ตอนที่ 9 วิกฤติในห้องอาบน้ำ

ตอนที่ 9 วิกฤติในห้องอาบน้ำ หลังกลับจาก Waitingbar สำนักหลิงหลิง ฉันและหลี่ฉองเซิงก็แยกย้ายกันกลับห้อง แต่ก็ไม่รู้ทำไมภายในใจของฉันกลับไม่สงบลงเลย “ความรักมันคืออะไรทำไมถึงได้ครอบงำจิตใจได้ถึงเพียงนี้.....มันหมายถึงอะไรกันนะ? ดูลึกซึ้งจัง...โอ่ย ไม่คิดแล้วไปอาบน้ำแล้วนอนดีกว่า! “ ฉันฮัมเพลงและหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ ฉันพึ่งจะเปิดน้ำจู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีลมพัดเข้ามา ฉันเงยหน้ากวาดสายตาไปทั่วก็เจอเข้ากับของสกปรก ฉันทำเป็นไม่สนใจและหยิบน้ำมันหอมละเหยกลิ่นกุหลาบบนชั้นใส่ลงไปในน้ำ “อ่า! รีบถอดเสื้อผ้า ถอดเลย ถอดเลย” ฉันมองด้วยสายตาหยะแหยงไปที่ผีที่กำลังนั่งเกาะอ่างน้ำอยู่ “ที่แท้ก็เป็นผีโรคจิต! “ “อ่า! เธอมองเห็นฉัน? ฮ่าฮ่า ดีจริงๆ อย่างนี้สิฉันถึงจะเริ่มสนุกขึ้นมา” ฉันมองไปที่มันและยิ้มแบบเจ้าสาวน้อยเจ้าเสน่ห์ “จริงหรอ? ถ้าอย่างนั้นนายก็เข้ามาสิ! “ “ฮ่าฮ่า สาวน้อยคนนี้ฉันมาแล้ว” พูดจบวิญญาณสร้างลมกระโชกเข้ามาที่ใบหน้าฉัน ฉันยิ้มอ่อนมองพร้อมกับร่ายคาถาจากนั้นก็ใช้พลังควบคุมให้น้ำในอ่างซัดเข้าไปที่หน้าของวิญญาณดวงนั้นหลายครั้ง “ฮ่าฮ่า คิดจะเล่นกับฉัน? งั้นนายก็ต้องรู้ผลที่ตามมานะ” เมื่อวิญญาณผีถูกน้ำซัดเล่นงานไป เขาก็รีบปัดน้ำทิ้งลงพื้นไปทันที “ฮ่า! เจ็บจัง เจ็บจัง อ๊า! อ๊า! นี่มันอะไรกัน ฉันรวบรวมน้ำเป็นปรึกแผ่นและสาดซัดเข้าไปที่วิญญาณนั้นจนส่ายไปมา “ฮ่าฮ่า แล้วนี่! ก็คือสเปรย์เลือดหมาดำ” “สเปรย์เลือดหมาดำ? นั่นมันคืออะไร?” “คนโง่เอ้ย ไม่ใช่สิควรจะเป็นผีโง่ สเปรย์เลือดหมาดำก็คือเลือดหมาดำที่บริสุทธิ์ไงล่ะและมันก็มีไว้สำหรับผีกระจอกแบบพวกนายและตอนนี้ก็ขอใช้มันเลยแล้วกัน! “ “ฮึ ผีกระจอก เธอหาว่าฉันเป็นผีกระจอกหรอ? เธอบังอาจดูถูกฉัน วันนี้ฉันจะแสดงให้เห็นถึงความเก่งกาจของฉัน” พูดจบ ก็มีลมแรงพัดเข้ามาหาฉันจนฉันหมุนตัวไป ฉันกระทืบเท้าและลมพวกนั้นก็สลายไป “ฮึ นายมีความสามารถแค่นี้เองหรอ! ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะแสดงให้เห็นถึงฝีมือของฉันบ้างก็แล้วกัน หลงเหซิงซื่อลิ่ง ไฟดินลมฟ้า ขอยืมพลัง ถ่อย! “ พูดจบนิ้วกลางและนิ้วชี้ของฉันก็มีแสงสีเหลืองของยันต์พุ่งไปข้างหน้า เมื่อยันต์นั้นพุ่งออกไปด้วยความเร็วก็เปลี่ยนเป็นแสงสว่างสีทองและทำให้ผีโรคจิตล้มลง! “อ๊า......” ผีโรคจิตร้องออกมาในขณะที่กำลังถูกยันต์ดูดวิญญาณจัดการจนในที่สุดก็กลายเป็นแผ่นยันต์โชคดีที่ลอยลงมาที่มือฉัน! “ฮ่าฮ่า