ตอนที่ 10 ฉันเดทผิดคนไปแล้ว

ต๭นที่ 10 ฉันเดทผิดคนไปแล้ว คุณรองนายกเทศมนตรีถิรพลคนนี้ จิรฐาได้ทราบกิตติศัพท์มาก่อนว่าเขาชอบประจบประแจง ชอบสไตล์แบ่งพรรคแบ่งพวก เดิมทีอดีตนายกเทศมนตรีถูกจับ คุณรองนายกเทศมนตรีถิรพลเป็นคนที่สามารถจะปีนขึ้นไปตำแหน่งของนายกเทศมนตรีมากที่สุด เพียงแต่ทุกคนต่างไม่คิดว่าจู่ ๆ จะมีจิรฐาตกมาจากฟากฟ้าภายนอก งานต้อนรับเขาในวันพรุ่งนี้ แท้จริงเป็นงานต้อนรับการมาถึงของเขาจริง ๆ หรือเป็นงานเลี้ยงที่หงเหมิน (งานเลี้ยงที่มีเลสนัยแอบแฝง)จิรฐาไม่ทราบแน่ชัด วางโทรศัพท์มือถือลง เขาหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาใหม่เช็ดผมที่น้ำยังหยดของตนให้แห้ง ทันทีที่ลุกยืนขึ้น เขาเหลือบหางตามองสิ่งของที่เขาได้วางไว้ที่หัวเตียงตอนเขากลับมา หยุดฝีเท้าที่ก้าวลง เขาเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชัก หยิบมันใส่เข้าไป เห็นพิมพ์ลดากลับมาแล้ว คุณอรัญญารีบเก็บสีหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของตนทันที ปรับเป็นชักสีหน้าขึ้นหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องรับแขก “นังหนู” เรียกพิมพ์ลดาเข้ามา ญาณัทกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ เตือนว่า “คุยกับแม่ดี ๆ ห้ามเถียง!” ได้ยินคำเตือนของพ่อ พิมพ์ลดานิ่งงัน รีบพยักหน้ากึก ๆ เหมือนกระเทียมที่ถูกโขลก หลังจากนั้นเดินตามหลังพ่อไป เดินเข้าไปในห้องรับแขกอย่างระมัดระวัง รอพิมพ์ลดานั่งลงข้างโซฟา ในที่สุดอรัญญาก็ถอนหายใจและกล่าวว่า “ช่างเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า ไปพักผ่อนเถอะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนอน ก่อนคุณอรัญญาจะเดินเข้าห้องนอนไป ทางนี้ พิมพ์ลดากัดริมฝีปากล่าง ใช้เสียงดังพอประมาณกล่าวว่า “ขอโทษค่ะแม่ วันนี้หนูไปร้านโอเก้อกาแฟจริง เพียงแต่ เพียงแต่...” ได้ยินเสียงของพิมพ์ลดา อรัญญาหยุดเดินและหันไปมองเธอ “เพียงแต่อะไร?” “เพียงแต่ หนู หนูเดทผิดคนไปแล้ว” พิมพ์ลดาก้มศีรษะลงตอบ หยิบกระเป๋ามา เธอค้นกระดาษบันทึกแผ่นที่น้าจังกึมให้เธอไว้จากข้างใน ลุกขึ้น เดินไปตรงหน้าคุณอรัญญา มอบให้เธอ “หนูลบข้อความที่เมื่อวานแม่ส่งให้หนู และไปหาตามที่อยู่ซึ่งน้าอ้อยได้ให้หนู ผลจากการเขียนไว้เป็นโต๊ะที่ยี่สิบสอง หนูก็หาได้เป็นคนนั้นที่โต๊ะยี่สิบสอง และพอดีเขาคนนั้นก็ยังชื่อว่าจิรฐา ดังนั้นหนู หนู...” พูดไปพูดไปพิมพ์ลดายิ่งมายิ่งรู้สึกว่าตนเองนัดดูตัววันนี้นัดซะโง่ทึ่มพอตัว ทำให้เธอไม่มีหน้าจะอธิบายต่อไปได้อีกแล้ว ดูหมายเลขโต๊ะที่เขียนบนกระดาษบันทึก อรัญญาค้อนแล้วค้อนขวับอย่างจนใจ ทุกวันนี้ไม่มีใครน่าเชื่อถือ คำพูดนี้ วันนี้เธอต้องเชื่อแล้ว “ฉันบอกเจ้าจิว่าวันนี้หนูทำงานล่วงเวลากะทันหัน ดังนั้นจึงไม่ได้ไปเจอเขา เขาก็ไม่ได้รังเกียจ ยังขอหมายเลขโทรศัพท์มือถือของหนูกับแม่ บอกว่าวันหน้าเขาเองจะติดต่อหนูโดยตรง” “แม่...” เห็นน้ำเสียงพูดจาของยายเฒ่าน้อยไม่เหมือนโกรธ ใจที่แขวนตุ๊ม ๆ ต่อม ๆของพิมพ์ลดาก็ค่อยวางลง “ท่านไม่ได้โกรธหนูใช่ไหม?” “เจ้าน่ะ!” ดึงกระดาษบันทึกในมือยัดกลับมือของพิมพ์ลดา อรัญญายกมือสะกิดศีรษะของพิมพ์ลดา “เมื่อไหร่จึงจะใส่ใจให้ฉันบ้าง?” มองเห็นหญิงสาวสองคนนี้ที่ตนเองรักมากที่สุดตรงหน้า ในที่สุดได้ใช้วิธีสันติภาพคลี่คลายความขัดแย้งและปัญหาในวันนี้ ญาณัทก็รู้สึกพึงพอใจมาก ปิดหนังสือที่เตรียมการสอนไป พร้อมที่จะไปพักผ่อนแล้ว กลับไปที่ห้องตัวเอง พิมพ์ลดาคิดขึ้นได้ว่าโทรศัพท์มือถือซึ่งแบตเตอรี่ไม่เหลือหรอสักนิดยังนอนอยู่ในกระเป๋า จึงหาโทรศัพท์มือถือออกมาชาร์จแบตเตอรี่ก่อน แต่..เมื่อเปิดกระเป๋า เธอก็รู้สึกมีอะไรผิดปกติ “โอ้ แย่แล้ว ทะเบียนบ้านของฉัน!” พิมพ์ลดาพยายามทบทวนความทรงจำเรื่องที่ได้ทำไปในวันนี้ที่ร้านกาแฟ จำได้ฉากนั้นที่ตนเองโยนทะเบียนบ้านออกไป แต่กลับคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกถึงฉากที่ตนเองหยิบทะเบียนบ้านกลับมา