ตอนที่90ความสิ้นหวัง

“คม่หัก”ถังเยว่ตอบทันที เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่อยากสนใจเรื่องนี้ ฉันตกที่นั่งลำบากถ้าหากเธอเป็นเพีนงคุณย่าธรรมดาทั่วไปก็ดีน่ะสิแต่เธอคุณย่าของหลิวฝันถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะตักหลุมรักเซียวเหย่แล้วแต่หลิวฝันก็เคยเป็นแฟนของฉันยิ่งไปกว่านั้นเขาเองก็หายตัวไปจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราว ถึงแม้จะไม่ได้ทำเพื่อคุณย่าสำหรับหลิวฝันแล้วฉันก็ควรจะช่วยเขา เมื่อคิดได้อย่างนี้ฉันเงียบในสมองคิดอย่างรวดเร็วถึงวิธีที่จะสามารถช่วยคุณย่าของหลิวฝันได้ คุณย่าใจดีเห็นว่าฉันลำบากใจเธอยิ้มพลางกวักมือพูด“เด็กน้อยท่านอาจารย์ไม่ยินยอมเธอเองก็ไม่ต้องลำบากใจหรอกช่างจิตใจดีอะไรอย่างนี้เพิ่งจะมาไหว้ฉันครั้งแรกเท่านั้นก็คิดอยากช่วยย่าออกจากความขมขื่นช่างเป็นเด็กที่กตัญญูดีจริงๆการที่หลานชายฉันได้พบเธอนับเป็นความโชคดีของบ้านเราจริงๆ” พูดจบเธอก็มองมาที่ฉันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเป็นคนในครอบครัวของฉันอย่างไรอย่างนั้น แต่รอยยิ้มนั่นอยู่บนใบหน้าของเธอได้ไม่ถึงสามวินาทีทันใดนั้นเธอก็นิ่งหันมองไปทางอีกด้านหนึ่ง ถังเยว่เองก็รับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างรีบหันหน้าอย่างรวดเร็ว ฉันตอบสนองได้ช้าแต่ตอนนี้ฉันเองก็พบว่าในป่ามีเงาคนสีดำมากมายที่ปรากฎตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้กำลังเคลื่อนไปทางชายคนที่ควบคุมศพคนนั้น มาแล้ว！ ฉันกังวใจตาทั้งสองจ้องมองไปที่เขาอยากเห็นชัดๆว่าเขาเป็นใครกันแน่แต่ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมสีดำตั้งแต่หัวจรดเท้ามันห่อเขาไว้อย่างมิดชิดรวมทั้งในป่าเองก็มืดไปหมดนอกจากรูปร่างคนที่เห็นได้ลางๆแล้วก็ไม่เห็นอย่างอื่นเลย ฉันอดเป็นกังวลไม่ได้อยากจะเข้าไปให้ใกล้กว่านี้ แต่เพียงแค่ฉันขยับถังเยว่ก็ดึงฉันเอาไว้หันหน้ามาส่ายหัวให้ฉัน จากที่เขาทำท่าทีแบบนั้นให้ฉันความหมายของมันก็คือเขาจะเข้าไปดูให้ฉันนั่งรอที่ข้างในวงกลมนี้ห้ามออกจากวงกลม ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดเสื้อคลุมของเขาตอนนี้เลยดูให้เห็นกันชัดๆว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นใครกันแน่ทำไมถึงต้องทำร้ายฉันแต่ที่ถังเยว่จัดการนั้นก็ถูกแล้วตอนนี้ฉันไม่มีปลาหยินน้อยเจียวเซียนเองก็ไม่รู้ว่าหายตัวไปไหนทั้งหมดในร่างกายมีเพียงมีดสั้นเท่านั้นที่สามารถปกป้องชีวิตได้ ยิ่งไปกว่านั้นพลังหยินของฉันเองก็ถูกผนึกไว้แม้ว่ามันจะเป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยมแต่ฉันก็ไม่สามารถปลดปล่อยมันออกมาไม่ได้ถ้าปล่อยออกไปมีแต่ต้องตายอย่างเดียว ตอนนี้ฉันไม่ได้ใจร้อนมากขนาดนั้นแล้วหลังจากที่คิดดูแล้วฉันพยักหน้าให้ถังเยว่บอกให้เขาระวังตัวเอง ถังเยว่ยิ้มจนเห็นฟันท่ามกลางความมืดมิดฟันสีขาวขนาดเล็กที่เป็นเหมือนดอกไม้สีขาวเรียงสองแถวพูดว่ารู้แล้วแล้วก็เดินจากไป หลังจากที่เขาออกจากวงกลมเพียงแค่ชั่วครู่เดียวฉันก็ไม่เห็นร่างของถังเยว่แล้ว ฉันทำได้แค่รออย่างใจจดใจจ่อในวงกลมนี้โชคดีที่ตอนดึกดื่นแบบนี้มีคุณย่าของหลิวฝันคอยอยู่เป็นเพื่อนฉันเธอเองก็ติดความกังวลจากฉันไปเหมือนกันจ้องมองไปที่เงาสีดำนั่นหลังจากที่ดูอยู่นานในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวถามฉัน“สาวน้อยเขาหาเรื่องเธอรึเปล่า？ย่ารู้จักเขาเธอรอนี่ย่าจะออกไปหาเขาแค่ยายไปปรากฏตัวต่อหน้าเขาความกล้าหาญมากมายก็จะหายไปหมด” เขาพูดกำลังจะเดินออกไป ฉันตะโกนออกมาอย่างตกใจพูด“คุณย่าคุณย่าพูดว่าอะไรนะคะ？คุณย่ารู้จักใครเหรอคะ？” “อื้ม”คุณย่าของหลิวฝันพยักหน้าจ้องมองไปที่อีกด้านหนึ่งแล้วพูดขึ้น“เขาคือหลี่ชิ้วจื่อเป็นหัวหน้าหมู่บ้านของพวกเราชายชรานั่นรังแกหนูเหรอ？ทำไมถึงมาที่สุสานดึกๆดื่นๆแบบนี้？ “หัวหน้าหมู่บ้าน？คุณย่าไม่ได้ดูผิดไปใช่ไหมคะ？”ฉันตกใจมากยิ่งขึ้นถังเยว่เคยบอกว่าเป็นหลงโผไม่ใช่เหรอเพราะอย่างนั้นในใจฉันจึงคิดมาตลอดว่าเป็นคนแก่จากประเทศไทยคนหนึ่งคิดไม่ถึงเลยว่าแท้จริงแล้วจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านหลิวฝัน？ หรือว่าจะมีอะไรผิดพลาด？หัวหน้าของหมู่บ้านแม้ว่าเขาจะเป็นคนมีวิชาอาคมแต่ก็ต้องเป็นนักบวชลัทธิเต๋าไม่ก็เซียนหยินหยางอะไรพวกนั้นสิจะเป็นหลงโผจากไทยได้ยังไง？ เมื่อเห็นว่าฉันดูไม่เชื่อคุณย่าหลิวฝันก็ดูเศร้าเท่าทีพูด“สาวน้อยหนุไม่เชื่อสินะถึงฉันจะจำใครผิดก็เถอะแต่ไม่ใช่คนคนนี้แน่นอนเดิมทีเขาเป็นชาวต่างชาติมาพบรักกับภรรยาที่หมู่บ้านของเราแล้วย้ายเข้ามาพวกเราสนิทกันเหมือนญาติพี่น้อง” “ญาติพี่น้อง？”