เสร็จฉัน! ตอนนี้นายน่าจะรู้ถึงความเก่งกาจของฉันแล้ว! จะบอกให้นะว่าการท้าทายหวงเชี้ยวหยู่คือความผิดพลาดอย่างร้ายแรงในชีวินนาย! “ “ไม่เลวนี่! เก็บกวาดตัวใหญ่ซะด้วย” ฉันเก็บยันต์โชคดีและมองหลี่ฉองเซิงที่พิงอยู่ตรงประตู “ทำไมนายไม่ทำตามข้อตกลง เข้ามาในห้องฉันทำไม? แถมยังไม่เคาะประตูอีก นายนี่มันไร้มารยาทจริงๆ “ หลี่ฉองเซิงยักไหล่อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร “ขอร้องเถอะ ถึงเมื่อกี้ฉันเคาะประตูเธอจะได้ยินหรอ? “ “แล้วใครบอกว่าฉันไม่ได้ยิน? “ “เมื่อกี้ความสนใจของเธอก็อยู่ที่ผีตัวนั้นเพราะฉะนั้นเธอก็เลนไม่ได้สังเกตเห็นฉัน ขนาดฉันมาอยู่ตรงนี้ตั้งนานเธอยังไม่สังเกตเลยแล้วยังจะมาบอกให้ฉันเคาะประตูอีก” จริงๆ แล้วฉันก็รู้แหละว่าที่หลี่ฉองเซิงพูดมันคือความจริง เมื่อกี้ฉันมัวแต่สนใจว่าจะจัดการผีตัวนั้นยังไงแต่ฉันหวงเชี้ยวหยู่ผู้หญิงที่.....สุดจะปากแข็งคนนี้ก็ได้แต่พูดจาเสียงแข็ง “ฉันได้ยินแน่ นายยังไม่ลองเคาะประตูเลย นายรู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้ยิน! “ หลี่ฉองเซิงถอนหายใจ “อ่า เธอกับพี่เสี่ยวฟังนี่ชอบปากแข็งเหมือนกันเลยนะ ฉันอดคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงตระกูลหวงจะเป็นแบบนี้หมดเลยรึเปล่า” “ใครบอก! ฉันไม่ได้ปากแข็งสักหน่อย! แล้วก็ฉันเป็นผู้หญิงนะนายจะเดินเข้าเดินออกห้องฉันแบบนี้ฉันก็ลำบากสิ! “ “ขอร้องเถอะเธอคิดว่าฉันอยากเข้าห้องเธอนักรึไง? ฉันได้กลิ่นของวิญญาณก็เลยจะเข้ามาบอกเธอไม่คิดว่าเธอจะจัดการไปแล้ว” “ก็ใช่ไง! สำหรับฉันแค่นี้มันจิ๊บจ๊อยจะตายไม่ต้องลำบากคนแก่แบบนายหรอก! “ หลี่ฉองเซิงหาวแล้วก็บิดขี้เกียจ “งั้นก็ดีถ้าไม่ให้ฉันใส่ใจฉันก็จะไม่ใส่ใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉับไปนอนล่ะ! “ พอเห็นท่าทางนักเลงของฉองเซิง ฉันจึงพูดแบบหงุดหงิด “ไปสิ! ไป! รีบไปนอนเลยไป๊! “ หลี่ฉองเซิงมองมาที่ฉันและหาวไปยิ้มไป “โอเค ฉันไปนอนล่ะ” ฉันปัดมือไล่ “รีบไปเลย! “ หลี่ฉองเซิงมองฉันแบบยิ้มๆ แล้วก็เดินออกประตูไป เขาพึ่งออกไปและปิดประตูไม่ทันไรเขาก็โผล่หัวเข้ามาอีก ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้ฉันก็เลยตกใจ “อ๊ะ! นายทำอะไรของนาย? ฉันตกใจหมด! “ “จริงๆ ฉันลืมบอกเธอไปเรื่องหนึ่ง! “ ฉันมองเขาด้วยความสงสัย “เรื่องอะไร? “ “เธอ.....โป๊อยู่ อืม....เหมือนว่าจะเป็นคัพซีสินะ! ถือว่าเป็นการพัฒนาที่ดี! “ พอฟังที่หลี่ฉองเซิงพูดฉันก็ก้มมองก็เห็นแค่เสื้อแขนสั้นสีขาวบางๆ ที่เปียกอยู่ ภาพบรรยากาศด้านในก็แสดงออกมาต่อหน้าหลี่ฉองเซิง ฉันตกใจยกมือปิดหน้าอกจ้องเขม่งหลี่ฉองเซิงที่กำลังแอบยิ้ม “ไอ้เจ้าเจียงซือ ไปตายซะ....! “