ตอนที่ 6 ชายคนนี้มีปัญหา

ต๭นที่ 6 ชายคนนี้มีปัญหา ช่วงขณะที่จิรฐาเงยหน้าขึ้นนั้น เดิมพิมพ์ลดาพร้อมกล่าวทักทายแล้ว แต่ใครจะรู้ได้ เมื่อเห็นเป็นเขาปุ๊บ คำพูดที่ถึงริมปากกลับต้องกลืนกลับตามด้วยน้ำลายที่แทบทำให้ตัวเองสำลักตาย “ไม่งั้นฉันหนีไปซะตอนนี้เลยไหม?” จัดแจงสภาพจิตใจแล้ว พิมพ์ลดารู้สึกว่าไปซะตอนนี้เลยจะดีกว่า แต่ทันทีที่เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมา ก็คิดถึงทะเบียนบ้านของตนเองที่ยังนอนอยู่ในกระเป๋า ถ้าเธอไปตอนนี้ เวลาจิรฐาพบแม่แก่ของเธอจะรายงานอะไร? “ไม่นะ ไม่ได้ไม่ได้ไม่ได้!” พอคิดว่ากลับถึงบ้านก็ต้องยอมรับการวิจารณ์ด้านความคิดการศึกษจากหญิงเฒ่าน้อยแล้ว หลังจากนั้นนัดบอดอย่างไร้ที่สิ้นสุด พิมพ์ลดาก็ถอยกลับไปที่เดิมใหม่ กัดริมฝีปาก พิมพ์ลดาพิจารณาทบทวนและคิดว่า “เขาจิลถาก็มานัดบอดด้วยไม่ใช่หรือ? แล้วฉันมีอะไรที่น่าอาย? เมื่อสักพักก็แค่ไอเท่านั้นเอง! ใช่ ฉันควรจะไปนัดบอดกับเขา อนึ่งพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าสมองฉันไม่มีปัญหา” หยิบทะเบียนบ้านออกจากกระเป๋า พิมพ์ลดาจ้องมองมันเขม็ง ค่อนวัน กล่าวว่า “แม่ ท่านหวังว่าฉันจะแต่งงานไปไม่ใช่หรือ? เริ่มตั้งแต่วันนี้ ทุกครั้งที่ฉันนัดบอดก็จะบอกกับใคร ๆ ว่า “เราไปจดทะเบียนกันเถอะ!” ฉันแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ ฉันช๊อคเธอตายไปเลย!” พูดจบพิมพ์ลดาก็ยัดทะเบียนบ้านใส่ในกระเป๋า หมุนตัวออกมาจากห้องน้ำ กลับมาที่ห้องโถง แต่ไกล พิมพ์ลดาก็เห็นจิรฐายังคุยโทรศัพท์อยู่ เขาไม่ได้เป็นวิศวกรเหรอ? วิศวกรต่างก็ยุ่งแบบนั้น? วันหยุดสุดสัปดาห์ยังโทรศัพท์ไม่มีที่สิ้นสุดและอ่านเอกสารไม่จบสิ้น? กำลังคิดอยู่ พิมพ์ลดาพ่นลมหายใจออกมา เดินไปตรงหน้าเขาแล้ววางกระเป๋าลง นั่งลง เห็นพิมพ์ลดานั่งลงตรงหน้าตนเอง จิรฐาหรี่ตาแล้วพูดกับปรัณในโทรศัพท์บอกว่า “ที่นี่ผมมีบางอย่างที่ต้องจัดการ อีกสักพักค่อยติดต่อคุณ” พูดจบแล้วเขาก็วางสายโทรศัพท์และวางเครื่องโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะที่ข้าง ๆ พิมพ์ลดาตั้งแต่เด็กก็รับการบ่มเพาะอบรมอย่างดี เมื่อสักครู่เธอไร้มารยาทไปบ้าง เธอรู้ว่าเธอควรขอโทษก่อน เห็นจิรฐาวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว เธอรีบส่งยิ้มและแนะนำตัวว่า “สวัสดีค่ะ คุณจิลถา ดิฉันพิมพ์ลดา เมื่อสักครู่ ละอายนัก!” คุณจิรฐา? พิมพ์ลดา? เธอกลับรู้จักผม? ได้ยินพิมพ์ลดาเรียกชื่อตนเองว่าคุณจิรฐา จิรฐามีข้อสงสัยบ้าง ไม่สนใจคำกล่าวสวัสดีของพิมพ์ลดา เขาก็แค่ถามว่า “คุณพิมพ์ลดา คุณหาผมมีธุระหรือครับ?” เขาจำได้ว่าเมื่อครู่บริกรเพิ่งจะบอกว่าเธอมาหาเขา มีธุระ? ฟังคำพูดของเขา พิมพ์ลดาสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูกไปบ้าง “คุณค่ะ คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ วันนี้เรามีนัดบอดที่นี่กันไม่ใช่หรือ?” “นัดบอด?” ครั้งนี้จิรฐานับว่าเข้าใจแล้ว แท้จริงหญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคู่เดทในการนัดบอดของเธอวันนี้ “จริงๆแล้วผม...” จิรฐากำลังจะกล่าวปฏิเสธออกไป แต่โทรศัพท์มือถือที่อยู่ข้าง ๆได้ดังขึ้นอีก เขาแสดงท่าทีขอโทษต่อพิมพ์ลดา และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย “จิรฐา!” ทันทีที่เขารับสายโทรศัพท์นั้น เสียงที่ดังมาจากด้านโน้นเป็นเสียงหญิงดุร้ายบางคน “แม่นัดพิมพ์พลอยให้แกมากินอาหารเย็นที่บ้าน? ทำไมแกยังไม่กลับมา” อิงนราพี่สาวของเขาโทรมา มีวัตถุประสงค์เพื่อจะเรียกเขากลับบ้านร่วมงานเลี้ยงดูตัว เมื่อคืนขณะเขากินข้าวเย็นที่บ้าน แม่ของเขาได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ เขาจำได้ว่าตอนนั้นตนเองได้ปฏิเสธไร้เยื่อใยไปแล้วอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง “จิรฐา จิรฐา...” ไม่ได้ยินเสียงใครตอบจากด้านนี้ อิงนรารีบเรียกเขาอีกสองสามครั้ง ขณะที่จิรฐากำลังคิดจะหาข้ออ้างอะไรมาหลบเลี่ยงนัดบอดครั้งนี้ หางตาเขากวาดไปยังพิมพ์ลดาที่นั่งอยู่ตรงหน้าตนเองซึ่งเพิ่งสั่งกาแฟเสร็จ