ตอนที่91พลังหยางชี่แว้งกัด

ต๭นที่91พลังหยางชี่แว้งกัด ฉันตกใจสั่นทั้งตัวจนเกือบจะขึ้นไปยอมแพ้แล้ว เพราะถ้าทำแบบนี้ก็จะสามารถแลกกับความปลอดภัยของถางเหย่วได้ แต่ยายหลิวฝันแทบจะไม่มีอาการกังวลเลยเธอเงยหน้ามองหลี่ชิ้วจื่อและหัวเราะด้วยเสียงเย็นชาพูดว่า:"สหายอย่าได้หวาดกลัวในหลุมนี้มีเส้นเขตแดนหากเขาเข้าใกล้ก็ไม่สามารถเข้ามาได้" เมื่อพูดจบเธอยังกลัวว่าฉันไม่เชื่อเลยยกมือวางตรงที่เขตแดนของหลุมและดุด่าว่า:"หลี่ชิ้วจื่ออยากจับหลานสะใภ้ฉันหรอขอเตือนไว้ก่อนว่าต้องผ่านยายแก่หนังเหนี่ยวอย่างฉันให้ได้ก่อนคุณไม่ตายดีแน่เมื่อก่อนรังแกน้องสาวฉันยังถือว่าให้อภัยได้แต่ตอนนี้อายุปูนนี้แล้วยังกล้ามารังแกหลานสะใภ้ของฉันอีกหน้าไม่อาย!" เมื่อหลี่ชิ้วจื่อโดนดุด่าจนหนวดปลิวตาเบิกกว้างเขาก็ไม่สนใจฉันอีกแต่ยื่นมือข้างหนึ่งขึ้นมาเพื่อต้องการจับตัวยายหลิวฝัน แต่พอมือของเขากระทบกับหลุมที่มีพื้นที่เล็กแคบนั้นจู่ๆก็มีเสียงร้องน่าเวทนาขึ้นขณะเดียวกันข้างบนของฉันก็มีเสียงสึสึดังขึ้นลำเสียงเหมือนกับปลาหมึกทอดบนกระทะเหล็ก เห็นเพียงทั้งมือของหลี่ชิ้วจื่อมีหมอกควันเพราะถูกเผาจนมือแดงฉานเมื่อเขารู้สึกตัวว่าเจ็บก็รีบดึงมือกลับมาส่วนบนใบหน้าแสดงสีหน้มึนงง เคียดแค้นตกใจและไม่พอใจ และเขาก็ไม่กล้ายื่นมือเสี่ยงอันตรายอีก "เป็นยังไงล่ะบังอาจจะลงมือกับหลานสะใภ้ของฉันบอกแล้วว่าต้องผ่านด่านฉันไปก่อนมีความสามารถเท่าไหร่ก็แสดงออกมา?"เมื่อยายหลิวฝันเห็นหลี่ชิ้วจื่อได้รับบาดเจ็บก็ยิ่งได้ใจ เธอไม่ถูกคอกับหลี่ชิ้วจื่อตั้งแต่แรกอยู่แล้วและในเมื่อเหนือเกมกว่าเธอก็เลยเผยท่าทางผู้หญิงบ้านนอกดุด่าหลี่ชิ้วจื้อ หลี่ชิ้วจื่อโดนด่าจนโกรธหน้าดำหน้าแดงคิดไม่ถึงว่าเขาไม่มีอารมณ์อยากทะเลาะกับยายหลิวฝันด้วยแต่กลับนั่งยองๆข้างๆเขาขมวดคิ้วชิดติดกันพร้อมจ้องมองพวกฉัน ฉันถูกหลี่ชิ้วจื่อจ้องมองจนรู้สึกหวาดกลัวแต่โชคดีที่มียายหลิวฝันอยู่ข้างๆเธอเลยช่วยด่าทอหลี่ชิ้วจื่อจนเขาโกรธเดือดดาลแทน ขนาดเขาถูกด่าทอสารพัดอย่างนี้แต่กลับไม่ลงมือฉันแสดงว่าเขตแดนของหลุมนี้น่าเกรงขามจริงๆ หลังจากมั่นใจว่าปลอดภัยฉันก็ไม่สนใจเขาอีกแล้วแต่รีบนั่งขัดสมาธิในหลุมอย่างเร็วจากนั้นก็หลับตาและเข้าสู่มิติส้างดันเถียน ในมิติส้างดันเถียรตอนนี้ยังคงว่างเปล่าถึงแม้ว่าปลาหยินน้อยจะไม่อยู่แต่ในมิติดันเถียรมีกลิ่นอายของปลาหยินน้อยอยู่ไม่น้อยต่อให้หยดน้ำเล็กๆสีดำเข้มจะมีอยู่น้อยมากๆแต่ก็สามารถเร่งกลายเป็นพลังหยินชี่ที่หนาแน่นมากได้หากนำปลาหยินน้อยและหยดน้ำทั้งหมดรวบรวมและเร่งให้เกิดปฏิกิริยาได้ก็จะสามารถกลายเป็นอาวุธสังหารได้เลย อย่างน้อยก็สามารถหลบหนีจากหลี่ชิ้วจื่อได้ชั่วคราว เมื่อคิดถึงตรงนี้ฉันก็ระดมเส้นหยินในสมองและนำหยดน้ำสีดำเข้มประสานกันจากนั้นก็เริ่มการเร่งให้เกิดปฏิกิริยา การเร่งให้เกิดพลังหยินชี่มีขั้นตอนการทำที่ยาวนานมากเพราะฉันยังไม่ค่อยเชี่ยวชาญเกี่ยวกับพลังหยินชี่สักเท่าไหร่ดังนั้นจึงทำได้เพียงวิธีที่ง่ายดายที่สุดหลังจากผ่านการคลึงหยดน้ำสีดำและระเหยไอน้ำอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อทำให้ตัวของมันกลายเป็นพลังหยินชี่ หลักการวิธีการทำง่ายดายมากมันเหมือนกับเปลี่ยนน้ำให้เป็นวัตถุเพียงแค่ใช้หยดน้ำที่มีพลังหยินชี่แข็งกล้าอยู่แล้วก่อตัวกลายเป็นพลังหยินชี่ที่มีพลัวงมหาศาลโดยการทำให้เกิดการระเหยไอน้ำแต่ถึงแม้ฉันจะใช้พละกำลังจากการสะสมดื่มนมมาตั้งแต่เด็กแล้วแต่ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย ฉันอดไม่ได้ที่จะรีบร้อนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในสถานการณ์ที่เร่งด่วนแบบนี้จู่ๆในสมองฉันก็ผุดโผล่ความคิดหนึ่งขึ้น ปลาหยินน้อยนี้เป็นปลาที่เอามาจากง้าวสรวงสวรรค์นั่นหมายถึงหยดน้ำกับง้าวสรวงสวรรค์มีความเกี่ยวข้องกันถึงแม้ง้าวสรวงสวรรค์ไม่สามารถควบคุมพวกมันได้แต่ไม่แน่อาจจะสามารถปลดปล่อยปลาหยินน้อยหนึ่งตัวออกมาก็ได้ อีกอย่างต่อให้ไม่สามารถปลดปล่อยปลาหยินน้อยตัวใหม่ตัวหนึ่งออกมาได้แต่บนง้าวสรวงสวรรค์ก็ยังอบอวลพลังหยางอยู่ขอเพียงฉันมีการควบคุมที่ดีก็จะสามารถปลดปล่อยพลังหยางชี่ที่เหมาะสมได้และสามารถเพิ่มหยดน้ำสีดำอุ่นๆด้วยเท่านี้ก็น่าจะสามารถเร่งให้เกิดปฏิกิริยาเปลี่ยนหยดน้ำกลายเป็นพลังหยินชี่ได้! เมื่อคิดถึงตรงนี้ฉันก็ต้องขอบคุณสมองอันชาญฉลาดของตัวเองถึงแม้ว่าเงื่อนไขของเทคนิครายละเอียดนี้จะค่อนข้างสูงมากแต่ในเวลานี้นอกจากต้องลองก็ไม่มีวิธีทางอื่นแล้ว แต่ถึงยังไงก็ไม่สามารถให้หลี่ชิ้วจื่อจ้องมองฉันอย่างนี้ต่อไปได้ถึงแม้เขาจะหวาดกลัวเขตแดนในหลุมแต่ฉันก็ยังเห็นเจตนาร้ายในดวงตาของเขาขณะที่จ้องมองพวกฉันดวงตาของเขาก็กวาดตามองทุกบริเวณเพื่อค้นหาวิธีการทำลายเขตแดน เขาเก่งกาจขนาดนี้คงสามารถรับร้พอๆกับผีว่าเขตแดนนี้จะสามารถค้ำจุนได้นานเท่าไหร่ถ้าหากเขาสามารถทำลายเขตแดนได้หากเป็นเช่นนั้นโอกาสที่ฉันจะกลายเป็นเด็กผีก็ใกล้จะสำเร็จแล้ว ฉันจำเป็นต้องแข่งกับเวลา! เมื่อคิดถึงตรงนี้ฉันก็คว้าง้าวสรวงสวรรค์ออกมาและทำตามขั้นตอนที่เจิ้งเล่อเคยสอนให้นำง้าวสรวงสวรรค์วางไว้เบื้องหน้าจากนั้นใช้เส้นหยินเชื่อมกับง้าวสรวงสวรรค์ ตอนนี้ฉันสามารถควบคุมเส้นหยินได้ชำนาญมากขึ้นไม่นานเส้นหยินที่ฉันควบคุมก็ดำดิ่งลงในง้าวสรวงสวรรค์และเสียบเข้าตรงกลางของคมมีด ไม่นานง้าวสรวงสวรรค์เริ่มมีการตอบสนองมันปล่อยพลังหยินชี่กลุ่มหนึ่งออกมาทันทีหลังจากที่เส้นหยินของฉันสามารถเชื่อมง้าวสรวงสวรรค์ ยายหลิวฝันก็สัมผัสถึงพลังหยินชี่ที่ง้าวสรวงสวรรค์ปล่อยออกมาเธอตกใจช็อกพร้อมมองมาที่ฉัน:"สหายทำไหมจู่ๆบนตัวของเธอถึงมีพลังหยินชี่มากถึงขนาดนี้?เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" ฉันส่ายหน้าพร้อมพูดกับยายหลินฝันว่าวางใจเถอะจากนั้นฉันก็พยายามกลั้นความรู้สึกเซอร์ไพรส์คิดไม่ถึงว่าแค่ลองใช้เส้นหยินจะสามารถทำให้เกิดพลังหยินชี่มากมายขนาดนี้ออกมาได้ แต่ง้าวสรวงสวรรค์ครั้งนี้กับครั้งที่แล้วไม่เหมือนกันดูเหมือนครั้งนี้จะมีความเปลี่ยนแปลงมันปล่อยพลังหยินชี่แค่กลุ่มเดียวออกมาและไม่มีการเคลื่อนไหวอีกเลยอย่าว่าแต่ปลาหยินน้อยที่ฉันต้องการจะปรากฏตัวสักแม้แต่พลังหยินชี่ยังไม่ปล่อยออกมาต่อเนื่องเลย ฉันเริ่มรู้สึกผิดหวังแต่สถานการณ์นี้ฉันได้คาดการณ์ไว้แล้วเพราะหากปลาหยินน้อยหาเจอได้ง่ายดายขนาดนั้นเจิ้งเล่อคงไม่แสดงอาการดีใจขนาดนั้นหรอก ไม่นานเมื่อเห็นเส้นหยินไม่ได้ผลฉันก็รีบนำเส้นหยินกลับคืนอย่างรวดเร็วหากทำตามขั้นตอนของครั้งที่แล้วต้องเอามือวางไว้ที่ตำแหน่งปลาหยางน้อยบนง้าวสรวงสวรรค์ ทันใดนั้นรูปภาพของปลาหยางน้อยกับปลาหยินน้อยก็อยู่ชิดติดกันจนกลายเป็นวงกลมลูกหนึ่งและมีรูปภาพเหมือนกับไทเก็กกระบวนท่าปลาหยินหยางของประเทศจีนด้วยถึงแม้พวกมันจะอยู่ชิดติดกันมากแต่กลับเหมือนกับโลกสองใบใบหนึ่งหยินใบหนึ่งหยางและถูกตรึงด้วยกันโดยที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันปกติแล้วสองประเภทนี้ไม่ควรเอามาเชื่อมกันแต่บนง้าวสรวงสวรรค์กลับเชื่อมกันได้อย่างกลมเกลียวมาก ฉันนึกว่าขั้นตอนการปล่อยปลาหยางน้อยกับการปล่อยปลาหยินน้อยเหมือนกันเลยใช้มือลูบบนรูปปั้นปลาหยางน้อยขณะเดียวกันก็รวบรวมสมาธิอย่างแน่วแน่และลองใช้ความร้อนภายในตัวเองส่งไปที่ปลาหยางน้อยทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องและมีปฏิกิริยาตอบสนอง จังหวะที่ฉันเพิ่งวางมือลงรูปหุ่นปลาหยางก็ส่งแสงกระพริบทันทีขณะเดียวกันมือของฉันก็รู้สึกเจ็บแปลบเหมือนกับมือถูกทอดบนกระทะเหล็ก ฉันส่งเสียงร้องน่าเวทนาทันทีและรีบดึงมือกลับออกมาอย่างรวดเร็ว ขณะที่ฉันดึงมือกลับยังไม่ทันเสร็จคิดไม่ถึงว่าพลังหยางชี่ที่อยู่ในง้าวสรวงสวรรค์ออกมาตามฉันและก็เข้ามาปกคลุ่มทั่วทั้งตัวของฉันฉันรู้สึกเหมือนมีกองเปลวไฟร้อนรุ่มกองหนึ่งอยู่เบื้องหน้าและแผดเผาฉันอย่างร้อนรุ่ม