ตอนที่ 3 ภารกิจยังไม่เสร็จ

ต๭นที่ 3 ภารกิจยังไม่เสร็จ เมื่อพิมพ์ลดาได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลานี้ จิตใจของเธอสับสนขึ้นมาครั้งหนึ่ง เพราะเธอรู้สึกดูเหมือนตนเองเจอเขาที่ไหน แต่ชั่วขณะกลับจำไม่ได้ว่าพบเจอที่ไหน “โอ้ ๆ...” จึงได้แต่จ้องมองเขาอย่างเซ่อซ่า พิมพ์ลดาอดไม่ได้ส่งเสียงหัวเราะแบบโง่งมออกมา จิรฐาเพิ่งขึ้นอาคารมา หมุนตัวกลับก็ถูกผู้หญิงคนนี้ชนจนเข้ามาสู่อ้อมอกตนเอง บอกตามตรงว่าเขาตั้งใจดีโอบเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เธอล้มลง แต่มันไม่ได้หมายความว่าเธอสามารถจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างหลงใหลน้ำลายหก ละสายตาที่ประสานกับเธอ จิรฐาประคองร่างพิมพ์ลดาให้ตรง ก็เตรียมจะอ้อมผ่านเธอมุ่งเดินไปข้างหน้าต่อไป แต่เมื่อมือของเขาคลายออก เธอกลับจับแขนของเขา เห็นผู้ชายแต่งตัวดี หน้าตาไม่ธรรมดาละสายตาพร้อมจะเดินจากไป สมองน้อย ๆ ของพิมพ์ลดาก็แจ้งสัญญาณเตือนว่า “ภารกิจนี้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์” ขึ้นมาทันที ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว คนก็ชนเข้าไปแล้ว เธอก็ทำเรื่องทั้งหมดให้ครบเสร็จสมบูรณ์ไปซะเลย จะได้ไม่ต้องถูกลงโทษให้ดื่มเหล้าหลังจากกลับไป ต้องรู้ว่าเธอ เป็นนักสร้างสรรค์งานโฆษณาที่เก่ง แต่การดื่มเหล้านั้นเป็นเรื่องของระดับของเด็กอนุบาลล้วน ๆ ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า จิรฐาจำได้ วันนั้นที่รีสอร์ทริมทะเลฝืนขึ้นรถของเขา ขอให้พวกเขาพาเธอกลับไปในเมือง ก็เป็นเธอไม่ใช่หรือ? ดังนั้นเมื่อเธอดึงเขาไว้อีก เขาอดไม่ได้ต้องใช้สายตาสงสัยจับจ้องเธอ แต่คำพูดต่อมาของเธอนี้ ทำให้ความสงสัยของเขาเปลี่ยนเป็นช๊อคตกใจ “คุณค่ะ ฉันชอบคุณค่ะ” พิมพ์ลดาขยิบตาทั้งคู่พยายามควบคุมตนเองให้สงบที่สุดยามกล่าวคำพูดนี้ที่ก่อนหน้านี้เป็นคำกล่าวที่ก่อให้หัวใจของเธอเกิดมรสุมปั่นปวน เธอเห็นจิรฐาค่อยๆย่นคิ้วขึ้นอย่างชัดเจน แต่เมื่อเทียบกับสายตาของเพื่อนร่วมงานเหล่านั้นซึ่งอยู่ข้างหลังที่จดจ่อจ้องเธอราวกับกินคนได้แล้ว เธอรู้สึกเหมือนว่าชายคนที่อยู่ต่อหน้าคนนี้ยังจัดการได้ง่ายกว่า แน่นอน เกี่ยวกับความคิดที่ตนเองเข้าใจว่าจิรฐาเป็นผู้ชายที่จัดการได้ง่ายกว่านี้ หลังจากนั้นไม่นาน พิมพ์ลดาต้องกัดลิ้น ปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ก็เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าจัดการเขาได้ง่าย เธอจึงกล่าวเพิ่มอีกประโยคอย่างไม่กลัวตายว่า “ขอกรุณาให้หมายเลขโทรศัพท์มือถือของคุณแก่ฉันด้วยค่ะ !” พอพิมพ์ลดากล่าวคำพูดประโยคที่สองออกมา จิรฐาก็ยิ่งแสดงสีหน้าที่คาดเดาได้ยากมากขึ้น พิมพ์ลดาได้พยายามทำให้ตัวเองดูแล้วโคตรน่าสงสารจัง เธอยังพยายามที่จะให้เขารู้ว่าเธอกำลังเล่นเกมและหวังว่าเขาจะช่วย แม้แต่ให้เบอร์ปลอมก็โอเค แต่จิรฐาดูสีหน้าที่เธอคิดว่าทำให้คนสงสารนั้น กลับอดกลั้นไม่ได้ต้องยิ้มออกมา โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย เขากระซิบที่ข้างหูของพิมพ์ลดา ด้วยเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นได้ยิน กล่าวว่า “คุณครับ คุณใช่ไม่ใช่...” เขายกมือเคาะศีรษะเธอ “ที่นี่มีปัญหาหรือ?” เมื่อพิมพ์ลดาได้สติกลับมา จิรฐาก็ได้อ้อมผ่านเธอไปนานแล้ว “เฮี่ย! คุณถึงมีปัญหาทางสมองซิ! ทั้งครอบครัวคุณต่างมีปัญหาทางสมอง!” ยืนอยู่ที่เดิม พิมพ์ลดาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันทักทายทุกคนในครอบครัวจริฐาถ้วนหน้าแล้วจึงปรับสภาพอารมณ์หันกายกลับไป ด้านหลังเธอไม่ไกลนักที่ห้องจัดเลี้ยงนั้น ยังมีฝูงชนกลุ่มหนึ่งที่รอให้เธอกลับไป จะสับเธอเป็นลูกชิ้นปลาสักตั้ง พิมพ์ลดารู้ เมื่อกี้ทุก ๆ ฉากนั้น เพื่อนร่วมงานที่รักเพื่อนร่วมงานฝูงนั้นต้องได้เห็นทะลุปรุโปร่งแล้วผ่านซอกประตูไปนานแล้วแน่ ๆ แต่พวกเขาไม่ได้ยินว่าเธอกับผู้ชายคนนั้นพูดว่าอะไรกันบ้าง พิมพ์ลดายิ้มจาง ๆที เดินก้าวอาด ๆกลับห้องจัดเลี้ยงมา ส่วนชื่อและเบอร์มือถือที่เธอบอกพวกเขาหลังจากนั้น...ฮ่า ๆ แน่นอนทั้งหมดล้วนเป็นการเสกสรรปั้นแต่ง เพื่อนร่วมงานก็แค่อยากสนุกกับการสารภาพของพิมพ์ลดาในช่วงนั้น แน่นอนไม่มีใครจะโทรไปยืนยันจริงๆ