ตอนที่18 ความคลุมเครือในห้องแต่งตัว

ตอนที่18 ความคลุมเครือในห้องแต่งตัว นัชชาได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆบวกกับกลิ่นน้ำหอมในตัวของเขา ยิ่งทำให้มีเสน่ห์แรงดึงดูดมากขึ้นกว่าเดิม นัชชาที่แผ่นหลังติดกับตู้ “ฉัน ฉันหมายถึงกลัวสร้างปัญหาให้คุณ” คำพูดที่พูดออกมาอย่าว่าแต่เตชิตจะเชื่อเพราะแม้แต่เธอยังไม่เชื่อตัวเองเลย เตชิตขี้เกียจเถียงกับเธอ เขาเห็นชุดกระโปรงสีชมพูคอวี เขาหยิบมันออกมา “ไปเปลี่ยนเป็นชุดนี้” เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วจนนัชชาตามไม่ทัน “ตอนนี้หรอ” นี่มันใกล้สี่ทุ่มแล้ว “ตอนนี้” นัชชาไม่กล้าขัดคำสั่ง เธอหยิบชุดจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำ แต่เขาดึงมือเธอไว้ “เปลี่ยนมันที่นี่” “………” เธอคิดอยู่แล้วต้องเป็นแบบนี้ นัชชาได้แต่เดินไปมุมที่ไกลจากเขามากที่สุด เธอหันหลังและเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว เธอหันหลังกลับมา “เสร็จแล้ว” ชุดชีฟองสีชมพู คอวีที่ค่อนข้างลึก แสงไฟที่ส่องตัดกับผิวที่ขาวผ่องทำให้เห็นชัดโดยเฉพาะตรงที่คอเสื้อ............ เตชิตดื่มไปเพียงเล็กน้อยทั้งๆที่พยายามห้ามตัวเองแล้วแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกปากแห้ง เตชิตขยับปาก เดินเข้าไปใกล้แล้วยกตัวเธอให้ลอยขึ้นชิดกับผนัง นัชชากลัวว่าจะตกเลยกอดรั้งคอเขาเอาไว้ ตอนเตชิตเงยหน้าทำให้เห็นหน้าอกของเธอชัดมากยิ่งขึ้น นัชชาไม่กล้าสบตาเขา เพราะสายตาของเขาจะดุร้ายทุกครั้งที่เขาอารมณ์ ตัวเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาอ้าปากกัดเธอ “อ้า” เธอร้องออกมา “เจ็บ……” เตชิตค่อยๆบรรจงจูบ และทิ้งรอยแดงเอาไว้ บรรยากาศในห้องแต่งตัวค่อยๆเพิ่มขึ้น ทำให้เธอหน้าแดง ตัวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู เขาอารมณ์ที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นของเธอ “คุณสวยมาก” นัชชารู้สึกเขินอายที่อยู่ๆเขาก็พูดชมเธอ ในเวลาแบบนี้เขามักจะพูดอะไรออกมาโดยไม่คิด เธอไม่รู้จะระบ่ายอารมณ์ออกมายังไงนอกจากการเรียกชื่อเขา “เตชิต เตชิต.........” “ฉันอยู่นี่” เธอรู้สึดได้ว่าวันนี้เตชิตทำแรงกว่าปกติ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์รึเปล่า เขาทำตั้งแต่บนผนังจนถึงเก้าอี้ เขาทำไป2รอบ ผ่านไปประมาณเกือบ2ชั่วโมง นัชชาหอบหายใจ แต่เขากลับไม่รู้สึกอะไรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผู้ชายแข็งแรงแบบนี้ทุกคนเลยหรอ เตชิตเหล่มองเธอสักพัก โยนชุดมาให้เธอ “พรุ่งนี้ ใส่ชุดนี้” พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป นัชชาหยิบขึ้นมาดู เป็นชดกระโปรงสีขาวดำ มีกระดุมขึ้นมาเกือบถึงคอยาวกว่าเข่า เธอเข้าใจขึ้นมาทันทีเขาหันไปมองชุดนี้เมื่อเทียบกับชุดเมื่อกี้ ชุดคอวี สีชมพูสั้น................ เธอมองดูจุดแดงๆตามหน้าอก ทำไมต้องสนใจด้วย เธอก็ไม่ได้คิดที่จะใส่ชุดนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว .......... พอวันรุ่งขึ้น นัชชาตื่นตั้งแต่ตี5กว่าๆแต่ลุกจากเตียงตอน6โมง เตชิตตื่นไปออกกำลังกายที่ห้องออกกำลังกายชั้น3 พอเห็นดังนั้นเธอจึงตามเขาขึ้นไป ห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้น3ถูกนำมาสร้างเป็นห้องออกกำลังกาย มีลู่วิ่งไฟฟ้า จักรยาน เครื่องยกน้ำหนัก มีเครื่องเล่นเกือบทุกอย่าง เตชิตใส่เสื้อแขนกุดสีเทา กางเกงออกกำลังกายสามส่วนสีดำ ใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวดำ กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง ผมหน้าม้าที่ไม่ผ่านการเซททรงปลิวขึ้นลงตามแรงวิ่ง เหงื่อที่ไหลผ่านมาหน้าลงมาที่เสื้อ นัชชานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เมื่อคืนเหงื่อของเขาก็ไหล่ลงบนตัวเธอ แหวะๆ คิดอะไรอยู่ นัชชาหน้าแดง เตชิตไม่สนใจ เธอเลยเดินไปที่ลู่วิ่งอันเล็กที่อยู่ข้างๆ เธอเดินขึ้นไปบนลู่วิ่ง เธอคิดว่ามันจะช้าเหมือนเครื่องวิ่งทั่วไปแต่ไม่นึกว่ามันจะเร็วทำให้เธอตามไม่ทันจนเสียหลักล้มลงไปอยู่ที่พื้น “นัชชา” เตชิตกำลังจะเอื้อมมือไปดึงเธอแต่ก็ไม่ทัน นัชชารู้สึกตัวอีกทีก็เห็นตัวเองลกไปนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น พร้อมแผลตรงหัวเข่า เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาคลอ เตชิตลงจากเครื่องเล่นเดินตรงเข้ามาอุ้มเธอไปห้องนอน พร้อมกับใบหน้าที่รู้สึกห่วงใยแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ เตชิตวางเธอลงบนเตียง แล้วไปหยิบกล่องพยาบาลมาเขายกขากางเกงขึ้นเห็นเข่าขวารอยฟกช้ำแต่ไม่ถึงกับถลอก เข่าซ้ายโดนเนื้อไม่ลึกมากแต่แผลใหญ่ มีเลือดไหลลงมาตามขา เตชิตหยิบยาฆ่าเชื้อออกมาเช็ด “ทนหน่อย” นัชชาพยักหน้ารับ แต่พอรู้สึกได้ถึงยาที่โดนเข้ากับแผลของเธอทำให้แสบจนกัดปากตัวเองไว้ “อุ้ย” พอทนครั้งแรกได้สักพัก เตชิตก็กำลังเตรียมล้างครั้งที่2 นัชชาทนไม่ไว้อีกแล้ว “ไม่เอาแล้ว มันแสบ.....” เตชิดกดขาเธอเอาไว้ “ต้องล้างให้สะอาด เดี๋ยวแผลติดเชื้อ” พูดจบก็จับขาเธอมาวางไว้ที่หน้าตัก กันไม่ให้เธอยกขาหนี หลังจากที่ล้างแผลเสร็จ เขาก็เอาสำลีก้านมาทำความสะอาดแผลให้ นัชชารู้สึกเจ็บแสบมาก เขาหยิบยาที่ปรัณเคยให้ไว้ เขาไม่นึกว่าวันนี้มันจะสามารถใช้เป็นประโยชน์ เขาหยิบยามาทาให้ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เขาถึงจะปล่อยมือออกจากขาของเธอ เตชิตเห็นหน้าที่ซีดขาวขอเธอ พร้อมกับถอนหายใจ “แค่ใช้ลู่วิ่งอันเดียวก็ทำให้ตัวเองเจ็บตัวมีแผลได้ขนาดนี้ ฉันไม่รู้จะว่าเธอยังไงแล้ว นัชชา” นัชชาก็รู้สึกไม่ดี “ฉันจะไปรู้ได้ไง ว่าลู่วิ่งของคุณจะเร็วขนาดนั้น.....” เตชิตรู้ว่าเธอเจ็บตัวอยู่เลยไม่ได้ต่อว่าอะไรเธออีก “สอบสัมภาษณ์วันนี้เธอไม่ต้องไปแล้ว ผมจะยกเลิกมันให้”