ไม่นานฉันก็ถูกแผดเผาจนแห้งหมดทั้งตัวบนริมฝีปากเกิดเป็นขลุ่ยแห้งทันที แต่ที่น่าเวทนายิ่งกว่านั้นคือทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ล้วนถูกหลี่ชิ้วจื่อจ้องมองอยู่เขาส่งเสียงร้องเฮ้ยจากนั้นก็จ้องมองดวงตาฉันเเละเผยสายตาอิจฉาตาร้อนแล้วพูดอย่างเร่งรีบว่า:"เจ้าเด็กโง่กริชในมือของเธอเป็นถึงง้าวสรวงสวรรค์เชียวหรอ?ตกลงเธอเป็นใครกันแน่?แม้แต่ง้าวสรวงสวรรค์ของตระกูลเซียวยังหาเจอได้!หรือว่าบนตัวเธอมีพลังหยางอันมหาศาลฮ่าฮ่าเหนือความคาดหมายช่างเหนือความคาดหมายจริงๆ!" เขาพูดพลางหัวเราะอย่างบ้าคลั่งพลางโดยสายตามองง้าวสรวงสวรรค์เหมือนกับคนผิวโหยที่เต็มไปด้วยความโลภ "บนตัวเธอมีพลังหยินชี่อันมหาศาลขนาดนี้แล้วยังโลภดูดซับพลังหยางชี่อันแกร่งกล้าอีกเธอน่าจะรู้ว่าหยินกับหยางเป็นของตรงข้ามกันดังนั้นตอนนี้เธอกำลังเผชิญกับสถานการณ์พลังหยางอันแกร่งกล้าแว้งกัดถ้าเธอไม่รีบขึ้นมาขอให้ฉันช่วยเหลือเพื่อยับยั้งไว้ไม่นานร่างกายของคุณจะต้องระเบิดและตายแน่จะเป็นหรือตายเธอไตร่ตรองเองเถอะ"หลี่ชิ้วจื่พูดขึ้น เมื่อพูดจบเขาก็ยิ้มอย่างเย้ยหยันพร้อมจ้องมองฉันเหมือนกับเห็นฉันเป็นตัวเลือกแล้ว ฉันถูกแผดเผาจนยิ่งรู้สึกทรมานชั่วพริบตาเหงื่อก็ไหลท่วมตัวจนฉันสัมผัสได้ว่าร่างกายภายในสูญเสียน้ำอย่างรุนแรงผิวหนังทั่วทั้งร่างของฉันแห้งเหยี่ยวอย่างรวดเร็วถ้าหากไม่ยับยั้งฉันไม่รู้ว่าร่างกายจะระเบิดหรือเปล่าแต่ที่รู้ตอนนี้คือฉันต้องถูกไฟเผามอดไหม้ตายแน่ๆ! ลำไส้ของฉันในตอนนี้เริ่มม่วนท้องแล้วตัวเองไม่ชำนาญแท้ๆแต่ก็กล้าลองทำตอนนี้ทำยังไงดี? ทำยังไงดี? ปริมาณน้ำในร่างกายของฉันยิ่งแห้งหืดแม้แต่น้ำตาก็แห้งแล้งมากและฉันก็เริ่มมองเห็นทุกอย่างเลือนราง หัวสมองของฉันตื่นตระนกและแทบจะไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อดี ตอนนี้ถูกเเผดเผาจนทรมานเหมือนกับจะถูกเผาไหม้ใกล้จะตายแล้วฉันทำได้เพียงยื่นมือหาหลี่ชิ้วจื่อและพูดว่า:"ช่วยฉันด้วย..." "ฮ่าฮ่านี่สิถึงจะเรียกว่าคนฉลาด!เธอวางใจเถอะในเมื่อเธอมีง้าวสรวงสวรรค์และยังมีพลังหยินชี่อันแกร่งกล้าด้วยฉันจะไม่หลวมเธอเป็นผีเด็กธรรมดาแต่จะต้องช่วยชีวิตเธอให้ได้..." เขาพูดอย่างโอ้อวดเขาในตอนนี้กระตือรือร้นอย่างที่สุดขณะพูดก็ดูเหมือนกับคนเสียสติแต่เขายังยื่นมือออกมาจับมือฉันและใช้แรงดึงจนฉันออกจากหลุม ฉันได้ยินเสียงร้องกังวลใจของยายหลิวฝันรางๆแต่ฉันในตอนนี้ทรมานมากและไม่สนใจอะไรอีกแล้วนอกจากพูดพึมพำขอให้หลี่ชิ้วจื่อช่วยฉัน