ตอนที่12 เธอชื่อพิมพ์ลดา

ต๭นที่12 เธอชื่อพิมพ์ลดา หลังจากที่จิรฐาเข้ารับตำแหน่งแล้ว งานที่ต้องจัดการก็ยิ่งมีมากมาย ยากที่จะใช้วันหยุดช่วงสุดสัปดาห์ เขาไม่อาจฝืนคำขอร้องของแม่เฒ่าที่บ้านได้ ในที่สุด ตัวเองเป็นคนดีจึงขับรถกลับมาหมู่หอพักทหาร ก่อนที่ทางบ้านจะส่งคนมาจับตัวเขากลับมากินข้าว พอเข้าบ้าน ที่ห้องนั่งเล่น จิรฐาก็ได้เห็นนิรวิทย์ปู่ของเขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาเล่นหมากรุกกับชาตพลพ่อของเขาซึ่งนั่งอยู่ตรงข้าม เขาเปลี่ยนรองเท้าเสร็จ กำลังคิดจะเข้าไปทักทายสวัสดีผู้ใหญ่ และตามเข้าไปร่วมเล่นเกมกับพวกเขาด้วย กลับได้ยินเสียงลอยมาจากในครัวว่า“คุณปู่ ท่านกินต้นหอมไหมค่ะ?”แล้วเจ้าของเสียงก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องครัว ชั่วพริบตาที่เห็นสุดารัต จิรฐายอมรับว่าในจิตใจลึก ๆของเขา มีแรงกระตุ้นที่คิดจะหันหลังเดินจากไป แต่ด้วย อายุ ประสบการณ์การรับรู้และประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขา อีกทั้งฐานะของเขา ทุก ๆ อย่างต่างเตือนให้เขาห้ามเดินจากไป พ่อแม่ของสุดารัตและครอบครัวคุณย่าของจิรฐามีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ยิ่งกว่านั้นอดีตเป็นเพื่อนบ้านกัน ฉะนั้นสมัยจิรฐายังเล็กก็เคยเห็นสุดารัตมาก่อน แต่คนทั้งสองมีอายุห่างกันหกปี เมื่อจิรฐาเริ่มเล่นบาสเกตบอล เตะฟุตบอล สุดารัตยังเล่นตุ๊กตาบาร์บี้ ดังนั้นพวกเขาจึงเล่นด้วยกันไม่มากนัก ครอบครัวทางสุดารัตทำธุรกิจ สุดารัตเรียนหนังสืออยู่ต่างประเทศมาตลอด เพิ่งกลับประเทศมาเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นจึงไม่ได้ติดต่อกันมาก จิรฐาก็แปลกใจมากที่คุณพฤษาครอบครัวเขาซึ่งตอนนี้กำลังยุ่งกับปลานึ่งในห้องครัวคิดอย่างไรจึงจับให้เขาคู่กับสุดารัตด้วยกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเคยถูกแม่เขาบังคับให้ดูรูป จิรฐาก็แทบจะจำไม่ได้ว่าหญิงสาวที่สวมผ้ากันเปื้อนตรงหน้าคนนี้คือสุดารัต ดูเหมือนจะดื่มน้ำหมึกฝรั่งมากเกินไป สุดารัตเห็นจิรฐาที่ไม่ได้พบกันมาหลายปี กลับไม่รู้สึกแปลกหน้า ยิ้มให้เขาทักทายอย่างธรรมชาติ“พี่จิรฐา ไม่เจอกันนานเลยนะ !” เธอทักทายอย่างเป็นกันเอง จิรฐาจึงหัวเราะและกล่าวว่า“ใช่ ไม่เจอกันนานเลย สุดารัตตัวน้อยก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว” ในสายตาของผู้ใหญ่ไม่กี่คน สองคนนี้ได้เป็นตัวละครเอกที่ถูกร้อยเรียงไว้ด้วยกันในจิตใจของพวกเขาไปแล้ว การทักทายนี้ได้ก่อให้ใจของพวกเขาสั่นระริก แต่น่าเสียดายที่มื้อค่ำเสร็จสิ้น สุดารัตรับโทรศัพท์สายหนึ่งแล้วว่ามีเรื่องด่วนต้องไปแล้ว เดิมพฤษาคิดจะใช้โอกาสนี้ให้จิรฐาไปส่งเธอ จิรฐาก็คิดอยากรีบจากไป แต่กลับถูกสุดารัตปฏิเสธ บอกว่าวันนี้ตนเองขับรถมา ไม่ต้องรบกวนพี่จิรฐาแล้ว คำกล่าวออกจากปากสุดารัต คนที่เศร้าสร้อยหงอยเหงาไม่เพียงมีคุณพฤษาแต่ยังมีจิรฐาแน่นอน เพราะเมื่อเธอไปแล้ว แม่เขาก็ต้องเริ่มบุกโจมตีรุกรานเขาแน่ ๆ ถามความคิดเห็นต่าง ๆที่เขามีต่อสุดารัต “ลูกเอ๋ย!”ตามความคาดคิด แม่ลูกรู้ทันกัน เพิ่งส่งสุดารัตกลับ พฤษาก็นั่งลงข้างกายจิรฐา ถามเขาใกล้ ๆ ว่า “สุดารัตเด็กคนนี้นี่ดีใช่มั้ย? ครั้งที่แล้วให้เจ้ามากินข้าวเย็น เจ้าจงใจไม่กลับมา วันนี้ได้เห็นสุดารัต รู้สึกเสียดายไหม?” “ไม่!”ได้ฟังคำพูดของพฤษา จิรฐาไม่เหลือบตาขึ้นมองสักนิด ยังคงอ่านหนังสือพิมพ์รายปักษ์ค่ำที่อยู่ในมือตนเองต่อ “โธ่ เจ้าเด็กนี่!”คำตอบของจิรฐา ไม่เพียงพอให้พฤษาพึงพอใจอย่างโจ่งแจ้ง “เจ้าน่ะเจ้า วันนั้นมาแก้ตัวหลอกพี่สาวเจ้าว่ากำลังรับประทานอาหารกับหญิงสาวผู้หนึ่งอะไรนั่น ฉันให้คนไปตรวจสอบแล้ว วันนั้นเจ้ากินอาหารคนเดียวเองชัด ๆ เพียงแต่ครึ่งทางมีหญิงสาวคนหนึ่งมาพูดคุยกับเจ้าสักพัก แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว เจ้า...” “เธอชื่อพิมพ์ลดา!”แม่ยังคงพูดพร่ำบ่นที่ข้างหูไม่หยุดหย่อน หนังสือพิมพ์ในมือจิรฐาก็พลิกเปิดไปที่หน้าแฟชั่นพอดี เกือบครึ่งหน้าเป็นโฆษณาน้ำหอม “KissWedding” ของบริษัทไฮไฮกรู๊ปจำกัดที่กำลังท๊อปฮิตมาแรงเมื่อเร็วๆนี้ และในมุมขวาล่างของโฆษณานั้นก็มีอักษรตัวเล็กแถวหนึ่งเป็นชื่อของบริษัทออกแบบและชื่อของนักวางแผน ซึ่งดูเหมือนจะคุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคยกับคำนั้น ก็ได้โลดแล่นสู่สายตาของจิรฐาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าเช่นนั้น