ตอนที่ 5 สุนัขจิ้งจอกเสี่ยวชู่ย

ตอนที่ 5 สุนัขจิ้งจอกเสี่ยวชู่ย ฉันมองภาพที่หลี่ฉองเซิงกับสาวสวยจับมือกัน ฉันโกรธและนั่งลงบนเก้าอี้ที่บาร์ “ไอ้เจียงซือตายซาก ไอ่เจียงซือเน่า ไอ้เจ้าเจียงซือน่ารังเกลียด นายกล้าเจ้าชู้ต่อหน้าต่อตาฉัน นี่มันบ้าชัดๆ ฮึ่ย ทำฉันโกรธใช่มั้ย ได้ฉันจะจัดการทำลายความรักของนายซะ” และในตอนที่ฉันโกรธอยู่นั้นเทียนด้องก็เข้ามาหาฉันอย่างระมัดระวัง “พี่เชี้ยวหยู่” ฉันพูดไปอย่างหัวเสีย “มีอะไร? “ “กำลังหึงพี่ฉองเซิงอยู่รึเปล่า? “ ฉันค่อยๆ จับบาร์และมองไปที่เทียนด้อง “ฉันเหมือนคนที่กำลังหึงหรอ? “ เทียนด้องผงกหัวเบาๆ “หลงเหซิงซื่อลิ่ง เทพเจ้าน้ำขอยืมพลัง คาย” “อ่ะ! ทำไมไม่ขยับล่ะ? พี่เชี้ยวหยู่! นี่พี่กำลังจะทำอะไรน่ะ? “ “ฮืม ทำให้นายไม่ต้องมาเป็นเดือดเป็นร้อนแทนฉันไง วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนให้นาย” “พี่สาวที่แสนดีของผม! พี่ปล่อยผมไปเถอะ! นะขอร้อง! “ “หลงเหซิงซื่อลิ่ง เทพเจ้าน้ำขอยืมพลัง คาย พอเห็นนายสำนึกได้ถึงความผิดครั้งนี้วันนี้ฉันจะยกโทษให้บอกไว้เลยว่าอย่ามีครั้งต่อไป! “ “ครับ! รับทราบจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว” ฉันผงกหัวด้วยความพอใจ “ต้องอย่างนี้สิเด็กดี! ไป ไปเอาเหล้าที่แพงที่สุดมาให้ฉัน” “แพงที่สุด? พี่แน่ใจนะ? “ ฉันปัดมือให้เทียนด้องรีบไปเอาเหล้ามา “แน่ใจสิ! เอาที่แพงที่สุดของที่นี่ ใช่ ค่าเหล้าให้ลงบัญชีไอ้เจ้าผีดิบหลี่ฉองเซิง” "ฉันเดาว่ามันคือพี่น่าจะเป็นไก่เหล็กขี้งกขนาดขนสักเส้นก็ยังไม่ยอมจะเสียไป" ฉันชำเลืองตามองเทียนด้อง “นายพูดว่าอะไรนะ? เมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ชัดพูดอีกทีสิ! “ เทียนด้องยิ้มแป้นพูด “แฮะๆ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย! “ “นายรีบไปเอามาให้ฉัน! ไม่อย่างนั้นฉันจะสะกดให้นายอยู่ตรงนี้หนึ่งชั่วโมง” พอฉันพูดจบเทียนด้องก็รีบวิ่งไปที่ตู้เก็บเหล้าหยิบเอาเหล้าบรั่นดีฝรั่งเศส “Louis the thirteenth” ออกมา ฉันรับเหล้ามาก็เริ่มรินเอง พอหลี่ฉองเซิงพาผู้หญิงสวยคนนั้นขึ้นไปชั้นบน พอเข้าห้องไปหลี่ฉองเซิงก็โยนผู้หญิงคนนั้นลงบนพื้น ผู้หญิงคนนั้นสะบัดตัวออกแล้วนั่งบนโซฟา “เฮ้ย นายนี่มันเป็นท่อนไม้รึไงไม่รู้จักทะนุถนอมเอาซะเลย นายทำคนสวยของฉันบอบช้ำหมดแล้วเนี่ย นายไม่เจ็บใจบ้างรึไง? “ หลี่ฉองเซิงเดินมาด้านหน้าของหญิงสาวแล้วใช้มือจับคางเธอเงยขึ้น “ความทะนุถนอมของฉันไม่ได้มีไว้ให้จิ้งจอกตัวนี้” หญิงสาวยิ้มและค่อยๆ เข้าใกล้หลี่ฉองเซิง “ความทะนุถนอมของนายไม่ได้มีไว้ให้ฉัน ถ้าอย่างนั้นจะมีให้นางฟ้าชั้นล่างพวกนั้นหรอ? หลี่ฉองหลบจากริมฝีปากของเธอ “นั่นไม่ใช่เรื่องของเธอ ครั้งก่อนฉันเคยปล่อยเธอไปแล้วกลับมาทำไมอีก? หรือว่าเธอจะอยากให้ฉันทำวิญญาณเธอให้แตกสลาย? “ พอได้ยินคำขู่ของหลี่ฉองเซิงหญิงสาวก็รีบหุบยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็มาดูกันว่านายจะมีความสามารถพอรึเปล่า” พูดจบ เธอก็กลายร่างเป็นนางจิ้งจอก ขนสีขาวสะอาดเอี่ยมแสดงท่าทางที่สง่างาม หางทั้งเก้าก็ขยับไปมาปลายหูและส่วนล่างของแขนขาประดับด้วยขนสีดำสวยสง่า ดวงตาที่เรียวยาวเผยให้เห็นถึงความเฉลียวฉลาดของสุนัขจิ้งจอก หลี่ฉองเฉิงมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม “ถึงว่าทำไมดูเย่อหยิ่งที่แท้ก็เป็นจิ้งจอกเก้าหาง! “ “เลิกพูดไร้สาระ เข้ามา” พูดจบจิ้งจอกเก้าหางก็กระโจนเข้าใส่หลี่ฉองเซิงและเขาหลบได้ “วันนี้ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรส” พูดจบหลี่ฉองเซิงก็ก้มหน้าลงและตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมาดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว เคี้ยวสีขาวก็งอกออกมา พอจิ้งจอกเก้าหางเห็นสภาพเขาก็รีบเริ่มโจมตี หลี่ฉองเซิงหลบการโจมตีของจิ้งจอกเก้าหางอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ซ่อนตัวในที่มืด จิ้งจอกเก้าหางมองไปรอบๆ พอหลี่ฉองเซิงสบโอกาสก็รีบโจมตีจิ้งจอกเก้าหางทันที จิ้งจอกเก้าหางหลบไม่ทันเลยล้มลงไปบนพื้น....... ฉันดื่มอย่างสบายใจอยู่ด้านล่างจู่ๆ ก็รู้สึกได้ถึงการต่อสู้ของทั้งสองวิญญาณ ฉันหลับตาลงอย่างรวดเร็วพอฉันรู้สึกถึงที่มาของพลังนั้นก็รู้ได้ทันทีเลยว่าหลี่ฉองเซิงกำลังเจอเข้ากับปัญหาซะแล้ว ฉันรีบคว้ากระเป๋าเครื่องสำอางตรงขึ้นไปชั้นบน พอไปถึงที่ประตูฉันก็ถูกสะกัดกั้นด้วยม่านแห่งมนต์ตราสีขาวบริสุทธิ์ “ฮึ คิดจะกั้นคนอย่างหวงเชี้ยวหยู่ แบบนี่มันยังอ่อนหัดเกินไป” ฉันหยิบยันโชคดีจากกระเป๋าเครื่องสำอางโยนไปที่ม่านมนต์ตรา “หลงเหซิงซื่อลิ่ง เทพเจ้าน้ำ ขอยืนพลัง คาย! “ ฉันพึ่งจะท่องบทสวดก็เห็นม่านมนต์ตราค่อยๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นหยดน้ำจากนั้นก็แตกสลายลงบนพื้นค่อยๆ หายไป “ฮ่าฮ่า ใช่ได้” ฉันหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางและเดินเข้าห้อง พอเข้าไปก็เห็นหลี่ฉองเซิงที่กลายร่างเป็นเจียงซือกับจิ้งจอกเก้าหางกำลังสู้กันอยู่ “อ๋า! เจ้าผีดิบขนาดจิ้งจอกก็ยังเอาหรอ? “ หลี่ฉองเซิงมองมาที่ฉันอย่างไม่สบอารมณ์ “เธอนี่มันโง่จริงๆ ในสมองมีแต่เรื่องแบบนั้นรึไง? “ ฉันมองดูสองคนที่กำลังสู้กันด้วยความสงสัย อ๋า! ไม่ใช่ ควรจะเป็นเจียงซือกับจิ้งจอกมากกว่า “แล้วมันไม่ถูกหรือไง? “ “เลิกพูดไร้สาระมาช่วยฉันเร็ว? “ “โอเค เข้าใจแล้ว” พูดจบฉันก็หยิบสติ๊กเกอร์กำจัดวิญญาณและกดปุ่มเล็ก