ฉันยิ่งตกใจมากขึ้นทันทีรู้สึกเหมือนโลกใบนี้เล็กนิดเดียว การพบกับคุณย่าหลิวฝันทำให้รู้อะไรมากมายฉันแทบจะไม่ได้มองถังเยว่ที่อยู่ด้านนั้นเลยขอให้คุณย่าเล่าเรื่องของหลี่ชิ้วจื่อให้มากกว่านี้ยิ่งละเอียดเท่าไหร่ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น “ได้สิพอพูดถึงญาติคนนี้ฉันก็หงุดหงิดขึ้นมาครอบครัวของเขาเสียชีวิตตอนที่มาหมู่บ้านเราเขามีแต่ตัวไม่มีอะไรเลยร่างกายก็ป่วยจนปางตายน้องสาวบ้านแม่ของฉันเป็นคนช่วยเขาไว้ตอนนั้นเธออายุสามสิบกว่าปีเธอเป็นหม้ายเพราะว่าสามีตายหลังจากที่เธอช่วยเขาไว้เธอก็เห็นว่าเขาเป็นคนดีซื่อสัตย์จึงตัดสินใจอยู่กินกับเขา” “ตอนแรกทุกอย่างเป็นไปได้สวยในชนบทมันไม่เรื่องง่ายเลยที่ผู้หญิงจะเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวลองทายสิว่าเกิดอะไรขึ้นต่อมา？แต่งงานได้ไม่ถึงเดือนเธอก็โดนทุบตีทั่วร่างกายเต็มไปด้วยจุดสีดำมันดูน่ากลัวมากน้องสาวของฉันเธอเป็นคนอ่อนแอแม่ถามเธอว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเธอพูดแค่ว่าตัดหญ้าหมูไม่เคยมีใครตัดหญ้าหมูแต่ก่อนทำไมไม่เห็นเป็นแบบนี้？” “ต่อมาเขามักทุบตีน้องสาวฉันบ่อยมากขึ้นทำไมดีกับลูกชายของน้องสาวฉันไม่กี่ปีต่อมาน้องสาวฉันต้องตายด้วยโรคมะเร็ง” “ต่อมาหลานชายก็ตายด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์จุดจบของบ้านหลังนั้นคือเขาใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังทั้งยังโกรธเกลียดผู้คนหลี่ชิ้วจื่อก็อายุมากแล้วแต่ดูไม่แก่เลยตอนแรกเป็นอย่างไรตอนนี้ก็เป้นอย่างนั้นน้องสาวและหลานชายฉันต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้าแต่เขายังคงมีชีวิตอยู่ต่อไป！” หลังจากที่คุณย่าของหลิวฝันพูดจบตะโกนไปทางร่างชุดดำอย่างโกรธแค้นถึงแม้ว่าจะตายมาสิบหกสิบเจ็บปีแล้วหากพูดถึงเรื่องพลังหยางล่ะก็มันยังคงเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ฉันไม่สนใจเรื่องการแต่งงานของเขาแต่ฉันสังเกตรายเห็นละเอียดบางอย่างได้จึงถามคุณย่า“คุณย่าคะเมื่อกี้คุณย่าเพิ่งพูดถึงรอยแผลเป็นรอยแผลที่อยู่บนตัวน้องสาวคุณย่าเป็นรอยจากการทุบตีเหรอคะพอจะจำได้ไหมคะว่ามันเป็นยังไง” “คือรอยทุบตีอย่างไรก็ตามฉันไม่เชื่อหริกวว่ารอยขีดข่วนนั้นจะมาจากการตัดหญ้าหมู่น่ะยิ่งไปกว่านั้นภ้าเป็นรอยแผลจากการตัดหญ้าหมูจริงร่างกายน่าจะต้องเป็นรอยแผลยาวแต่รอยแผลของน้องสาวฉันที่ฉันจำได้อย่างชัดเจนเป็นจ้ำๆแน่นอนว่าถูกทุบตีที่บ้านมาไม่น้อยแน่ๆยิ่งไปกว่านั้นต่อมาเขายังได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านอีกด้วยไม่เห็นทำเรื่องๆดีสักอย่างพาแต่ปัญหามาให้คนในหมู่บ้าน” คุณย่าของหลิวฝันพูด ฉันอดจะครุ่นคิดไม่ได้ดูๆแล้วเรื่องราวไม่น่าจะง่ายดายอย่างนั้นนะ ร่องรอยแผลสีดำโดยทั่วไปเมื่อถูกทุบตีส่วนมากแล้วรอยแผลจะเป็นสีน้ำเงินม่วงทำไมถึงเป็นสีดำล่ะ？ ที่เหลือไว้เป็นรอยแผลสีดำมีความเป็นไปได้ที่ว่ามีหยินสีดำอยุ่เหนือแผลต้องเป็นหยินสีดำที่แข้งแกร่งโดยเฉพาะเท่านั้นถึงจะสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้อย่างชัดเจนว่าเป็นสีดำ แน่นอนยังมีอีกหนึ่งความเป็นไปได้ นั้นก็คือรอยแผลสีดำนั่นไม่ได้มาจากการถูกทุบตีแต่มาจากรอยสีม่วงเข้มบนศพ ต้องบอกก่อนว่าฉันเองก็ไม่รู้ว่าแต่ก่อนศพเป็นอย่างไรแต่หลังจากที่อยู่กับเซียวเหย่ตามเขาไปที่หลุมศพพ่อของโจวทงตอนนั้นถึงแม้ว่าศพพ่อของคุณโจวจะแห้งแล้วแต่รอยสีม่วงเข้มบนศพยังคงมีอยู่ บนร่างของเขายังมีรอยแผลสีดำเป้นจ้ำๆแบบนั้นอยู่ ไม่ว่าบนร่างน้องของคุณย่าหลิวฝันจะเป็นรอยจุดสีม่วงของศพหรือว่าเป็นหยินก่อตัวก็ตามมันได้ตอบปัญหาให้กระจ่างแล้วถังเยว่พูดถูกหลี่ชิ้วจื่อนั่นไม่ใช่คนดีอย่างน้อยๆดูจากภายนอกผิวเผินของเขาก็ไม่น่าจะธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นฉันยังสังเกตรายละเอียดอื่นๆได้อีกหนึ่งอย่างคุณย่าหวางเสียชีวิตไปแล้วสิบหกปีพูดได้ว่าหลี่ชิ้วจื่อกับน้องสาวของท่านอยุ่ด้วยกันอย่างน้อยๆก็สิบหกปีก่อนเป็นเวลานานแต่ระหว่างสิบหกปีนี้หน้าตาของหลี่ชิ้วจื่อกลับไม่เปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย？ เป็นไปได้ไหมนะว่าเขาเองก็เป็นผี？ ฉันอดไม่ได้ที่จะบอกข้อสงสัยนี้กับคุณย่าของหลิวฝัน คุณย่ามองไปที่หลี่ชิ้วจื่อบอกกับฉันด้วยความมั่นใจ“เขาเป็นคนตอนนี้ย่าเป็นผีจะแยกไม่ออกเลยเรอะ？เขาเป็นคนร้อยเปอร์เซ็นต์ย่ามั่นใจ” มันน่าแปลกมากเขาเป็นคนแต่ในระหว่างยี่สิบปีกลับไม่เป็นไปเลยเขาไปทำศัลยกรรมเพื่อทำหน้ารึเปล่านะ？ หรือว่าเขาจะเกิดมาแล้วไม่มีวันแก่ช่วงเวลาไม่มีผลอะไรต่อร่างกายเขา？ ไม่ต้องถามอะไรอีกฉันมีคำตอบเรียบร้อยแล้ว เมื่อคิดได้อย่างนี้ทันใดนั้นฉันก็ยิ่งเป็นห่วงถังเยว่ขึ้นมาตอนแรกฉันคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่หลงโผธรรมดาแต่เขากลับมีร่างกายที่เป็นอมตะพูดได้ว่าอายุจริงของเขาก็มากแล้วแต่ก็ไม่น่าจะง่ายเหมือนคนอายุหกสิบทั่วไป อย่างนี้แล้วการที่เขาไม่เปลี่ยนตามกาลเวลาสะสมระดับพลังไปมากเท่าไหร่แล้ว？ จู่ๆฉันก็ไม่กล้าคิดอีกกลัวว่าถังเยว่จะโชคร้ายฉันอยากไปเตือนเขา ตอนที่ฉันเพิ่งคิดได้นี่เองที่ป่าฝั่งตรงข้ามก็มีเสียงร้องของถังเยว่ดังขึ้น ตามด้วยลมหยินแข็งแกร่งที่อยู่ตรงหน้าทันใดนั้นลมก็ปะทะฉันอย่างรุนแรง วงกลมสีขาวใต้เท้าฉันที่ถังเยว่วาดไว้ส่องแสงสว่างขึ้นก่อตัวเป็นกำแพงหยางขึ้นตรงหน้าฉันปกป้องฉันจากแรงระเบิดร้ายแรงนี้ แต่เพราะการโจมตีของหยินรุนแรงเกินมากวงกลมสีขาวที่ปกป้องฉันปกป้องได้เพียงแรงลมหยินนั่นเท่านั้นจากนั้นมันเหมือนกับกระจกแตกกลายเป็นชิ้นส่วนแตกละเอียด ฉันมึนไปหมดในหัวเป็นสีขาวโพลน โชคดีที่มีวงกลมสีขาวปกคลุมอยู่ทำให้ฉันและคุณย่าของหลิวฝันพอมีเวลาได้ตอบรับท่านเห็นว่าสถานการณ์ไม่ได้รีบคว้ามือฉันไว้และรีบหนีออกไป ไม่นานนักท่านพาฉันมายังด้านหน้าป้ายหลุมศพด้านหลังหลุมศพนั่นไม่มีเนินเล็กๆแต่เป็นหลุมขนาดใหญ่เราทั้งสองกระโดดลงไปในหลุมนั่น ความเย็นยะเยือกบุกรุกจนเข้าไปถึงในกระดูกด้วยหยางในร่างกายฉันมันทำให้เกิดเป็นเสียงระเบิดดังขึ้น ในพริบตาเดียวหยางในร่างกายฉันก็ถูกเผาโดยหยินร่างกายฉันปลดปล่อยพลังหยินออกมาทันที “ปลอดภัยแล้วเด็กน้อยหนูไม่เป็นอะไรนะ？”หลังจากเข้ามาในหลุมศพคุณย่าของหลิวฝันก็ถอนหายใจหันมองมาที่ฉัน เพียงแค่ท่านมองมาที่ฉันสายตาที่ดูตกใจตำแหน่งสายตามองมาที่เหนือหัวฉันด้วยความหวาดกลัว ฉันผงะมีใครบางคนอยู่ข้างหลังฉัน！ ฉันหันหัวไปทันทีแต่ในขณะที่หัวของฉันยังหันไปไม่สุดนั้นก็สัมผัสได้ถึงลงหยินปะทะเข้าที่หน้า “เธออยู่ที่นี่ฮ่าๆสาวน้อยฉันจะให้โอกาสเธอรีบขึ้นมาฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมาน” ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เงาดำมายืนอยู่ด้านบนหลุมห่างจากฉันไม่ถึงหนึ่งเมตรเพียงแค่เอื้อมมืออกมาก็สามารถจับตัวฉันได้แล้ว ตอนนี้เขามองมาที่ฉันอย่างใจจดใจจ่อน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุขราวกับว่าฉันถูกเขาฝึกฝนจนกลายเป็นกุมารไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น วิญญาณฉันแทบหลุดออกจากร่างฉันไม่สามารถเกลี้ยกล่อมได้ทำได้แค่พึ่งความพยายามอย่างสุดความสามารถเท่านั้น หลุมนี้ไม่ลึกแม้ว่าฉันจะอยู่ติดกับดินในหลุมก็ตามก็ไม่สามารถสร้างระยาห่างระหว่างชายชุดดำได้ ครั้งนี้มันจบแล้วจริงๆแม้แต่ถังเยว่ก็ตายไปแล้วฉันเองก็ต้องยอมตายแล้วเหมือนกัน ฉันหมดหวังสิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือแค่ตั้งใจจดจ้องมองให้ชัดเจนว่าเขาเป็นอย่างไร “สาวน้อยขึ้นมาสิ！อย่าให้ฉันหมดความอดทนแล้วลงไปลากเธอขึ้นมาถ้าเวลามาถึงล่ะก็เธอได้ตายอย่างโหดร้ายแน่”ชายชุดดำความอดทนต่ำเมื่อเห็นว่าฉันไม่ตอบสนองก็ตะโกนด้วยความโกรธทันที