทันทีเขาเองก็กังวลกับหยินน้อยนั่น เมื่อเขาถามแบบนี้ฉันก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหลังจากที่ฉันตื่นฉันก็ไม่ได้สนใจสถานการณ์ระหว่างปลาหยินน้อยและเจียวเซียนอีก และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้พวกมันเป็นอย่างไรกันบ้าง ฉันบอกกับถังเยว่ว่าจะไปตามหาดูจากนั้นก็เข้าสู่ส้างดันเถียน ในส้างดันเถียนตอนนี้เหมือนฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์มีซากปรักหักพังเต็มไปหมด และมีสีดำอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังมืดจนมองอะไรไม่เห็น ฉันก้าวเข้าไปในความมืดกระซิบเรียกชื่อปลาหยินน้อย ตะโกนเรียกอยู่พักใหญ่ปลาหยินน้อยก็ยังไม่ปรากฏตัวออกมา และไม่พบร่องรอยของพลังหยินมากมายพวกนั้น ตอนนั้นเองที่ใจฉันเริ่มยอมแพ้ของบางสิ่งที่คุณไม่เคยมีบางทีอาจรู้สึกว่าจะมีไปทำไมแต่เมื่อคุณมีมันและหากสูญเสียมันไปแน่นอนว่ามันเจ็บปวดมาก นี่คือสิ่งที่ฉันสัมผัสได้ในเวลานี้ถึงแม้ว่าปลาหยินน้อยใช้เวลาในส้างดันเถียนของฉันได้ไม่นานแต่ตอนนี้ไม่มีแล้วฉันก็รู้สึกเศร้าใจมากๆ เมื่อหาปลาหยินน้อยไม่เจอทันใดนั้นฉันก็เกิดเป็นห่วงเจียวเซียนขึ้นมา ก่อนที่อาการใกล้โคม่าเขายืนกินลมอย่างสบายใจยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ในร่างกายฉันก็ไม่มีพลังความโกรธแล้วนั่นหมายความว่าเขาชนะอีกฝ่ายแล้ว แต่ฉันเองก็ตื่นตั้งนานแล้วยังไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย ฉันอดเป็นห่วงเจียวเซียนไม่ได้ตะโกนลั่นร้องเรียกชื่อเจียวเซียน แต่ก็เป็นเหมือนปลาหยินน้อยเจียวเซียนตอนนี้เองก็ไม่มีการเคลื่อนไหวราวกับว่าเขากำลังนอนหลับลึกอยู่เหมือนว่าเขาไม่ได้อยู่ในร่างกายของฉัน