ๆ ในแท่งอย่างรวดเร็ว “จือ” ไม้เท้าสั้นแบบดั้งเดิมยืดออกไปห้าเท่า! ฉันเข้ารวมการต่อสู้ไปโดยปริยาย หลังจากที่สู้กันผ่านไปหลายนาทีฉัน หลี่ฉองเซิงและจิ้งจอกเก้าหางก็ยังเสมอกัน ดูเหมือนการจะเอาชนะจิ้งจอกเก้าหางได้ต้องใช้สมองเท่านั้น ฉันกับหลี่ฉองเซิงมองตากันครู่หนึ่ง เขาก็เข้าใจทันทีว่าฉันหมายถึงอะไร เขาวิ่งหลบไปทางซ้ายของจิ้งจอกเก้าหางและในตอนที่จิ้งจอกเก้าหางกำลังใช้พลังทั้งหมดโจมตีหลี่ฉองเซิงฉันก็หลบไปที่ข้างหลังของเธอแล้วก็ใช้ไม้เท้ากำจัดวิญญาณแทงไปบนร่างของเธอ จิ้งจอกเก้าหางคิดไม่ถึงว่าฉันจะแอบโจมตี เธอล้มลงบนพื้นในทันทีและกระอักเลือด “พวกนายแอบโจมตีฉัน? “ “No No No นี่ไม่ได้เรียกว่าแอบแบบนี้เขาเรียกว่ากลยุทธ์” “เธอ พวกเธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ “ ฉันยักไหล่ไม่สนใจอะไร หลี่ฉองเซิงกลับมาเป็นร่างเดิมและเดินไปข้างหน้าจิ้งจอกเก้าหาง “ตอนนี้ เธอก็บอกมาได้แล้วว่าทำไมเอาแต่ตามฉัน ตามมาหาเรื่องฉันหรอ! “ ฉันมองไปรอบๆ มองดูหลี่ฉองเซิงอย่างหดหู่ใจ “นี่คือสาวสวยคนที่ขึ้นมากับนายคนนั้นหรอ? แล้วทำไมฉันถึงไม่เห็นเธอล่ะ? หรือว่าโดนจิ้งจอกเก้าหางตัวนี้กินไปแล้ว? “ “ฉันด่าว่าเธอโง่แล้วเธอก็โง่จริงๆ ผู้หญิงคนนั้นก็คือจิ้งจอกเก้าหางตัวนี้ไง! “ ฉันฟังที่ฉองเซิงพูดจบก็รีบวิ่งไปที่จิ้งจอกเก้าหางดมแล้วดมอีก “ไม่ใช่สิ! บนตัวของผู้หญิงคนนั้นไม่มีกลิ่นของไอปีศาจอะไรเลย? แล้วบนร่างของจิ้งจอกเก้าหางตัวนี้ก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของไอปีศาจ! “ “เธอนี่! รับมือกับผีมาตั้งเท่าไหร่ อย่างน้อยที่สุดก็ได้ติดต่อกับปีศาจถึงจะเป็นปีศาจปลายแถวอายุร้อยกว่าปีและจิ้งจอกเก้าหางตัวนี้อายุมากกว่าพันปี มันปกปิดกลิ่นอายปีศาจไว้ เธอไม่ได้กลิ่นมันก็ปกติ” ฉันผงกหัวเด้วยความตระหนัก “เป็นแบบนี้นี่เอง! แล้วเธอมาหานายทำไมอะ? “ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันก่อนหน้านี้เธอก็เคยมาหาฉันแล้วรอบหนึ่งคิดไม่ถึงว่าวันนี้จะมาอีก” “ฉันนั่งยองๆ ถามจิ้งจอกเก้าหางที่กำลังบาดเจ็บ “นี่! สรุปแล้วมาหาเขาทำไม? เขาทิ้งเธอหรอ? หรือเขายืมเงินเธอมา? เธอพูดออกมาฉันจะได้ช่วยได้ถูก” หลี่ฉองเซิงส่ายหัวและหันไปมองที่จิ้งจอกเก้าหาง “ตอนนี้เธอน่าจะบอกมาได้แล้วนะว่าเธอมาหาฉันทำไม! “ จิ้งจอกเก้าหางมองฉันและหลี่ฉองเซิงและค่อยๆ ผงกหัว “ฉันคิดว่านายน่าจะเคยดู (เลี้ยวจัยชื่อยี่) นะ? “ “อืมแล้วยังไง? “ “ถ้าอย่างนั้นนายก็น่าจะรู้ว่าในเลี้ยวจัยมีสุนัขจิ้งจอกสีขาวที่ชื่อเสี่ยวชู่ย? “ ฉันมองเธอด้วยความประหลาดใจ “เธอไม่ได้จะบอกว่าเธอคือเสี่ยวชู่ยในเลี้ยวจัยชื่อยี่หรอกนะ! “ จิ้งจอกเก้าหางมองมาที่ฉันอย่างจริงใจและผงกหัว