เขาอยากได้ง้าวสรวงสวรรค์ในมือฉันจนน้ำลายไหลแต่ถึงแม้เขาจะมองดูง้าวสรวงสวรรค์อย่างเคลิบเคลิ้มแต่ก็ไม่ได้แย่งชิงง้าวสรวงสวรรค์และหนีจากไปเลยแต่หยิบของที่คล้ายกับกิ่งไม้ชิ้นหนึ่งออกมาเฆี่ยนตีฉัน ขณะเดียวกันในหัวสมองของฉันก็ได้ยินเสียงของหลี่ชิ้วจื่อดังขึ้นเขากำลังท่องภาษาไทยและท่องอย่างรวดเร็วอีกทั้งยังมีโทนเสียงลึกลับประเภทหนึ่งด้วยซุ่มเสียงดังวนเวียนอยู่บนหัวของฉันอย่างไม่หยุดหย่อนเหมือนกับเสียงสวดมนต์สะท้อนเสียงวนเวียนปกคลุมทั่วทั้งตัวฉันและตัดความร้อนรุ่มที่แผดเผาออกจากตัวฉัน ฉันรู้สึกเย็นสบายแวบหนึ่งเหมือนลมพัดผ่านเบาๆขณะเดียวกันฉันก็รีบตามหาความรู้สึกเย็นสบายตามสัญชาตญาณ ในตอนนี้ฉันพบว่าการถูกพลังหยินชี่ล้อมเป็นเกลียวตามตัวเป็นเรื่องที่มีความสุขอะไรขนาดนี้ต่อให้รู้สึกเย็นยะเยือกแต่พวกมันกลับทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นเย็นสบายไม่เหมือนกับลมร้อนรุนแรงพัดมา หลังจากผ่านไปสักพักใหญ่เสียงที่วนเวียนดังบนหัวฉันก็ค่อยๆหายไปแต่เพราะฉันขาดน้ำอย่างรุนแรงทั้งตัวฉันเลยมีสภาพที่อดสู้เมื่อเห็นว่าเสียงท่องคาถาหายไปแล้วความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อก็หย่อนยานและส่งเสียงอ่าแล้วล้มลงบนพื้น ฉันรู้สึกเหมือนมีมือเย็นแช่แข็งยกฉันขึ้นและไว้ในอ้อมอกจากนั้นก็เดินจากไป ส่วนยายหลิวฝันที่อยู่ข้างหลังฉันก็ด่าทอเสียงสั่นว่า:"หลี่ชิ้วจื่อแกมันบ้าไปแล้วแม้แต่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆก็ไม่ปล่อยแกต้องไม่ตายดีแน่... จากนั้นฉันก็หมดสติ เหมือนกับว่าฉันำลังฝันอันยาวนานในความฝันฉันได้ตายไปแล้วและลงนรกด้วยผีเลวที่อยู่ในนรกพูดว่าฉันทำผิดไว้มากต้องการลงโทษและนำตัวฉันโยนลงไปในเตาไฟพอฉันใกล้มอดไหม้ก็โยนฉันลงในถังน้ำแข็งและทำแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเดี๋ยวก็แผดเผาเดี๋ยวก็แช่แข็งทำแบบนี้สลับกันไปมา ฉันทรมานจนแทบอยากจะตายเมื่อฉันรู้สึกว่ากำลังฝันอยู่อย่างเลือนรางแต่กลับรู้สึกเหมือนติดอยู่ในความฝันพยายามเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นขึ้นมา "สหาย?สหาย..."ในตอนที่ฉันถูกทรมานอยู่นั้นฉันก็ได้ยินเสียงของยายหลิวฝันเลือนรางเธอเรียกฉันเบามากเรียกพลางผลักฉันเบาๆพลาง ฉันรู้สึกถึงความเย็นที่เธอส่งมาบนตัวฉันขณะที่ฉันถูกแผดเผาอยู่จู่ๆก็ถูกพลิกตัวและถูกโอบกอดส่วนฉันก็รีบดูดซับอากาศเย็นบนตัวเธอ เธอส่งเสียงร้องตกใจเหมือนมีอะไรทำให้ตกใจแต่เธอก็ไม่ได้ผลักฉันออกไปแต่พูดด้วยเสียงโทนต่ำว่า:"สหายรีบตื่นเถอะฉันเข้ามาช่วยเธออย่างเงียบๆ"